Szkoda, fabuła dobra, opisy postaci i zdarzeń bardzo słabe.

Szkoda, fabuła dobra, opisy postaci i zdarzeń bardzo słabe.

Dawno nie przyszło mi czytać tak złej książki. Czemu?
- rażące i liczne błędy interpunkcyjne i składniowe; nie wiem czy to zaleta pisarza, czy tłumacza,
- dużo dat, nazwisk i imion do spamiętania,
- w prawie każdym rozdziale główna bohaterka jest w innym miejscu i towarzyszą jej inni ludzie,
- złe tempo akcji --> szybkie podczas przedstawienia postaci; wolne w chatce Teodora; szybkie w czasie podróży; wolne podczas obrad; szybkie podczas objęcia przez Joannę władzy (wiemy, że była papieżem, a potem nagle umarła); chodzi mi tu głównie o złe skupienie uwagi, na rzeczy, które nie mają w sobie niczego do zaoferowania,
- brak jakiejkolwiek spójności pomiędzy wydarzeniami i postaciami,
- wyszukany język w towarzystwie kolokwialnego słownictwa,
- brak opisania głównej postaci, co jest trudne do zobrazowania sobie w głowie; wiemy jedynie, że chodziła w habitach i miała raz długie włosy,
- dużo ilość informacji, której jednak nie da się zidentyfikować, czy jest prawdziwa, czy nie.
Trudno mi znaleźć cechy w tej książce.
"Na zachętę 3"

Dawno nie przyszło mi czytać tak złej książki. Czemu?
- rażące i liczne błędy interpunkcyjne i składniowe; nie wiem czy to zaleta pisarza, czy tłumacza,
- dużo dat, nazwisk i imion do spamiętania,
- w prawie każdym rozdziale główna bohaterka jest w innym miejscu i towarzyszą jej inni ludzie,
- złe tempo akcji --> szybkie podczas przedstawienia postaci; wolne w chatce...

Ciekawa, wciągająca fabuła. Sporo intryg, tajemnic, niebezpieczeństw przy jednoczesnym ukazaniu różnic i podobieństw w różnych społeczeństwach średniowiecznych, w zależności od podstaw, na których wyrosły. Chrześcijaństwo konfrontowane z filozofią grecką i arabską. Plus wątek zakazanej miłości.

Ciekawa, wciągająca fabuła. Sporo intryg, tajemnic, niebezpieczeństw przy jednoczesnym ukazaniu różnic i podobieństw w różnych społeczeństwach średniowiecznych, w zależności od podstaw, na których wyrosły. Chrześcijaństwo konfrontowane z filozofią grecką i arabską. Plus wątek zakazanej miłości.

Co prawda nie przeczytania a przesłuchana.
Bardzo wciągnęła mnie ta historia, tym bardziej, że to wszystko mogło być prawdą. Autorka podeszła do książki z wielkim sercem bo ukazano okrutność myślenia tamtych czasów. Kobieta była niczym, a jeżeli interesowała się czymś więcej niż domem i dziećmi była uważana za dziwaka.
Książka daje wiarę w to, że niemożliwych rzeczy nie ma po prostu są chwilowo niedostępne, ale pilnością można osiągnąć wszystko.
Polecał serdecznie.

Co prawda nie przeczytania a przesłuchana.
Bardzo wciągnęła mnie ta historia, tym bardziej, że to wszystko mogło być prawdą. Autorka podeszła do książki z wielkim sercem bo ukazano okrutność myślenia tamtych czasów. Kobieta była niczym, a jeżeli interesowała się czymś więcej niż domem i dziećmi była uważana za dziwaka.
Książka daje wiarę w to, że niemożliwych rzeczy nie ma...

Bardzo byłam ciekawa tej książki, zarówno ze względu na imię w tytule jak i niecodzienną historię tej Joanny. Meksykański pisarz Arturo Ortega Blake opisuje w swojej powieści, jak sam tytuł wskazuję, Joannę – kobietę, która była papieżem a właściwie jej drogę do Piotrowego tronu.

