Opowieść ta, autorstwa niebanalnego Andre Brink, zdaje się być swoistym rachunkiem sumienia głównego bohatera. Po stracie miłości, która okazała się być mu najdroższa, wstrząśnięty opisuje wszystkie swoje historie miłosne, i te dłuższe, i te krótsze, a wszystko to jest oplecione tłem wydarzeń tamtejszej Ameryki i jego relacji zarówno z matką i ojcem.

Książka zajęła mi trochę czasu, aby ją pochłonąć. Myślę, że niektóre w niej fragmenty były może nie tyle kontrowersyjne, co zaskakujące, a natłok informacji czasem utrudniał czytanie. Zdaje się, że wszystko to, co działo się w życiu Chrisa, nie zdołałoby wypełnić dwóch takich książek. Czasem zaczynałam się gubić w kochankach - która to która, jak to w końcu poznał się z Rachel, przez cofanie wydarzeń i potem wracaniem do nich. Mimo wszystko, jestem zadowolona: stało się w tej książce wszystko, co powinno, wszystko, czego spodziewalibyśmy się w normalnym życiu. Może i idealne małżeństwo nie istnieje, lecz George z Rachel z pewnością byli blisko, by wpasować się w ten tytuł. I może właśnie to niespełniona miłość jest tą najświętszą w naszych sercach.



* Przeczytałam angielską wersję książki.

Opowieść ta, autorstwa niebanalnego Andre Brink, zdaje się być swoistym rachunkiem sumienia głównego bohatera. Po stracie miłości, która okazała się być mu najdroższa, wstrząśnięty opisuje wszystkie swoje historie miłosne, i te dłuższe, i te krótsze, a wszystko to jest oplecione tłem wydarzeń tamtejszej Ameryki i jego relacji zarówno z matką i ojcem.

Książka zajęła mi...

„Zanim zapomnę” to specyficzna powieść. Ni to autobiografia, ni to pamiętnik, trochę rozliczenie z przeszłością, trochę ocalenie od zapomnienia tego, co w życiu afrykanerskiego pisarza Chrisa Minaara dla niego samego było najważniejsze. To on jest narratorem, który wstrząśnięty śmiercią ukochanej kobiety chce w słowach zakląć przeszłość, zanim czas stępi wspomnienia.

Dorastanie w RPA pod okiem surowego ojca, walka z apartheidem, pobyt na emigracji i powrót do ojczyzny, na którą w pewnym sensie Chris jest chory – wszystkie te wydarzenia są tylko tłem dla kobiet, bo w życiu Minaara to kobiety były powodem, celem, sensem, spełnieniem, siłą budującą i niszczącą. Fascynacja ich ciałami, ale też ich osobowościami, tajemnicami, jakie w sobie kryły, nadawała losom bohatera odpowiedni pęd. Każdy ważny etap w jego życiu i karierze naznaczony był krótszym lub dłuższym związkiem z wyrazistą kobietą. A nad wszystkim unosi się cień matki, której postać zajmuje dużo miejsca we wspomnieniach bohatera.

Powieść jest przesycona erotyką. Chris jest koneserem cielesności, więc jego pamięć pełna jest miłosnych zbliżeń. Zaskoczyło mnie, jak ładnie i subtelnie pan Brink opisuje sex. Może to kwestia tego, że kobiety w tej powieści dobrze się czują w swoich ciałach i na równi z mężczyzną odczuwają przyjemność z miłosnych uniesień. Zresztą dużo czułości jest w opisach intymnych miejsc kolejnych kochanek Chrisa, jakby był oddawany swoisty hołd kobiecości.

André Brink porusza wiele istotnych kwestii w „Zanim zapomnę”. Rasizm, prawo do wolności i samostanowienia, odpowiedzialność za swoje czyny, kwestie ubóstwa i przemocy, zakłamywanie historii, narzucanie swojego zdania innym – wszystkie te tematy są podane w sposób nienachalny, bez zbędnego moralizatorstwa, a przede wszystkim pokazane jest to, jak wpływają one na życie jednostki. Lecz jednak giną w tle podbojów miłosnych Chrisa, choć słowo podboje nie jest najwłaściwszym słowem. Chris ze swoimi kochankami spotykał się w połowie drogi.

