Jedna z lepszych książek z przygodami Pani Marple w dorobku Agathy Christie. Taka literatura obyczajowa z bonusowym morderstwem. Szybka i przyjemna lektura.

Jedna z lepszych książek z przygodami Pani Marple w dorobku Agathy Christie. Taka literatura obyczajowa z bonusowym morderstwem. Szybka i przyjemna lektura.

Rewelacyjny kryminał. Byłam straszliwie wciągnięta w intrygę, kolejne strony przewracałam z dużą niecierpliwością. Do tego do końca nie wiedziałam, do czego w tej historii tak naprawdę zmierzamy, autorka nie podsuwała żadnych wskazówek, co do tożsamości mordercy. Wspaniały odmóżdżacz, a przy tym niesamowicie wciągający.

Rewelacyjny kryminał. Byłam straszliwie wciągnięta w intrygę, kolejne strony przewracałam z dużą niecierpliwością. Do tego do końca nie wiedziałam, do czego w tej historii tak naprawdę zmierzamy, autorka nie podsuwała żadnych wskazówek, co do tożsamości mordercy. Wspaniały odmóżdżacz, a przy tym niesamowicie wciągający.

Przyjemna historia z trudnym do przewidzenia finałem :)

Przyjemna historia z trudnym do przewidzenia finałem :)

Bogata socjeta, karaibski krajobraz, a wśród nich Panna Marple. Piękna pogoda, kolorowe drinki i luksusowy hotel z piaszczysta plaża - wymarzone wakacje 🏝️. Jednak Panna Marple zaczynała się powoli już nudzić. Dobrze, że w samą porę do hotelu zawitało… morderstwo 🪦💀.

Przychodzę do Was dzisiaj z recenzją książki Agathy Christie „Karaibska tajemnica”, która jest dziewiątą z cyklu z Panną Marple.

Akcja przenosi nas na słoneczne Karaiby, co sprawia, że jest to idealna pozycja na lato. Jednak jeśli zatęsknicie za ciepłem w jesienne lub zimowe wieczory sięgnijcie po nią, a ogrzeje Was swoim klimatem ☀️.

Od pierwszy stron kryminału zaskakuje ilość nieszablonowych bohaterów, przez co na początku można mieć trudność w zorientowaniu się kto jest kim i z kim przyjechał na wypoczynek. Jednak po paru rozdziałach zaczynamy lepiej ich poznawać oraz ich motywy. Zamknięty krąg osób i gra pozorów sprawiają, że są momenty, że podejrzani wydają się niemal wszyscy. Fabuła jest wciągająca i pełna zwrotów akcji. Miłym zaskoczeniem był dla mnie finał, gdyż pomimo czytania już książek tej autorki, nie odgadła kto jest mordercą.

Wiem, że nie ocenia się książki po okładce ale nie byłabym sobą gdyby nie napisała o niej pare słów. Mam słabość do ładnych wydań, a te jest zdecydowanie najładniejsze. Jest ono z edycji kolekcjonerskiej, która na pewno znajdzie się na mojej półce 📚.

Bogata socjeta, karaibski krajobraz, a wśród nich Panna Marple. Piękna pogoda, kolorowe drinki i luksusowy hotel z piaszczysta plaża - wymarzone wakacje 🏝️. Jednak Panna Marple zaczynała się powoli już nudzić. Dobrze, że w samą porę do hotelu zawitało… morderstwo 🪦💀.

Przychodzę do Was dzisiaj z recenzją książki Agathy Christie „Karaibska tajemnica”, która jest dziewiątą z...

„Karaibska tajemnica” to kryminał Agathy Christie z panną Marple w roli głównej.

W tej książce siostrzeniec wysłał pannę Marple na wakacje dla zdrowia na Karaiby. Pewnego wieczoru panna Marple rozmawia z emerytowanym Majorem, który opowiada jej historię o dwóch tajemniczych śmierciach. Niedługo po tym sam umiera. Pannie Marple ta śmierć od samego początku wydaje się podejrzana, więc rozpoczyna swoje prywatne śledztwo.