Opowieść fikcyjna ale oparta na faktach historycznych, które mówią że Papież Jan VIII, panujący w IX wieku, był kobietą. Niestety trudno znaleźć ich źródła, ponieważ za wszelką cenę starano się usunąć każdy ślad o Joannie, nie tylko z historii kościoła ale i świata a przede wszystkim ze spisu Papieży. Zatem żeby poznać prawdę trzeba zestawić ze sobą fakty i mity, legendy i szczątkowo ocalałe dokumenty historyczne. Między innymi opisał tą kłopotliwą dla kościoła historię, Marcin z Opawy zwany też Marcinem Polakiem, cytuję:

"Po Leonie, papieżem był przez dwa lata, siedem miesięcy i cztery dni, Ioannes Anglicus (Jan Anglik) urodzony w Moguncji. Zmarł on w Rzymie, po czym tron papieski przez miesiąc pozostawał pusty. Powiada się, ze ten Jan był kobietą, która jako młoda dziewczyna udała się do Aten w męskim przebraniu razem z mężczyzną, który był jej kochankiem. Tam zgłębiała różne dziedziny wiedzy, tak długo, aż nie miała już nikogo równego sobie. Później wykładała w Rzymie, a jej studentami i słuchaczami byli nawet uczeni mężowie. W mieście szerzyła się jej sława, jako wybitnej osobistości o wielkiej wiedzy, tak, że wszyscy byli zgodni, iż to temu Janowi należy się godność papieża. Kiedy jednak już została papieżem, zaszła w ciążę ze swoim kochankiem. Nie wiedziała jednak, kiedy ma nastąpić poród. I tak zaczęła rodzić podczas procesji z bazyliki św. Piotra do bazyliki św. Jana na Lateranie, w uliczce między Koloseum a kościołem św. Klemensa. Mówią, że po jej śmierci została pochowana w tym samym miejscu. Każdy Ojciec Święty zawsze omija tę uliczkę i wielu ludzi wierzy, że czyni tak z powodu zgrozy i zgorszenia, jakie wywołało tamto wydarzenie. Jej imię nie zostało też umieszczone na liście Ojców świętych, zarówno z powodu jej płci, jak i popełnionego wszeteczeństwa"

Wracając do powieści to autor skupił się głównie nie na Joannie papieżycy, ale na drodze jaką pokonała od urodzenia w 818 roku do papieskiego fotela w 855 roku. Historia właściwie zaczyna się w momencie, gdy bohaterka jako młoda dziewczyna pobiera nauki u jednego z mnichów. Jej chęć zdobywania wiedzy jest tak duża, że postanawia w przebraniu mnicha dalej to kontynuować. Jak wiadomo dla kobiet nauka była zabroniona, więc Joanna jako młody mnich podróżuje do Grecji, Bizancjum i Watykanu, gdzie studiuje filozofię i poznaje nauki islamu. Podróże dziewczyny nie tylko bogate są w wydarzenia, ale spotyka ona na swojej drodze również wielu ludzi, dzięki którym powiększa wiedzę. Autor jakby na deser funduje czytelnikowi jeszcze gorący romans. W międzyczasie Joanna poznaje młodego muzułmanina w którym zakochuje się z wzajemnością i niejednokrotnie oboje będą walczyć i ratować siebie na wzajem. Kulminacją jej podróży będzie oczywiście Watykan i kolejne przygody w drodze do papieskiego fotela.

Przez pierwsze trzy rozdziały akcja mknie jak szalona, by potem odrobinę zwolnić. W pierwszym momencie pomyślałam "no to by było na tyle", ale zaraz potem przeczytałam kolejną stronę i ja też zwolniłam tempo. Ta książka to nie tylko przygody, wartka akcja i burzliwe spotkania z barbarzyńcami czy dzikimi zwierzętami. Autor poświęca sporą jej część na przemyślenia nad początkiem kościoła katolickiego i wiary oraz roli kobiety w tym wszystkim.

„Jeżeli nie będziemy walczyć o tę zmianę,
kobieta dozna największego ucisku i wyobcowania w historii.”

To niesamowita opowieść, poruszająca wiele tematów wśród których jest również walka o ujawnienie dokumentów z prawdziwego życia Jezusa. Dokumentów które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego ze względu na sprzeczność z oficjalnie głoszoną opinią. Jednak moja ulubiona część to właśnie rozważania nad rolą kobiety w ówczesnym świecie. Nad rolą jaka była i jaką próbowali jej przypisać zwierzchnicy kościoła, czyli mężczyźni. Często opinie te wynikały z zawiści, zazdrości, czy też po prostu odrzucenia przez kobietę co automatycznie staje się bardzo mało wiarygodne.

„Pomiędzy wszystkimi dzikimi bestiami nie ma tak szkodliwej, jak kobieta”

Bardzo utkwiły mi w pamięci rozważania i dyskusje Joanny z młodą muzułmanką Zairą. Zaskoczył mnie pogląd obu Pań na sprawę wiary i filarów obu religii oraz stanowisko odnośnie celibatu księży, uważały bowiem że powinien być całkowicie zniesiony. Obie kobiety, mimo że pochodziły z różnych światów i religii, prowadziły bardzo ciekawe rozmowy z zaskakującymi wnioskami dotyczącymi pozycji kobiety, światopoglądu i roli nauki dla przyszłych pokoleń.


