"-Jeszcze jedno misterium natury(...) To, że ścinasz gałązkę szlachetnej odmiany jabłoni i trzymasz ją rok w piasku gdzieś w piwnicy, a kiedy ruszą soki we wszystkich drzewach, to w rozszczepiony pień dzikiej jabłoni wsadzisz swoją gałązkę i ta przyjmie się, zakwitnie, okaże się silniejsza niż źródło jej życia, niż jej pień! Wyrośnie nie dzika, ale szlachetna jabłoń odporna na mrozy..."
Powyższy fragment pokazuje hart ducha Sybiraków, którzy nie tylko potrafili przetrwać, ale i zaaklimatyzować się na obczyźnie. Piękna i sroga Syberia okazuje się nie tylko więzieniem, ale i drugim, pełnym błogosławieństw domem dla głównego bohatera - Bronisława Najdarowskiego. W tej niezwykłej i groźnej scenerii, obserwujemy jak Bronisław próbuje zapomnieć o wcześniejszym życiu w Polsce pod zaborami, równocześnie stara się ułożyć swój los na nowo. Jest to podróż przez majestatyczną faunę i florę, obce kultury, wierzenia, plemiona. Ta ogromna różnorodność współistnieje w jednej przestrzeni tworząc symbiotyczny organizm. Mimo politycznej banicji, Bronisław jak wielu Sybiraków, nie potrafi rozróżnić Rosji od Polski. Na Syberii nie jest u siebie, równocześnie już nie należy do Polski. Emocjonalna, od razu widać, jak ogromną wrażliwość posiadał jej autor. Przed przeczytaniem tej książki nie znałam Igora Newerly. Teraz już wiem, że chętnie poznam jego pozostałe twory.

"-Jeszcze jedno misterium natury(...) To, że ścinasz gałązkę szlachetnej odmiany jabłoni i trzymasz ją rok w piasku gdzieś w piwnicy, a kiedy ruszą soki we wszystkich drzewach, to w rozszczepiony pień dzikiej jabłoni wsadzisz swoją gałązkę i ta przyjmie się, zakwitnie, okaże się silniejsza niż źródło jej życia, niż jej pień! Wyrośnie nie dzika, ale szlachetna jabłoń odporna...

Czytałam tę powieść gdzieś pod koniec lat 80. - jednym tchem, zachłannie. Pobrzmiewają w niej echa "Wspomnień z Domu Umarłych" Dostojewskiego. Tutaj także bohater powieści - po odbyciu kary rozpoczyna tam nowe życie - u boku poznanej na zesłaniu kobiety. Jednak przy całej nostalgii "Wzgórza Błękitnego Snu" i przejmującym smutku losów Bronisława Najdarowskiego, jest to niewiarygodnie piękna i pełna wrażliwości opowieść. Pomimo silnie zarysowanego wątku politycznego - dominuje wspaniale skomponowana opowieść i miłości, męstwie, przyjaźni i tęsknocie, a wszystko to na tle wspaniałej, dzikiej syberyjskiej przyrody.

Z powodu tej powieści dwa lata później wybrałam się w podróż na Syberię tłukąc się słynną Bajakalsko-Amurską Magistralą przez obłędne dwa tygodnie w środku zimy. Przyroda jest niezależnym bohaterem Wzgórza.... Piękno i ogrom zapierających dech w piersiach krajobrazów syberyjskiej tajgi tak samo pociąga, jak i przeraża.

„To było coś bajecznego. Zdawało mu się, że z ciemnego szybu wylazł na sam czubek góry zalanej słońcem i morzem. Pod jego nogami, jak sięgał wzrok, het, na dwadzieścia wiorst, po horyzont falowała tajga, wznosząc się na wzgórzach i opadając, cała w rozpryskach zieleni, od ciemnego szmaragdu do jasnego seledynu, a u podnóża grzbietu górskiego, na którym stał ich dom, płynęła rzeka, przecinając zmierzwioną powierzchnię kniei żywą, rtęciowa wstęgą, łagodnym łukiem skręcając na północ w biegu ku Agarze, zgubiwszy po drodze jedno jeziorko, połyskujące jak lusterko w trawie”.

Najbardziej wzruszający fragment książki, to moment, w którym, na samym końcu, Newerly na swój sposób żegna się ze Wzgórzem Błękitnego Snu, rozlicza z tą historią, wyjaśniając zarazem genezę swojej książki.

