Jest to nic innego, jak skrupulatne opracowanie historii powstania zespołu, uwzględniając formacje poprzedzające powstanie Pearl Jamu, w których grali jego członkowie, oraz formacje pokrewne i powiązane. Fragmenty wywiadów, informacje prasowe, trochę zdjęć, historia czterech pierwszych płyt oraz pochodzące z nich teksty z polskimi przekładami. Kopalnia informacji dla fana grunge’u na temat niszowych, zapomnianych i krótko działających zespołów, których płyt chciałby poszukać i posłuchać. Całkowicie nieciekawe i nieprzydatne natomiast dla kogoś, kto nie interesuje się tego typu muzyką.
Z wielkim sentymentem wzięłam tę książkę do ręki po latach i przypomniałam sobie jej treść, co spowodowało odżycie wielu wspaniałych wspomnień. Ta książka ma dla mnie bardzo osobiste znaczenie i cieszę się, że ją mam.

Jest to nic innego, jak skrupulatne opracowanie historii powstania zespołu, uwzględniając formacje poprzedzające powstanie Pearl Jamu, w których grali jego członkowie, oraz formacje pokrewne i powiązane. Fragmenty wywiadów, informacje prasowe, trochę zdjęć, historia czterech pierwszych płyt oraz pochodzące z nich teksty z polskimi przekładami. Kopalnia informacji dla fana...

Jest to najniżej oceniona książka, która miałem okazję umieścić tutaj, na stronie. Bardzo lubię dowiadywać sie nowych informacji na temat twórczości muzyków, zespołów, kompozytorów. Autorka jednak chciała przedstawić zespół (mam takie nieodparte wrażenie) w jakichś "mistycznych ramach", wywyższyć ponad wszystko i wszystkich. To nie dla mnie.
Zakrawa to troszkę o fanatyzm, a książki w taki sposób powstające mogą nie mieć dobrego wpływu na postrzeganie zespołu, którego mimo wszystko bardzo cenię.

Jest to najniżej oceniona książka, która miałem okazję umieścić tutaj, na stronie. Bardzo lubię dowiadywać sie nowych informacji na temat twórczości muzyków, zespołów, kompozytorów. Autorka jednak chciała przedstawić zespół (mam takie nieodparte wrażenie) w jakichś "mistycznych ramach", wywyższyć ponad wszystko i wszystkich. To nie dla mnie.
Zakrawa to troszkę o fanatyzm,...

Przypuszczam, że po książki o historii grupy muzycznej najczęściej sięgają fani danej formacji, bo kogo innego może interesować, co porabiał Robert Plant przed powstaniem Led Zeppelin albo też dlaczego Kurt Cobain popełnił samobójstwo. Ja sięgnęłam po „Roślinę”, bo to o Pearl Jam.
W Eddiem i spółce zakochałm się, jak byłam jeszcze w szkole podstawowej. Zobaczyłam na jakimś kanale muzycznym teledysk do ich, doskonałego zresztą muzycznie i wizualnie, „Jeremy’ego”. Stało się. W szkole średniej wpadła mi w ręce „Roślina”. Musiałam ją mieć. Tak jak i wszystkie płyty zespołu. Co ciekawe, książkę przeczytałam dopiero teraz, po 5 czy 6 latach od jej zakupu.
Jest to całkiem dobrze napisana biografia zespołu. Zaczyna się od tego, co było przed Pearl Jam. Opowiada, jak to chłopcy się poznali, co i w jakim składzie robili, jakie były ich ambicje i marzenia. Autorka poprowadziła czytelnika przez każde istotne wydarzenie w życiu muzycznym (choć nie tylko) członków formacji, aż po wydanie płyty „Yield”. Zamieściła wiele informacji na temat wydawnictw Pearl Jam i projektów, w których członkowie zespołu brali udział. Znaleźć tu można także recenzje płyt Pearl Jam, relację z pierwszego ich koncertu w Polsce (1 listopada 1996 roku, Torwar w Warszawie),a także wywiad przeprowadzony z gitarzystami grupy, Stone’em Gossardem i Mike’iem McCredym, w Seattle przez Taklińską i Piotra Mezta. Autorka często posługuje się zaczerpniętymi z innych źródeł wypowiedziami członków kapeli, co zdecydowanie uwiarygodnia przekaz. Wydawnictwo okraszone jest sporą ilością zdjęć, zarówno czarno-białych, jak i kolorowych. Poza tym na końcu książki znajdują się teksty i tłumaczenia prawie wszystkich utworów, od pierwszej do piątej płyty zespołu, co jest dużym ukłonem w kierunku fanów, ponieważ często pomijano teksty bądź ich fragmenty w książeczkach do płyt.
Jedynym zarzutem, jaki mogę wysunąć w stosunku do tegoż dzieła, jest zbyt subiektywny przekaz książki, szczególnie w przypadku recenzji płyt i relacji z koncertu. Nie wiem, czy autorka powinna była tego uniknąć i czy było to możliwe. Nie wiem też, jak prezentują się inne wydawnictwa tego typu pod tym względem. Mnie to jednak przeszkadzało.
Czy zatem książkę warto przeczytać? Jest to na pewno dobry sposób, by dowiedzieć się czegoś o kapeli i jej założycielach. Nie jest to jednak pozycja obowiązkowa, nawet dla fanów bandu. Dlaczego? Ponieważ muzyka Pearl Jam broni się sama.

