Róg Valere

Jestem świeżo po przeczytaniu drugiego tomu był świetny tak jak po przeczytaniu 1 miałem wątpliwości czy sięgnę po 2 tak po 2 jestem tego pewien za niedługo biorę sie za 3 :D ten tom rozwinął na bohaterów fabuła była ciekawsza przez to rozbicie na kilka wątków przy okazji poznaliśmy bardziej świat noni rozwój postaci też godny uwagi nasz smok ogrodzony choć za wszelką cenę wpada w kolejne tarapaty całe wielkie polowanie na róg interesujące nie nudziło choć wątek związany egwena i resztą żeńskiej ekipy trochę bardziej mi sie podobał szczególnie pod koniec książki jak wpadły w "tarapaty" dosłownie nie mogłem przestać czytać, samo zakończenie bardzo zadowalające dobra podbudowowa kolejnymi tajemnicami do odkrycie zachęca do sięgnięcia po kolejny tom . "Śmierć jest lżejsza od pióra, powinność cięższa niż góra".

Jestem świeżo po przeczytaniu drugiego tomu był świetny tak jak po przeczytaniu 1 miałem wątpliwości czy sięgnę po 2 tak po 2 jestem tego pewien za niedługo biorę sie za 3 :D ten tom rozwinął na bohaterów fabuła była ciekawsza przez to rozbicie na kilka wątków przy okazji poznaliśmy bardziej świat noni rozwój postaci też godny uwagi nasz smok ogrodzony choć za wszelką cenę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O ile pierwszy tom można jeszcze określić jako Władcę Pierścieni w wersji współczesnej, w Wielkim Polowaniu autor rozwija skrzydła, prezentując swoją własną, odmienną mocno od tolkienowskiej wizję fantasy. Postaci zarysowane w pierwszym tomie są tutaj pogłębione, dotyczy to zwłaszcza Randa, którego transformacja z pasterza w przywódcę jest główną osią książki. Widać, że to na nim i jego problemach skupia się w tej części Jordan, inne postaci pozostawiając pewnie na następne tomy, choć nie można powiedzieć, żeby całkowicie zignorował pozostałych bohaterów. Ich wątki są przez cały czas obecne, podobnie jak relacje pomiędzy główną czwórką z Pola Emonda, jednak to na drogę do akceptacji przez Randa swojego przeznaczenia położony jest tutaj największy nacisk. Mimo to liczę, że w następnych tomach Mat, Perrin i Egwene będą obecni częściej i ich rozwój nie będzie zaniedbany na rzecz Randa.
Podobnie jak w pierwszej części, również tutaj autor nie szczędzi opisów, choć nie przeszkadzają one w czytaniu i mnie osobiście wydawały się potrzebne do przedstawienia świata, który stworzył Jordan.

O ile pierwszy tom można jeszcze określić jako Władcę Pierścieni w wersji współczesnej, w Wielkim Polowaniu autor rozwija skrzydła, prezentując swoją własną, odmienną mocno od tolkienowskiej wizję fantasy. Postaci zarysowane w pierwszym tomie są tutaj pogłębione, dotyczy to zwłaszcza Randa, którego transformacja z pasterza w przywódcę jest główną osią książki. Widać, że to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za długa, za wolna, za nudna.

Za długa, za wolna, za nudna.

Pokaż mimo to

"Wielkie polowanie" pozwala czytelnikowi jeszcze głębiej zanurzyć się w świat stworzony przez Roberta Jordana. Długie i dokładne opisy wszystkich detali wiele osób uważa za niepotrzebne, jednak według mnie tak dobrze malują tło powieści, że osobiście uważam je wręcz za niezbędne. Ogromnie podobała mi się różnorodność kultur, które można było poznać przez dwa pierwsze tomy. Także każdy z bohaterów posiada swoje unikalne charakterystyki, które ich wyróżniają. Jednak pomimo bardzo równomiernego tempa akcji oraz liczby stron, przez które płynie się z łatwością, po skończeniu książki zdałam sobie sprawę, iż za wiele się w niej nie wydarzyło. Mimo wszystko nie mogę się doczekać kontynuowania tej serii i obserwowania jak ten świat będzie się dalej rozrastał.

