Druga część serii trzyma poziom pierwszej. Autorka świetnie przedstawia Chiny i tamtejsze smoki, a także wciągająco prowadzi fabułę. Polecam miłośnikom smoków oraz alternatywnych wersji historii.

Druga część serii trzyma poziom pierwszej. Autorka świetnie przedstawia Chiny i tamtejsze smoki, a także wciągająco prowadzi fabułę. Polecam miłośnikom smoków oraz alternatywnych wersji historii.

Jest lepiej, niż było w poprzednim tomie. Akcja jest mniej oczywista i przewidywalna, autorka zdecydowanie bardziej skupiła się na wątkach marynistycznych, które świetnie jej wychodzą. Widać jasno drogę, którą pokonują bohaterowie, i mam tu na myśli zarówno Laurence’a, Temeraire'a jak i jego załogę.
Polityczne podchody wychodzą dobrze, walki smoków są lepsze niż poprzednio, a już tam były świetne. Różnica między podejściem do życia Chińczyków i Anglików jest ogromna, równie wielka przepaść dzieli marynarzy i awiatorów, co generuj dużo ciekawych napięć między bohaterami.
Polecam i nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Jest lepiej, niż było w poprzednim tomie. Akcja jest mniej oczywista i przewidywalna, autorka zdecydowanie bardziej skupiła się na wątkach marynistycznych, które świetnie jej wychodzą. Widać jasno drogę, którą pokonują bohaterowie, i mam tu na myśli zarówno Laurence’a, Temeraire'a jak i jego załogę.
Polityczne podchody wychodzą dobrze, walki smoków są lepsze niż...

Drugi tom serii o Temeraire naprawdę mnie zachwycił! Bardzo lubię azjatyckie klimaty, więc tym bardziej spodobała mi się szansa odkrycia Chin w wykonaniu Naomi Novik - takich Chin, gdzie smoki nie są tylko częścią legend i wierzeń, ale gdzie naprawdę można je spotkać na ulicach.

Laurence i Temeraire wraz z chińską delegacją dowodzoną przez księcia Yongxing wyruszają do kraju środka. Nie mają innego wyjścia, a jeśli coś pójdzie nie pomyślnie, grozi im rozdzielenie - a tego ani Temeraire ani Laurence nie potrafią sobie wyobrazić. Dlatego choć tym razem nie są na wojnie, wciąż toczą swoje bitwy - tylko że tym razem słownie, próbując osiągnąć swoje cele w sposób dyplomatyczny.

Widzę dużo różnic pomiędzy tym tomem a poprzednim. Tak jak wcześniej było mnóstwo bitew i poznawaliśmy zwyczaje korpusu awiatarów, tak tutaj mamy szansę zerknąć w różne zakątki świata, zobaczyć jaki wpływ na tutejszą historię i świat mają smoki. I naprawdę jest to ekscytujące! Oprócz tego jest tu dużo zagadnień kulturowych.

A przeróżne przemyślenia Temeraire, pytania jakie zadaje on swojemu kapitanowi, nieraz naprawdę zmuszają do zastanowienia nad stanem rzeczy.

Szczerze zaskoczyło mnie zakończenie, ale też bardzo usatysfakcjonowało. Aż żałuje, że już tak szybko rozstajemy się ze smoczymi Chinami.

Naprawdę nie mogę się doczekać kolejnych części i możliwości poznania innych zakątków świata pełnego smoków wraz z bohaterami!

Drugi tom serii o Temeraire naprawdę mnie zachwycił! Bardzo lubię azjatyckie klimaty, więc tym bardziej spodobała mi się szansa odkrycia Chin w wykonaniu Naomi Novik - takich Chin, gdzie smoki nie są tylko częścią legend i wierzeń, ale gdzie naprawdę można je spotkać na ulicach.

Laurence i Temeraire wraz z chińską delegacją dowodzoną przez księcia Yongxing wyruszają do...

https://ksiazki-z-gornej-polki.blogspot.com/2021/07/84-naomi-novik-nefrytowy-tron.html

Powrót do znanego świata książkowego zawsze lubię, a już zwłaszcza, jeśli jest to fantastyka. Mogę wtedy bardziej skupić się na akcji, bo już nie muszę zastanawiać się kto jest kim i o co chodzi w tym świecie. W drugim tomie serii "Temeraire" razem z bohaterami wyruszamy do Chin - kraju, skąd pochodzi Temeraire, a właściwie jajo, z którego się wykluł, bo on sam nigdy w tym kraju nie był.


