Opowieść o życiu George'a Mallory'ego, być może pierwszego zdobywcy Mt Everest. Bardzo mocno fabularyzowana, obawiam się, bo większość świadków zmarła przed napisaniem książki, choć na pewno sporo źródeł też było dostępnych.

Jedna wielka laurka, choć postać też nieprzeciętna. Na duży minus książki poczytuję kilka scen skopiowanych w innych dzieł Archera i dość płaskie i jednoznaczne portrety bohaterów, na duży plus szacunek dla lokalnej ludności Azji, szyderę z pompatycznych, klasistowskich Anglików i kolonializmu. Nie wiem, na ile to wyraz prywatnych zapatrywań autora, na ile pochodna przekonań głównego bohatera.

Chyba wyrosłam z Archera, bo mnie już nie bawi, raczej od któregoś momentu chciałam po prostu przebrnąć przez tę książkę.

Opowieść o życiu George'a Mallory'ego, być może pierwszego zdobywcy Mt Everest. Bardzo mocno fabularyzowana, obawiam się, bo większość świadków zmarła przed napisaniem książki, choć na pewno sporo źródeł też było dostępnych.

Jedna wielka laurka, choć postać też nieprzeciętna. Na duży minus książki poczytuję kilka scen skopiowanych w innych dzieł Archera i dość płaskie i...

Rewelacja!!! Fakty, miłość, ból, śmierć itp.

Rewelacja!!! Fakty, miłość, ból, śmierć itp.

Chyba 8 albo 9 lat temu ta książka wbiła mnie w fotel i nie chciała z niego wypuścić. Niestety, chyba się starzeję, bo magia przez te lata prysła. Owszem temat ciekawy, wartko jak zwykle przedstawiony przez Archera, ale czegoś tu brakuje. Tak naprawdę to Malloryego nie poznajemy, nie wiemy jakim był człowiekiem. To czy wyszedł na MtEverest pozostanie już raczej tajemnicą na zawsze

Chyba 8 albo 9 lat temu ta książka wbiła mnie w fotel i nie chciała z niego wypuścić. Niestety, chyba się starzeję, bo magia przez te lata prysła. Owszem temat ciekawy, wartko jak zwykle przedstawiony przez Archera, ale czegoś tu brakuje. Tak naprawdę to Malloryego nie poznajemy, nie wiemy jakim był człowiekiem. To czy wyszedł na MtEverest pozostanie już raczej tajemnicą na...

Opowieść o himalaiście George'u Mallorym, jego ogromnej miłości do żony, spełnianiu marzeń i pokonywaniu życiowych trudności.

Jedna ze słabszych książek Jeffreya Archera - nieco rozczarowująca mimo dobrego stylu i ciekawej tematyki. Solidna, gruba lektura, ale momentami nużąca. Możliwe, że tematyka gór nie wciągnęła mnie, jak typowy dla Archera świat więzień, bogaczy, banków i polityki.

Niespecjalnie polecam.

Opowieść o himalaiście George'u Mallorym, jego ogromnej miłości do żony, spełnianiu marzeń i pokonywaniu życiowych trudności.

Jedna ze słabszych książek Jeffreya Archera - nieco rozczarowująca mimo dobrego stylu i ciekawej tematyki. Solidna, gruba lektura, ale momentami nużąca. Możliwe, że tematyka gór nie wciągnęła mnie, jak typowy dla Archera świat więzień, bogaczy,...

Niestety, żenująco słaba powieść.
Ikoniczna postać George'a Mallory'ego zasługiwała na lepszy los, niż generyczna, pozbawiona emocji, głębi charakteru (jakiegokolwiek charakteru),ciekawej fabuły i większego sensu powieść Archera.
O samym Mallorym dowiedziałem się nic, nie wiem jakim był człowiekiem (choleryk, melancholik, sangwinik, czy hipochondryk),jaką miał osobowość, brak jakiejkolwiek głębi , tylko tyle że miał swoje marzenia, był za równouprawnieniem kobiet (rewelacja) i nade wszystko kochał Ruth, do tego stopnia, że żeby zdobyć jej serce popisywał się przed nią jak 13-latek (w sumie się chłopakowi nie dziwię, bo patrząc na zdjęcia dostępne w necie to z Ruth Mallory była śliczna girl next door).
Jako zapalony trekkingowiec i pół wspinacz-amator stwierdzam również, że Archer totalnie nie ma pojęcia o wspinaczce, tym bardziej wysokogórskiej, z czym to się je, jakie to są wyrzeczenia i wyzwania dla fizyki i psychiki organizmu, co więcej, Archer nie ma zupełnie pojęcia o górach, w "Ścieżkach chwały" góry są rzeczą, która najmniej interesuje autora, zdobycie Monte Rosa zajmuje bohaterom jedno zdanie!, ale to, czy Mallory zdąży na spotkanie z rektorem szkoły wyższej zajmuje stron kilkanaście (w tym takie ciekawe rzeczy jak to, czy Mallory zdąży na pociąg jeden, drugi). Autor z pietyzmem zajmuje się wszelkimi możliwymi didaskaliami typu wanna generała Bruce'a, polityczne zagrywki w Towarzystwie Everestowskim, zdjęcie Ruth na Evereście, sardynki serwowane przez Irvine'a, rozgrywka krykieta na lodowcu pod Everestem, poglądy Mallory'ego na równouprawnienie.
Nie dowiedziałem się niczego o Mallory'm jako wspinaczu, o przebiegu dwóch wypraw na Everest, o wcześniejszych wprawkach wysokogórskich w Alpach, bohaterowie przemieszczają się pod Everest pstryknięciem palców, o trudnościach wyprawy nie wiadomo nic, oprócz tego, że jest zimno, wieje wiatr, schodzą lawiny, Szerpowie uciekają, Archera interesują tylko didaskalia, czyli drętwe obozowe dialogi, ekscentryczności generała Bruce'a, wierność Mallory'ego żonie.
Jedna z najnudniejszych, najbardziej zbędnych powieści jakie w życiu przeczytałem, nie angażująca, miałka, generyczna, niby o Mallory'm, a w sumie o jakimś generycznym człowieku jak z katalogu avatarów w grze komputerowej.