Przypuszczam, że po książki o historii grupy muzycznej najczęściej sięgają fani danej formacji, bo kogo innego może interesować, co porabiał Robert Plant przed powstaniem Led Zeppelin albo też dlaczego Kurt Cobain popełnił samobójstwo. Ja sięgnęłam po „Roślinę”, bo to o Pearl Jam.
W Eddiem i spółce zakochałm się, jak byłam jeszcze w szkole podstawowej. Zobaczyłam na jakimś...

Jest to pozycja dla fanów zespołu. Dla laika takiego jak ja - nuda.

Jest to pozycja dla fanów zespołu. Dla laika takiego jak ja - nuda.

Książka nie powala, choć daje niezbędne minimum wiedzy, które każdy fan mieć powinien. A nawet nieco więcej. Ale nic ponad to.

Książka nie powala, choć daje niezbędne minimum wiedzy, które każdy fan mieć powinien. A nawet nieco więcej. Ale nic ponad to.

Ma dla mnie wartość bardzo sentymentalną. Nabyłam ją kiedy zaczęła się moja przygoda z Pearl Jam'em i chciałam się czegoś więcej dowiedzieć na temat zespołu, ale nie miałam super dostępu do internetu. Dlatego przymykam oko na styl, błędy, czy miłość autorki do Veddera i daję 7 :)

Ma dla mnie wartość bardzo sentymentalną. Nabyłam ją kiedy zaczęła się moja przygoda z Pearl Jam'em i chciałam się czegoś więcej dowiedzieć na temat zespołu, ale nie miałam super dostępu do internetu. Dlatego przymykam oko na styl, błędy, czy miłość autorki do Veddera i daję 7 :)

Książka przyjemna, pisana z zachowaniem należytej dynamiki wypowiedzi, okraszona garstką ciekawostek. Opracowanie dyskografii i swoistego drzewa genealogicznego zespołu zasługuje na uwagę. Całość niestety bardzo subiektywna i miejscami bardziej skupiona na postaci samej autorki, niż zespole. Dobra pozycja dla wszystkich dopiero zapoznających się z twórczością Pearl Jamu.

Książka przyjemna, pisana z zachowaniem należytej dynamiki wypowiedzi, okraszona garstką ciekawostek. Opracowanie dyskografii i swoistego drzewa genealogicznego zespołu zasługuje na uwagę. Całość niestety bardzo subiektywna i miejscami bardziej skupiona na postaci samej autorki, niż zespole. Dobra pozycja dla wszystkich dopiero zapoznających się z twórczością Pearl Jamu.