Podróż rozpoczyna się w miarę szybko, ale na same Chiny musimy sobie naprawdę długo poczekać. Większość książki jest to niestety podróż morska. Piszę niestety, mimo że czyta się ją całkiem dobrze. Kiedy jednak na koniec porównamy sobie potencjał jaki był w tych dwóch miejscach, Chiny zdecydowanie wygrywają. I chciałabym więcej poczytać o tym, jak ludzie dzielą tam przestrzeń ze smokami, jak zupełnie inne jest ich podejście do tych stworzeń niż podejście Anglików. To było naprawdę świetnie wymyślone, ale niestety bardzo krótko opisane. W pierwszym tomie smoki były zdecydowanie rozczulające - prawdopodobnie dlatego, że te, którym poświęcono najwięcej czasu, były bardzo młode. W Chinach za to bohaterowie spotkali smoki stare, poważne, eleganckie, wykształcone i darzone ogromnym szacunkiem przez ludzi. Jednym słowem smoki, do jakich przywykli ci, którzy czytają fantastykę.


Zarówno Temeraire jak i Laurence wiele się w tej podróży nauczyli i dorośli. Jestem bardzo ciekawa jak ta wiedza i doświadczenie wpłyną zwłaszcza na dalsze zachowanie kapitana. Jest to postać bardzo sztywna, o silnym poczuciu obowiązku, ale też lojalna i ślepo wierząca we wpojone mu zasady. Raczej podporządkowuje się niż podejmuje własne decyzje. Tkwi w sztywnych ramach, które narzuciło mu społeczeństwo, i jest mu tak wygodnie. Podróż do Chin uzmysłowiła mu, że w kilku punktach Anglicy mogą się mylić. Czy pójdzie dalej tą drogą i zacznie wątpić w inne zasady? Czy ta nowoczesność pójdzie u niego dalej? Mam nadzieję, że tak. W sumie podobała mi się ta jego dżentelmeńska postawa, ale chętnie poczytałabym teraz o zbuntowanym dżentelmenie, który w elegancki sposób mówi angielskiej socjecie, że tkwią w mrokach średniowiecza.


Najobszerniej opisana podróż morska obfituje w wiele wydarzeń. Jest polityka, walka, osobiste relacje pasażerów. Opisana jest dobrze i ciekawie, ja się nie nudziłam. Dopiero po przeczytaniu książki stwierdziłam, że szkoda, że proporcje nie były inne. Drugi tom serii "Temeraire" mniej przypadł mi do gustu niż pierwszy. Styl był dalej ten sam, ilość i różnorodność bohaterów na przyzwoitym poziomie. Nie do końca jednak spodobał mi się pomysł na akcję, i chętnie przejdę już dalej, do kolejnej przygody.

https://ksiazki-z-gornej-polki.blogspot.com/2021/07/84-naomi-novik-nefrytowy-tron.html

Powrót do znanego świata książkowego zawsze lubię, a już zwłaszcza, jeśli jest to fantastyka. Mogę wtedy bardziej skupić się na akcji, bo już nie muszę zastanawiać się kto jest kim i o co chodzi w tym świecie. W drugim tomie serii "Temeraire" razem z bohaterami wyruszamy do Chin - kraju,...

