Książka , która wzbudzi wiele emocji u tych, którzy zanim ocenią lekką ręką bohaterów, potrafią wczuć się w zupełnie odmienny system wartości i obowiązujących norm. Trójka głównych bohaterów Tomiko, jej mąż i ojciec to postaci w pełni tragiczne , uwikłane we własne wyobrażenia i idee. Mimo szczerych chęci, by postępować jak najsłuszniej ,ranią siebie i tych, których kochają. Powieść płynie wolno jeśli chodzi o akcję, ale jest gęsta od emocji i barwnych opisów postaci

Książka , która wzbudzi wiele emocji u tych, którzy zanim ocenią lekką ręką bohaterów, potrafią wczuć się w zupełnie odmienny system wartości i obowiązujących norm. Trójka głównych bohaterów Tomiko, jej mąż i ojciec to postaci w pełni tragiczne , uwikłane we własne wyobrażenia i idee. Mimo szczerych chęci, by postępować jak najsłuszniej ,ranią siebie i tych, których...

Typowy przykład starojapońskiej rodziny. Jakkolwiek do ostatnich kartek liczyłam na szczęśliwe zakończenie. Ojciec, który uważa, że dla wszystkich jest najlepsze wszystko to, co sam zadecyduje. I niesamowite jest to, że nikt nie potrafi się mu sprzeciwić, kosztem własnego szczęścia. Taki kiedyś panował autorytet "głowy rodziny".Jakie są tego konsekwencje? Nie powinnam zdradzać fabuły. Mimo jednak ogromnego przywiązania do Japońskiej tradycji, kultury oraz zwyczajów, wyraźnie widać tutaj przywiązanie do bogactwa. "Pieniądz rządzi światem" sprawdza się tutaj doskonale i daje dowód na to, że człowiek zawsze był taki sam. Od zawsze nie liczyło się to, jaki człowiek jest, lecz co i ile posiada. Piękna i smutna walka wartości duchowych i materialnych. Niezwykle wzruszająca fabuła z głębokim przesłaniem. Lektura, przy której popłynęły mi łzy.

Typowy przykład starojapońskiej rodziny. Jakkolwiek do ostatnich kartek liczyłam na szczęśliwe zakończenie. Ojciec, który uważa, że dla wszystkich jest najlepsze wszystko to, co sam zadecyduje. I niesamowite jest to, że nikt nie potrafi się mu sprzeciwić, kosztem własnego szczęścia. Taki kiedyś panował autorytet "głowy rodziny".Jakie są tego konsekwencje? Nie powinnam...

Jednu z nejsilnějších knih (Ulička tisíce květů) tohoto roku , kterou jsem četl, Šelest třpytivého brokátu nepřekonal ale i bez toho jde o skvělou knihu.
— Chronologicky se tato kniha odehrává o něco dříve než Ulička tisíce květů, které začíná těsně před vypuknutím druhé světové války. Kdežto Šelest se odehrává ještě dříve, v době, kdy se Japonsko začíná dostávat ze své úmyslné izolace a pomalu ale jistě do něho pronikají vlivy ze Západu. Zejména Ameriky. Jde o dobu těsně po Japonsko – Ruské válce, tedy v prvních letech dvacátého století.
— Ač se kniha odehrává v minulosti, zpracovává témata, která jsou až palčivě aktuální. Jde především o ekonomickou migraci, postavení ženy v rodině, souboj tradic s novými pokrokovými názory, lpění na dávné slávě a další velká a složitá témata.
— Hlavní hrdinkou je dcera ze samurajské rodiny s dlouhou tradicí a zvučným jménem. Její otec se ale díky několika neuváženým investicím dostane do potíží a je nucen prodat svoje honosné sídlo a přestěhovat se do jednopokojového bytu ve městě. Hrdý samuraj tento pád nese velice těžce.
— Protože se již v té době objevují příběhy Japonců, kteří odešli za prací do USA a vrátili se oděni do zlatého brokátu, rozhodne se vyslat do USA i svého adoptivního syna a zároveň manžela hlavní hrdinky. Protože v době odjezdu je hlavní hrdinka ještě těhotná, nemůže odjet do USA společně se svým manželem, ačkoliv by velice chtěla.
— Manžel hlavní hrdinky tedy svou dceru uvidí pouze na fotografiích, které mu do Nového světa pošle hlavní hrdinka. Po nějaké době přijdou do Japonska první peníze, které hlavní hrdince pošle její manžel, slečně s prosbou aby je použila na cestu do USA. K tomu nedojde, protože všechny peníze utratí její otec na různé věci, které mají vzkřísit někdejší slávu staré samurajské rodiny. Při zaslání dalších peněz se situace opakuje a hlavní hrdinka začne pracovat na tajném plánu, jak se dostat za svým manželem.
— Kniha se četla výtečně a situace a postavy v ní vylíčené, zná téměř každý z nás, pouze kulisy jsou jiné. Zejména postava otce je vykreslena skvěle rozporuplně. Čtenář neví, zda jej má obdivovat pro jeho sebeovládání, precisnost, nebo nenávidět pro jeho bezelstné sobectví a sebestřednost, či ho spíše litovat pro jeho namyšlenou naivitu a pedantské lpění na minulosti. A takto skvěle jsou prokresleny i ostatní postavy.
— Příběh je opravdu silný a dobře odvyprávěný. Na hodně místech vás zasáhne hodně hluboko a oceňuji i to, že některé věci, zde nejsou stoprocentně objasněny. Určitě mohu s klidným srdcem doporučit téměř každému trochu náročnějšímu čtenáři.

