Jestem fanem science fiction i ta książka w pełni wyczerpuje definicję tego gatunku .Niesamowite przeżycia, gotowy scenariusz na zajebisty film.
Druga część leży na półce i już się za nią zabieram.

Jestem fanem science fiction i ta książka w pełni wyczerpuje definicję tego gatunku .Niesamowite przeżycia, gotowy scenariusz na zajebisty film.
Druga część leży na półce i już się za nią zabieram.

Autor daje radę z tematami sci-fi. Podróż w czasie i przestrzeni wciągnęła mnie. Polecam i sięgnę po następne tomy.

Autor daje radę z tematami sci-fi. Podróż w czasie i przestrzeni wciągnęła mnie. Polecam i sięgnę po następne tomy.

Świetna powieść. Nieoczekiwane zwroty akcji, zabawa z czasem i przestrzenią, terminale, kosmos, obcy, zagłada ludzkości - wszystko wymieszane w tyglu pana Mroza.... i jak dla mnie - efekt bardzo ciekawy.
Wysłuchałam audiobooka w świetnym wykonaniu i to też tej historii dodaje smaku....
Polecam i na pewno sięgnę po drugą część, bo wiele pytań pozostało bez odpowiedzi..

Świetna powieść. Nieoczekiwane zwroty akcji, zabawa z czasem i przestrzenią, terminale, kosmos, obcy, zagłada ludzkości - wszystko wymieszane w tyglu pana Mroza.... i jak dla mnie - efekt bardzo ciekawy.
Wysłuchałam audiobooka w świetnym wykonaniu i to też tej historii dodaje smaku....
Polecam i na pewno sięgnę po drugą część, bo wiele pytań pozostało bez odpowiedzi..

Lubię s-f, ale po Froscie i Zaorskim dziwnie mi się czytało tą książkę. Odebrałam ją jako thriller psychologiczno-filozoficzny, część trochę przegadana, trochę zagmatwany, ale wciągający. (Moim zdaniem druga część "Echo otchłani jest lepsza).

Lubię s-f, ale po Froscie i Zaorskim dziwnie mi się czytało tą książkę. Odebrałam ją jako thriller psychologiczno-filozoficzny, część trochę przegadana, trochę zagmatwany, ale wciągający. (Moim zdaniem druga część "Echo otchłani jest lepsza).

Nie "zmroziło" mnie. Ale nie jestem fanką sf, więc może dlatego.

Nie "zmroziło" mnie. Ale nie jestem fanką sf, więc może dlatego.

IG:ksiazki_wloczykija
Zanurzając się w prozę Remigiusza Mroza, czytelnik wyrusza w podróż po kosmicznych przestrzeniach, gdzie granice rzeczywistości zlewają się ze snem i koszmarem. "Chór zapomnianych głosów" to opowieść, która wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do ostatniego zdania.

Okręt badawczy "Accipiter" stanowi arenę dla niesamowitego spektaklu, gdzie śmierć, tajemnica i zagadka splatają się w mroczną symfonię. W kriogenicznej śpiączce załogi, Håkon, astrochemik, budzi się przed czasem, by stawić czoła makabrycznemu wydarzeniu - morderstwu jednego z członków załogi. Tylko on i nawigator, Alhassan, pozostają świadomi dramatu, który się rozgrywa, ale czy ich rola w tym wszystkim jest przypadkowa, czy też istnieje głębszy sens?

Mróz mistrzowsko kreuje postacie, których psychologiczna gęstość sprawia, że czytelnik może się z nimi utożsamić, współczuć, a nawet obawiać się. Lindberg, zafascynowany nauką i kosmosem, staje w obliczu zdarzeń, których sens wymyka się jego racjonalnemu umysłowi. Alhassan, z tajemniczym rodowodem i niezwykłą intuicją, jawi się jako postać równie enigmatyczna co fascynująca.