"Wielkie polowanie" pozwala czytelnikowi jeszcze głębiej zanurzyć się w świat stworzony przez Roberta Jordana. Długie i dokładne opisy wszystkich detali wiele osób uważa za niepotrzebne, jednak według mnie tak dobrze malują tło powieści, że osobiście uważam je wręcz za niezbędne. Ogromnie podobała mi się różnorodność kultur, które można było poznać przez dwa pierwsze tomy....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z przyjemnością ponownie zanurzyłam się w wykreowany przez Jordana świat, zwłaszcza że w drugim tomie nabiera on głębi, a autor zaczyna wyraźnie odchodzić od nawiązań do twórczości Tolkiena, tak widocznych w poprzedniej części. Mamy okazję bliżej przyjrzeć się krainom, które wcześniej były jedynie wspomniane. Każda z nich różni się od siebie, niektóre nasuwają skojarzenia z kulturami znanymi z naszego realnego świata, ale tylko częściowo. Każda ma w sobie coś wyjątkowego. Pojawiają się też nowe postaci, które wprowadzają niemały zamęt, a inne – pozornie już dobrze znane - zaskakują przemianą, jaka w nich zachodzi. I nie zawsze jest to zaskoczenie pozytywne.


Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2020/04/wielkie-polowanie-robert-jordan.html

Z przyjemnością ponownie zanurzyłam się w wykreowany przez Jordana świat, zwłaszcza że w drugim tomie nabiera on głębi, a autor zaczyna wyraźnie odchodzić od nawiązań do twórczości Tolkiena, tak widocznych w poprzedniej części. Mamy okazję bliżej przyjrzeć się krainom, które wcześniej były jedynie wspomniane. Każda z nich różni się od siebie, niektóre nasuwają skojarzenia z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rand al’Thor wraz z przyjaciółmi opuścili Pole Edmonda, gdzie spędzili całe dotychczasowe życie. Pod przewodnictwem Moiraine młodzieńcy odbyli daleką podróż pełną niebezpieczeństw, aby dotrzeć do Fal Dara. Na miejscu jednak nie będzie im dane zaznać spokoju.

Do Fal Dara przybywa też nie kto inny, jak przywódczyni Aes Sedai i dochodzi do jej spotkania z Randem. Okazuje się, że młodzieniec nie zostałby przy życiu zbyt długo, gdyby tylko inne Aes Sedai zdawały sobie sprawę, z kim mają do czynienia. Uwagę wszystkich odwraca jednak kradzież niezwykłego artefaktu, który razem z przyjaciółmi ma odnaleźć al’Thor. Tak zaczyna się tytułowe Wielkie polowanie.

Przy okazji recenzji pierwszego tomu Koła Czasu wskazywałem na ogrom nawiązań i inspiracji zaczerpniętych z dzieł J.R.R. Tolkiena, a w szczególności Władcy Pierścieni. To samo tyczy się Wielkiego polowania. Z łatwością można wskazać szereg rozwiązań zapożyczonych ze Śródziemia, szczególnie w pierwszej połowie opasłego tomiszcza. Na niekorzyść drugiej części Koła Czasu działają nieciekawe wątki uczuciowe, ponieważ Robertowi Jordanowi zabrakło wyczucia i ledwie zarysował relacje damsko-męskie. Ostatnim już zarzutem są drobiazgowe opisy autora, które wielokrotnie okazują się zupełnie zbędne dla fabuły. W efekcie na początkowych 200-300 stronach dzieje się stanowczo za mało.

