Ta książka jest czymś do czego naprawdę chce się wracać za każdym razem gdy przejedziesz dłonią po jej okładce
Każda książka z tej serii pozostawia w czytelniku pewien niedosyt dzięki którym z prawdziwą ekscytacją oczekujesz kolejnej części
Powiedzenie o tej książce że jest dobra , byłoby dla niej obrazą gdyż według mnie to określenie jest dla niej niewystarczające,
z tego właśnie powodu polecam wam ją z całego serca

Ta książka jest czymś do czego naprawdę chce się wracać za każdym razem gdy przejedziesz dłonią po jej okładce
Każda książka z tej serii pozostawia w czytelniku pewien niedosyt dzięki którym z prawdziwą ekscytacją oczekujesz kolejnej części
Powiedzenie o tej książce że jest dobra , byłoby dla niej obrazą gdyż według mnie to określenie jest dla niej niewystarczające,
z tego...

Na tym tomie postanowiłam zakończyć moją przygodę z Anitą. Przyznam, że dłużyło mi się niemiłosiernie. Mam wrażenie, że autorce brakuje już pomysłów na kolejne tomy. Nie ma już Anity nekromantki, jest za to Anita idealna ze wszystkimi możliwymi mocami, która za każdym razem na końcu pokonuje złego potwora i ratuje świat. Powiało niestety nudą i schematycznością. Co więcej nie za bardzo odpowiada mi taka zmiana charakteru Anity i jej wartości oraz rosnąca liczba partnerów łóżkowych. Robi się to przekombinowane.

Na tym tomie postanowiłam zakończyć moją przygodę z Anitą. Przyznam, że dłużyło mi się niemiłosiernie. Mam wrażenie, że autorce brakuje już pomysłów na kolejne tomy. Nie ma już Anity nekromantki, jest za to Anita idealna ze wszystkimi możliwymi mocami, która za każdym razem na końcu pokonuje złego potwora i ratuje świat. Powiało niestety nudą i schematycznością. Co więcej...

Oj, dzieje się w tej części, dzieje.
Jestem naprawdę pod wrażeniem pomysłów autorki. Nie sposób się nudzić przy tej książce.
Anita po powrocie z Nowego Meksyku próbuje poukładać swoje życie z Richardem i Jean-Claudem.
Gdy jej lampartołaki są zagrożone Anita zostaje wplątana w sieć zdarzeń, które będą miały nieoczekiwane konsekwencje. Zyskuje dodatkowe moce, które będzie musiała okiełznać.
W mieście dodatkowo pojawia się król lampartołaków.
Co to będzie oznaczało dla Anity, która jest Nimir-Rą lampartołaków?
Przeczytajcie. Polecam.

Oj, dzieje się w tej części, dzieje.
Jestem naprawdę pod wrażeniem pomysłów autorki. Nie sposób się nudzić przy tej książce.
Anita po powrocie z Nowego Meksyku próbuje poukładać swoje życie z Richardem i Jean-Claudem.
Gdy jej lampartołaki są zagrożone Anita zostaje wplątana w sieć zdarzeń, które będą miały nieoczekiwane konsekwencje. Zyskuje dodatkowe moce, które będzie...

Ten tom nieco mnie rozczarował. Po poprzednim, bardzo dynamicznym i wciągającym, ten był zbyt statyczny... za dużo seksu, za mało "reszty". Byłby interesujący, gdyby skrócić przydługie sceny seksu... to nie pruderia przeze mnie przemawia, a zwykły przesyt. Przestaję rozumieć bohaterów; Anita jako porządna panienka z Południa, jest irytująca, ale Anita - demon seksu, jest zwyczajnie wkurzająca. Podobnie Richard... zawiedziony idealista, bez zrozumienia istoty lykantropów. A gdzie ten horror?
Chyba muszę zrobić sobie przerwę od Anitki i spółki:)

Ten tom nieco mnie rozczarował. Po poprzednim, bardzo dynamicznym i wciągającym, ten był zbyt statyczny... za dużo seksu, za mało "reszty". Byłby interesujący, gdyby skrócić przydługie sceny seksu... to nie pruderia przeze mnie przemawia, a zwykły przesyt. Przestaję rozumieć bohaterów; Anita jako porządna panienka z Południa, jest irytująca, ale Anita - demon seksu, jest...

Ten duży, ten mały, tamten gruby a ten chudy, tamten włożył a ten wyjął, a on tylko się przyglądał... och i ach. Tym razem autorka serwuje nam dużą dawkę erotycznych emocji, które Anita przejęła od Mistrza Miasta po ponownym otwarciu znaków. Egzekutorka, która do tej pory żyła w celibacie i wierzyła, że seks wiąże się z miłością staje się demonem seksu. Dosłownie. Jeśli Jean Claude nie ma nic przeciw, tal Richard jest piekielnie zazdrosny. Szczególnie, że możliwe, iż Anita sama zostanie łakiem innego gatunku niż on sam. Poza tym z naszego trójkąta robi się czworokąt za sprawą przywódcy lampartołaków. Jest klub sadomaso i walki zmiennokształtnych, seks bez zobowiązań i moralne dylematy głównych bohaterów. Polecam.