Fakt, że zdecydowana większość akcji tej książki odbywała się na pokładzie statku, przypominało mi drugą albo trzecią część Eragona, gdzie przez większość książki jedynie podróżowali i nie działo się nic specjalnego, aby na sam koniec akcja nabrała tempa.
I mi bardzo ta podróż na statku się dłużyła, najciekawszymi momentami były rozmowy Temeraira z Laurencem, które niekiedy też były dość męczące. W sumie to już nie jestem pewna co do intelektu postaci. W poprzedniej części było wiele przypadków, które pokazywały inteligencję Temeraira, który również bardzo szybko się uczył, szybciej od Laurenca. Tutaj, smok w bardzo wielu przypadkach robi jakieś rzeczy, za które ten musi go karcić, jak jakiegoś psa. Wydawało mi się, że sam Laurence traktował smoka jak jakiegoś przygłupa, co było sprzeczne z tym, jak często było napisane, jaki on jest mądry.
Sam Laurence równie często wychodził na przygłupa, co mi aż tak nie przeszkadzało, ale przez praktycznie całą tę książkę on tylko czuł zazdrość o swojego smoka, że był zainteresowany Chinami i że może go opuścić. Po jakimś czasie zrobiło się to dość męczące.
Rzeczą, jaka mi najbardziej się podobała, to kiedy drużyna dotarła do Chin i wszystkie opisy ludzi żyjących ze smokami. Kiedy w końcu dopłynęli na miejsce, zrobiło się znacznie ciekawiej i szybko przeczytałam ostatnie 50 stron. I mimo, że wcześniejsza podróż na morzu zdecydowanie mnie zniechęciła do sięgnięcia po kolejną książkę z tego cyklu, tak końcówka dała mi nadzieję, że może będzie trzymać jej poziom.

Fakt, że zdecydowana większość akcji tej książki odbywała się na pokładzie statku, przypominało mi drugą albo trzecią część Eragona, gdzie przez większość książki jedynie podróżowali i nie działo się nic specjalnego, aby na sam koniec akcja nabrała tempa.
I mi bardzo ta podróż na statku się dłużyła, najciekawszymi momentami były rozmowy Temeraira z Laurencem, które...

Znów powróciłam do tej serii :) Znalazłam kolejne dwa tomy w bibliotece i nie mogłam się oprzeć :) Bardzo podoba mi się połączenie historii z elementami fantastyki. A że uwielbiam obie te rzeczy to zachwyciła mnie ta seria. Temeraire to bardzo mądry smok, a w tym tomie dowiadujemy się więcej o jego rodzinie. Na pewno sięgnę po kolejne części :)

Znów powróciłam do tej serii :) Znalazłam kolejne dwa tomy w bibliotece i nie mogłam się oprzeć :) Bardzo podoba mi się połączenie historii z elementami fantastyki. A że uwielbiam obie te rzeczy to zachwyciła mnie ta seria. Temeraire to bardzo mądry smok, a w tym tomie dowiadujemy się więcej o jego rodzinie. Na pewno sięgnę po kolejne części :)

O smokach i to prawie współcześnie, w dodatku w Europie. Pomyślałam, że lektura jak dla mnie. Rozczarowanie przyszło szybko. Drętwy język, pisane ni to do młodzieży ni to do dorosłych, pomysły nawet ciekawe, ich wykorzystanie sztampowe. Ale przeczytałam z tego wszystkiego sięgnęłam po następne tomy. W sumie nie najgorzej poprowadzona opowieść. Da się przeczytać, ale na pewno do niej już nie wrócę

O smokach i to prawie współcześnie, w dodatku w Europie. Pomyślałam, że lektura jak dla mnie. Rozczarowanie przyszło szybko. Drętwy język, pisane ni to do młodzieży ni to do dorosłych, pomysły nawet ciekawe, ich wykorzystanie sztampowe. Ale przeczytałam z tego wszystkiego sięgnęłam po następne tomy. W sumie nie najgorzej poprowadzona opowieść. Da się przeczytać, ale na...

Polecam!

Polecam!

Seria wyjątkowo przypadła mi do gustu, drugi tom trzyma poziom pierwszego, genialne połączenie historii, smoków i motywu podróży. Nie mogę się doczekać kolejnych tomów i rozwinięcia tematu traktowania smoków przez różne państwa; interesujący jest też wewnętrzyny konflikt głównego bohatera między przyjaźnią a obowiązkami wobec kraju i jestem bardzo ciekawa co z tego wynikinie.

Seria wyjątkowo przypadła mi do gustu, drugi tom trzyma poziom pierwszego, genialne połączenie historii, smoków i motywu podróży. Nie mogę się doczekać kolejnych tomów i rozwinięcia tematu traktowania smoków przez różne państwa; interesujący jest też wewnętrzyny konflikt głównego bohatera między przyjaźnią a obowiązkami wobec kraju i jestem bardzo ciekawa co z tego wynikinie.

