Zdecydowanie dla fanów Jane Austen. Bardzo lubię styl pisania autorki, dlatego też po pojawieniu się książki na półkach od razu po nią sięgnęłam.

"Lady Susan" jest powieścią epistolarną i jako jedyna w tym zestawieniu została przez Jane skończona. Nie jestem największą fanką tego typu powieści, natomiast mimo to sprawiła mi przyjemność.

"Sanditon" mnie nie porwała. Dostajemy tu tylko fragment powieści, który wydaje się trochę niedopracowany (co oczywiście nie jest niczym dziwnym, zważywszy na to, że prace nad nią zostały przerwane przez śmierć autorki). Ma potencjał, ale nie jest to coś, do czego przyzwyczaiła mnie Jane Austen.

"Watsonowie" to powieść, która została dokończona przez L. Oulton. Podeszła mi bardziej niż poprzednia, a zakończenie napisane przez inną autorkę nie odbiega stylem i prowadzeniem akcji.

Podsumowując na pewno nie jest to zestaw, który polecałabym na początek przygody z Jane Austen. Natomiast jako ciekawostka dla fanów i dla samej przyjemności czytania jak najbardziej jest w porządku.

Zdecydowanie dla fanów Jane Austen. Bardzo lubię styl pisania autorki, dlatego też po pojawieniu się książki na półkach od razu po nią sięgnęłam.

"Lady Susan" jest powieścią epistolarną i jako jedyna w tym zestawieniu została przez Jane skończona. Nie jestem największą fanką tego typu powieści, natomiast mimo to sprawiła mi przyjemność.

"Sanditon" mnie nie porwała....

Kolejne wydanie prozy Jane Austen, które może być smacznym kąskiem, dla fanów twórczości angielskiej pisarki.
Lady Susan, Sanditon, Watsonowie to trzy nowele, które są zawarte w tym tomie, wydanym przez Wydawnictwo MG.
Austen eksperymentuje z formą literacką; mamy do czynienia nawet z powieścią epistolarną, która szczególnie przyciągnęła moją uwagę (a zwłaszcza końcowy dopisek od autorki, który mocno mnie rozbawił). Mowa o Lady Susan, gdzie z listów dowiadujemy się o wydarzeniach z różnych perspektyw. Tytułowa Lady Susan jest wręcz apodyktyczną matką, od której można odnieść wrażenie, że zależy jej na wszystkim, ale nie na dobru jedynej córki. ,,Bezwstydna intrygantka i uwodzicielka” sprawia, że czytelnik jest żądny odpowiedzi na nurtujące pytanie: ,,Czy wszystko skończy się dobrze?”.
Sanditon z kolei ukazuje kwestie finansowe związane z projektem rozbudowy małej rybackiej osady w eleganckie i ekskluzywne uzdrowisko. Jest to niemalże satyra, od której może rozboleć głowa! Szczerze mówiąc nieco znudziła mnie ta część, choć było kilka momentów, które mnie rozbawiły.
Watsonowie zaś to powieść, którą, jak podaje wydawnictwo, wersję dokończoną opublikowano po raz pierwszy w Polsce. Pierwsza jej część jest autorstwa Jane Austen, natomiast zakończenie napisała L. Oulton. Historia przedstawia dole i niedole nieposażnych panien na wydaniu, pokazując niezbyt subtelne zabiegi dziewcząt i ich rodziców w celu zawarcia korzystnych małżeństw. Można uznać, że druga część jest takim najlepszym fanfick’iem wybranym z wielu innych. A przynajmniej tak zrozumiałam notkę.
Uwagę zwraca faktura okładki, jak również całe wydanie. Nie wiem czy jesteście zbieraczami wielu wydań jednego dzieła, ale jeśli tak, to to jest godne uwagi. Pamiętajcie także, że dostępne są także pozostałe wydania w tej szacie graficznej.