„Zanim zapomnę” to powieść o wielu obliczach miłości i o samotności, której czasami nic nie jest w stanie pokonać. Może przeszkadzać porwana narracja i to, że te najważniejsze kobiety w życiu Chrisa, co chwila wypływają przy opisach kolejnych jego związków, co powoduje pewien zamęt w jego wyznaniach. W książce tej jest też taka wielka melancholia…może jest to związane z ukazaniem przemijania, a może z tym, że jednak wychodzi na to, że największe miłości to te, które pozostają niespełnione.

„Zanim zapomnę” to specyficzna powieść. Ni to autobiografia, ni to pamiętnik, trochę rozliczenie z przeszłością, trochę ocalenie od zapomnienia tego, co w życiu afrykanerskiego pisarza Chrisa Minaara dla niego samego było najważniejsze. To on jest narratorem, który wstrząśnięty śmiercią ukochanej kobiety chce w słowach zakląć przeszłość, zanim czas stępi wspomnienia....

André Brink – pisarz, dramaturg i eseista południowoafrykański, emerytowany wykładowca uniwersytetu w Kapsztadzie. Pisze w dwóch językach: afrikaans i angielskim. Autor siedemnastu powieści, licznych sztuk, esejów i opowiadań. W swej twórczości występował przeciw apartheidowi. „Kennis van die aand” to jego pierwsza książka w języku afrikaans zakazana przez rząd południowoafrykański. Najbardziej znaną powieścią autora jest „Sucha biała pora”, sfilmowana w 1989 r. z udziałem Donalda Sutherlanda oraz Marlona Brando. André Brink został uhonorowany wieloma nagrodami literackimi w kraju i za granicą, m.in. Martin Luther King Memorial Prize (1980). Był również dwukrotnie nominowany do Nagrody Bookera. W Polsce ukazały się „Sucha biała pora” (1989),„Ambasador” (1994),„Tamta strona ciszy” (2005) oraz „Zanim zapomnę” (2010).

Głównym bohaterem historii jest Chris Minnaar, 78- letni afrykanerski pisarz. Chris musi pogodzić się ze śmiercią najbliższej jego sercu kobiety. Aby o niej tak szybko nie zapomnieć, postanawia spisać wszystkie wspomnienia z nią związane. Rachel to rzeźbiarka, z którą Chris znał się dość krótko, jednak to ona skradła jego serce.

Opowieść rozpoczyna się od zdania: „Zmarłaś dziś rano, za siedemnaście dziesiąta. Byłem, oczywiście, tylko ja przy tobie. Ostatniej miłości mego życia? Wkrótce ukończę siedemdziesiąt osiem lat.” Te krótkie zdania sugerują, że będzie to raczej lekka historia o wielu latach spędzonych z kobietą, latach radosnych i tych mniej szczęśliwych. Nic z tego - jeśli ktoś tak myśli, to się grubo myli.

Poznajemy całe życie Chrisa, jego wychowywanie silną ręką przez ojca, cenionego adwokata. Pierwsze doświadczenia seksualne występujące już w dzieciństwie. Gdyż bohater nie ucieka od odpowiedzialności, nie ukrywa, że dziewczyny a w późniejszym czasie kobiety bardzo go pociągały. Chris to uwodziciel od samego początku. To playboy, któremu żadna z kobiet nie mogła się oprzeć. Cóż z tego, że się zakochiwał, za chwilę się odkochiwał i znajdował kolejny obiekt uczuć. Zdradzał i był zdradzany. On to wie i wiedziały o tym jego wybranki. Przez powieść przewija się wiele kobiet, momentami miałam wrażenie, że aż za wiele. Zastanawiało skąd on brał czas, aby być z tymi wszystkimi paniami? Wśród jego wybranek były kobiety i białe i czarnoskóre, młodsze i starsze od niego, brzydsze i ładniejsze. Z każdej jednak potrafił wydobyć na światło jej piękno. Z każdą potrafił porozumieć się w sprawach łóżkowych. O żadnej z tych kobiet nie pisze źle. Każdą z nich szanował i starał się za bardzo nie skrzywdzić.

Książka pełna jest erotyzmu, mnóstwa sugestywnych opisów erotycznych. Jednak słownictwo, jakim operuje autor nie jest rażące, a opisy nie są wyuzdane. Autor w bardzo subtelny sposób opisuje spotkania z kobietami. Chociaż z żadną z nich nie potrafił związać się na stałe, pozostają one w jego wspomnieniach, które teraz postanowił spisać. Tym właśnie pragnie oddać im pewnego rodzaju hołd.