Książka skłania czytelnika do refleksji nad istotą życia, egzystencji oraz granicami naszej wiedzy. Głębokie filozoficzne wątki przeplatają się z klimatem grozy i niepokoju, tworząc atmosferę niezwykłego suspensu. Świat przedstawiony przez autora jest pełen tajemnic, niewiadomych i zagadek, które prowokują do poszukiwania odpowiedzi na pytania, których nie da się łatwo zignorować.

"Chór zapomnianych głosów" to nie tylko książka z gatunku science fiction, ale również znakomity thriller kryminalny, który zaskakuje czytelnika niestandardowym podejściem do gatunku. Mróz bawi się konwencją, miesza elementy z pozoru niepasujące do siebie, tworząc wyjątkową mieszankę, która trzyma czytelnika w napięciu do samego końca.

Zakończenie powieści to prawdziwa gratka dla miłośników zaskakujących zwrotów akcji. Remigiusz Mróz potrafi zaskoczyć nawet najbardziej doświadczonych czytelników, serwując finał, który zostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury.

Podsumowując, "Chór zapomnianych głosów" to lektura, która nie tylko zapewnia niezapomniane wrażenia czytelnicze, ale również skłania do refleksji nad istotą ludzkiej egzystencji. To fascynująca opowieść o tajemnicach kosmosu i ludzkiej duszy, która z pewnością zostanie doceniona przez fanów zarówno kryminałów, jak i literatury science fiction. Remigiusz Mróz udowadnia, że jest mistrzem w kreowaniu niezwykłych historii, które pozostają w pamięci na długo po zakończeniu lektury.

IG:ksiazki_wloczykija
Zanurzając się w prozę Remigiusza Mroza, czytelnik wyrusza w podróż po kosmicznych przestrzeniach, gdzie granice rzeczywistości zlewają się ze snem i koszmarem. "Chór zapomnianych głosów" to opowieść, która wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do ostatniego zdania.

Okręt badawczy "Accipiter" stanowi arenę dla niesamowitego...

Najgorsza książka jaką kiedykolwiek czytałem.
Bohaterowie nijacy. Zwroty akcji delikatnie mówiąc nielogiczne i besensowne. Wyraźne i rażące błędy w fabule. Autor nie do końca chyba wiedział co pisze (grafomania?).
Jeżeli pozostałe książki pana M. trzymają podobny poziom, to nie jestem w stanie zrozumieć fenomenu jego popularności.

Najgorsza książka jaką kiedykolwiek czytałem.
Bohaterowie nijacy. Zwroty akcji delikatnie mówiąc nielogiczne i besensowne. Wyraźne i rażące błędy w fabule. Autor nie do końca chyba wiedział co pisze (grafomania?).
Jeżeli pozostałe książki pana M. trzymają podobny poziom, to nie jestem w stanie zrozumieć fenomenu jego popularności.

Zapowiadała się naprawdę ciekawie. Do mniej więcej 2/3 akcja rozkręca się powoli, jest tajemniczo, trzyma w napięciu. Takie sci-fi jak lubię. Jednak w końcówce autor zupełnie popłynął. Kosmici pojawiający się na każdym kroku, portale czasoprzestrzenne, skakanie do momentow dowolnie oddalonych w historii wszechświata... Nie dobrnęłam do końca

Zapowiadała się naprawdę ciekawie. Do mniej więcej 2/3 akcja rozkręca się powoli, jest tajemniczo, trzyma w napięciu. Takie sci-fi jak lubię. Jednak w końcówce autor zupełnie popłynął. Kosmici pojawiający się na każdym kroku, portale czasoprzestrzenne, skakanie do momentow dowolnie oddalonych w historii wszechświata... Nie dobrnęłam do końca

👉Okręt badawczy „Accipiter” przemierza bezkres kosmicznej próżni, a jego załoga pogrążona jest w głębokiej kriostazie. Nieliczni świadomi są dramatu, który rozgrywa się na pokładzie.
Astrochemik Håkon Lindberg budzi się przedwcześnie z kriogenicznego snu i widzi, jak ginie jeden z ostatnich członków załogi. Prócz niego rzeź przetrwał tylko nawigator, Dija Udin Alhassan.
Czy to on jest odpowiedzialny za fiasko misji? A może stoi za tym jakaś niewypowiedziana siła? Obca cywilizacja? Nieokreślony byt? Ludzkość podróżuje między gwiazdami, odkrywa miriady światów, ale nigdy nie napotkała żadnych oznak życia.
.