Kolejne wydanie prozy Jane Austen, które może być smacznym kąskiem, dla fanów twórczości angielskiej pisarki.
Lady Susan, Sanditon, Watsonowie to trzy nowele, które są zawarte w tym tomie, wydanym przez Wydawnictwo MG.
Austen eksperymentuje z formą literacką; mamy do czynienia nawet z powieścią epistolarną, która szczególnie przyciągnęła moją uwagę (a zwłaszcza końcowy...

Dwie pierwsze historie mnie jakoś nie porwały, ale żałuję, że Jane Austen nie zdążyła skończyć „Sanditon”. Ten krótki fragment wystarczył mi, żeby wiedzieć, że byłaby to świetna książka.

Dwie pierwsze historie mnie jakoś nie porwały, ale żałuję, że Jane Austen nie zdążyła skończyć „Sanditon”. Ten krótki fragment wystarczył mi, żeby wiedzieć, że byłaby to świetna książka.

Lady Susan, Sanditon i Watsonowie to trzy dzieła, które jak mało jaki utwór prezentują wszechstronność Jane Austen. Każdy z tych utworów jest inny, każdy godny poznania.
Lady Susan to epistolarna powieść, której akcję znamy z listów wymienianych przez bohaterów. Z treści korespondencji dowiadujemy się o najważniejszych wydarzeniach, śledzimy ich przebieg, przy ich pomocy także prowadzimy dialog z autorem i odbiorcą danego listu. Bardzo ciekawy i rzadki w tamtym okresie zabieg. Autorka świetnie zaprezentowała akcję, intrygę, uczucia bohaterów i pokazała, jak łatwo jest manipulować ludżmi, ich sądami i wręcz umysłami, a także jak wielką siłą jest plotka. Pod tym względem to ponadczasowy utwór. Pewne sprawy zawsze są aktualne.
Watsonowie to zaledwie początek powieści. Niestety nie została ona ukończona, a szkoda. Te kilka stron Watsonów daje pojęcie, jak wspaniałym dziełem mógłby być ten utwór gdyby autorka go skończyła pisać.
Już w pierwszych zdaniach Watsonów daje o sobie znać niezwykle inteligentna ironia, tak charakterystyczna dla innych dzieł Jane Austen.
Watsonowie to także nieukończona historia, pełna ironii, ukazania naszych ludzkich cech i kipiąca od ukazania nas w niezbyt dobrym świetle. Wszystko okraszone pouczającym morałem. Jane Austen nie ukończyła tego utworu. Po latach całkiem zręcznie zrobiła to L. Oulton.
Niewielkie, krótkie utwory po raz kolejny potwierdzają zasadę, że nie rozmiar, a treść mają znaczenie. Polecam.Obowiązkowe dla miłośników literatury Jane Austen.
Jane Austen była jednak zręcznym obserwatorem, miała doskonałe i cięte pióro. Mistrzowsko nakreślone tło społeczno- obyczajowe, genialnie przedstawieni bohaterowie, a w ich postaciach my, czytelnicy i te dialogi...

Lady Susan, Sanditon i Watsonowie to trzy dzieła, które jak mało jaki utwór prezentują wszechstronność Jane Austen. Każdy z tych utworów jest inny, każdy godny poznania.
Lady Susan to epistolarna powieść, której akcję znamy z listów wymienianych przez bohaterów. Z treści korespondencji dowiadujemy się o najważniejszych wydarzeniach, śledzimy ich przebieg, przy ich pomocy...

"Lady Susan," "Sanditon," i "Watsonowie" to trzy różnorodne dzieła Jane Austen, które ukazują jej wszechstronność jako pisarki.

"Lady Susan" to epistolarna powieść, w której autorka eksperymentuje z formą, używając listów postaci do budowania historii. Główna bohaterka,
Lady Susan to powieść opowiedziana w formie listów, które bohaterowie wymieniają między sobą. Po śmierci męża, Lady Susan Vernon, wdowa od czterech miesięcy, postanawia wysłać swoją córkę do londyńskiej szkoły, a sama udaje się do miasteczka Churchhill, gdzie mieszka jej szwagier z rodziną.Lady Susan Vernon, jest wyjątkowo intrygująca i manipulacyjna, co sprawia, że fabuła rozwija się w nieoczekiwane kierunki. Austen świetnie oddaje ton i charaktery postaci, co czyni tę powieść unikalną wśród jej dzieł.

