Książka raczej na zasadzie do poduszki. Nawet ciekawe elementy historyczne, też i erotyczne. Nie nudzi. Dość łatwa do przeczytania.

Książka raczej na zasadzie do poduszki. Nawet ciekawe elementy historyczne, też i erotyczne. Nie nudzi. Dość łatwa do przeczytania.

Patrząc na szmirowatą okładkę spodziewałam się romansidła bez ambicji i nastąpiło miłe zaskoczenie. Owszem, książka obfituje w perypetie uczuciowe, ale zawiera też sporo wiedzy na temat początku wieku XX w otomańskiej Turcji, o eksterminacji Ormian, która to zbrodnia do dziś jest przedmiotem sporu, o motywach przystąpienia do I WŚ po stronie Niemiec i o tym, że mała grupa cynicznych polityków jest w stanie porwać naród i nakłonić go do zbrodni ludobójstwa i, jak pisze autor, powtarza się to od zarania dziejów aż do dziś - wystarczy tylko wykreować "wroga", a samemu zrobić na tym dobry interes.

Patrząc na szmirowatą okładkę spodziewałam się romansidła bez ambicji i nastąpiło miłe zaskoczenie. Owszem, książka obfituje w perypetie uczuciowe, ale zawiera też sporo wiedzy na temat początku wieku XX w otomańskiej Turcji, o eksterminacji Ormian, która to zbrodnia do dziś jest przedmiotem sporu, o motywach przystąpienia do I WŚ po stronie Niemiec i o tym, że mała grupa...

Sięgając po tę pozycję, spodziewałam się czegoś w rodzaju historycznego romansu w egzotycznej scenerii. Szczerze powiedziawszy zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona, gdyż powieść poruszyła bardzo poważny temat, jakim jest ludobójstwo dokonane na Ormianach.
W powieści ukazane są losy dwóch kobiet, Czerkieski i Ormianki, dwóch przyjaciółek, które jako małe dziewczynki, trafiły do tytułowego haremu sułtana Abdulhamita. Po obaleniu sułtana i rozwiązaniu haremu ich drogi rozeszły się, a koleje życia potoczyły całkiem odmiennymi torami.
Ogólnie powieść mi się podobała. Jedyne co mi nieco przeszkadzało, to fakt, że jednej z bohaterek zawsze w ostaniej chwili udawało się szczęśliwie uniknąć gwałtu/śmierci itp, co zważywszy na dość dużą częstotliwość "okazji" wydało mi się nieco sztuczne w tej powieści.
Polecam tę powieść mimo mylącego tytułu.

Sięgając po tę pozycję, spodziewałam się czegoś w rodzaju historycznego romansu w egzotycznej scenerii. Szczerze powiedziawszy zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona, gdyż powieść poruszyła bardzo poważny temat, jakim jest ludobójstwo dokonane na Ormianach.
W powieści ukazane są losy dwóch kobiet, Czerkieski i Ormianki, dwóch przyjaciółek, które jako małe dziewczynki,...

Miłość i zniewolenie w sułtańskim haremie.

Miłość i zniewolenie w sułtańskim haremie.

Zawrotna akcja niczym huragan zmiata zagubionego czytelnika, by porwać go w najdziksze, nieokiełzane, jak wrząca herbata gorące piaski pustyni, pełne zagadek z tysiąca i jednej nocy.
To nie cytat z tej książki, to przetworzona przeze mnie próbka stylu autora „Ostatniego haremu”. Niezrównany posuwisty styl. Co to oznacza? Ano to, że akcja posuwa się z pruską dokładnością według następującego schematu:
Rozdział: kwiecisty początek opisujący krajobraz lub uczucia, potem rzetelny dialog, może bez mądrości życiowych, lecz solidnie zbudowany, następnie któryś z bohaterów/któraś z bohaterek wpada w kabałę z których tylko śmierć lub zamążpójście z obleśnym typem byłoby wybawieniem.
Następny rozdział, dzieje innego bohatera według powyższego schematu.
Kolejny rozdział: odnajdujemy naszego bohatera z przedostatniego rozdziału cudem uratowanego od śmierci lub nie zgwałconego. I po co to wszystko? Po to, by za kolejne dwa rozdziały nasz bohater/bohaterka znowu stanął przed wyzwaniem, z którego nikt nie wychodzi żywy. Spokojnie, za dwa rozdziały znajdzie się sposób na ocalenie.
Mamy też, jak to zazwyczaj bywa, typy mroczne jak najciemniejsza strona księżyca ( to ja wpadłem na to porównanie, nie autor!) oraz ich przeciwstawienie. A my cały czas obgryzamy paznokcie, bo nie wiemy, czy laureatka kryształowego serca połączy się z tym do kogo wzdycha. Skąd pewność, że przeżyje? Ponieważ już po trzeciej przygodzie zauważamy, że raczej jest niezniszczalna.
Tylko jedna rzecz nie pasuje mi w tej powieści, mianowicie szczegółowy opis lizania loda. Do tego momentu wydawało mi się, że przeznaczona jest ona dla klas II-IV szkoły powszechnej. Ale tym opisem zostałem zmuszony do podniesienia poprzeczki i zarekomendowania jej młodzieży gimnazjalnej.
Tak czy owak dla miłośników niezliczonych mutacji „Trzech muszkieterów” ta książka stanowi na pewno nie lada gratkę.