Więcej wrażeń i aktualności z Wielkiego polowania i Koła czasu znajdziecie na stronie Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/recenzja-kolo-czasu-tom-2-wielkie-polowanie/

Rand al’Thor wraz z przyjaciółmi opuścili Pole Edmonda, gdzie spędzili całe dotychczasowe życie. Pod przewodnictwem Moiraine młodzieńcy odbyli daleką podróż pełną niebezpieczeństw, aby dotrzeć do Fal Dara. Na miejscu jednak nie będzie im dane zaznać spokoju.

Do Fal Dara przybywa też nie kto inny, jak przywódczyni Aes Sedai i dochodzi do jej spotkania z Randem. Okazuje się,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Drugi tom serii fantasy "Koło czasu". Dalej śledzimy losy trójki chłopców, którzy musieli uciekać ze swej rodzinnej wioski w towarzystwie czarodziejki Moiraine, wojownika Tam'a, lokalnej wieszczki Nynaeve oraz Egwane, ich przyjaciółki. Tym razem drużyna musi się rozdzielić, chłopcy udają się w podróż, której celem jest odnalezienie Rogu Valere, starożytnego artefaktu, którego moc ma według legendy pomóc w ostatecznej walce z siłami mroku.
Ze względu na objętość materiału źródłowego pierwotnie w polskim wydaniu "Wielkie Polowanie" zostało rozbite na dwa tomy. Śledzimy losy bohaterów oczami Randa al'Thora, wspomnianej czarodziejki Moraine oraz Nynaeve. Wreszcie zaczynamy poznawać zakon Aes Sedai, jak wygląda proces ich szkolenia,, z jakich frakcji się składają i jakie im przyświecają motywacje. Historia opowiedziana z punktu widzenia Randa jest ciekawa i rozwija temat przewodni Koła Czasu.
Natomiast nie znoszę wszystkiego co ma związek z Nynaeve. Nie sądziłem, że jakaś postać będzie w stanie mnie tak irytować jak to miało miejsce w przypadku Denerys z Gry o Tron. Nynaeve jest niebezpiecznie blisko.
Cała reszta to klasyczne fantasy z jego wadami i zaletami. Nadal najbliżej Kole Czasu do Władcy Pierścieni.

Drugi tom serii fantasy "Koło czasu". Dalej śledzimy losy trójki chłopców, którzy musieli uciekać ze swej rodzinnej wioski w towarzystwie czarodziejki Moiraine, wojownika Tam'a, lokalnej wieszczki Nynaeve oraz Egwane, ich przyjaciółki. Tym razem drużyna musi się rozdzielić, chłopcy udają się w podróż, której celem jest odnalezienie Rogu Valere, starożytnego artefaktu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Recenzja video: https://youtu.be/pa7k3mLzdCo

Recenzja video: https://youtu.be/pa7k3mLzdCo

Pokaż mimo to

Quest trwa, Jordan poszerza świat przedstawiony o wrażych Senchanów (czy jakoś tak), dużo się dzieje, bohaterowie się rozwijają itd. generalnie dobra fantastyka, przede wszystkim konsekwentna, a to jest w high fantasy najważniejsze. Do tego nie sposób było przewidzieć, w którą stronę się to wszystko będzie rozwijało, byłem cały czas zaskakiwany rozwojem akcji. Końcówka niesamowicie epicka, Jordan nagromadził w jednym miejscu tyle wątków i bohaterów, a wszystko skrócił do 20-30 stron, że pozostało mnóstwo pytań, a niewiele odpowiedzi.
Wątek villainów Senchanów jest tak dobry, że autor mógłby porzucić w ogóle Czarnego i jego hałastrę i nic by to nie zaszkodziło fabule.
Niestety "Wielkie polowanie" nie jest tak kompletną powieścią fantasy jak "Oko świata". Pojawiają się rysy na tym obrazie w postaci dwóch rozwiązań fabularnych wątpliwych logicznie, a które związane są z popchnięciem akcji do przodu w kluczowych momentach fabuły - jeden związany jest z Rogiem Valere, drugi z wyprawą młodych czarodziejek na Głowę Tomana. Zwłaszcza ten drugi wątek został rozwiązany strasznie naiwnie i niewiarygodnie, nie kupuję tego, za to ocena poszła w dół.
Osobny minus za cały wątek Białych Płaszczy, przez dwa tomy nie wnoszą do historii absolutnie nic, a dużo czasu im autor z niewiadomych powodów powierza.
I rety, jakie to jest obszerne, czyta się i czyta.
W poprzedniej recenzji pisałem, że Jordan twórczo zrzyna z Tolkiena, tutaj pokazał samoświadomość i dystans do siebie, kiedy Rand w jednym z rozdziałów gra na flecie jedną ze swoich ulubionych pieśni "Dziewięć Pierścieni".
Najważniejsze jednak, że nadal chcę więcej, biorę się za "Smoka Odrodzonego".