W przypadku "Sanditon" śledzimy historię związana z przekształceniem małej rybackiej wioski w ekskluzywne uzdrowisko. Pan Parker z ogromnym entuzjazmem planuje rozbudowę Sanditon, zamieniając je w modne kąpielisko, mające przynieść duże zyski.

"Watsonowie" to nieco inne dzieło, które zawiera elementy komedii i satyry. Austen bawi się konwencjami literackimi, tworząc humorystyczną historię o rodzinie Watsonów. Choć może nieco inne niż jej bardziej znane powieści, "Watsonowie" nadal wykazują jej wnikliwe spojrzenie na społeczeństwo i ludzką naturę.

Podsumowując, te trzy prace Jane Austen prezentują różne aspekty jej talentu literackiego. "Lady Susan" zaskakuje manipulacjami głównej bohaterki, "Sanditon" oferuje smakowite spojrzenie na niestabilne społeczeństwo, a "Watsonowie" dostarczają lekkiego humoru.

"Lady Susan," "Sanditon," i "Watsonowie" to trzy różnorodne dzieła Jane Austen, które ukazują jej wszechstronność jako pisarki.

"Lady Susan" to epistolarna powieść, w której autorka eksperymentuje z formą, używając listów postaci do budowania historii. Główna bohaterka,
Lady Susan to powieść opowiedziana w formie listów, które bohaterowie wymieniają między sobą. Po śmierci...

Jane Austen zmarła w wieku niespełna 42 lat i pozostawiła po sobie nie tylko powszechnie znane powieści, ale również niedokończone utwory. Prace nad „Sanditon” przerwała jej śmierć, „Watsonów” nigdy nie skończyła z nieznanych przyczyn, a „Lady Susan” to wczesna w dorobku pisarki powieść epistolarna, której nie wydano za życia Austen. Te trzy – w zasadzie krótkie – utwory zostały wydane w nowym tłumaczeniu – Doroty Tukaj – przez wydawnictwo MG.

„Lady Susan” to opowieść o podstępnej i pełnej uroku uwodzicielce, która po śmierci – znacznie starszego od siebie – męża szuka najlepszego rozwiązania własnej sytuacji życiowej. Z jednej strony pragnie wydać za mąż młodą i niekochaną córkę, z drugiej sama chętnie zawarłaby ponowne małżeństwo – jednak z mężczyzną nie tylko bogatym, ale i przystojnym. Akcja powieści rozwija się za pośrednictwem wymienianych listów, a tytułowa postać w korespondencji do przyjaciółki nie ukrywa swoich prawdziwych zamiarów. Rodzina męża Lady Susan, u której ta się zatrzymuje, przeżywa nie lada obawy, widząc jak zaleca się do dużo młodszego brata pani domu. I chociaż rozwój zdarzeń jest dość przewidywalny, a charakter głównej bohaterki nieco jednoznaczny, to jest to ciekawy przykład początków prozy Austen. Widać po tej próbce jak bardzo rozwinęła się pisarka i jak ewoluował jej styl pisania.

