Pierwsza część "Diamentowej karocy" o kulisach wojny japońsko- rosyjskiej. Szpiegostwo, dywersje, polscy nacjonaliści, początek walki klasowej, romans... I chociaż może temat nie chwycił mnie za serce, to forma... Piękna literatura, wspaniale przetłumaczone- to książka, której pięknem językowym naprawdę można się delektować. I z jednej strony żal, że to lektura ledwie na 2-3 godzinki, ale czeka już na mnie w zasięgu ręki tom drugi, więc przyjemnością będę mogła cieszyć się dłużej ;)

Pierwsza część "Diamentowej karocy" o kulisach wojny japońsko- rosyjskiej. Szpiegostwo, dywersje, polscy nacjonaliści, początek walki klasowej, romans... I chociaż może temat nie chwycił mnie za serce, to forma... Piękna literatura, wspaniale przetłumaczone- to książka, której pięknem językowym naprawdę można się delektować. I z jednej strony żal, że to lektura ledwie na...

Niestety, zdecydowanie za krótka!

Niestety, zdecydowanie za krótka!

Tylko 7 gwiazdek, bo nie lubie jak się Fandorina robi w konia.

A tak poważnie, to nie do końca rozumiem konwencję tej książki podzieloną na dwie części, z których druga jest chronologicznie pierwszą.

Cała Diamentowa karoca słabo pasuje do cyklu, chociaż Erast z Masą trzymają poziom.

Tylko 7 gwiazdek, bo nie lubie jak się Fandorina robi w konia.

A tak poważnie, to nie do końca rozumiem konwencję tej książki podzieloną na dwie części, z których druga jest chronologicznie pierwszą.

Cała Diamentowa karoca słabo pasuje do cyklu, chociaż Erast z Masą trzymają poziom.

W 79

W 79

czytam cykl od miesiąca, tu po prostu nie można sie nudzić

Spoiler:

Ninja w Moskwie :)

czytam cykl od miesiąca, tu po prostu nie można sie nudzić

Spoiler:

Ninja w Moskwie :)

Szpiegowska intryga. Konflikt japońsko-rosyjski w pełni. Na terenie Rosji działa japoński dywersant. Tylko Fandorin wie jak go złapać. Czyta się z przyjemnością. Polecam

Szpiegowska intryga. Konflikt japońsko-rosyjski w pełni. Na terenie Rosji działa japoński dywersant. Tylko Fandorin wie jak go złapać. Czyta się z przyjemnością. Polecam

nieco trudniejsza niż wcześniejsze

nieco trudniejsza niż wcześniejsze

Ależ piękne zdania trafiają się u Akunina! Każde pełne, okrągłe i wypolerowane jak perełka.

"Gdy wagon inspektorski przybył na miejsce katastrofy, nad urwisty brzeg rzeki Łomży, noc znużyła się już udawaniem mroku i niebo w całej pełni roztaczało jasność poranka."
"Nad obrywem skrzyły się galony, podzwaniały ostrogi i akselbanty, dudniły władcze basy, a niżej, skrajem wody, władały chaos i śmierć."

Toż to prawdziwa rozkosz, smakować takie frazy, uczta dla oczu i duszy. Tak, ja tak mam - Akunin nastraja mnie gastronomicznie.

Autor pisze doprawdy pięknym językiem, pięknym stylem, jednak brawa należą się i tłumaczowi, bo operując bogactwem słowa zdradza nie tylko oczytanie ale i wykształcenie, co ja, wieloletni korektor, rozpoznaję choćby po tym, iż wie on, jaka jest istotna różnica pomiędzy "zamieszkanym" a "zamieszkałym". A nie o nazbyt wielu tłumaczach współczesnych da się to powiedzieć, stąd katujące mój zmysł gramatyczny rozmaite "niezamieszkałe pustacie" czy "tereny zamieszkałe przez biedotę", na które często trafiam w książkach. No ale ja mam takie skrzywienie zawodowe, więc za skłonność do hiperpoprawności przepraszam wszelkiej maści domorosłych tłumaczy.