Mistrzostwo stylu i humanizm tej powieści towarzyszą mi nadal - nieprzyćmione, mimo setek innych książek, które przeczytałam przez wszystkie te lata.

Czytałam tę powieść gdzieś pod koniec lat 80. - jednym tchem, zachłannie. Pobrzmiewają w niej echa "Wspomnień z Domu Umarłych" Dostojewskiego. Tutaj także bohater powieści - po odbyciu kary rozpoczyna tam nowe życie - u boku poznanej na zesłaniu kobiety. Jednak przy całej nostalgii "Wzgórza Błękitnego Snu" i przejmującym smutku losów Bronisława Najdarowskiego, jest to...

Piękna i ponadczasowa historia o tym, że warto pozostać dobrym i prostym człowiekiem, mimo przeciwności losu oraz odnajdować się w każdej sytuacji, korzystając z dobrodziejstw natury.
Momentami nużąca, ale fabularnie dobra.

Piękna i ponadczasowa historia o tym, że warto pozostać dobrym i prostym człowiekiem, mimo przeciwności losu oraz odnajdować się w każdej sytuacji, korzystając z dobrodziejstw natury.
Momentami nużąca, ale fabularnie dobra.

Prześwietna powieść, mająca charakter historycznej, obyczajowej i przygodowej.
Opowiada o losach polskiego więźnia, Bronisława Najdarowskiego, patrioty, działacza politycznego. Został on skazany na cztery lata katorgi, a następnie zesłanie na Sybir. To kara za zamach na ,,majestat cara' ( a w rzeczywistości prowokacja Rosjan).
Opowieść zaczyna się w chwili, gdy zesłaniec eskortowany przez żandarma, wysyła ostatnie listy i robi sprawunki na dworcu w mieścinie Nercza, przed podróżą w syberyjską tajgę.
Tam stopniowo wtapia się w miejscową społeczność, a jest to tygiel różnych kultur, wyznań i narodowości. Musi nauczyć się podstawowych umiejętności, jak myślistwo, strzelanie, które są konieczne, aby przeżyć w warunkach, w jakich przyszło żyć.
Bronisław ciężko pracuje, ale i nie zapomina o kraju, poświęca czas na czytanie polskiej prasy dostarczanej przez miejscowego księdza.
Tytułowe Wzgórze Błękitnego Snu to miejsce, w którym Bronisław buduje dom, a które niegdyś było świętym ogniskiem kultu dla plemienia Buriatów. To właśnie oni nadali taką poetycką nazwę. Czcili tam też swoje bóstwa tajgi, a ich przywódca przestrzegał, żeby nigdy nie opuszczali tych stron, jeśli nie chcą na siebie ściągnąć nieszczęścia.
Zesłaniec przeżywa na Syberii miłość do pięknej Wiery Lwownej, skazanej za zabójstwo męża- tyrana i potwora. Jest to związek niełatwy, sponiewierana w nieszczęśliwym małżeństwie kobieta nosi urazę do mężczyzn. Relacja tych dwojga nie rozwija się więc szybko i bezproblemowo.
W opis bieżących wydarzeń wplecione są fragmenty dotyczące dzieciństwa, młodości i okresu, kiedy Najdarowski działał w partii i został osądzony i skazany za zamach.
W epilogu autor opisuje dalsze losy rodziny Najdarowskich, już po powrocie Bronisława do Polski.
W powieści główny nacisk położony został na ukazanie Syberii jako krainy niebezpiecznej, surowej- ale zarazem i pięknej, fascynującej. Na kartach powieści Syberia jawi się bardziej jako miejsce oferujące szerokie możliwości, niż niewolę i katorgę. A ludzie ją zamieszkujący są prości, ale życzliwi i pomocni. Taki jest punkt widzenia autora.
Pióro pisarza jest po prostu mistrzowskie. Długie, szczegółowe opisy, rozbudowane dialogi- dla mnie bynajmniej nie nużące.
Moim zdaniem książka zasługuje na dziewiątkę i szczere polecenie przeczytania.

Prześwietna powieść, mająca charakter historycznej, obyczajowej i przygodowej.
Opowiada o losach polskiego więźnia, Bronisława Najdarowskiego, patrioty, działacza politycznego. Został on skazany na cztery lata katorgi, a następnie zesłanie na Sybir. To kara za zamach na ,,majestat cara' ( a w rzeczywistości prowokacja Rosjan).
Opowieść zaczyna się w chwili, gdy zesłaniec...

