Ciekawe spojrzenie badacza na emocje u zwierząt. Odrzuca zarzut antropocentryzmu i sukcesywnie w poszczególnych rozdziałach dowodzi nam, jaka gama uczuć jest dostępna różnym rodzajom naszych braci mmiejszych. Włącza do książki anegdoty zasłyszane od znajomych, ciekawe kazusy zwierząt przetrzymywanych w niewoli, np w zoo.
Wykazuje rozdwojenia naukowców i tzw. zwyczajnych ludzi. Jako włąściciele pupilów domowych, ludzie interptretują ich zachowania przystawiając ludzki wzorzec, wierzą że dysponują te okazy fauny podobnymi emocjami co ludzie. Jednak jako naukowcy, będą podważać wygłaszane przez Marca Bekoffa teorie.
Bekoff opisuje poczucie humoru, komizm, namiętnośći, agresję, smutek, żal, radość , a nawet zakochanie. Sam wielokrotnie był świadkiem dziwnych zachowań, które normalnie przekraczają ludzkie pojęcie. Np Lisiczka, która wyprawiłą pogrzeb ( przykryła trawą i słomą) zwłokom partnera.
Od szczurów po słonie, rezusy i kojoty zwierzętom nieobce są nawet uczucia zażenowania, dumy czy zasady fair play w zabawie.

Otwierająca oczy na świat przyrody, na potrzeby i umiejętności stworzeń, prośba o humanitarne ich traktowanie. Bardzo zajmująca pozycja z gatunku literatury popularnonaukowej. Do refleksji nad moralnością zwierząt, teoriami darwinizmu i etyką badań laboratoryjnych.

Ciekawe spojrzenie badacza na emocje u zwierząt. Odrzuca zarzut antropocentryzmu i sukcesywnie w poszczególnych rozdziałach dowodzi nam, jaka gama uczuć jest dostępna różnym rodzajom naszych braci mmiejszych. Włącza do książki anegdoty zasłyszane od znajomych, ciekawe kazusy zwierząt przetrzymywanych w niewoli, np w zoo.
Wykazuje rozdwojenia naukowców i tzw. zwyczajnych...

Ciekawa książka, jednak mnie nie zachwyciła. Bardziej zafascynowała moją dwudziestoparoletnią siostrę. Polecam ją wszystkim, którzy posiadają zwierzęta lub się nimi interesują. Opisuje zachowania milusińskich, a także nadaje im ludzki głos, którego nie da się usłyszeć uszami tylko sercem.

Ciekawa książka, jednak mnie nie zachwyciła. Bardziej zafascynowała moją dwudziestoparoletnią siostrę. Polecam ją wszystkim, którzy posiadają zwierzęta lub się nimi interesują. Opisuje zachowania milusińskich, a także nadaje im ludzki głos, którego nie da się usłyszeć uszami tylko sercem.

Pochmurny poranek, dzwoni budzik, leniwie otwieram oczy i pierwsze co widzę to... roześmiany pysk mojego psa znajdujący się tuż nad moją głową, są między nami 2 centymetry pustej przestrzeni. Moje przebudzenie wzbudza w nim entuzjazm i ciekawość – śpimy dalej czy się bawimy? Gdy po porannym spacerze zostawiam go w domu i wychodzę do pracy – jego oczy wyrażają spokój, ale i pewną nostalgię. Gdy coś zbroi – widzę, że czuje się zawstydzony i robi przepraszającą minę, opuszczając pysk.

To wszystko to tylko drobny fragment z całej gamy emocji, jakie codziennie fundują swoim opiekunom ich psy. Wydawałoby się więc – po co czytać o tym książkę, skoro wiemy, że tak jest, że zwierzęta czują i komunikują się z nami na poziomie swoich doznań? Tymczasem Marc Bekoff otwiera czytelnikowi oczy na wiele aspektów nie tylko psiej, ale w ogóle zwierzęcej psychiki.

Jak zbadać emocje zwierząt? Czy można je w ogóle jakoś naukowo potwierdzić? Czy lęk przed antropomorfizowaniem doznań naszych braci mniejszych sprawia, że nauka odżegnuje się od warstwy emocjonalnej w badaniach nad zwierzętami? To tylko nieliczne z pytań, jakie autor stawia w swojej książce. I dziwi się, razem z czytelnikiem, że naukowcy prywatnie opowiadają o niezwykłych emocjach swoich domowych pupili, a gdy tylko przekraczają próg swoich gabinetów, stają się bezdusznymi ludźmi twierdzącymi, że nie ma naukowych podstaw, aby potwierdzić istnienie uczuć zwierząt.

Książka stawia wiele pytań o sens przeprowadzania eksperymentów w sztucznych dla zwierząt warunkach, bo one, tak jak ludzie, w zamknięciu zachowują się nienaturalnie i wszelkie obserwacje będą całkowicie nieobiektywne. Zrozumienie, że nie ma uczuć ludzkich, że emocje są uniwersalne i wspólne dla żywych istot, jedynie w różny sposób są przez nie wyrażane, jest kluczem do zrozumienia istoty psychiki.

To, że czegoś nie rozumiemy, nie znaczy, że tego nie ma – oto główna myśl, jaką przekazuje autor. Nie rozumiem szczekania, ale czy to znaczy, że mój pies nie mówi?

Pochmurny poranek, dzwoni budzik, leniwie otwieram oczy i pierwsze co widzę to... roześmiany pysk mojego psa znajdujący się tuż nad moją głową, są między nami 2 centymetry pustej przestrzeni. Moje przebudzenie wzbudza w nim entuzjazm i ciekawość – śpimy dalej czy się bawimy? Gdy po porannym spacerze zostawiam go w domu i wychodzę do pracy – jego oczy wyrażają spokój, ale i...

Wiecie, że wąż potrafi zaprzyjaźnić się z chomikiem?
Że hipopotam potrafi uratować antylopę ze szczęk aligatora i przeprowadzić na niej sztuczne oddychanie?
Czy wiecie, że w mózgu człowieka i innych ssaków są takie same obszary odpowiedzialne za odczuwanie i emocje? Że odpowiadają za to te same reakcje chemiczne?

Książka jest jak wciągający i emocjonujący intelektualnie wir prawd oczywistych. Mnóstwo w niej anegdot, przytaczanych badań, ale przede wszystkim - nowego spojrzenia na nas ludzi, jako na organizm równorzędnie funkcjonujący ze zwierzętami w naturze.

Uczy empatii. Szerszego spektrum widzenia, wierzenia i odczuwania. Wrażliwości i myślenia nie tylko o sobie.

Wiecie, że wąż potrafi zaprzyjaźnić się z chomikiem?

Że hipopotam potrafi uratować antylopę ze szczęk aligatora i przeprowadzić na niej sztuczne oddychanie?

Czy wiecie, że w mózgu człowieka i innych ssaków są takie same obszary odpowiedzialne za odczuwanie i emocje? Że odpowiadają za to te same reakcje chemiczne?



Książka jest jak wciągający i emocjonujący intelektualnie...

Kiedyś taka książka spod pióra naukowca byłaby nie do pomyślenia. Cieszę się, że teraz można mówić otwarcie o uczuciach zwierząt.

Kiedyś taka książka spod pióra naukowca byłaby nie do pomyślenia. Cieszę się, że teraz można mówić otwarcie o uczuciach zwierząt.