Wracając do "Łowcy ważek" - z braku czasu dosyć długo nie mogłam się za niego zabrać, ale potem książka mnie pochłonęła. Jak zwykle Akunin nie pozwala na chwilę nudy, utraty zainteresowania czy rozproszenia uwagi. Jego bohater tym razem ściga nieuchwytnego japońskiego szpiega i dywersanta. Całość kończy się zagadkowo, ale przecież tak naprawdę rzecz jeszcze nie skończona, bo czeka mnie drugi tom, i to grubaśny. Czytajmy dalej!

Ależ piękne zdania trafiają się u Akunina! Każde pełne, okrągłe i wypolerowane jak perełka.

"Gdy wagon inspektorski przybył na miejsce katastrofy, nad urwisty brzeg rzeki Łomży, noc znużyła się już udawaniem mroku i niebo w całej pełni roztaczało jasność poranka."
"Nad obrywem skrzyły się galony, podzwaniały ostrogi i akselbanty, dudniły władcze basy, a niżej, skrajem...

Rzadko kiedy czytam kryminały/powieści detektywistyczne (nie mój ulubiony gatunek),lecz dla książek Borysa Akunina robię wyjątek. Podoba mi się ich rosyjski "klimat", soczystość stylu i opisów, humor oraz umieszczenie akcji w rosyjskiej przeszłości.
Ta pozycja tym bardziej jest dla mnie ciekawa, gdyż dotyczy roku 1905 i wojny rosyjsko-japońskiej, o której, przyznaję, wiem niewiele. Japonią i jej kulturą interesuję się od dawna, dlatego z chęcią powitałam wszelkie odniesienia do kraju Kwitnącej Wiśni. Świetnym dodatkiem są również polskie smaczki - sztabsrotmistrz Lisicki (kto wie, czy nie jedna z najlepszych postaci powieści!) oraz konszachty polskich nacjonalistów z Japończykami (mało znany fakt, aczkolwiek o nim wiedziałam wcześniej).
Z uwagą śledziłam poczynania Rybnikowa, a Fandorin w tle zamiast na świeczniku mi nie przeszkadzał.
Solidna powieść, ukazująca w pigułce ówczesne realia oraz odmienność kultur Wschodu i Zachodu. Godna polecenia. :)

Rzadko kiedy czytam kryminały/powieści detektywistyczne (nie mój ulubiony gatunek),lecz dla książek Borysa Akunina robię wyjątek. Podoba mi się ich rosyjski "klimat", soczystość stylu i opisów, humor oraz umieszczenie akcji w rosyjskiej przeszłości.
Ta pozycja tym bardziej jest dla mnie ciekawa, gdyż dotyczy roku 1905 i wojny rosyjsko-japońskiej, o której, przyznaję, wiem...

Doskonały tom! Zdecydowanie jeden z moich ulubionych w całym cyklu, top trzy lub top cztery. Trzyma w napięciu do samego mrożącego krew w żyłach końca, który bierze nawet zblazowanego czytelnika kryminałów z zaskoczenia. Przeciwnik Fandorina jest tu jego lustrzanym odbiciem i trudno mu nie kibicować, zwłaszcza przy jego bardziej ludzkich odruchach. Polskie akcenty - Piłsudski! polscy nacjonaliści! i nie tylko! - dodają smaczku, mmm.

Doskonały tom! Zdecydowanie jeden z moich ulubionych w całym cyklu, top trzy lub top cztery. Trzyma w napięciu do samego mrożącego krew w żyłach końca, który bierze nawet zblazowanego czytelnika kryminałów z zaskoczenia. Przeciwnik Fandorina jest tu jego lustrzanym odbiciem i trudno mu nie kibicować, zwłaszcza przy jego bardziej ludzkich odruchach. Polskie akcenty -...