👉Chór zapomnianych głosów to powieść science fiction autorstwa Remigiusza Mroza. Jest to pierwszy tom cyklu o tym samym tytule, który przenosi czytelnika w daleką przyszłość, gdy ludzkość podróżuje między gwiazdami w poszukiwaniu innych form życia.
Akcja książki rozgrywa się na pokładzie okrętu badawczego „Accipiter”, który przemierza kosmos z załogą w stanie kriostazy. Jednak nie wszystko idzie zgodnie z planem. Astrochemik Håkon Lindberg budzi się przedwcześnie z kriogenicznego snu i odkrywa, że większość załogi została zamordowana. Prócz niego przeżył tylko nawigator, Dija Udin Alhassan.

Remigiusz Mróz znany jest głównie jako autor kryminałów i thrillerów, ale w tej powieści pokazuje, że potrafi również pisać ciekawe science fiction. Autor łączy w swojej książce elementy sensacji, horroru i fantastyki, tworząc intrygującą i zaskakującą opowieść o ludzkim losie w obliczu nieznanego. Jego styl jest dynamiczny i płynny, a fabuła pełna zwrotów akcji i napięcia. Bohaterowie są wiarygodni i złożeni, a ich motywacje i emocje nie są oczywiste. Zakończenie powieści jest mocnym uderzeniem, które pozostawia czytelnika z niedosytem i ciekawością co dalej.

Jako czytelniczka bardzo dobrze bawiłam się czytając tę książkę. Nie mogłam się od niej oderwać i pochłonęłam ją w dwa dni. Byłam zafascynowana światem przedstawionym przez autora, jego pomysłowością i wyobraźnią. ☄️

👉Okręt badawczy „Accipiter” przemierza bezkres kosmicznej próżni, a jego załoga pogrążona jest w głębokiej kriostazie. Nieliczni świadomi są dramatu, który rozgrywa się na pokładzie.
Astrochemik Håkon Lindberg budzi się przedwcześnie z kriogenicznego snu i widzi, jak ginie jeden z ostatnich członków załogi. Prócz niego rzeź przetrwał tylko nawigator, Dija Udin Alhassan.
Czy...

Nigdy nie byłem fanem tak płodnych autorów, nie spotkałem przypadku kiedy za ilością szła jakoś. Tak było i w tym przypadku, przesłuchałem 1/3 audiobooka. Fabuła jest totalnie wtórna, postacie wprost żenujaco płytkie. W mojej opinii książka napisana jest w stylu przeciętnej pracy magisterskiej, tj. zero oryginalności, pomieszanie wielu pomysłów od dawna istniejących w literaturze SciFi. Tak jak przeciętny student, główną zasługa autora jest to, że napisał książkę wzorując się na pomysłach z innych dziel tak, aby nikt nie oskarżył go o plagiat. Pisząc w ten sposób nie dziwię się że autor jest w stanie wydawać tyle książek. Nie rozumiem fenomenu autora, od początku audiobooka czułem nijakość. Nigdy się nie uważałem za krytyka literatury ale 1/10 jak dla mnie jak najbardziej zasłużone biorąc pod uwagę status autora a jakość tej książki (tzn. jej częsci). Jest tyle co najmniej dobrych książek, autorów którzy idą na jakość a nie ilość. Ja osobiście nie mam zamiaru więcej tracić czasu wyżej wspomianego.

Nigdy nie byłem fanem tak płodnych autorów, nie spotkałem przypadku kiedy za ilością szła jakoś. Tak było i w tym przypadku, przesłuchałem 1/3 audiobooka. Fabuła jest totalnie wtórna, postacie wprost żenujaco płytkie. W mojej opinii książka napisana jest w stylu przeciętnej pracy magisterskiej, tj. zero oryginalności, pomieszanie wielu pomysłów od dawna istniejących w...