Danielle Steal wciąż trzyma formę.

Tym razem mamy przyjemność zapoznać się z rodziną Whittierów. Szóstka rodzeństwa stara się ułożyć życie i ogarnąć rzeczywistość po nagłej, tragicznej śmierci rodziców.
Lyle, Gloria, Caroline, Charlie, Benjie i Annabelle to żywiołowe, ciepłe i uzdolnione rodzeństwo. Każdy z nich jest wyjątkowy. Dla każdego ważne jest coś innego.
Borykają się z różnymi problemami - jednak zawsze mogą liczyć na pozostałych.

"Rodzinny Dom" to powieść, którą przeczytacie z przyjemnością. Mnóstwo w niej miłości, zrozumienia, dbania o siebie nawzajem. Autorka stworzyła piękną relację między rodzeństwem. Pokazała, że w ciężkich dla nich chwilach potrafią się zjednoczyć, połączyć siły by pomóc drugiemu. Byli dla siebie wsparciem nawet kiedy nie zgadzali się z decyzją drugiego... Bardzo starali się nie oceniać.
Czy im się to udało?

Osobiście bardzo się cieszę, iż autorka sprowadziła na dobrą drogę rodzinną czarną owcę. Nie ukrywam, że ten wątek bardzo mnie wciągnął, intrygował i do samego końca był wielkim znakiem zapytania. Trzymałam kciuki aby zakończenie było takie jakie być powinno.

Historia godna polecenia, bierzcie i czytajcie ☺️

Danielle Steal wciąż trzyma formę.

Tym razem mamy przyjemność zapoznać się z rodziną Whittierów. Szóstka rodzeństwa stara się ułożyć życie i ogarnąć rzeczywistość po nagłej, tragicznej śmierci rodziców.
Lyle, Gloria, Caroline, Charlie, Benjie i Annabelle to żywiołowe, ciepłe i uzdolnione rodzeństwo. Każdy z nich jest wyjątkowy. Dla każdego ważne jest coś innego.
Borykają...

Wdzięcznie akcentująca siłę wsparcia i troski. Dająca nadzieję zobrazowanym obliczem radzenia sobie z problemami. Z sentymentem ukazująca trwałości rodzinnych więzów, które stanowią niewyczerpalne źródło ciepła.

„Rodzinny dom” to powieść snuta niespiesznie, zarazem lekko i wręcz z otulającym odbiorcę wydźwiękiem. Mimo obszernego przekroju życiowych zmartwień, które zilustrowano na jej kartach, wyraźnie czuć podczas lektury kojącą powłóczystość – z pewnością ta kreacja nie przytłacza, choć niewątpliwie Danielle Steel nasączyła ją posmakiem jawnej goryczy. Rozpięta na przestrzeni niemal roku fabuła uwidacznia autentyczną istotę egzystencji, wypełnioną radościami i smutkami, moralnymi dylematami i z prostotą kreowanym szczęściem. To kalejdoskop narzucanych przez los trudnych wyborów, tworzenia nowych relacji, z odpowiedzialnością podejmowanych kompromisów, nowych doświadczeń, ale i koniecznych wyrzeczeń. Fabuła wizualizuje się iście zwyczajną prozę dnia, podszytą nagłą tragedią, która konstruuje przyszłość Whittierów na nowo.

Tytułowy rodzinny dom staje się tutaj nośnikiem cennych wspomnień, spowijającą bezpieczeństwem przestrzenią, w końcu spoiwem łączącym dorosłe już rodzeństwo. Sześć osób musi zmierzyć się z bolesną decyzją, która intencjonalnie odsuwana w czasie, wytycza zaskakujący kształt alternatywnej codzienności. Wyzuci brutalnie z rzeczywistej pomocy rodziców, muszą odważnie zmierzyć się z piętrzącymi się po ich stracie troskami. I zarazem nauczyć się polegać na braciach i siostrach, jednocześnie oferując swoją przyjazną dłoń. To odmalowany z czułością literacki pejzaż wzajemnej opieki, której podejmują się tak różniące się od siebie jednostki. I nawet zachwycająca rezydencja zdaje się być w tej historii odrębną kreacją – jakby żywą materią ze znajomo bijącym sercem, zapewniającą upragniony spokój.

Życiowe niepowodzenia przyjmują pełne emocji oblicza – ich zarys dotyczy całkiem różnych sfer egzystencji, jednak splata je sznur utkany z gwałtownych uczuć. Tym samym Danielle Steel roztacza przed czytelnikiem zanurzoną w rozczarowaniu wizję nieudanego małżeństwa, odsłania świadome zatracenie się w odmętach nieprzerwanej pracy, przybliża konsekwencje skrywania swoich miłosnych upodobań. Zarazem podkreśla zakorzenioną w duszy potrzebę troszczenia się o innych, która prowadzi do ponurej samotności. W końcu porusza obrazami odebranej przez los szansy na samodzielne życie oraz determinowanej lekkomyślnością nowej roli – zdaje się, że dotychczas najważniejszej i wymagającej niezachwianej odpowiedzialności. To wielobarwny przekrój dojmujących zgryzot, które jaskrawie eksponują istotną wartość – rodzina to siła, to stabilizacja i stanowcza pewność, że obok zawsze ktoś będzie, kto chwyci w ramiona, gdy okrutny los popchnie w przepaść bezradności. Oddana z wrażliwością mozaika ludzkich charakterów, które harmonizuje bezwarunkowa miłość, z żarliwością uzmysławia, że każdy impas blednie na tle rodzinnego ciepła.

