Czytałam na początku tego roku i nawet nie jest w stanie powiedzieć o niej ani słowa - ani o fabule, ani o moich odczuciach.

Czytałam na początku tego roku i nawet nie jest w stanie powiedzieć o niej ani słowa - ani o fabule, ani o moich odczuciach.

Kiepska książka, zupełnie nijaka. Nie polecam, chyba,że ktoś lubi tracić czas.

Kiepska książka, zupełnie nijaka. Nie polecam, chyba,że ktoś lubi tracić czas.

Nie zdarza się zbytnio, abym ostatecznie zarzuciła czytanie książki, której poznania się podjęłam. Jednak w przypadku tej pozycji tak właśnie zrobiłam. Nie rozumiałam, do czego autorka usiłowała zmierzać. Możliwe, że nigdy nie spotkałam się z tak rozwlekłym rozwojem akcji. Niektóre uwagi narracji odpychały mnie, a nawet lekko zniesmaczały. Nie byłam w stanie dobrnąć nawet do połowy, więc właściwie nie mogę wystawić oceny. Do momentu, w którym skończyłam, oceniłabym tę powieść na 1 lub 2 gwiazdki.

Nie zdarza się zbytnio, abym ostatecznie zarzuciła czytanie książki, której poznania się podjęłam. Jednak w przypadku tej pozycji tak właśnie zrobiłam. Nie rozumiałam, do czego autorka usiłowała zmierzać. Możliwe, że nigdy nie spotkałam się z tak rozwlekłym rozwojem akcji. Niektóre uwagi narracji odpychały mnie, a nawet lekko zniesmaczały. Nie byłam w stanie dobrnąć nawet...

Paloma, typowa przedstawicielka pokolenia loreal ("jestem tego warta"),wspina się po szczeblach kariery. Poradniki, uczące "jak żyć", zna na wyrywki. A jednak nie czuje się szczęśliwa... Mąż nie dość, że od dnia ślubu cierpi na bezsenność, to jeszcze podejrzanie ociąga się z zaplanowaniem miodowego miesiąca. Lektury specjalistów nie są wystarczająco pomocne, więc Palomie pozostaje tylko zdać się na niekonwencjonalne metody jedynej w swoim rodzaju pani detektyw. Dokąd zaprowadzi Palomę tydzień w towarzystwie ekscentrycznej Matki Polki, znanej również jako Brzytwa?
nie jestem zachwycona

Paloma, typowa przedstawicielka pokolenia loreal ("jestem tego warta"),wspina się po szczeblach kariery. Poradniki, uczące "jak żyć", zna na wyrywki. A jednak nie czuje się szczęśliwa... Mąż nie dość, że od dnia ślubu cierpi na bezsenność, to jeszcze podejrzanie ociąga się z zaplanowaniem miodowego miesiąca. Lektury specjalistów nie są wystarczająco pomocne, więc Palomie...

Przeczytałam? Raczej przebrnęłam i niewiele zrozumiałam. Owszem pojawiło się parę mniej lub bardziej znanych cytatów, parę modnych miejsc i bohaterowie powielający stereotyp współczesnych, miotających się "między... a między...", pragnących "utrzymać się na fali", "zakasować innych..." i trochę bez pomysłu na siebie, lecz chyba miałam nadzieję na coś innego.

Przeczytałam? Raczej przebrnęłam i niewiele zrozumiałam. Owszem pojawiło się parę mniej lub bardziej znanych cytatów, parę modnych miejsc i bohaterowie powielający stereotyp współczesnych, miotających się "między... a między...", pragnących "utrzymać się na fali", "zakasować innych..." i trochę bez pomysłu na siebie, lecz chyba miałam nadzieję na coś...

Pomimo bardzo fajnej końcówki, książka więcej gwiazdek niż 4 ode mnie nie dostanie.

Pomimo bardzo fajnej końcówki, książka więcej gwiazdek niż 4 ode mnie nie dostanie.

Właściwie to nie wiem o czym była ta książka.

Właściwie to nie wiem o czym była ta książka.

