Ostrze Tyshalle'a, część 2

Uwielbiam. Od pierwszych stron toczy się dynamiczna akcja, która wciąga, zaskakuje. Główny bohater skojarzył mi się z Vin Dieselem z Kronik Riddicka. Czasami gubiłam się, ale to też mi się podobało. "Wciągnęłam" tę serię.

Uwielbiam. Od pierwszych stron toczy się dynamiczna akcja, która wciąga, zaskakuje. Główny bohater skojarzył mi się z Vin Dieselem z Kronik Riddicka. Czasami gubiłam się, ale to też mi się podobało. "Wciągnęłam" tę serię.

Pokaż mimo to

Pierwsza część Ostrza Tyshalle'a to leniwy strumyk, drugi to rwąca rzeka. Akcja toczy się za akcją, wątki się przeplatają, fantasy ściera się z s-f. To już nie jest opowieść o Hari'm czy Cain'ie tylko o świecie, który się skończył, wypalił a możni tamtego świata chcą pożreć nowy.

Pokazana jest bardzo obrazowo różnica między My a Oni, szok i zdziwienie kiedy spada się z piedestału i trafia do Nich. Jak mało ważny jest pojedynczy, szary człowiek dla kasty rządzącej. Jak mało znaczy przyjaźń kiedy można ja przehandlować za przywileje.

Z drugiej strony przyjaźń opisana jest jak odczucie bliskie miłości. Tylko dzięki przyjaźni i honorowi wśród swoich znajomych Cain ma szansę zawalczyć o Nadświat. Kraina dziesiątkowana jest przez szalejącego wirusa pochodzącego z Ziemi, targają nią wewnętrzne konflikty podsycane przez Ziemian, kłamstwa zmieniają się w prawdę. W takich warunkach Cain,e walczy o siebie, córkę i przyjaciela. Łatwo nie jest - stary, od pasa w dół sparaliżowany, pozbawiony "pazura". Czego trzeba, żeby obudzić w nim zabójcę?

Pierwsza część Ostrza Tyshalle'a to leniwy strumyk, drugi to rwąca rzeka. Akcja toczy się za akcją, wątki się przeplatają, fantasy ściera się z s-f. To już nie jest opowieść o Hari'm czy Cain'ie tylko o świecie, który się skończył, wypalił a możni tamtego świata chcą pożreć nowy.

Pokazana jest bardzo obrazowo różnica między My a Oni, szok i zdziwienie kiedy spada się z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak patrzę na te oceny 7 8a to aż nie wierzę co namęczyłem się z dwoma częściami to moje i nic więcej Jak 6 ani nic mniej Nie mam zamiaru sięgać po dalsze części ogólnie akcja z zagmatwana wolna nic nic co usprawiedliwia tak wysoką ocenę

Jak patrzę na te oceny 7 8a to aż nie wierzę co namęczyłem się z dwoma częściami to moje i nic więcej Jak 6 ani nic mniej Nie mam zamiaru sięgać po dalsze części ogólnie akcja z zagmatwana wolna nic nic co usprawiedliwia tak wysoką ocenę

Pokaż mimo to

Fabuła jaj nie urywa ale akcja przednia.

Fabuła jaj nie urywa ale akcja przednia.

Pokaż mimo to

Podobno sequele są zazwyczaj słabsze niż pierwsze części... coś w tym jest... jednak tutaj mamy wyjątek...
Drugi tom drugiej części Aktów Caine'a o tytule "Ostrze Tyshaelle'a" jest świetną odskocznią od typowego fantasy... gdyż jest to mieszanka wybuchowa... i to dosłownie...
W tej części nadchodzi godzina starcia mrocznego anioła z bogiem pyłu i popiołów. Nieboskłon się rozpęknie, ziemia zostanie rozdarta, a ich szczątki zostaną wydane na pastwę wichrów otchłani... czyż nie jest to miła perspektywa....
Starzy znajomi w nowych rolach... a w tle wojna światów... tylko trzeba pamiętać że śmierć i życie to praktycznie jedność i nie da się ich od siebie oddzielić...