Niedokończone „Sanditon” i „Watsonowie” (tych ostatnich wydawnictwo zdecydowało się oddać czytelnikom w wersji dokończonej przez anonimową autorkę) to historie, które są o dużo bliższe miłośnikom Jane Austen. Rozwijają się w kręgach małych społeczności, a ich bohaterkami są młode panny na wydaniu. Pozornie romansowy wątek ma charakter czysto praktyczny – małżeństwo w XIX wieku jest nie tylko życiowym celem kobiet, ale gwarantuje w wielu przypadkach spokojną i miarę pewną przyszłość (chociaż jest to epoka w której śmierć przy porodzie jest ryzykiem wpisanym w życie mężatek). Jak zauważy jedna z bohaterek „Watsonów” - „musimy powychodzić za mąż. Jeśli chodzi o mnie, całkiem dobrze radzę sobie jako panna” [1]. Z drugiej strony jej siostra – główna bohaterka, która dzieciństwo i wczesną młodość spędziła jako wychowanka zamożnego wujostwa, a smutną odmianę losu i wypadnięcie z łask przyniosło jej niespodziewane powtórne zamążpójście ciotki – powie „żeby być tak upartą w dążeniu do małżeństwa – żeby gonić za mężczyzną jedynie ze względu na jego pozycję – to po prostu wstrząsające, to mi się w głowie nie mieści. Prawda, że ubóstwo jest wielkim złem; ale dla kobiety wykształconej i uczuciowej nie powinno, wręcz nie może być złem największym. Wolałabym raczej zostać nauczycielką w szkole – a gorszego zajęcia nie umiem sobie wyobrazić – niż poślubić mężczyznę, którego nie lubię” [2]. Rozdziały „Watsonów” napisane przez Austen są zaledwie zalążkiem powieści, chociaż można już poczynić pewne przypuszczenia, co do dalszego rozwoju akcji. Ciąg dalszy dopisany w późniejszych latach nie ma w sobie już nic ze stylu pisarki i jest jedynie próbą dokończenia historii.

„Sanditon” traktuje o nadmorskim, rozwijającym się dopiero uzdrowisku i relacjach towarzyskich zawiązujących się w nowej społeczności. Ostatnia powieść Austen skrzy się charakterystycznym dla autorki humorem i zachwyca świetnie skonstruowanymi postaciami. Akcja urywa się nagle i pozostawia czytelnika z poczuciem żalu. Brak ciągu dalszego jest jednym z najbardziej dotkliwie odczuwalnych w historii literatury. Chciałoby się dalej zanurzać w tę historię, śmiać z jej bohaterów i chłonąć klimat powieści.

„Lady Susan. Sanditon. Watsonowie” to niewątpliwa gratka nie tylko dla miłośników prozy Austen. Nawet w oderwaniu od twórczości pisarki czyta się je z zaciekawieniem i uśmiechem. To opowieści z czasów nie tak odległych historycznie, ale jakże różnych od współczesności. Konwenanse, podróże bryczkami i powozami – to świat, który miał zupełnie inny rytm i koloryt. Czy warto tęsknić za czymś, czego się nie przeżyło? Nie wiem. Ale na pewno warto poznać te czasy na kartach książek.

[Recenzja opublikowana na innych portalach czytelniczych]

[1] Jane Austen, „Lady Susan. Sanditon. Watsonowie”, tłum. Dorota Tukaj, wyd. MG 2023 , s. 151.
[2] Tamże, str. 152.

Jane Austen zmarła w wieku niespełna 42 lat i pozostawiła po sobie nie tylko powszechnie znane powieści, ale również niedokończone utwory. Prace nad „Sanditon” przerwała jej śmierć, „Watsonów” nigdy nie skończyła z nieznanych przyczyn, a „Lady Susan” to wczesna w dorobku pisarki powieść epistolarna, której nie wydano za życia Austen. Te trzy – w zasadzie krótkie – utwory...

Czytając powieści Jane Austen ma się niedosyt. Chciałoby się więcej i więcej. Dlatego tak cieszy możliwość zapoznania się z trzema niedokończonymi powieściami autorki.
„Lady Susan. Sanditon. Watsonowie” to trzy niedokończone projekty Austen. Czyta się je bardzo dobrze. Jane Austen nie spuszcza z tonu, jej język jest nieskazitelny. Proza jest błyskotliwa, a postaci zabawne. Jest tu wszystko co tak kochamy w jej powieściach.
Dla wielbicieli Jane Austen to pozycja obowiązkowa, dla wszystkich innych to będzie na pewno miło spędzony czas.

Czytając powieści Jane Austen ma się niedosyt. Chciałoby się więcej i więcej. Dlatego tak cieszy możliwość zapoznania się z trzema niedokończonymi powieściami autorki.
„Lady Susan. Sanditon. Watsonowie” to trzy niedokończone projekty Austen. Czyta się je bardzo dobrze. Jane Austen nie spuszcza z tonu, jej język jest nieskazitelny. Proza jest błyskotliwa, a postaci zabawne....