Zachwytom na obwolucie nie ma końca. Dlaczego więc nie mogłam przebrnąć przez tę książkę??

Zapewne miała ukazać współczesne pokolenie 25-30-latków. Czy każdy przedstawiciel tych pokoleń recytuje poradniki? Czyta te wszystkie "mądrości" na temat szczęścia, sukcesu i miłości? "Podróż poślubna" jest trudna w lekturze właśnie dlatego, że główna bohaterka ciągle wraca myślami do "rad ekspertów". Całe jej życie, każdy krok jest zgodny z poradnikami. To zakrawa na chorobę psychiczną!
Paloma jest wykształcona, pracuje w korporacji, przestrzega diety i stara się zdrowo odżywiać. Wie, co to spotkanie z psychoterapeutą. Poza czytaniem poradników orientuje się co jest modne i ślepo podąża za wszystkimi. Nie może być gorsza.
Pusta koperta znaleziona przez jej męża w noc poślubną urasta do rangi dramatu. Ale podróż poślubna nie zaliczona w 3 tygodnie od daty ślubu to istna tragedia - czy to wciąż pokolenie 25-30-latków??

Nie rozumiem po co udaje się po pomoc do terapeuto-homo-ekolożki. Czemu to ma służyć?? A mąż? Jakaś bezsenność i wycieczki z osobistym przewodnikiem. Wyraz "matka" w całej książce złożony jest mniejszą czcionką niż tekst podstawowy. Czy to dlatego, że matka nie liczy się w życiu bohaterki? Że nie chce takiego życia? Wyrazy nawiązujące do wspomnień są, dla odmiany, większe.

Dziwna fabuła, trudno się w niej połapać. Cieszę się, że nie rzuciłam w kąt po kilkunastu stronach. Czytacie na własne ryzyko!

Zachwytom na obwolucie nie ma końca. Dlaczego więc nie mogłam przebrnąć przez tę książkę??

Zapewne miała ukazać współczesne pokolenie 25-30-latków. Czy każdy przedstawiciel tych pokoleń recytuje poradniki? Czyta te wszystkie "mądrości" na temat szczęścia, sukcesu i miłości? "Podróż poślubna" jest trudna w lekturze właśnie dlatego, że główna bohaterka ciągle wraca myślami...

Dość dziwna i specyficzna książka z początku. Potem w połowie mi się znudziła bo całkowicie nie wiedziałam o co chodzi. Niestety nie przeczytałam jej do końca bo znudziła mi się nie wiem czy sięgnę po jakieś inne książki tej autorki nie zachęciła mnie.

Dość dziwna i specyficzna książka z początku. Potem w połowie mi się znudziła bo całkowicie nie wiedziałam o co chodzi. Niestety nie przeczytałam jej do końca bo znudziła mi się nie wiem czy sięgnę po jakieś inne książki tej autorki nie zachęciła mnie.

Bardzo dziwna opowieść, jak i styl pisania tej książki.. Na początku chciałam zrezygnować, ale jakoś poszłam za ciosem. Zakręcony sposób myślenia, trochę jak dla mnie bezsensowne spotkania z Brzytwą. Ogólny wydźwięk, że jesteśmy pokoleniem uczących się na poradnikach - jak być szczęśliwym, czy jak zmieniać innych. Akurat nie kieruję się w życiu poradnikami i wręcz uważam, że niszczą spontaniczne zachowania, oraz przygłuszają intuicję.. A intuicja mówi mi, że drugi raz po tę książkę nie sięgnę ;)

Bardzo dziwna opowieść, jak i styl pisania tej książki.. Na początku chciałam zrezygnować, ale jakoś poszłam za ciosem. Zakręcony sposób myślenia, trochę jak dla mnie bezsensowne spotkania z Brzytwą. Ogólny wydźwięk, że jesteśmy pokoleniem uczących się na poradnikach - jak być szczęśliwym, czy jak zmieniać innych. Akurat nie kieruję się w życiu poradnikami i wręcz uważam,...