Podobno sequele są zazwyczaj słabsze niż pierwsze części... coś w tym jest... jednak tutaj mamy wyjątek...
Drugi tom drugiej części Aktów Caine'a o tytule "Ostrze Tyshaelle'a" jest świetną odskocznią od typowego fantasy... gdyż jest to mieszanka wybuchowa... i to dosłownie...
W tej części nadchodzi godzina starcia mrocznego anioła z bogiem pyłu i popiołów. Nieboskłon się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

A jednak się dało. Jeszcze WIĘCEJ i BARDZIEJ wszystkiego. Po pierwszej części trudno mi było sobie wyobrazić, że autorowi uda się utrzymać tempo w drugim tomie. Po przeczytaniu tomu 2.1 byłem pewny, że akcja nieco zwolni. O jakże się myliłem. Aż boję się pomyśleć co będzie w 4 tomie. Nie będę pisała recenzji, ale napiszę krótko czemu warto zapoznać się z aktami Caina. Faktycznie, jest to specyficzny rodzaj fantastyki/sf i nie każdemu może przypaść do gustu. Ale przynajmniej warto dać szansę. Pomimo swych okazałych rozmiarów cykl czyta się świetnie i z wypiekami na twarzy. Coś na zasadzie, że jeszcze tylko jeden rozdział. Po przeczytaniu ok. 1500 stron cyklu nie nudziłem się ani razu. Nie da się nudzić. Jest tu tyle akcji, tyle wybuchów, że można porównać do filmów akcji lat '80. Wszystkiego jest tu na prawdę więcej. Niektórych może trochę zrazić poziom wulgarności, brutalności itp. Sam Caine przechodzi sam siebie. Teraz to prawdziwy kawał [.....]. Inaczej nie można go ocenić. Jeśli wkręciły Was pierwsze 2 tomu koniecznie czytajcie dalej. A jeśli jeszcze nie znacie przygód Aktorów koniecznie przeczytajcie.

A jednak się dało. Jeszcze WIĘCEJ i BARDZIEJ wszystkiego. Po pierwszej części trudno mi było sobie wyobrazić, że autorowi uda się utrzymać tempo w drugim tomie. Po przeczytaniu tomu 2.1 byłem pewny, że akcja nieco zwolni. O jakże się myliłem. Aż boję się pomyśleć co będzie w 4 tomie. Nie będę pisała recenzji, ale napiszę krótko czemu warto zapoznać się z aktami Caina....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lepsza od poprzedniej części, bardzo podoba mi się, że mamy tu większy wgląd w psyche różnych postaci, choć Caine oczywiście najciekawszy:)Aczkolwiek postać Kollberga jest dla mnie mocno przesadzona, niepotrzebna makabra, nie wiem czy to ma przyciągnąć czytelnika,bo mnie zdecydowanie odpycha. Niepotrzebne też są metafizyczne abstrakcyjne wynaturzenia, ale można przeboleć:)

Lepsza od poprzedniej części, bardzo podoba mi się, że mamy tu większy wgląd w psyche różnych postaci, choć Caine oczywiście najciekawszy:)Aczkolwiek postać Kollberga jest dla mnie mocno przesadzona, niepotrzebna makabra, nie wiem czy to ma przyciągnąć czytelnika,bo mnie zdecydowanie odpycha. Niepotrzebne też są metafizyczne abstrakcyjne wynaturzenia, ale można przeboleć:)

Pokaż mimo to

Podzielenie tej części na dwoje sprawiło, że jedną tą poprzednią przeczytałem z trudem, a w przypadku tej drugiej robiłem wszystko aby nie skończyć jej w tym samym dniu w którym po nią sięgnąłem. "Powrót" dawnego Caine'a ma z tym wiele wspólnego. Mimo całej swojej zawiłości epilog wyjaśnia wszystkie nieścisłości i w mojej opinii jest wielce zadowalający tak jak cała książka. Wplatanie przez autora co jakiś czas wątków filozoficznych i egzystencjalnych zdecydowanie trafiło do mojej wyobraźni i zostało pozytywnie odebrane.

Podzielenie tej części na dwoje sprawiło, że jedną tą poprzednią przeczytałem z trudem, a w przypadku tej drugiej robiłem wszystko aby nie skończyć jej w tym samym dniu w którym po nią sięgnąłem. "Powrót" dawnego Caine'a ma z tym wiele wspólnego. Mimo całej swojej zawiłości epilog wyjaśnia wszystkie nieścisłości i w mojej opinii jest wielce zadowalający tak jak cała...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część drugiej części (ależ poplątanie z pomieszaniem!) "Ostrza Tyshalle'a" za mną, a więc zakończyłem cały drugi tom. Udało się to po długich trudach, które jednak nie były spowodowane samą powieścią - po prostu jakoś czasu mi brakuje na czytanie i w ogóle na wszystko. Żałuję, bo jednak druga część "Ostrza Tyshalle'a" wymusza na czytelniku nieco więcej uwagi, gdyż porusza sprawy nie do końca oczywiste i łatwe w odbiorze. Jest zupełnie różna zarówno od pierwszej części, jak i od pierwszego tomu, "Bohaterowie umierają". W pewnym sensie jest lepsza, pełniejsza, dokładniejsza - i taką właśnie ją zapamiętam.