Kilka lat temu postanowiłam poznać całą twórczość angielskiej pisarki Jane Austen i stopniowo czytam kolejne powieści autorki, które wydaje w nowej, pięknej szacie graficznej Wydawnictwo MG. W jeden z grudniowych wieczorów przeczytałam trzy nowele Jane Austen Lady Susan, Sanditon, Watsonowie, które są swoistym eksperymentem literackim pisarki.

Lady Susan jest powieścią epistolarną i o wszystkich wydarzeniach dowiadujemy się z listów, które bohaterowie piszą do siebie. Lady Susan Vernon, wdowa od czterech miesięcy oddaje swoją córkę do szkoły w Londynie, a sama wyjeżdża do Churchhill, gdzie mieszka jej szwagier z rodziną. Lady Susan uznawana jest za kokietkę i zawołaną flirciarę, która budzi uczucia w sercach wielu mężczyzn, choć nie mają prawa jej nimi obdarzać. Kobieta wydaje się rozumna i sympatyczna, z wdziękiem prowadzi towarzyskie konwersacje, ale ma także inne oblicze...

Sanditon przedstawia perypetie związane z rozbudową małej rybackiej wioski w ekskluzywne uzdrowisko. Pan Parker z wielkim entuzjazmem chce przekształcić małe Sanditon w modne kąpielisko przynoszące ogromne dochody. Projektuje, planuje, buduje, wychwala i reklamuje miejscowość, by jak najwięcej osób o niej usłyszało i przyjechało na wypoczynek.

Watsonowie to opowieść dokończona przez L. Oulton i przedstawia historie nieposażnych panien na wydaniu stosujących róże zabiegi, by wyjść za mąż. Jest i śmiesznie i strasznie momentami, a zaczyna się od balu...

Nowele Jane Austen nakreślone są z wielką werwą i znakomicie oddają klimat angielskiej prowincji. Bohaterowie i relacje międzyludzkie, jak zawsze przedstawione są u Jane Austen w rewelacyjny sposób i z wielkim zmysłem do obserwacji społecznych. Czuć emocje bohaterów, ich rozterki, wahania i nadzieje. Te krótkie formy polecam obowiązkowo miłośnikom prozy Jane Austen, aby mieli pełny obraz twórczości pisarki.
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Kilka lat temu postanowiłam poznać całą twórczość angielskiej pisarki Jane Austen i stopniowo czytam kolejne powieści autorki, które wydaje w nowej, pięknej szacie graficznej Wydawnictwo MG. W jeden z grudniowych wieczorów przeczytałam trzy nowele Jane Austen Lady Susan, Sanditon, Watsonowie, które są swoistym eksperymentem literackim pisarki.

Lady Susan jest powieścią...

Pojawienie się wspólnego wydania "Lady Susan. Sanditon. Watsonowie" Jane Austen było dla mnie zaskoczeniem, gdyż poza Sanditon, o którym coś tam kiedyś słyszałam, inne nowelki były mi wcześniej nie znane. Jane Austen równała się dla mnie tylko sześciu powieściom, ukochanym powieściom, ale to była wartość skończona. I jakże cudownym uczuciem było odkrycie czegoś nowego od jednej z ukochanych autorek! A czy znów zdołała mnie oczarować? Zdecydowanie tak!

W zbiorze tym mamy trzy nowelki nieukończone przez Austen, zostawione na "później", które nie zdążyło nadejść. Dwie pierwsze nowelki, Lady Susan i Sanditon, pozostawione zostały w oryginalnej formie, czyli w którymś momencie się nagle urywają. I muszę Wam powiedzieć, że poczułam się trochę, jakbym nagle przeniosła się w czasie i była świadkiem śmierci Austen. Wiem, to dziwne, ale bardzo mnie poruszyły te urwane zdania, historie bez zakończenia. Tym większe wrażenie zrobiły na mnie pokazywane opowieści, ale też pozostawiły po sobie mały ból w sercu, że nie dowiem się, jak autorka chciała je zakończyć.

