Najlepsza wiadomość: Malta nie jest juz tak strasznie denerwującą postacią, która zabierała mi przyjemność czytania w pierwszym tomie. Poza tym, wątki nam się zaczynają zarumieniać i niektóre wiązać w perspektywie kilku miesięcy. Jestem szczerze zainteresowana co dalej.

Najlepsza wiadomość: Malta nie jest juz tak strasznie denerwującą postacią, która zabierała mi przyjemność czytania w pierwszym tomie. Poza tym, wątki nam się zaczynają zarumieniać i niektóre wiązać w perspektywie kilku miesięcy. Jestem szczerze zainteresowana co dalej.

Dalszy ciąg mojej relektury "Żywostatków", tym razem w oryginale, bez żmudnego śledzenia nieuchwytnych tomów polskiego wydania po bibliotekach. Drugi tom trylogii jest jeszcze lepszy: jednoznacznie i do końca zostaje określony fascynujący związek między smokami, wężami i żywostatkami, poznajemy tajemnicze Deszczowe Ostępy, z licznych aluzji daje się już odczytać cały ponury życiorys Kennita/Bystrego, Malta/Słodka dorasta i zaczyna wykorzystywać wszystkie wcześniej wkurzające cechy do tego, by przetrwać samej i ratować innych, wątki miłosne są zadowalające, a Amber i jej rozwijająca się relacja z szalonym statkiem jeszcze znakomitsze niż w pierwszym tomie. Bezbłędne sceny akcji wynagradzają zdarzające się dłużyzny (wyjątkowym nudziarstwem jest rozdział "Calm", złożony z dialogów powtarzających znane już informacje, no ale jest to przygotowanie do trzymającego w napięciu rozdziału o przewidywalnym tytule "Storm"). Wątek Vivacii i Wintrowa/Prawego odrobinę słabszy, zwłaszcza w porównaniu z pierwszym tomem - tutaj ich rola sprowadza się do rozwijania w sobie lojalności wobec Kennita. Mimo wszystko znakomite fantasy, łączące skupienie na kwestiach uczuciowo-psychologicznych ze świetną koncepcją świata.

Dalszy ciąg mojej relektury "Żywostatków", tym razem w oryginale, bez żmudnego śledzenia nieuchwytnych tomów polskiego wydania po bibliotekach. Drugi tom trylogii jest jeszcze lepszy: jednoznacznie i do końca zostaje określony fascynujący związek między smokami, wężami i żywostatkami, poznajemy tajemnicze Deszczowe Ostępy, z licznych aluzji daje się już odczytać cały ponury...

Bardzo ucieszyła mnie postać Amber. Pamiętam ją z książek o Bastardzie i Błaźnie. Tutaj daje się poznać z innej strony.

Bardzo ucieszyła mnie postać Amber. Pamiętam ją z książek o Bastardzie i Błaźnie. Tutaj daje się poznać z innej strony.

Robin Hobb poniżej pewnego poziomu nie schodzi i książkę czyta się z przyjemnością, aczkolwiek podzielenie jednej powieści na trzy tomy - przez chciwość wydawnictwa - wyjątkowo słabo przysłużyło się cyklowi. Obiecujący kwartet Wintrow-Vivacia-Kennit-Etta, Brashen, Malta, Węże - wszyscy zdają się w pierwszej połowie być rozstawiani na znane nam wcześniej miejsce "dla przypomnienia", a w drugiej powoli rozpędzać, aby ich przygody nagle się zakończyły. Gdybym czytał na bieżąco wszystko z polskim trybem wydawniczym, pewnie kląłbym siarczyście.

Nie podoba mi się również, że tak ładnie prowadzony wątek "miłosny" Althei okazał się być pogrzebany tym, że faktycznie do niego zmierza, konkretniej - do Brashena. Aczkolwiek już raz Robin Hobb w pewnej trylogii zwiodła czytelnika spodziewającego się typowego wątku love story, więc mam do niej zaufanie.

Na plus wprowadzenie nowych POVów - kobiety z bezpośredniego otoczenia Satrapy oraz zalotnika Malty, którzy wnoszą wiele świeżości. Całość zmierza nieuchronnie ku wątkom i politycznym, i magicznym; możliwe nawet, że pojawi się jakiś komentarz społeczny, bo motywy niewolnictwa, tradycji wiążących pokolenia oraz swoistego "karmienia krokodyla" w polityce są bardzo konsekwentne. Potencjał wciąż jest ogromny, nawet jeśli pierwszy tom "Szalonego Statku" był bliski zamrożenia statusu quo.

Lekki, przyjemny rozbieg, a z następnymi dwoma częściami mam nadzieję i wiarę w wystawienie ósemki lub dziewiątki.

Robin Hobb poniżej pewnego poziomu nie schodzi i książkę czyta się z przyjemnością, aczkolwiek podzielenie jednej powieści na trzy tomy - przez chciwość wydawnictwa - wyjątkowo słabo przysłużyło się cyklowi. Obiecujący kwartet Wintrow-Vivacia-Kennit-Etta, Brashen, Malta, Węże - wszyscy zdają się w pierwszej połowie być rozstawiani na znane nam wcześniej miejsce "dla...

Trzecia część sagi o właścicielach magicznych okrętów nieznacznie różni się od poprzedniczek. Akcja rozgrywa się bardzo powoli, bez większych zwrotów – prawie wszystko jest naturalną konsekwencją poprzednich wydarzeń, a autor wyraźnie nie ma zamiaru (jeszcze) podkręcać tempa. Główną osią fabuły jest tym razem spór pomiędzy despotycznym władcą, chyba żeby nie było żadnych wątpliwości co do niego noszącym tytuł satrapy, a wolnymi kupcami. Na szczęście pojawiła się nowa postać i nowy wątek (i to w arcyciekawych Deszczowych Ostępach!),który niesie ze sobą obietnicę niezłego zamieszania. Tylko kiedy?

Trzecia część sagi o właścicielach magicznych okrętów nieznacznie różni się od poprzedniczek. Akcja rozgrywa się bardzo powoli, bez większych zwrotów – prawie wszystko jest naturalną konsekwencją poprzednich wydarzeń, a autor wyraźnie nie ma zamiaru (jeszcze) podkręcać tempa. Główną osią fabuły jest tym razem spór pomiędzy despotycznym władcą, chyba żeby nie było żadnych...

Bardzo dobra książka. Polecam.

Bardzo dobra książka. Polecam.

zaintrygowana "twarzą" Bastarda i nowym wcieleniem Błazna wystartowałam i wszystko jednym tchem do dna. Rewelacja

zaintrygowana "twarzą" Bastarda i nowym wcieleniem Błazna wystartowałam i wszystko jednym tchem do dna. Rewelacja

Podstawowa lektura dla miłośników dobrej, ŚWIETNEJ fantasy. Dłuuuuga przygoda...:-)

Podstawowa lektura dla miłośników dobrej, ŚWIETNEJ fantasy. Dłuuuuga przygoda...:-)

021227 papier G9

021227 papier G9

tom 2.1

tom 2.1