Ten duży, ten mały, tamten gruby a ten chudy, tamten włożył a ten wyjął, a on tylko się przyglądał... och i ach. Tym razem autorka serwuje nam dużą dawkę erotycznych emocji, które Anita przejęła od Mistrza Miasta po ponownym otwarciu znaków. Egzekutorka, która do tej pory żyła w celibacie i wierzyła, że seks wiąże się z miłością staje się demonem seksu. Dosłownie. Jeśli...

Anita dojrzewa i zaczyna dostrzegać, że za jej błędy płacą najbliżsi. Musi w końcu zdecydować jak ułoży swoje życie z wampirem i wilkołakiem. Mniej przygody, więcej osobistych problemów bohaterki. Rozterki i trochę zbyt wiele nowych mocy, ale jak można tak odpuścić po tylu tomach. To jest tom, w którym poznajemy Micaha, więc warto, chociaż łóżko zaczyna powoli dominować nad walką ze złem. Anita nadal zbiera „kulawe kaczuszki”, ale czy tak do końca wie dlaczego, nie jestem pewna.

Anita dojrzewa i zaczyna dostrzegać, że za jej błędy płacą najbliżsi. Musi w końcu zdecydować jak ułoży swoje życie z wampirem i wilkołakiem. Mniej przygody, więcej osobistych problemów bohaterki. Rozterki i trochę zbyt wiele nowych mocy, ale jak można tak odpuścić po tylu tomach. To jest tom, w którym poznajemy Micaha, więc warto, chociaż łóżko zaczyna powoli dominować nad...

Anita staje twarzą w twarz z Jean-Claudem i Richardem. Unikała ich przez parę miesięcy, jednak nadeszła najwyższa pora na zmierzenie się z odpowiedzialnością bycia częścią triumwiratu. Oczywiście Anita staje na wysokości zadania i zacieśnia więzy łączące ich trójkę, jednak nie obywa się to bez kosztów, które to ona ponosi największe.
W tej książce Anita odkrywa nowe umiejętności, których wcześniej nie miała i musi się zmierzyć z jedną sprawą, która od zawsze zaprząta jej myśli - czy w miarę upływu czasu staje się coraz większym potworem..

Anita staje twarzą w twarz z Jean-Claudem i Richardem. Unikała ich przez parę miesięcy, jednak nadeszła najwyższa pora na zmierzenie się z odpowiedzialnością bycia częścią triumwiratu. Oczywiście Anita staje na wysokości zadania i zacieśnia więzy łączące ich trójkę, jednak nie obywa się to bez kosztów, które to ona ponosi największe.
W tej książce Anita odkrywa nowe...