Jak już wielokrotnie powtarzałam, panna Marple nie jest moją ulubioną postacią z książek Christie. Tutaj jednak w ogóle mnie nie wkurzała! A nawet przyjemnie mi się śledziło jej tok rozumowania. Sama historia miała fajny letni klimat, więc myślę, że w cieplejsze dni będzie miło po nią sięgnąć. Niestety, bardzo szybko odgadłam zakończenie zagadki kryminalnej, więc musiałam odjąć jej trochę z mojej oceny.🙁 Była jednak wspaniałą rozrywką - tak jak wszystkie książki Christie!
https://www.instagram.com/p/C19poRDN81b/

„Karaibska tajemnica” to kryminał Agathy Christie z panną Marple w roli głównej.

W tej książce siostrzeniec wysłał pannę Marple na wakacje dla zdrowia na Karaiby. Pewnego wieczoru panna Marple rozmawia z emerytowanym Majorem, który opowiada jej historię o dwóch tajemniczych śmierciach. Niedługo po tym sam umiera. Pannie Marple ta śmierć od samego początku wydaje się...

Panna Marple (dzięki wsparciu swojego ukochanego siostrzeńca Raymonda) wybiera się na wczasy do Indii Zachodnich, czyli innymi słowy na Karaiby. Po ostrym zapaleniu płuc potrzebuje dużo słońca i pięknej pogody więc nic dziwnego, że zamierza spędzić kilkanaście dni na zalanej słońcem wyspie St. Honorá. Wśród hotelowych gości jest całe spektrum mniej lub bardziej ciekawych osobowości, a także jeden emerytowany wojskowy, który zanudza wszystkich wokół opowieściami ze swojej przeszłości. Rzeczywistość wygląda tak, że nikt go nie słucha zbyt uważnie, a większość wręcz od niego stroni, nie chcąc wysłuchiwać nudnych i wciąż tych samych historyjek i nawet panna Marple nie jest wyjątkiem od tej reguły. I kiedy major wspomina o mordercy, któremu udało się ujść bezkarnie, do tego napomyka, że jest w posiadaniu fotografii sprawcy zbrodni, starsza dama wpuszcza owe zwietrzałe nieco rewelacje jednym uchem, a wypuszcza drugim. Niestety, szybko żałuje swojej obojętności, bo wkrótce emerytowany wojskowy umiera, a okoliczności jego nagłej śmierci wzbudzają w dystyngowanej staruszce pewne wątpliwości. Szczególnie, że w rzeczach osobistych majora nie ma śladu po zdjęciu, którym tak się chwalił. Wkrótce jej podejrzenia okazują się słuszne i do wiadomości publicznej podano informację, że major Palgrave został zamordowany. Można więc przypuszczać, że starszy pan nie tylko, że mówił prawdę, ale wręcz rozpoznał mordercę wśród zebranego w hotelowej restauracji towarzystwa. Pytanie tylko kto nim jest i czy nie uderzy ponownie?

Panna Marple może fizycznie niedomaga, ale umysłowo jest w najwyższej formie i chyba tylko dzięki niej udaje się schwytać bezwzględnego i zdecydowanego na wszystko sprawcę ohydnych zbrodni.

Bardzo dobry kryminał.

Panna Marple (dzięki wsparciu swojego ukochanego siostrzeńca Raymonda) wybiera się na wczasy do Indii Zachodnich, czyli innymi słowy na Karaiby. Po ostrym zapaleniu płuc potrzebuje dużo słońca i pięknej pogody więc nic dziwnego, że zamierza spędzić kilkanaście dni na zalanej słońcem wyspie St. Honorá. Wśród hotelowych gości jest całe spektrum mniej lub bardziej ciekawych...

Początek nieco mozolny, ale im bliżej końca tym lepiej. Niczego sobie plot twist. Nie jest to jakoś wybitna pozycja i gdzieś dopiero w połowie można się wbić w fabułę.
Ten rasizm bijący w książkach Christie totalnie mnie przeraża i odpycha.

Początek nieco mozolny, ale im bliżej końca tym lepiej. Niczego sobie plot twist. Nie jest to jakoś wybitna pozycja i gdzieś dopiero w połowie można się wbić w fabułę.
Ten rasizm bijący w książkach Christie totalnie mnie przeraża i odpycha.

Sympatyczna Panna Marple z nieodłączną robótką, wydaje się być zagubiona na pięknej słonecznej plaży, jakby pozbawiona swojego intelektu. Jednak nic bardziej mylnego, jak zawsze umysł działa nawet w upale bez zarzutu. Taka sympatyczna scena, gdy wymyśliła, dlaczego leży pod oknem, zabawna. Czytałam z ogromną przyjemnością.

