Ot zbiór wspominków i opowieści z drzewa sandałowego osnutych jak to u Coelho religijną mgiełką. Nic nadzwyczajnego. Napisał znacznie ciekawsze i mądrzejsze książki.

Ot zbiór wspominków i opowieści z drzewa sandałowego osnutych jak to u Coelho religijną mgiełką. Nic nadzwyczajnego. Napisał znacznie ciekawsze i mądrzejsze książki.

Czytałam ją dawno temu ale pamiętam, że bardzo mi się podobała, jest to zbiór felietonów (jak dobrze pamiętam) przyjemnie i szybko się czytało.

Czytałam ją dawno temu ale pamiętam, że bardzo mi się podobała, jest to zbiór felietonów (jak dobrze pamiętam) przyjemnie i szybko się czytało.

Zbiór felietonów Paula Coelho.
Część z nich daje do myślenia, a druga część traktuje o wszystkim i o niczym.

Zbiór felietonów Paula Coelho.
Część z nich daje do myślenia, a druga część traktuje o wszystkim i o niczym.

Dobra. Były dla mnie i historie nudne, jak i bardzo poruszające, ciekawe i dające dużo do myślenia. Znalazłam w niej coś dla siebie. Poszczególne rozdziały to dla mnie zdecydowanie 10/10, ale zdarzały się inne, które oceniłabym na 1/10. Warto przeczytać, bo są to krótkie formy, które czyta się szybko, łatwo i dość przyjemnie, a jestem pewna, że każdy znajdzie choć jedną historię, która w jakiś sposób do niego trafi.

Dobra. Były dla mnie i historie nudne, jak i bardzo poruszające, ciekawe i dające dużo do myślenia. Znalazłam w niej coś dla siebie. Poszczególne rozdziały to dla mnie zdecydowanie 10/10, ale zdarzały się inne, które oceniłabym na 1/10. Warto przeczytać, bo są to krótkie formy, które czyta się szybko, łatwo i dość przyjemnie, a jestem pewna, że każdy znajdzie choć jedną...

Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Na taki stan rzeczy wpłynęły dwie kwestie: interesująca, w wielu fragmentach odpowiadająca moim prywatnym przekonaniom tematyka oraz właśnie układ w formie krótkich, poruszających różne zagadnienia tekstów. Serdecznie zachęcam do sięgnięcia po lekturę.

Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Na taki stan rzeczy wpłynęły dwie kwestie: interesująca, w wielu fragmentach odpowiadająca moim prywatnym przekonaniom tematyka oraz właśnie układ w formie krótkich, poruszających różne zagadnienia tekstów. Serdecznie zachęcam do sięgnięcia po lekturę.

Zła, fenomenalnie zła. Brak myśli przewodniej, niekonsekwencja, czyta się właściwie jak porady z Super Ekspresu a nie książkę motywacyjną.

Zła, fenomenalnie zła. Brak myśli przewodniej, niekonsekwencja, czyta się właściwie jak porady z Super Ekspresu a nie książkę motywacyjną.

„Być jak płynąca rzeka” to zbiór kilkudziesięciu króciutkich felietonów, zajmujących od jednej do trzech stron. Autor daje w nich wyraz swemu światopoglądowi i przekonaniom. Są tu więc wątki dotyczące religii, polityki, jak i codziennego życia – w każdej z tych dziedzin Coelho udziela odbiorcy rozmaitych porad i raczy go swoimi przemyśleniami.
Do tej pory przeczytałam kilka powieści tego pisarza, a choć ogólnie jego styl pełen jest czegoś, co można by określić mistycyzmem, nigdy jakoś mnie on specjalnie nie raził – był po prostu elementem nadającym jego książkom specyficzny klimat. Tutaj jednakże nie ma beletryzowanej fabuły, w którą można by wpleść jakieś wątki magiczne, i przez to, gdy czyta się naraz taką masę krótkich wynurzeń o charakterze metafizycznym, dotyczących jednak przecież rzeczywistości, ma się wrażenie, jakby był to zbiór tekstów nie do końca rozsądnej osoby, która zdecydowanie ma skłonności do bzdurnej wiary w rzeczy ponadnaturalne. Tak więc mamy tu miszmasz wierzeń pochodzących z rozmaitych nurtów religijnych, z naciskiem na katolicyzm, wymieszany z różnymi urywkami dotyczącymi okultyzmu, magii, etc.
Mnie jako ateistkę z początku nieco zraziły te absurdalne wstawki, ale jako że forma treści powodowała, iż przez całość można było przebrnąć bardzo szybko, dotrwałam do końca. Ostatecznie jednak mam wrażenie, że z tej lektury nie wyniosłam kompletnie nic – były tam felietony, które nie traktowały o tematyce czarodziejskiej, ale tyczyły się bardziej zagadnień filozoficznych, i te mogłyby stanowić jakieś źródło do refleksji dla czytelnika, ale były raczej ledwie przebłyskami rozsądku pośród całego gąszczu tekstów o Bogu, magicznych znakach, czy ludziach siłą woli wyginających łyżki jak w „Matriksie”. Z tego powodu cały zbiór odebrałam raczej jako dość chaotyczny pakiet wypowiedzi osoby lekko chorej psychicznie, która cierpi na manię na punkcie spraw duchowych czy pozaziemskich.
Być może dla kogoś innego, kto tak jak Coelho wyznaje jakąś wiarę, czy odnajduje upodobanie w zagadnieniach magicznych, „Być jak płynąca rzeka” byłoby książką wartościową – ja jednak nie znalazłam w niej nic, co by mnie zastanowiło. Według mnie to po prostu poplątanie niedorzecznej ezoteryki z religijnymi bredniami, na które nie warto tracić czasu.
Nie polecam.

„Być jak płynąca rzeka” to zbiór kilkudziesięciu króciutkich felietonów, zajmujących od jednej do trzech stron. Autor daje w nich wyraz swemu światopoglądowi i przekonaniom. Są tu więc wątki dotyczące religii, polityki, jak i codziennego życia – w każdej z tych dziedzin Coelho udziela odbiorcy rozmaitych porad i raczy go swoimi przemyśleniami.
Do tej pory przeczytałam kilka...

Piękne i prawdziwe

Piękne i prawdziwe

Bardzo wartościowa i choć ilość tekstu jest zastraszająco mała, jego treść przewyższa go parokrotnie. Lekkość z jaką się to przyswaja a przesłanie jakie że sobą niesie jest zaskakująca. Coelho wykłada nam nie do końca zweryfikowane oczywiste prawdy w sposób bardzo przystępny dla każdego.

Bardzo wartościowa i choć ilość tekstu jest zastraszająco mała, jego treść przewyższa go parokrotnie. Lekkość z jaką się to przyswaja a przesłanie jakie że sobą niesie jest zaskakująca. Coelho wykłada nam nie do końca zweryfikowane oczywiste prawdy w sposób bardzo przystępny dla każdego.

Książka zawiera naprawdę wiele ciekawych refleksji, część z nich zostanie ze mną na dłużej. Przeżycia i doświadczenie autora zrobiły na mnie ogromne wrażenie.

Książka zawiera naprawdę wiele ciekawych refleksji, część z nich zostanie ze mną na dłużej. Przeżycia i doświadczenie autora zrobiły na mnie ogromne wrażenie.