Zawrotna akcja niczym huragan zmiata zagubionego czytelnika, by porwać go w najdziksze, nieokiełzane, jak wrząca herbata gorące piaski pustyni, pełne zagadek z tysiąca i jednej nocy.
To nie cytat z tej książki, to przetworzona przeze mnie próbka stylu autora „Ostatniego haremu”. Niezrównany posuwisty styl. Co to oznacza? Ano to, że akcja posuwa się z pruską dokładnością...

Chyba pierwsza przeczytana powieść, która porusza problem ludobójstwa Ormian. Do tej pory czytałem o tych wydarzeniach w opracowaniach naukowych.
Książkę czyta się dobrze, napisana barwnym językiem. Umiejętnie wplecione wątki wydarzeń historycznych, które splatają się z losami głównych bohaterów. Fatima i Eliza dwie przyjaciółki z wioski, różne wyznania ale jednakowe sznury modlitewne. Autor wyraźnie wskazuje, że różnice religijne nie odgrywają istotnej roli dla przeciętnego człowieka. Jednakże kiedy w religię wmiesza się polityka to już zupełnie inne historie powstają.
Dla mnie troszkę papierowa biografia Elizy. Chrześcijanka, niezłomnie stojąca po stronie prawdy i uczciwości. Doświadczana przez los nigdy nie zwątpiła w swoją religię i wierna jej zasadom. Muzułmanie natomiast przedstawieni zostają jako osoby o zmiennych postawach, raczej kierujący się prymitywnym pojmowanie wiary. O politykach nie wspomnę, bo ci jak wiadomo zawsze wykorzystają wszystko dla własnych celów. Jedyny pozytywny muzułmanin to Nadir, ale on ginie i pochodzi z Sudanu, więc też do końca nie wiadomo czy jest gorliwym wyznawca islamu.
Nie mniej jednak wiele ciekawych informacji przy dobrej lekturze, mimo wszystko odprężającej. Gdyż trąci trochę Dumasem, i dlatego ma się od początku przeświadczenie, że wszystko skończy się dobrze. Ale czy trzeba czytać książki, które kończą się źle? Życie jest ślicznie, nie jest tylko logiczne. Dlatego można zaakceptować jedynego ocalałego z hekatomby rzezi.
Warto przeczytać.

Chyba pierwsza przeczytana powieść, która porusza problem ludobójstwa Ormian. Do tej pory czytałem o tych wydarzeniach w opracowaniach naukowych.
Książkę czyta się dobrze, napisana barwnym językiem. Umiejętnie wplecione wątki wydarzeń historycznych, które splatają się z losami głównych bohaterów. Fatima i Eliza dwie przyjaciółki z wioski, różne wyznania ale jednakowe...

Ciekawa książka ukazująca życie w haremie ale też życie potem jak wszystko się rozpadło i kobiety musiały sobie radzić same. Książka jest też o różnych odcieniach przyjaźni oraz miłości. W książce jest też ukazane tło historyczne Turcji początku XX wieku. Czyta się szybko bo książka jest ciekawie napisana i wciąga aby dowiedzieć się co będzie dalej. Polecam.

Ciekawa książka ukazująca życie w haremie ale też życie potem jak wszystko się rozpadło i kobiety musiały sobie radzić same. Książka jest też o różnych odcieniach przyjaźni oraz miłości. W książce jest też ukazane tło historyczne Turcji początku XX wieku. Czyta się szybko bo książka jest ciekawie napisana i wciąga aby dowiedzieć się co będzie dalej. Polecam.

Piękna książka o przyjaźni, emocjach, o tragicznych wydarzeniach, które splotły warkocz nieporozumień i pragnień bohaterek. Opowieść o pragnieniach, o poczuciu własnej wartości, o wolności, o marzeniach i próbach odzyskania własnej tożsamości. Nawiązanie do rzeczywistych wydarzeń historycznych, zwinnie przemyconych do akcji książki, dały efekt wielokolorowego obrazu orientalności i egzotyki.

Piękna książka o przyjaźni, emocjach, o tragicznych wydarzeniach, które splotły warkocz nieporozumień i pragnień bohaterek. Opowieść o pragnieniach, o poczuciu własnej wartości, o wolności, o marzeniach i próbach odzyskania własnej tożsamości. Nawiązanie do rzeczywistych wydarzeń historycznych, zwinnie przemyconych do akcji książki, dały efekt wielokolorowego obrazu...

Książka dzieli się praktycznie na 2 części, jedna bajkowa druga już wojenna - ale czyta się bardzo fajnie :) Warto po nią sięgnąć.

Książka dzieli się praktycznie na 2 części, jedna bajkowa druga już wojenna - ale czyta się bardzo fajnie :) Warto po nią sięgnąć.

Bardzo długa opowieść o losach dwóch przyjaciółek. Wiele zwrotów akcji, wiele wydarzeń. Decyzje podejmowane przez bohaterów mogą zrozumieć chyba tylko ludzie wychowani w tej kulturze.

Bardzo długa opowieść o losach dwóch przyjaciółek. Wiele zwrotów akcji, wiele wydarzeń. Decyzje podejmowane przez bohaterów mogą zrozumieć chyba tylko ludzie wychowani w tej kulturze.