Quest trwa, Jordan poszerza świat przedstawiony o wrażych Senchanów (czy jakoś tak), dużo się dzieje, bohaterowie się rozwijają itd. generalnie dobra fantastyka, przede wszystkim konsekwentna, a to jest w high fantasy najważniejsze. Do tego nie sposób było przewidzieć, w którą stronę się to wszystko będzie rozwijało, byłem cały czas zaskakiwany rozwojem akcji. Końcówka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Robert Jordan stworzył cykl, w którym co chwila można odkryć coś nowego. Nowy świat, religia, potwory, niesamowite przygody, walka dobra ze złem, ale nie tylko. Niestety autor nie zdołał dokończyć swojego dzieła i końcowe części napisał Brandon Sanderson kierując się notatkami pozostawionymi przez twórcę. Czytam kolejny raz ten cykl, tym razem zupełnie nowe wydanie tomu drugiego, którego tytuł to „Wielkie Polowanie”.

Rand al'Thor, wraz ze współtowarzyszami niedoli, nadal podąża drogą, która być może zaprowadzi go na ścieżkę, która poprowadzi cały świat do ostatecznej zagłady. Nie mogąc mieć pewności, który z nich jest osławionym Smokiem Odrodzonym, cała drużyna stara się żyć własnym życiem, jednocześnie wypełniając różnego rodzaju misje i zadania. Tym razem Wielkie Polowanie ma im dostarczyć legendarny Róg Valere, którego moc może uczynić właściciela potężnym i zdolnym do władania całym światem. Czy im się uda ta misja i czy w końcu dowiemy się, który z mężczyzn jest Smokiem pozostawiam czytelnikom.

Podsumowując. Kto zniechęcił się czytając – albo raczej próbując czytać - pierwszy tom, powinien sięgnąć po ten. Ta część wyszła autorowi zdecydowanie lepiej, a to ze względu na niezłą dynamikę poszczególnych scen, a także niektóre elementy świata które poznajemy bliżej. Pełnokrwiści bohaterowie. Dylematy, spiski, nikomu nie można ufać – jest dobrze, a obawiam się że będzie jeszcze lepiej. Podoba mi się koncepcja zakonu Aes Sedai, który przypomina bardzo podobny spotkany przeze mnie w „Diunie”. A same mniszki ze swoim spojrzeniem na świat i na to co wolno a czego nie, raczej nie wzbudzają naszej sympatii. Zwłaszcza kiedy wiemy że kolejny Smok Odrodzony byłby bez skrupułów przez nie zgładzony, gdyby tylko wiedziały wcześniej kto nim jest.
Jednym słowem – polecam. Jordan stworzył wspaniały świat, w którym aż się chce przebywać, mimo różnych zagrożeń. Może trochę tolkienowski, ale to żaden zarzut.

Robert Jordan stworzył cykl, w którym co chwila można odkryć coś nowego. Nowy świat, religia, potwory, niesamowite przygody, walka dobra ze złem, ale nie tylko. Niestety autor nie zdołał dokończyć swojego dzieła i końcowe części napisał Brandon Sanderson kierując się notatkami pozostawionymi przez twórcę. Czytam kolejny raz ten cykl, tym razem zupełnie nowe wydanie tomu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to