Wdzięcznie akcentująca siłę wsparcia i troski. Dająca nadzieję zobrazowanym obliczem radzenia sobie z problemami. Z sentymentem ukazująca trwałości rodzinnych więzów, które stanowią niewyczerpalne źródło ciepła.

„Rodzinny dom” to powieść snuta niespiesznie, zarazem lekko i wręcz z otulającym odbiorcę wydźwiękiem. Mimo obszernego przekroju życiowych zmartwień, które...

Rodzina to jedna z niewielu stałych w życiu człowieka. I chociaż relacje między jej członkami mogą się różnie układać, poczucie, że gdzieś tam czeka ktoś, z kim łączą nas więzy krwi, na kim możemy polegać, jest niezwykle pokrzepiające. Zwłaszcza wtedy, kiedy musimy zmierzyć się ze stratą kogoś bliskiego…
Danielle Steel maluje rodzinny portret, który jest mozaiką ludzkich charakterów i osobowości. Jej spoiwem są rodzice, na których dorosłe już dzieci mogą zawsze polegać. I choć jak w każdej familii zdarzają się niesnaski, to każdy z jej członków wie, że może wrócić… do domu, gdzie będą czekać mama i tata, gotowi otworzyć serca i wesprzeć w trudnych momentach. Jednak nadchodzi dzień, kiedy wydarza się tragedia i Connie i Preston giną, gdy na alpejskim stoku porywa ich lawina. Deficyt rodzicielskiej obecności jest ciosem dla całej szóstki. Czy zdołają się podnieść po stracie?
„Rodzinny dom” to jedna z takich powieści, które otulają. Ciepła obyczajówka, która, choć niepozbawiona gorzkich momentów, wywołuje uśmiech na twarzy. Tak łatwo bowiem czytelnik wchodzi do tej wyjątkowej w swej zwyczajności familii, śledząc ich losy z wypiekami na twarzy. A musicie wiedzieć, że rodzeństwo Whittierów będzie musiało się zmierzyć z wieloma przeszkodami. To jednak sprawi, że ich więź stanie się jeszcze silniejsza i trwała.
W książce autorka bierze na tapet wiele życiowych wątków. Samotne macierzyństwo, strach przed ujawnieniem swojej orientacji, walka po rozstaniu małżonków, z których jednemu zależy wyłącznie na pieniądzach, a drugiemu na tym, by ich dzieci jak najmniej boleśnie przeżyły rozwód rodziców. W powieści znajdziemy także motyw niepełnosprawności. Świat widziany oczami jednego z bohaterów, który przejawia niektóre objawy zespołu Aspergera w relacjach społecznych, jest inny, ale w tej inności wyjątkowy. I ta postać od pierwszych stron zdobywa nasze serce. „Rodzinny dom” to prawdziwy kalejdoskop ludzkich losów, których więź oparta jest na solidnym fundamencie, który zbudowali nieżyjący już rodzice. To on jest największym kapitałem dla ich dzieci, które zaczynają doceniać to, co im „zostawili w spadku” rodzice, kiedy wpojone wartości procentują, gdy tych zabrakło…

Podsumowując:

Dom to nie tylko miejsce, w którym się wychowaliśmy, w którym mieszkamy. To nie wyłącznie mury, które chronią nas przed chłodem i złem całego świata. To przede wszystkim ludzie, którzy go tworzą, nawet jeśli jest ich wielu, a każdy z nich wnosi do codzienności mieszkańców coś innego, coś od siebie. Ten galimatias sprawia, że rzeczywistość ma inny wymiar, jest wypełniona ciepłem, wzajemnym wsparciem i miłością, niezależnie od trudności, z jakimi przyjdzie im walczyć. Powieść Danielle Steel to historia, która pokazuje, jak ogromna jest moc rodziny, nawet jeśli los zsyła na nią kolejne próby. Jeśli członkowie familii są razem, może przetrwać każdą burzę. Urocza, pokrzepiająca opowieść o tym, że nawet jeśli dzieciom zabraknie parasola bezpieczeństwa, jaki zawsze rozkładali nad nimi rodzice, to są w stanie poradzić sobie i wyjść z każdego życiowego impasu. Receptą na szczęście jest wzajemne zaufanie, a przede wszystkim miłość - ona prawdziwie może góry przenosić.

Rodzina to jedna z niewielu stałych w życiu człowieka. I chociaż relacje między jej członkami mogą się różnie układać, poczucie, że gdzieś tam czeka ktoś, z kim łączą nas więzy krwi, na kim możemy polegać, jest niezwykle pokrzepiające. Zwłaszcza wtedy, kiedy musimy zmierzyć się ze stratą kogoś bliskiego…
Danielle Steel maluje rodzinny portret, który jest mozaiką ludzkich...