Sprawa ma się inaczej przy Watsonach, których finał dopisała L. Oulton, jak śmiem twierdzić, rewelacyjnie naśladując styl Austen. I to właśnie ta opowieść zyskała moją największą sympatię. Nie zrozumcie mnie źle, wszystkie trzy nowelki są genialnie nakreślone - te różne charaktery, sytuacje. Lady Susan w formie listów, co mnie zaskoczyło, przekazała tyle treści i emocji - to właśnie kocham u Austen. W Sanditon miałam wrażenie, że historia ma w tle dużo goryczy i jej klimat różnił się trochę od pozostałych powieści Austen, w całości mogłaby być to zaskakująca pozycja w bibliografii autorki. Ale historia o Watsonach, z Emmą Watson jako główną bohaterką, jest u mnie na podium. Postacie tutaj najbardziej przypadły mi do gusty, wybory bohaterki i jej racjonalne podejście do życia zrobiły na mnie największe wrażenie.

Jeśli kochacie Jane Austen, koniecznie przeczytajcie i tę książkę, nie będziecie żałować!

Pojawienie się wspólnego wydania "Lady Susan. Sanditon. Watsonowie" Jane Austen było dla mnie zaskoczeniem, gdyż poza Sanditon, o którym coś tam kiedyś słyszałam, inne nowelki były mi wcześniej nie znane. Jane Austen równała się dla mnie tylko sześciu powieściom, ukochanym powieściom, ale to była wartość skończona. I jakże cudownym uczuciem było odkrycie czegoś nowego od...

„Lady Susan, Sanditon, Watsonowie” to zbiór trzech nowel autorstwa Jane Austen.

Pierwsza z nich - „Lady Susan” - to powieść epistolarna, w której poznajemy z różnych perspektyw losy kilku osób, szczególnie tytułowej Lady Susan, którą wyróżnia dość szczególne usposobienie, ponieważ jest zdolną intrygantką, manipulantką i uwodzicielką. Nie jest to na pewno standardowa postać w romansach z tamtych czasów, więc bardzo podobało mi się, a momentami i rozbawiło mnie, jak autorka ją przedstawiła!

Drugą nowelką jest „Sanditon”, która opowiada o relacjach między bohaterami spędzającymi czas w małym miasteczku, które staje się modnym, morskim kąpieliskiem. Ta opowieść podobała mi się, chociaż zakończenie było urwane, a ja wolałabym dostać pełniejszą historię. Mimo wszystko, lepiej dostać tę opowieść w takiej formie, niż żeby nie opublikowano jej wcale.

Trzecia nowelka - „Watsonowie” - to opowieść, która po dokończeniu została w tym zbiorze po raz pierwszy opublikowana w Polsce. Część napisała Austen, a resztę dopisała L. Oulton. Jej akcja rozpoczyna się na balu, na którym Emma Watson debiutowała w towarzystwie, a jej pojawienie się tam wywołało spore poruszenie, które ma odzwierciedlenie w przyszłych zachowaniach innych osób, które tam były tego wieczoru.

Przy wszystkich trzech nowelkach spędziłam naprawdę miło czas. Jane Austen jest świetną obserwatorką społeczeństwa, co bardzo mocno widać w tym jak przedstawia różnice w klasach społecznych i generalnie relacje międzyludzkie. Robi to z lekkością i humorem, co sprawia, że bardzo przyjemnie się to czyta. Myślę, że fanom Austen nie muszę jej polecać, bo na pewno po nią sięgną! Ja wolę powieści autorki, ale jako dodatek do jej twórczości ta książka sprawdziła się naprawdę dobrze.
https://www.instagram.com/p/Cz_QuZOtbZR/

„Lady Susan, Sanditon, Watsonowie” to zbiór trzech nowel autorstwa Jane Austen.

Pierwsza z nich - „Lady Susan” - to powieść epistolarna, w której poznajemy z różnych perspektyw losy kilku osób, szczególnie tytułowej Lady Susan, którą wyróżnia dość szczególne usposobienie, ponieważ jest zdolną intrygantką, manipulantką i uwodzicielką. Nie jest to na pewno standardowa postać...