Sympatyczna Panna Marple z nieodłączną robótką, wydaje się być zagubiona na pięknej słonecznej plaży, jakby pozbawiona swojego intelektu. Jednak nic bardziej mylnego, jak zawsze umysł działa nawet w upale bez zarzutu. Taka sympatyczna scena, gdy wymyśliła, dlaczego leży pod oknem, zabawna. Czytałam z ogromną przyjemnością.

"Tyle palm. Wszystko tak samo każdego dnia i nic się nie dzieje , zupełnie inaczej niż w St. Mary Mead".
To moje ulubione zdanie w całej twórczości Agathy Christie.
Wypowiada je panna Marple , która wypoczywa na jednej z karaibskich wysp , gdzie oczywiście dopada ją zbrodnia.
Czytelnicy często narzekają , że jest za mało panny Marple w książkach o pannie Marple- tu nie będą mieli powodu do niezadowolenia - stara dama ze swoim dyskretnym przepytywaniem świadków jest w samym środku wydarzeń.
Niestety autorka okazuje się bardzo uczciwa i już na początku podaje istotną wskazówkę, dzięki której możemy wykryć mordercę. Pozostaje , jak w serialu "Columbo " śledzić jak bohaterka doprowadzi do zdemaskowania zbrodniarza.
A co do pierwszego zdania - bardzo je lubię bo od dawna uprawiam pewną zabawę. W czasach PRL trudno było wyjechać za granicę , zwłaszcza na " zgniły zachód". Mój znajomy , który działał w radio studenckim , musiał dostać rekomendację samego rektora , żeby wydano mu paszpoprt, kiedy chciał pojechać na zbiór truskawek do Anglii. Ja nigdzie nie działałam , ani nie miałam krewnych za granicą więc musiałam siedzieć na miejscu. Po powrocie znajomy opowiadał jak zbierał te truskawki , a ja na to , że moja ciocia też wychodowała świetne truskawki i do tego poziomki. On , że widział mumie w British Museum , ja wystąpiłam z długą opowieścią o prtretach trumiennych [ bo co ciekawego można powiedzieć o mumiach ?] , itd. , itp.
Zostało mi to do dzisiaj. Niedawno koleżanka pochwaliła się , że widziała na Murano pokaz produkcji szkła i przywiozła sobie jakiś drobiazg. Natychmiast stwierdziłam , że w PRL przepiękne szkła projektował Horbowy , widziałam zdjęcia z wystaw i wywiady z przesympatycznym twórcą , itd. .......
No tak , jestem wredna , ale mnie to bawi i chyba nigdy się nie znudzi. Cudze chwalicie , swego nie znacie.
Tylko kto mógłby być zamiennikiem Agathy Christie ?.
Joanna Chmielewska to jednak co innego. Może Joe Alex [ kiedyś jedną z jego powieści przypisałam Agacie Christie] - ale on jednak osadzał swoje kryminaly w wymyślonym świecie.
Królowa jest tylko jedna.

"Tyle palm. Wszystko tak samo każdego dnia i nic się nie dzieje , zupełnie inaczej niż w St. Mary Mead".
To moje ulubione zdanie w całej twórczości Agathy Christie.
Wypowiada je panna Marple , która wypoczywa na jednej z karaibskich wysp , gdzie oczywiście dopada ją zbrodnia.
Czytelnicy często narzekają , że jest za mało panny Marple w książkach o pannie Marple- tu nie będą...

Dość infantylnie poprowadzona historia. Zakończenie przewidywalne. Na plus, że czytało się bardzo szybko i bez większego wysiłku. Na minus dziwne przemyślenia panny Marple, szczególnie na początku książki. Generalnie odniosłam wrażenie, że w tej książce A. Christie po prostu jest zbyt dużo panny Marple - podobnie jak w Tajemniczej historii w Styles było zbyt dużo Herkulesa Poirot, co negatywnie wpływało na odbiór historii. Mimo wszystko była to dobra rozrywka, jednak wiem, że Christie napisała wiele lepsze powieści, stąd tak niska ocena :)

Dość infantylnie poprowadzona historia. Zakończenie przewidywalne. Na plus, że czytało się bardzo szybko i bez większego wysiłku. Na minus dziwne przemyślenia panny Marple, szczególnie na początku książki. Generalnie odniosłam wrażenie, że w tej książce A. Christie po prostu jest zbyt dużo panny Marple - podobnie jak w Tajemniczej historii w Styles było zbyt dużo Herkulesa...