Jednu z nejsilnějších knih (Ulička tisíce květů) tohoto roku , kterou jsem četl, Šelest třpytivého brokátu nepřekonal ale i bez toho jde o skvělou knihu.
— Chronologicky se tato kniha odehrává o něco dříve než Ulička tisíce květů, které začíná těsně před vypuknutím druhé světové války. Kdežto Šelest se odehrává ještě dříve, v době, kdy se Japonsko začíná dostávat ze své...

Obserwujemy ścieranie się przeszłości z nowoczesnością, wartości tradycyjne prezentowane przez Hayato w opozycji do nowoczesnego spojrzenia na życie i to szczególnie jeśli chodzi o emigrację do Stanów dla osiągnięcia zadowolenia materialnego. To jaki wpływ ma rozwój przemysłowy na relacje międzyludzkie, tak w rodzinie, jak i kręgach społecznych. Japonią zaczyna rządzić pieniądz. Hayato pielęgnujący kult samuraja, wierzący w tradycyjne wyznaczniki swojej kultury nie potrafi jednak oprzeć się bożkowi - pieniądzu. Będąc głowa znakomitego, szacownego rodu, kiedy traci na skutek błędnych inwestycji cały majątek, upatruje źródła ocalenia ze strony Nagayukiego, odesłanego do USA adoptowanego syna. Ten miał wrócić, na chwałę rodu i całej wsi, przyodziany w złotolity brokat.

Nie możemy czytać lektury bez oderwania się od naszego europejskiego spojrzenia na kwestie tradycji poruszone w "Szeleście..." Wizja starego pokolenia, reprezentowanego przez Hayato zapewne większość czytelników zdenerwuje, byc może zostanie od razu przekreślony jako człowiek. Ale dla ludzi tamtego kręgu to honor jest wyznacznikiem bycia prawdziwym człowiekiem, a tym bardziej tych, którzy wierzą w kodeks samurajów, ludzi oddanych, walczących w imię sprawy, porzucających własne cele, uczucia, na rzecz wypełnienia roli, do której pretendowali. Imię rodziny było najważniejsze, a tym samym nie cele jednostki, a całego rodu. Im bardziej ktoś stawał się zasłużony w społeczeństwie, tym większą brał na siebie odpowiedzialność, bo nie tylko musiał dbać o rodzinne, ale często tez brał w ręce los całych wsi. Gdy przychodzą zmiany, trudno dziwić się,iż starsi, wyrośli na innych zasadach nie potrafią zrozumieć obecnie panującego porządku.

Japonia wcześnie zaczęła się napędzać i rozwijać przemysłowo, odrzucając powoli tradycyjne elementy swojej kultury. Trochę przez zapatrzenie na Zachód, trochę chcąc się wyzwolić z okowów niewygodnego ceremoniału, zerwania z epoką cesarzy, shogunów i samurajów, poddając się pędowi za pieniądzem i ulepszeniami nowoczesności.
"Szelest złotolitego brokatu" choć jest krótkim tekstem to zawiera to, co najważniejsze - a mianowicie - poddaje pod rozwagę normy etyczne i moralne. Jest wycinkiem z życia bohaterów, które nie daje jednoznacznych odpowiedzi na pytania. To czytelnik ma wyciągnąć wnioski w oparciu o opowiedzianą, mimo wszystko dość uniwersalną, historię w stosunku do tradycyjnie pojmowanych wartości i tego co jest teraźniejsze. Chodzi o uchwycenie tego przełomu, jakie następuje co jakiś czas w naszych społeczeństwach, kiedy mówimy o konflikcie pokoleń. Wtedy również mamy na myśli nieszanowanie przez młodych tradycyjnych wartości, które de facto mogą ich pętać i ograniczać samorealizację. A w niektórych wypadkach nawet odbierać spełnienie się w życiu przy kochanej osobie.

