Dobra obyczajówka, przy której można się zrelaksować. Nie jest to historia ani przesłodzona, ani zbyt dramatyczna, co bardzo mi się podobało. Bohaterowie ciekawi; tacy, z którymi możemy się utożsamić.
No i ten nadmorski klimat!
Warto!

Dobra obyczajówka, przy której można się zrelaksować. Nie jest to historia ani przesłodzona, ani zbyt dramatyczna, co bardzo mi się podobało. Bohaterowie ciekawi; tacy, z którymi możemy się utożsamić.
No i ten nadmorski klimat!
Warto!

Wszyscy w miasteczku Cape Harbor traktowali Austina jak bożyszcze. Brooklyn oddała mu całą siebie a gdy zginął wyjechała zostawiając za sobą wszystkich przyjaciół. Po 15 latach kobieta wraca aby pomóc w odrestaurowaniu wiekowego zajazdu. Wie, że opuszczeni przyjaciele mają do niej żal a największy ma Bowie, mężczyzna który był niczym brat dla Austina a dla niej powiernikiem i kimś kto zawsze był przy niej.

Mam wrażenie że cała historia skupiła się na tym jakim cudownym chłopakiem był Austin i jak bardzo wszyscy mają żal do jego dziewczyny, że ta raczyła wyjechać aby zacząć żyć na nowo. Ależ to było irracjonalne. Identycznie jak relacja młodej pary, która była wręcz toksyczna.
Sposób przedstawienia historii też nie do końca mi przypadł. Historia teraźniejsza przeplata się z przeszłością bez oznaczenia kiedy w jakim czasie dzieją się wydarzenia przez co momentami się wręcz gubiłam.
Lubię małomiasteczkowe klimaty ale lubię też gdy coś się dzieje i bohaterów z charakterem a tutaj tego nie dostałam...

Wszyscy w miasteczku Cape Harbor traktowali Austina jak bożyszcze. Brooklyn oddała mu całą siebie a gdy zginął wyjechała zostawiając za sobą wszystkich przyjaciół. Po 15 latach kobieta wraca aby pomóc w odrestaurowaniu wiekowego zajazdu. Wie, że opuszczeni przyjaciele mają do niej żal a największy ma Bowie, mężczyzna który był niczym brat dla Austina a dla niej powiernikiem...

Ta książka to przede wszystkim tajemnice z przeszłości, wzajemny żal, żałoba, która nie ustępuje pomimo upływu lat i uczucia, które wręcz buzują w bohaterach. To także niepowtarzalny klimat Cape Harbor, małego miasteczka nad oceanem, w którym wszyscy się znają, a życie toczy się głównie wokół połowów. I z całą pewnością nie jest to jedynie historia Brooklyn- głównej bohaterki, bowiem zarówno przyjaciele jak i matka Austina, jej byłego chłopaka, grają tu ważną rolę i mają swoją opowieść dla czytelnika. Dodatkowo, Autorka znakomicie pokazuje jak ogromny wpływ na innych może mieć utrata bliskiego człowieka i jak kolejne życiorysy są przez nią naznaczone. McLaughlin ma coś takiego w piórze, że płynie się przez jej opowieść, dodaje jej kojącego, delikatnego wymiaru ale też umiejętnie przekazuje emocje postaci. Postaci, co uważam za warte podkreślenia, niezwykle dojrzałych, udowadniających to swoimi czynami na przestrzeni fabuły. Żałuję, że o tej książce jest tak cicho, że twórczość Autorki nie jest uwielbiana, bo naprawdę na to zasługuje. Chyba zacznę ją czytać w oryginale bo nie doczekam się polskich wydań, a jej pozycje w mojej ocenie są warte poznania.

Ta książka to przede wszystkim tajemnice z przeszłości, wzajemny żal, żałoba, która nie ustępuje pomimo upływu lat i uczucia, które wręcz buzują w bohaterach. To także niepowtarzalny klimat Cape Harbor, małego miasteczka nad oceanem, w którym wszyscy się znają, a życie toczy się głównie wokół połowów. I z całą pewnością nie jest to jedynie historia Brooklyn- głównej...

Są takie powieści, które niesamowicie mnie poruszają. Temat straty, nieszczęśliwej miłości, trudnych wyborów, żałoby, czy w takiej historii można doszukiwać się szczęścia?

Można. W relacji babci z wnuczką. W miłości matki do dziecka i córki do rodzicielki. W utraconych przyjaźniach silniejszych niż upływający czas i śmierć przyjaciela, partnera.

"Powrót do Cape Harbor. Miłość mimo wszystko" to pozycja, którą przeczytałam w jedno, niedzielne popołudnie. Kocham takie książki jak ta, osadzone w małym, nadmorskim miasteczku, ze społecznością zżytą, zaangażowaną.

