Ta książka nieco różni się od poprzednich dwóch (powtórzonych także w angielskim, więc to nie kwestia stylu). Myślę że to kwestia miejsca akcji i jej tempa. Jeżeli chodzi o Aurenen, pani Flewelling mnie nie zawiodła, kreując coś innego niż się spodziewałam. Odetchnijmy z ulgą - żadnych dobrotliwych elfów! Długowieczni Aurenfaie nade wszystko ceną sobie więzy rodzinne oraz honor, i chociaż nie zabijają się między sobą, intryga im nie obca. Seregil i Alec muszą jednocześnie mierzyć się z burzliwą przeszłością tego pierwszego oraz z obecnymi problemami natury politycznej. Co do tempa: we wcześniejszych tomach płynnie przechodziliśmy z akcji w akcję, prawie bez chwili wytchnienia. Tutaj znalazło się kilka dłużyzn, pozornie, bo wtedy właśnie byliśmy świadkami budowania się intrygi. Dopiero pod koniec tomu widzimy, jak wszystko było ważne i ze sobą powiązane, i jak zręcznie się splata i wyjaśnia. Luck in the Shadows (tom 1) rozpoczyna wątek, który domyka się w również wydanym w Polsce Stalking Darkness (2). Między nimi a tomem 3 bohaterowie mają aż dwa lata przerwy, stąd dopiero po przeczytaniu Traitor's Moon zrozumiałam, że ta część była tu jednak potrzebna.

No właśnie... za mną kawał dobrej serii, przede mną - dylemat. Już wiem, że będzie spędzał mi dzisiaj sen z powiek. Traitor's Moon to naprawdę dobre zakończenie, chociaż z rodzaju tych, do których zawsze można coś dopisać dalej. Co też autorka zrobiła. Tyle że kolejny, czwarty tom ma znacznie słabszą ocenę i opinię na goodreads... Część mnie chciałaby czytać dalej, część mnie się boi...

Ta książka nieco różni się od poprzednich dwóch (powtórzonych także w angielskim, więc to nie kwestia stylu). Myślę że to kwestia miejsca akcji i jej tempa. Jeżeli chodzi o Aurenen, pani Flewelling mnie nie zawiodła, kreując coś innego niż się spodziewałam. Odetchnijmy z ulgą - żadnych dobrotliwych elfów! Długowieczni Aurenfaie nade wszystko ceną sobie więzy rodzinne oraz...