To dość ciekawa historia o samotności mężczyzny. Pomimo, że co rusz miał inną kobietę to jednak nie potrafił zatrzymać jej na dłużej – a może nie chciał? Jednak z tą, którą pokochał najbardziej – Rachel nie mógł się związać, gdyż była żoną jego przyjaciela.
Tłem do miłosnych podbojów bohatera jest sytuacja polityczna Republiki Południowej Afryki. Poruszone zostało również zagadnienie rasizmu, przemocy, nędzy czy ubóstwa w RPA. Oba te przeciwstawne zagadnienia bardzo umiejętnie są skomponowane.

Język, jakim operuje autor jest bardzo plastyczny, ciekawy. Dzięki czemu książkę czyta się jednym tchem. To bardzo ciekawa powieść, która w bardzo elegancki sposób ukazujące erotyzm.

Początkowo podchodziłam do tej historii dość sceptycznie. Jednak z czasem, z przewracaniem kolejnych kart, coraz bardziej mnie wciągała w swój przekaz. Bardzo się cieszę, że jednak dałam jej szansę i dzięki tej historii poznałam bardzo nieszczęśliwego człowieka, który poszukiwał swego miejsca na świecie.

André Brink – pisarz, dramaturg i eseista południowoafrykański, emerytowany wykładowca uniwersytetu w Kapsztadzie. Pisze w dwóch językach: afrikaans i angielskim. Autor siedemnastu powieści, licznych sztuk, esejów i opowiadań. W swej twórczości występował przeciw apartheidowi. „Kennis van die aand” to jego pierwsza książka w języku afrikaans zakazana przez rząd...

http://czytankianki.blogspot.com/2012/05/afrykanska-szeherezada.html

http://czytankianki.blogspot.com/2012/05/afrykanska-szeherezada.html

Bohaterem powieści jest pisarz Chris Minnaar, który ma 78 lat i musi pogodzić się ze śmiercią najbliższej mu sercu kobiety. Postanawia spisać swoje wspomnienia zanim jego rozum doścignie starcza demencja. Z rzeźbiarką Rachel znali się krótko, ale mimo to Chris jest zdania, że to ona była tą jedyną i wyjątkową kobieta w jego życiu. Zajmowała szczególne miejsce wśród wielu związków jakie Chris miał z kobietami. Podstarzały pisarz wraca do chwil jakie spędził z kobietami. Opowiadania są nasycone pikantnymi, czasami nawet perwersyjnymi szczegółami. Chris w swoich wspomnieniach zapisuje tylko te związki, które miały dla niego jakieś znaczenie, odegrały jakąś rolę w jego życiu. Przyznaje, że kobiet było zbyt wiele. Sam zdradzał i sam był zdradzany. Mimo tego, że lubił towarzystwo wydaje się że borykał się przez całe życie z samotnością. Ważną osobą w jego życiu była matka. Analizując swoje minione związki Chris zawsze jednak wraca do chwil spędzonych z Rachel i jej mężem. Opisuje skomplikowane relacje jakie zachodziły pomiędzy nimi trojgiem. Wraca do chwil kiedy zdał sobie sprawę, że kocha Rachel.


Oprócz historii miłosnych, Chris wypowiada się również na temat wydarzeń politycznych dotyczących Republiki Południowej Afryki i reszty świata. Porusza takie tematy jak rasizm, wojna w Iraku, militaryzm, zbrojne rozwiązywanie konfliktów, przemoc, nędza i ubóstwo RPA w dziesięć lat po pierwszych wolnych wyborach. Zapisuje swoje rozczarowania i frustracje.


To książka subtelna napisana pięknym językiem. To próba podsumowania życia i relacji damsko-męskich oraz zwrócenia uwagi na najtrudniejsze problemy współczesnego świta.

http://slowemmalowane.blogspot.com/2010/04/andre-brink-zanim-zapomne.html

Bohaterem powieści jest pisarz Chris Minnaar, który ma 78 lat i musi pogodzić się ze śmiercią najbliższej mu sercu kobiety. Postanawia spisać swoje wspomnienia zanim jego rozum doścignie starcza demencja. Z rzeźbiarką Rachel znali się krótko, ale mimo to Chris jest zdania, że to ona była tą jedyną i wyjątkową kobieta w jego życiu. Zajmowała szczególne miejsce wśród wielu...