Ta historia jest pełna bólu, dramat goni dramat, jest poruszająco, smutno. Ale gdzieś poza tymi emocjami tli się miłość silniejsza niż cokolwiek. Taka, która czekała szczęśliwie na swój czas.
Ci bohaterowie... A szczególnie Bowie, który w życiu tyle przeżył, młoda Brystol, mająca wielkie serce i wkraczającą się w łaski każdej nowopoznanej osoby w miasteczku. W końcu Brooklyn, która przed piętnastoma laty straciła miłość życia, ale zyskała coś jeszcze wspanialszego. I Carly.... Żona, matka, przeżyła śmierć męża, utratę jedynego syna, a jednak miała na tyle siły, by obdarzyć wnuczkę niezrównaną miłością i w końcu połączyć dwoje ludzi, którzy od zawsze byli sobie pisani.

Są takie powieści, które niesamowicie mnie poruszają. Temat straty, nieszczęśliwej miłości, trudnych wyborów, żałoby, czy w takiej historii można doszukiwać się szczęścia?

Można. W relacji babci z wnuczką. W miłości matki do dziecka i córki do rodzicielki. W utraconych przyjaźniach silniejszych niż upływający czas i śmierć przyjaciela, partnera.

"Powrót do Cape Harbor....

Piękna, smutna, dająca do myślenia historia. Bohaterowie borykają się z konsekwencjami podjętych wyborów. Czy błędy przeszłości wpłyną na ich przyszłość? Jedyny minus to zbyt długie opisy. Przez to wszystko tak strasznie wolno się rozwija.

Piękna, smutna, dająca do myślenia historia. Bohaterowie borykają się z konsekwencjami podjętych wyborów. Czy błędy przeszłości wpłyną na ich przyszłość? Jedyny minus to zbyt długie opisy. Przez to wszystko tak strasznie wolno się rozwija.

Bywa, że człowiek podejmuje życiowe decyzje uwzględniając dobro innych a nie swoje. Jak się na tym wychodzi? Zazwyczaj kończy się to katastrofą. Brooklyn chciała kiedyś z miłości, układać swoje plany tak by ukochany mógł spełniać swoje pasje, ale ona swoje dążenia i plany musiała schować do kieszeni. Znalazł się jednak ktoś, kto pomógł jej zrozumieć, że odpuszczenie sobie własnych ambicji skończy się dla Brooklyn nieszczęśliwie. I właśnie wtedy wydarzyła się tragedia, a za nią cały ciąg niefortunnych wydarzeń, niefortunnych decyzji, niedopowiedzeń, które położyły się cieniem na życiu Brooklyn i całej paczki przyjaciół z Cape Harbor.
Kiedy niespodziewanie Brooklyn musi pojawić się w miasteczku, okazuje się, że wracają stare demony, a wśród części jej dawnych przyjaciół Brooklyn jest postrzegana jako siewca zła. Wszyscy zastanawiają się co sprowadza do miasteczka wielką nieobecną i jak szybko znów ucieknie z miasta.
Kobieta musi wyjaśnić kilku osobom powody dawnych decyzji, bo jej decyzje wielu zraniły i sprawiły, że te rany rzutowały później na dorosłe życie.
Książka Heidi McLaughlin to piękna opowieść o wybaczaniu, wybaczaniu innym, ale przede wszystkim sobie. Historia opowiada o tym jak ważne jest czasami zrobienie kroku wstecz, by móc ruszyć z kopyta do przodu, jak wiele znaczy szczera rozmowa, mówienie prawdy, mówienie o własnych uczuciach i pragnieniach, nie chowanie ich czy odkładanie na później. Ważne jest by żyć w zgodzie z samym sobą, wtedy wielu złych decyzji można uniknąć nie komplikując życia sobie i innym.
Warto czasem wrócić, by naprawić to co się zepsuło, bo potem może być już tylko lepiej.
Piękna książka o sile miłości, która jeżeli jest prawdziwa to nie gaśnie. POLECAM!

Bywa, że człowiek podejmuje życiowe decyzje uwzględniając dobro innych a nie swoje. Jak się na tym wychodzi? Zazwyczaj kończy się to katastrofą. Brooklyn chciała kiedyś z miłości, układać swoje plany tak by ukochany mógł spełniać swoje pasje, ale ona swoje dążenia i plany musiała schować do kieszeni. Znalazł się jednak ktoś, kto pomógł jej zrozumieć, że odpuszczenie sobie...

Trochę smutna, trochę urocza... Razem fajna :)

Trochę smutna, trochę urocza... Razem fajna :)

Bardzo przyjemna, lekka lektura. Polecam.

Bardzo przyjemna, lekka lektura. Polecam.