Po drugi tom serii sięgnęłam niemal natychmiast po tym, jak go zamówiłam po przeczytaniu pierwszego. I połknęłam go w dwa dni, aż sama się zdziwiłam, bo od baaardzo dawna mi się nie zdarza, by coś tak szybko przeczytać.
W tym tomie poznajemy oczywiście dalszą historię kapitana Laurence'a i smoka Temeraire'a.
Książkę czyta się lekko i szybko, tak jak poprzedniczkę. Jest dużo więcej określeń marynarskich, bo większość fabuły toczy się na morzu. I o ile w pierwszym tomie nie było to problemem, to tym razem chwilami naprawdę nie miałam pojęcia, co oznaczają poszczególne słowa. Dla fabuły nie ma to żadnego znaczenia, ale jednak lekko irytuje. Przydałyby się jakieś przypisy tłumaczące, co jest czym. Można się domyślać, jak choćby w przypadku nazwy łodzi chińskiej, że chodzi o łódź a nie jakiś rodzaj np. azjatyckich prostytutek, ale o wiele łatwiej by było, gdyby dodano jakąś informację. Może to też trochę wina tłumacza, bo raczej nikt nie uznałby za błąd czy nieścisłość, dopisać w zdaniu, gdy coś pojawia się po raz pierwszy, o co chodzi.
Takie drobne niedogodności nie zmniejszają jednak przyjemności z czytania. Połykałam strona za stroną, pierwszego dnia aż się zdziwiłam, bo nie zwracałam na to uwagi, patrzę, a tu już sto stron. To jest dla mnie ewidentny sygnał, że książka wciąga, jest ciekawa i warta uwagi.
Postacie kreowane się w odpowiedni sposób – powiedziane jest tyle, ile trzeba, opisane bez nadmiaru i zatrzymywania akcji. A jednak w trakcie czytania miałam to cudowne, choć rzadkie, wrażenie, że oglądam telewizję. Obrazy same stają przed oczami, z każdym kolejnym zdaniem. A tak coś napisać trzeba umieć. I za to wielki plus i to dzięki temu sięgnę po kolejne tomy.
To, co nie zostało dość dopracowane, to kwestia chińskiego spisku – po łebkach, zakończone tak, żeby przypadkiem nie można było pociągnąć tematu, bez większej głębi. Nawet nie do końca zrozumiałam, po co to wszystko było i kto był z kim. Za to minus – poświęcono więcej uwagi smokom, co ja bardzo cenię, ale naprawdę kosztem logicznych podstaw reszty fabuły, a to już nie wypada dobrze.
Nie bardzo związek z resztą ma też sam tytuł tomu – "Nefrytowy tron". Słowo nefrytowy pada w książce, z tego, co pamiętam, RAZ. I to w związku ze smokami. Walka o tron chiński, jako jedyny, z którym można tytułowy tron powiązać, wiąże się z tym całym spiskiem, o którym wspomniałam wyżej, czyli – opisane niedbale, po łebkach, zero prawdziwej w tym intrygi.
Mimo wszystko moja miłość do smoków i sympatia do Laurence'a przetrwała i błędy, które zauważyłam, w żadnym stopniu nie odciągnęły mnie od chęci nabycia i zapoznania się z kolejnymi tomami. Pomysł na serię pozostaje dość oryginalny, a skoro czyta się to w zawrotnym tempie, nie widzę powodu, przez który miałabym przestać. Pałam sympatią do serii, autorki, bohaterów, a czego tu więcej chcieć? Nie każda lektura musi być jakimś wybitnym dziełem literackim o ciężkiej do pojęcia głębi. Jak ktoś tylko takowej szuka, resztę uważa za ostatnie dno, to niech w ogóle po serię "Temeraire" nie sięga, bo potem napisze w opinii jakieś bzdety o niewiedzy autorki oraz głupich czytelnikach.

Po drugi tom serii sięgnęłam niemal natychmiast po tym, jak go zamówiłam po przeczytaniu pierwszego. I połknęłam go w dwa dni, aż sama się zdziwiłam, bo od baaardzo dawna mi się nie zdarza, by coś tak szybko przeczytać.
W tym tomie poznajemy oczywiście dalszą historię kapitana Laurence'a i smoka Temeraire'a.
Książkę czyta się lekko i szybko, tak jak poprzedniczkę. Jest...