Niestety, żenująco słaba powieść.
Ikoniczna postać George'a Mallory'ego zasługiwała na lepszy los, niż generyczna, pozbawiona emocji, głębi charakteru (jakiegokolwiek charakteru),ciekawej fabuły i większego sensu powieść Archera.
O samym Mallorym dowiedziałem się nic, nie wiem jakim był człowiekiem (choleryk, melancholik, sangwinik, czy hipochondryk),jaką miał...

Jedna z najpiękniejszych ksiązek jakie w życiu czytałem. George Mallory to wymarzony kandydat na podróżnika i kompana. Postać, która zasługuje na to by o niej pamiętać. Wzór do naśladowania - rób wszystko tak, by być najlepszym.

mnie rozczulił koniec - śpiwory...
nic więcej nie powiem.
jak dla mnie 10/10 to za mało

Jedna z najpiękniejszych ksiązek jakie w życiu czytałem. George Mallory to wymarzony kandydat na podróżnika i kompana. Postać, która zasługuje na to by o niej pamiętać. Wzór do naśladowania - rób wszystko tak, by być najlepszym.

mnie rozczulił koniec - śpiwory...
nic więcej nie powiem.
jak dla mnie 10/10 to za mało

Do połowy książki miałem nieznośne wrażenie.... Archer... znowu to samo... jakaś dziwna maniera pisania, sztuczna, sztywna, bez emocji i nagle.... autor dokonał zwrot o 180st. "Ścieżki chwały" to najlepsza jak dotąd książka Jeffrey'a, którą czytałem i cieszę się, że mam ją na własność.

Do połowy książki miałem nieznośne wrażenie.... Archer... znowu to samo... jakaś dziwna maniera pisania, sztuczna, sztywna, bez emocji i nagle.... autor dokonał zwrot o 180st. "Ścieżki chwały" to najlepsza jak dotąd książka Jeffrey'a, którą czytałem i cieszę się, że mam ją na własność.

Lubię książki o alpinizmie,a ta, mimo że była oparta na faktach czytałam ją jak ckliwy romans.

Lubię książki o alpinizmie,a ta, mimo że była oparta na faktach czytałam ją jak ckliwy romans.

Poprawna historia być może pierwszego zdobywcy Mount Everestu. Plus za oddanie zmagań w kwestiach obyczajowych i kolonialnych tamtych czasów. Jak dla mnie niepotrzebna cześć dotyczą dziecieństwa bo zaczyna sie to jak typowa hagiografia, do tego zmyślone historie jak np ta w Paryżu.

Poprawna historia być może pierwszego zdobywcy Mount Everestu. Plus za oddanie zmagań w kwestiach obyczajowych i kolonialnych tamtych czasów. Jak dla mnie niepotrzebna cześć dotyczą dziecieństwa bo zaczyna sie to jak typowa hagiografia, do tego zmyślone historie jak np ta w Paryżu.

Do tej pory książki Archera pochłaniałem błyskawicznie. Wróciłem po kilku latach, bo kupiłem kilka jego książek i jestem trochę zawiedziony, bo nie porwała mnie ta historia, która oparta jest na prawdziwej historii. Może to przez to, że jestem świeżo po przeczytaniu "Abominacji" Simmonsa i mam dość wspinaczek górskich? Poza tym podczas czytania dopadło mnie uczucie, że Archer konstruuje wszystkie swoje historie tak samo, nomalnie jakbym już czytał tę książkę. Dziwi mnie to odczucie, bo do tej pory wszystkie książki tego autora uważałem za niesamowicie dobre i wciągające. Mam nadzieję, że przy kolejnej moje odczucia będą inne.

Do tej pory książki Archera pochłaniałem błyskawicznie. Wróciłem po kilku latach, bo kupiłem kilka jego książek i jestem trochę zawiedziony, bo nie porwała mnie ta historia, która oparta jest na prawdziwej historii. Może to przez to, że jestem świeżo po przeczytaniu "Abominacji" Simmonsa i mam dość wspinaczek górskich? Poza tym podczas czytania dopadło mnie uczucie, że...