Kolejna świetna powieść Igora Newerlego. Napisana potoczystym językiem historia o przyjaźni, lojalności i miłości wzbogacona o malownicze opisy przyrody syberyjskiej tajgi.

Kolejna świetna powieść Igora Newerlego. Napisana potoczystym językiem historia o przyjaźni, lojalności i miłości wzbogacona o malownicze opisy przyrody syberyjskiej tajgi.

Pięknie napisana, barwna, pełna przygód i syberyjskich realiów oraz dobrych myśli o człowieczeństwie i patriotyzmie. Zanim ktoś powie, że to zbyt bajkowe i nieprawdziwe (czy wierzymy jeszcze w szlachetnych , prostolinijnych ludzi? ) radzę przeczytać życiorys autora.

Pięknie napisana, barwna, pełna przygód i syberyjskich realiów oraz dobrych myśli o człowieczeństwie i patriotyzmie. Zanim ktoś powie, że to zbyt bajkowe i nieprawdziwe (czy wierzymy jeszcze w szlachetnych , prostolinijnych ludzi? ) radzę przeczytać życiorys autora.

Po przeczytaniu "Lodu" musiałem sobie przypomnieć Newerlego. To jedna z tych książek do których można wracać bardzo często. I mimo to, że jest nieco "nieaktualna", za każdym razem podoba mi się coraz bardziej.

Po przeczytaniu "Lodu" musiałem sobie przypomnieć Newerlego. To jedna z tych książek do których można wracać bardzo często. I mimo to, że jest nieco "nieaktualna", za każdym razem podoba mi się coraz bardziej.

[...]
Tam gdzieś nad Szyłką czy Ononem w jurcie jakiejś urodził się Czyngis-chan.
[...]
Tak wygląda miasto, które śle karawany złota z Kary i srebra z Akatuja? Rozlazłe i nieruchawe rozsiadło się w kotlinie swojej rzeczki, wszystkimi ulicami na przestrzał. Oto biała cerkiew, kilka murowanych budynków, bank, progimnazjum, kramy, sklepy, park miejski

INNA NIŻ WSZYSTKIE ! NIETUZINKOWA POWIEŚĆ !
SZCZERZE POLECAM !

[...]
Tam gdzieś nad Szyłką czy Ononem w jurcie jakiejś urodził się Czyngis-chan.
[...]
Tak wygląda miasto, które śle karawany złota z Kary i srebra z Akatuja? Rozlazłe i nieruchawe rozsiadło się w kotlinie swojej rzeczki, wszystkimi ulicami na przestrzał. Oto biała cerkiew, kilka murowanych budynków, bank, progimnazjum, kramy, sklepy, park miejski

INNA NIŻ WSZYSTKIE !...

Niesamowita podróż na Syberię początków 20 wieku. Newerly pięknym językiem, opisuję świat zesłańców, Polaków skazanych na katorgę i zmuszonych po odbyciu kary na życie na syberyjskich bezkresach . Siła i piękno natury tej odludnej części świata dla wielu staję się nowym domem w którym odnajdują sens i cel w odmiennym i mało znanym światu miejscu. Gdzie trzeba nauczyć się od nowa żyć i koegzystować z społecznością tubylczą. Dla Bronisława, byłego carskiego więźnia, zmuszonego do osadzenia się na tych ziemiach z dala od starej ojczyzny. Miejsce to przemienia się we wzgórze błękitnego snu.

Niesamowita podróż na Syberię początków 20 wieku. Newerly pięknym językiem, opisuję świat zesłańców, Polaków skazanych na katorgę i zmuszonych po odbyciu kary na życie na syberyjskich bezkresach . Siła i piękno natury tej odludnej części świata dla wielu staję się nowym domem w którym odnajdują sens i cel w odmiennym i mało znanym światu miejscu. Gdzie trzeba nauczyć...

Piękne opisy fauny i flory, bardzo interesująco przedstawione życie zesłańców na Syberii. Ocenę obniżyłam za wątki polityczne i biograficzne-za dużo ich.

Piękne opisy fauny i flory, bardzo interesująco przedstawione życie zesłańców na Syberii. Ocenę obniżyłam za wątki polityczne i biograficzne-za dużo ich.