„Sądzę, że to, co próbują narzucić grupy trzymające władzę w obrębie obu religii jest wrogie dla kobiet. To będzie pierwsza przeszkoda w rozwoju kobiet.”

Reasumując, książka ta z pewnością na początku mnie wciągnęła, a potem ze strony na stronę zaskakiwała ale niestety nie zawsze pozytywnie. Muszę szczerze dodać, że mimo wszystkich jej zalet to opowieść z pewnością dla wytrwałych. Zdarzają się w niej niepotrzebne i zbyt rozległe fragmenty, które delikatnie rzecz ujmując przynudzają. Momentami miałam też wrażenie jak by wkradł się w treść jakiś bałagan albo chaos, który odrobinę zbijał z tropu.
Po za tym to wspaniałe studium nad początkiem kościoła chrześcijańskiego i roli kobiety w nim, co najbardziej utkwiło mi w pamięci. Właśnie dlatego polecam tę książkę tym wytrwałym i nie tylko!

„Tym, które na progu śmierci pokazały nam, że były ulepione z tej samej gliny co my, ignoranci, którzy nigdy nie zrozumieliśmy tej równości.”

Zaczytana Joana

Książka bierze udział w wyzwaniu czytelniczym "Pod hasłem" i "JOANNA"

Bardzo byłam ciekawa tej książki, zarówno ze względu na imię w tytule jak i niecodzienną historię tej Joanny. Meksykański pisarz Arturo Ortega Blake opisuje w swojej powieści, jak sam tytuł wskazuję, Joannę – kobietę, która była papieżem a właściwie jej drogę do Piotrowego tronu.

Opowieść fikcyjna ale oparta na faktach historycznych, które mówią że Papież Jan VIII,...

nie rozumiem negatywnych opinii na temat tej książki, dla mnie była bardzo ciekawa, jest to powiesć historyczna, a nie harlequin, stąd poza wątkiem miłosnym możemy poznać dogłębnie zasady funkcjonowania chrześcijaństwa w jego początkowym stadium. jak dla mnie mogło być więcej na temat życia i działań w Watykanie, bardziej poznajemy Joannę przed dojciem do władzy.

nie rozumiem negatywnych opinii na temat tej książki, dla mnie była bardzo ciekawa, jest to powiesć historyczna, a nie harlequin, stąd poza wątkiem miłosnym możemy poznać dogłębnie zasady funkcjonowania chrześcijaństwa w jego początkowym stadium. jak dla mnie mogło być więcej na temat życia i działań w Watykanie, bardziej poznajemy Joannę przed dojciem do władzy.

Przeczytane do połowy... Zmęczona jestem tą książką niemiłosiernie i chyba nie dam jej kolejnej szansy.

Przeczytane do połowy... Zmęczona jestem tą książką niemiłosiernie i chyba nie dam jej kolejnej szansy.

MASAKRA!!!!!! Przez pierwszą połowę nie wiadomo co się działo (z tego co zrozumiałem Joanna siedziała w chacie w jakiejś dziczy i czegoś się bała, nawet pod koniec książki nie wytłumaczono co to było). Druga część była bajką dla dwulatków. Jakby ją streścić wyszłoby, że zwiedziła cały ówczesny świat od Bizancjum przez Ateny po Rzym. To jedna z najgłupszych książek jakie czytałem.

MASAKRA!!!!!! Przez pierwszą połowę nie wiadomo co się działo (z tego co zrozumiałem Joanna siedziała w chacie w jakiejś dziczy i czegoś się bała, nawet pod koniec książki nie wytłumaczono co to było). Druga część była bajką dla dwulatków. Jakby ją streścić wyszłoby, że zwiedziła cały ówczesny świat od Bizancjum przez Ateny po Rzym. To jedna z najgłupszych książek jakie...

bez większych rewelacji.

bez większych rewelacji.

Cała historia jest opisana bardzo realistycznie, wszystkie wydarzenia i odczucia pozwalają na niemalże dotknięcie tego, co dzieje się z bohaterami. Bardzo wartościowa pozycja

Cała historia jest opisana bardzo realistycznie, wszystkie wydarzenia i odczucia pozwalają na niemalże dotknięcie tego, co dzieje się z bohaterami. Bardzo wartościowa pozycja