Dłuższy czas zastanawiam się, jak powinnam ocenić tę książkę, ale po dokładniejszych przemyśleniach nie potrafię podnieść oceny nawet o jedną gwiazdkę, bo „Narcyz spętany” ani trochę w moich oczach na to nie zasługuje.
Męczyłam się z tą książką ponad trzy miesiące, mimo że czytało się ją dość szybko, nie byłam w stanie przełknąć tego, co Laurell Hamilton zaserwowała w tej części cyklu za jednym razem. Musiałam robić sobie przerwy na lekturę innych książek, by odpocząć od głupoty, nudy, braku akcji i nadmiaru erotyki i seksu.
Najbardziej zniesmaczyły mnie w tej książce wątki erotyczne. Nie po to sięgam po horror/kryminał, by czytać o kolejnych partnerach seksualnych Anity, o tym, jak pociągają ją wszyscy naokoło. Oczywiście wszyscy mężczyźni w tej książce muszą być mega przystojni, pociągający seksualnie (najlepiej w ciągłej erekcji) i niesamowicie hojnie obdarzeni przez naturę (w przypadku wampirów tę selekcję pod względem wyglądu jeszcze jestem w stanie zrozumieć, ale że lykantropią zarazili się tylko przystojniacy już nie). Dodatkowo cały ten seksualny klimat przeplatany jest wielkokrotnym zaznaczaniem i powtarzaniem, że bohaterowie chodzą nadzy…
Gdyby wyciąć całą tę niepotrzebną erotykę, to zostałoby pewnie ze sto stron „akcji” (z dziewięciuset stron, jakie liczy cała książka). Ta książka nie posiada sensownej linii fabularnej ani wątku głównego. W treści autorka wrzuciła, cztery-pięć fragmentów, które doprowadziły do takiego a nie innego „momentu kulminacyjnego” i tyle. Gdyby utrzymać klimat podobny to tego z pierwszych pięciu części cyklu, to wątek zaginięcia przywódców lykantropów mógłby być naprawdę interesujący, a tak to tylko marny, przewidywalny dodatek do seksualnych igraszek Anity.
I tym samym dochodzimy do postaci głównej bohaterki, Anity Blake, wspaniałej Mary Sue, bo inaczej jej nazwać nie potrafię. Czytając szóstą albo siódmą (dokładnie nie pamiętam) część cyklu, zastanawiałam się, czy Anita może być jeszcze wspanialsza i posiadać więcej super mocy. Okazuje się, że może i biorąc pod uwagę, że w skład serii wchodzi kolejne piętnaście tomów, dalej jest pewnie jeszcze gorzej. Gdyby została animatorką i egzekutorką wampirów mogłaby być naprawdę fajną główną bohaterką. Ale po co się ograniczać? Lepiej dorzucić jeszcze nekromancję, moc mistrzyni wampirów (mimo że wampirem nie jest),moce wilkołaków i lampartołaków (mimo że lykantropem też nie jest),te wszystkie szmery bajery związane z mentalnymi tarczami, które autorka wprowadziła w poprzedniej części, to, co zrobiła, by pokonać głównego złego z tej części oraz nową funkcję, jaką pełni w związku z lykantropami, o której krótko wspomniano w epilogu. A wisienką na torcie pozostaje to, że nikt nie potrafi powiedzieć dlaczego zwykły człowiek posiada te wszystkie magiczne zdolności.
Podsumowując, jest to najgorsza część cyklu i poważnie zastanawiam się nad tym, czy dam autorce jeszcze jedną szansę. Cieszę się, że książkę wypożyczyłam z biblioteki, bo tylko zmarnowałabym pieniądze.

Dłuższy czas zastanawiam się, jak powinnam ocenić tę książkę, ale po dokładniejszych przemyśleniach nie potrafię podnieść oceny nawet o jedną gwiazdkę, bo „Narcyz spętany” ani trochę w moich oczach na to nie zasługuje.
Męczyłam się z tą książką ponad trzy miesiące, mimo że czytało się ją dość szybko, nie byłam w stanie przełknąć tego, co Laurell Hamilton zaserwowała w tej...

Zastanawiające jak się szybko czyta grubą książkę.Jak litery szybko się przesuwają przed oczami ?
Ale,to zasługa naprawdę świetnej fabuły.Stworzonej przez bardzo zdolną pisarkę.
Narcyz Spętany,to książka będąca połączeniem.
Fantasty,paranormal romans i odrobiny horroru.Ale,tak ciutek,tyle co do smaku.
Mamy tu mnóstwo istot nierealnych.Są wampiry,ale za nimi nie przepadam.
Mamy,też wilkołaki ( to bardziej.Lampartołaki,oraz te łabędziogrzywe.
Nigdy o nich nie słyszałem.
Anita Blake jest zabójczynią wampirów,jest też namiętną kochanką.
Seks wypełnia nie mal wszystkie strony książki.Ale ten,kto uważa że.Oprócz seksu nie ma tam nic,myli się.
Sceny walk też są i jest ich dużo.
Narcyz Spętany,to naprawdę bardzo dobra książką.Mimo,sporych gabarytów czytamy ją lekko.Bardzo lekko.

Zastanawiające jak się szybko czyta grubą książkę.Jak litery szybko się przesuwają przed oczami ?
Ale,to zasługa naprawdę świetnej fabuły.Stworzonej przez bardzo zdolną pisarkę.
Narcyz Spętany,to książka będąca połączeniem.
Fantasty,paranormal romans i odrobiny horroru.Ale,tak ciutek,tyle co do smaku.
Mamy tu mnóstwo istot nierealnych.Są wampiry,ale za nimi nie...

"Narcyz spętany" to najgorsza część z cyklu o Anicie Blake. Męczyłam ją chyba przez miesiąc.
Napiszę krótko o tej 900 stronicowej książce. Autorka przedobrzyła robiąc z Anity królową wszystkiego i wszystkich. Erotyki też za wiele. Całe te ardeur,czy jak to się pisze. Żenada. Lepiej będzie jak autorka wróci do Anity z pierwszych trzech-czterech tomów.

"Narcyz spętany" to najgorsza część z cyklu o Anicie Blake. Męczyłam ją chyba przez miesiąc.
Napiszę krótko o tej 900 stronicowej książce. Autorka przedobrzyła robiąc z Anity królową wszystkiego i wszystkich. Erotyki też za wiele. Całe te ardeur,czy jak to się pisze. Żenada. Lepiej będzie jak autorka wróci do Anity z pierwszych trzech-czterech tomów.