Obserwujemy ścieranie się przeszłości z nowoczesnością, wartości tradycyjne prezentowane przez Hayato w opozycji do nowoczesnego spojrzenia na życie i to szczególnie jeśli chodzi o emigrację do Stanów dla osiągnięcia zadowolenia materialnego. To jaki wpływ ma rozwój przemysłowy na relacje międzyludzkie, tak w rodzinie, jak i kręgach społecznych. Japonią zaczyna rządzić...

Oczekiwałam zdecydowanie bardziej wciągającej opowieści, zawierającej więcej zachwycających szczegółów. Niestety, książka jest miałka i zdecydowanie zbyt prosto napisana.

Oczekiwałam zdecydowanie bardziej wciągającej opowieści, zawierającej więcej zachwycających szczegółów. Niestety, książka jest miałka i zdecydowanie zbyt prosto napisana.

Japońska powieść oddająca klimat pierwszych lat XX wieku, ścieranie się starego z nowym, zachłyśnięcie kulturą zachodu (zwł. amerykańską) - tak, szykowałam się na wspaniałą lekturą. I muszę przyznać, że tło powieści zostało odmalowane naprawdę świetnie, wspaniale pokazując te istniejące wtedy kontrasty, przy czym naprawdę sporo uwagi poświęcono tradycjom japońskim, ujmując to całkiem zgrabnie, acz oszczędnie objętościowo. Niestety... strasznie się z tym tytułem męczyłam. Sęk w tym, że jeśli w danej książce występuje postać, której światopogląd, zachowanie, sposób bycia, czy cokolwiek mnie irytuje, po prostu rzutuje to na przyjemność czytania i potrafi mi przyćmić wszystko inne (w tym nawet niewątpliwe zalety - choć te akurat tu wyraźnie widzę). Tutaj rolę tę pełnił ojciec Hayato, którego dumę, małostkowość, czy upór uważam na niesamowicie wręcz denerwujące. Z jednej strony wykreowano go na człowieka postępującego zgodnie z tradycyjnymi japońskimi ideałami, osobę o silnej woli, a ja widziałam w nim tylko głupiego, starego człowieczka, który nic nie wiedział o świecie i swoje ideały na siłę wciskał innym. Niby dusza samuraja, a jednocześnie osoba przyzwyczajona do zbytku, trwoniąca pieniądze na pierdoły, która swoim działaniem doprowadziła do tak wielkiej krzywdy bohaterów. Nie, nie i jeszcze raz nie dla takich postaci - po prostu nie potrafię na to spojrzeć pod innym kątem, nawet patrząc przez pryzmat innego systemu kulturowego. Przez cały czas miałam tylko ochotę trzepnąć go w twarz i gdzieś ten książkowy klimat mi momentami umykał.
Ogólnie jest to z pewnością pozycja warta polecenia, ale ja właśnie za ojca Hayato nie jestem w stanie jej ocenić wyżej i z pewnością do niej nigdy nie wrócę.

Japońska powieść oddająca klimat pierwszych lat XX wieku, ścieranie się starego z nowym, zachłyśnięcie kulturą zachodu (zwł. amerykańską) - tak, szykowałam się na wspaniałą lekturą. I muszę przyznać, że tło powieści zostało odmalowane naprawdę świetnie, wspaniale pokazując te istniejące wtedy kontrasty, przy czym naprawdę sporo uwagi poświęcono tradycjom japońskim, ujmując...

Frapująca i moralnie niejednoznaczna. Poza tym, że jest to piękna historia o miłości i jej utracie, o różnych stopniach i zabarwieniach wierności - najbardziej zapada w pamięć zachowanie głównych bohaterów, z jednej strony zrozumiałe i zgodne z ich normami etycznymi, z drugiej budzące głęboki sprzeciw i bunt.

Frapująca i moralnie niejednoznaczna. Poza tym, że jest to piękna historia o miłości i jej utracie, o różnych stopniach i zabarwieniach wierności - najbardziej zapada w pamięć zachowanie głównych bohaterów, z jednej strony zrozumiałe i zgodne z ich normami etycznymi, z drugiej budzące głęboki sprzeciw i bunt.