Mój spory szacunek do autorki narodził się przez przeczytanie jej książek, które ukazują powieści Jane Austen w XXI wieku. Wtedy obiecałam sobie, że przeczytam wszystkie książki tej autorki, która po prostu świetnie radzi sobie z opisywaniem problemów młodzieży.



Na przykładzie Rushton widzimy, że wiek nie jest w niczym przeszkodą, autorka ma już wnuki, a jeszcze jest dyrektorką szkoły pisze książki. Większość historii Rosie jest oparta na wydarzeniach z życia jej nastoletnich znajomych.
Do książek pisarki wliczają się też te, które powstały na przekształceniu problemów opisanych przez słynną Jane Austen i przerobienie ich na XXI wiek.


Ta historia jest o szesnastoletniej Georgii.
Mama dziewczyny przechodzi załamanie nerwowe i jest umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. Zaś nastolatka ma cały dom na głowie, naukę, wizyty u chorej, nie ma dobrego kontaktu z bratem, okłamuje przyjaciółkę, odsuwa się od znajomych, a ojca powoli zaczyna podejrzewać o romans.
Co gorsze boi się, że sama jest chora i choroba jej mamy jest dziedziczna.
Nic nie stoi na przeszkodzie do tego, aby Georgia całkowicie się zamknęła w sobie.
Do czasu. Do domu obok wprowadza się starsza pani, która bardzo chce poznać dziewczynę. Czy uratuje dziewczynę?
W większości historii o nastolatkach pojawia się jakiś chłopak. W tej tez go mamy. Przystojny Leo, zagaduje Georgię gdy ta jest z wizytą u mamy. Coś z tego będzie? Zobaczcie sami.
Czy dziewczyna, którą inni uważają za dziwaczkę i do tego ona sama uważa się za nienormalną, jest jednak taką samą istotą tak jak my wszyscy?

Czasami tak jest, że zostajemy sami. Niektórym to na rękę, inni rozpaczają.
Georgia zaś nie chce być sama. Jest osamotniona. Myśli, że jest chora tak jak jej mama.
Na szczęście w jej przypadku ludzie pokazują swoją dobrą stronę, starają się być przyjaźni, pomagają. Czasami warto zadać sobie pytanie co my byśmy w takiej sytuacji zrobili.
,,Powiedz, że nic mi nie jest" uświadamia nam, że świat nie jest tylko kolorowy. Jest czasami czarny, a innym razem w smutnych barwach, momentami w radosnych. Jednak każdego dnia inny i czymś nas zaskakuje. Tak jak zakończenie tej ksiązki


Inne recenzje na blogu:https://zapiskiisi.blogspot.com/

Mój spory szacunek do autorki narodził się przez przeczytanie jej książek, które ukazują powieści Jane Austen w XXI wieku. Wtedy obiecałam sobie, że przeczytam wszystkie książki tej autorki, która po prostu świetnie radzi sobie z opisywaniem problemów młodzieży.



Na przykładzie Rushton widzimy, że wiek nie jest w niczym przeszkodą, autorka ma już wnuki, a jeszcze jest...

Nie zaciekawiła mnie.
Niestety.

Nie zaciekawiła mnie.
Niestety.

Książka to porusza chorobę nerwicę, problem bardzo dużo dotyka ludzi, a także młodych.
Opowieść opowiada o szesnastoletniej Georgii, która mama przechodzi załamanie nerwowe, trafia do szpitala psychiatrycznego bardzo poważnie choruje jej choroba postępuje.
Dziewczyna w szkole, uważana jest za wariatkę, za dziwaczkę myślą, że jest taka jak matka.
Georgia zaczyna podejrzewać u siebie chorobę psychiczną, że jest bardzo chora.
Śni się jej sen, że znajduje się w szpitalu gdzie wszyscy mówią o niej szalona.
Wzruszyła mnie ta książka, poruszyła mocno za serce.
Poruszająca, ciekawa literatura dostarczyła mi wzruszeń, mnóstwo emocji wywołała we mnie.
Odebrałam książkę bardzo dobrze, zaskoczyła mnie.

Książka to porusza chorobę nerwicę, problem bardzo dużo dotyka ludzi, a także młodych.
Opowieść opowiada o szesnastoletniej Georgii, która mama przechodzi załamanie nerwowe, trafia do szpitala psychiatrycznego bardzo poważnie choruje jej choroba postępuje.
Dziewczyna w szkole, uważana jest za wariatkę, za dziwaczkę myślą, że jest taka jak matka.
Georgia zaczyna podejrzewać...

Szesnastoletnia Georgie przechodzi trudny okres w życiu. Jej matka jest w szpitalu psychiatrycznym, a ojciec z niczym sobie nie radzi. Dziewczyna jest pewna, że wariuje jak jej matka. Pewnego dnia Georgie poznaje szaloną Flavię Mott, przed którą się otwiera. Ale czy nie jest za późno?
Moje pierwsze spotkanie z Rosie Rushton zaliczam do zdecydowanie udanych. Autorka idealnie wykreowała bohaterów i opisała uczucia głównej postaci. Fakt, że książka pisana jest z perspektywy Georgie, ułatwia czytelnikowi utożsamienie się z nią. W tej cienkiej książce autorka mówi o tym, jak ważne są zaspokojone u człowieka potrzeby bliskości, miłości, troski i zaufania. Ukazuje też uczucia osób dręczonych w szkole.
Uważam, że "Powiedz, że nic mi nie jest" powinno być lekturą szkolną.

Szesnastoletnia Georgie przechodzi trudny okres w życiu. Jej matka jest w szpitalu psychiatrycznym, a ojciec z niczym sobie nie radzi. Dziewczyna jest pewna, że wariuje jak jej matka. Pewnego dnia Georgie poznaje szaloną Flavię Mott, przed którą się otwiera. Ale czy nie jest za późno?
Moje pierwsze spotkanie z Rosie Rushton zaliczam do zdecydowanie udanych. Autorka idealnie...

Może język nie jest powalający, ale sam temat bardzo dobrze naświetlony,. Nerwica dotyka wielu ludzi na całym świecie, w przypadku chorych rodziców nic dziwnego, że dzieci boją się o swoje zdrowie. Georgia od kąd mama jest w szpitalu staje się bardziej nerwowa,często się wkurza. W klasie jest uznawana za wariatkę i sama w to wierzy. Pozbierać się pomaga jej dopiero Flavia,nowa sąsiadka. Senk był chyba w rozmowie,choroba matki praca taty zarzucają na głowę Georgi wszystko,a brat żyje tak jak chce z dala od problemów.Siła rozmowy jest nieoceniona.

Może język nie jest powalający, ale sam temat bardzo dobrze naświetlony,. Nerwica dotyka wielu ludzi na całym świecie, w przypadku chorych rodziców nic dziwnego, że dzieci boją się o swoje zdrowie. Georgia od kąd mama jest w szpitalu staje się bardziej nerwowa,często się wkurza. W klasie jest uznawana za wariatkę i sama w to wierzy. Pozbierać się pomaga jej dopiero...

Jedna z najlepszych książek <3

Jedna z najlepszych książek <3

nuuuuuuuda

nuuuuuuuda

Niesamowita

Niesamowita