"Walka z władzą dalej się toczy, chociaż na nieco innym wymiarze oraz zupełnie obcych Hariemu zasadach. Michaelson rzucony jest w wir wydarzeń, w których starzy wrogowie czyhają na najdrobniejszego jego potknięcie i knują jak w najbardziej bolesny dla niego sposób zemścić się za wszystkie krzywdy, jakie im kiedykolwiek w życiu wyrządził. Ciężko jest uciec do tożsamości Caine'a i zabić ich wszystkich własnymi rękoma i nogami - zwłaszcza kiedy okazuje się, że nie do końca można wszystkim władać". Dokładnie tymi słowami opisałem pierwszą część drugiego tomu i nie sądzę, żeby był sens je zmieniać, gdyż jest to ciąg dalszy, opisany jedynie w nieco innej formie.

Z jednej strony książka ta jest podobna do "Ostrza Tyshalle'a" cz. I, a z drugiej diametralnie różna. Dalej ciągną się informacje na temat przeszłości stworzonego przez Stovera świata, wciąż dowiadujemy się o nowych faktach, biografiach postaci oraz powodach, dla których wszystko wygląda tak a nie inaczej. Z drugiej strony jest dużo mniej akcji samej w sobie, a mnóstwo przemyśleń oraz metafizyki. Zwłaszcza metafizyki. Szczerze powiedziawszy to nie spodziewałem się takiego rozwoju po przeczytaniu zwłaszcza pierwszej części całego cyklu, która wręcz ociekała akcją, brutalnością, krwią i flakami. Takie zaskoczenie jednak było dobre w moim odczuciu, gdyż dzięki temu jest pewien rodzaj przerwy - całość nie jest napisana na jedno kopyto i człowiek się na pewno nie znudzi czytając kolejne tomy. Pierwsza część drugiego tomu już wskazywała na to, że nie będzie monotonii, ale druga całkowicie to potwierdziła.

"Działanie przeznaczenia widać tylko wtedy, kiedy człowiek patrzy wstecz na swoje życie."

Niejako końcowe wydarzenia wywracają cały dotychczasowy świat do góry nogami - a w sumie chciałoby się rzec, że oba światy. Znowu widać mały przewrót w tym, jak będzie wyglądać kolejny tom, chociaż wszystko wskazuje na to, że będzie powrót do korzeni - dużo akcji. Jeśli jest to prawdą, to Stover okaże się jednym z najbardziej elastycznych pisarzy mieszających wiele stanów w jednej serii. Jak dla mnie bomba!

Warto pamiętać, że "Akty Caine'a" to nie jest książka dla osób lubiących zapalenie światła za pomocą magii i finezyjne pojedynki szermiercze - to mnóstwo krwi, brutalności, przemocy, agresji, ale także negatywnych emocji, smutku i strat. Wszystkie te elementy wprost wyzierają z każdej części książki, nawet z drugiej części "Ostrza Tyshalle'a", mimo że są one sformułowane w zupełnie inny niż dotychczas sposób.

Druga część drugiej części (ależ poplątanie z pomieszaniem!) "Ostrza Tyshalle'a" za mną, a więc zakończyłem cały drugi tom. Udało się to po długich trudach, które jednak nie były spowodowane samą powieścią - po prostu jakoś czasu mi brakuje na czytanie i w ogóle na wszystko. Żałuję, bo jednak druga część "Ostrza Tyshalle'a" wymusza na czytelniku nieco więcej uwagi, gdyż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część, drugiego tomu Akt Caina podobała mi się bardzo, ze względu na to, że akcja ruszyła z kopyta. Jestem bardzo ciekawy co będzie się działo w trzecim tomie.

Druga część, drugiego tomu Akt Caina podobała mi się bardzo, ze względu na to, że akcja ruszyła z kopyta. Jestem bardzo ciekawy co będzie się działo w trzecim tomie.

Pokaż mimo to