Wstyd mi. Naprawdę mi wstyd... za to, że nie znałam do tej pory postaci Krystyny Chojnowskiej-Liskiewicz i jej ogromnego osiągnięcia. W latach 1976 -1978 swoim przykładem pokazała ona całemu światu siłę i determinację słabej płci w dążeniu do wyznaczonego sobie celu. Kapitan Chojnowska-Liskiewicz była bowiem pierwszą kobietą na świecie, która samotnie opłynęła ziemię.
Reporterska biografia napisana przez redaktorkę „Wysokich obcasów”, Paulinę Reiter, przypomina o sukcesie naszej rodaczki. W „Samotnych oceanach” poznajemy Krystynę Chojnowską-Liskiewicz już od lat dziecięcych. Bohaterka książki urodziła się w Warszawie, zaraz po wojnie przeprowadziła się wraz z rodziną do Ostródy. Studiowała na Politechnice Gdańskiej na Wydziale Budowy Okrętów. Na studiach poznała swojego męża, Wacława Liskiewicza. Po ich skończeniu pracowała jako konstruktor w Stoczni Gdańskiej. Poza pracą zawodową zajmowała się żeglarstwem w Akademickim Klubie Morskim, w 1966 roku otrzymała patent kapitana jachtowego.

Nie będę ukrywała, że najbardziej emocjonującą częścią tej biografii jest opis samego rejsu dookoła świata. Poznajemy go dzięki opowieściom kapitan Chojnowskiej-Listkiewicz, które zostały spisane przez Autorkę tej książki. W roku 1976, po kilkuletnich przygotowaniach, Krystyna Chojnowska-Liskiewicz wchodzi na pokład małego jachtu, któremu nadała imię „Mazurek”. Jego konstruktorem był mąż niezwykłej żeglarki - Wacław. Paulinie Reiter udało się doskonale oddać atmosferę samotności, ponadludzkiego wysiłku, walki z żywiołem i samej z sobą, które towarzyszyły polskiej żeglarce w trwającym dwa lata rejsie. Trzeba pamiętać, że żeglarze nie mieli w ówczesnym czasie sprzętu technicznego, jaki obecnie jest na wyposażeniu jachtów. Nie było GPS-ów, łączności satelitarnej, czy radarów okrętowych. Morska podróż polskiej żeglarki rozpoczęła się w Las Palmas na Wyspach Kanaryjskich, przebiegała przez Atlantyk, Kanał Panamski, Ocean Spokojny, Australię, wokół Afryki, aż po wyspy Zielonego Przylądka – w sumie Pani Krystyna przepłynęła 28 696 mil morskich.
Po powrocie do Polski, Krystynę Chojnowską-Liskiewicz uroczyście przywitały władze kraju na czele z Edwardem Gierkiem. Nie zostało to dobrze odebrane przez społeczeństwo, dochodziło już w tym czasie bowiem do pierwszych protestów pracowników, min. w Stoczni Gdańskiej, skierowanym przeciw komunistycznym władzom. Z tego też względu wokół rejsu polskiej kapitan powstało wiele kontrowersji i niedomówień.
Za rejs z 1978 roku Krystyna Chojnowska-Liskiewicz otrzymała najważniejsze polskie wyróżnienie żeglarskie – Srebrny Sekstant, a za całokształt żeglarskich osiągnięć, w szczególności za to, że jako pierwsza kobieta na świecie samotnie opłynęła kulę ziemską – Super Kolosa (2008). Jej wyczyn został również wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa. Chojnowska-Liskiewicz była też członkinią elitarnego nowojorskiego The Explorers Club. 
„Samotne oceany” przedstawiają także dalsze życie zawodowe, sportowe i osobiste Pani kapitan po powrocie z okołoziemskiej wyprawy. Dzięki końcowej części biografii czytelnik pozostaje z zapomnianą obecnie żeglarką do ostatniego jej wypłynięcia jachtem w morze i do ostatnich jej chwil życia. Krystyna Chojnowska-Liskiewicz zmarła w 2021 roku.
Mam nadzieje, że zachęciłam was do zapoznania się z kapitan Krystyną Chojnowską-Liskiewicz i jej niewiarygodnym wyczynem. Zachęcam do lektury.

Wstyd mi. Naprawdę mi wstyd... za to, że nie znałam do tej pory postaci Krystyny Chojnowskiej-Liskiewicz i jej ogromnego osiągnięcia. W latach 1976 -1978 swoim przykładem pokazała ona całemu światu siłę i determinację słabej płci w dążeniu do wyznaczonego sobie celu. Kapitan Chojnowska-Liskiewicz była bowiem pierwszą kobietą na świecie, która samotnie opłynęła ziemię....

Po biografii Wandy Rutkiewicz przyszła pora na Polkę, która odniosła sukces w innej dziedzinie sportu, a mianowicie: żeglarstwie. Wcześniej nie słyszałam o Krystynie Chojnowskiej-Liskiewicz. Jako pierwsza kobieta na świecie opłynęła kulę ziemską solo! Niesamowity wyczyn, który kosztował ją wiele energii, przede wszystkim psychicznej, wynikającej ze sporadycznych kontaktów z ludźmi, tęsknotą za rodziną, w szczególności mężem Wacławem. Smutne jest, że jej osiągnięcie zostało tak szybko zapomniane. Narosło wokół niego też wiele kontrowersji. Ważne jednak, że Krystyna Chojnowska-Liskiewicz swoją determinacją udowodniła, że żeglarstwo to nie jest tylko męska domena sportu. Kobiety też mogą być świetnymi żeglarkami!
Audiobook czytała Maria Seweryn. Na początku nie mogłam się przyzwyczaić do jej charakterystycznego, ochrypłego głosu, ale w ogólnym rozrachunku mogę stwierdzić, że lektorka została dobrze dobrana, jej głos pasował do czytanej historii.

Po biografii Wandy Rutkiewicz przyszła pora na Polkę, która odniosła sukces w innej dziedzinie sportu, a mianowicie: żeglarstwie. Wcześniej nie słyszałam o Krystynie Chojnowskiej-Liskiewicz. Jako pierwsza kobieta na świecie opłynęła kulę ziemską solo! Niesamowity wyczyn, który kosztował ją wiele energii, przede wszystkim psychicznej, wynikającej ze sporadycznych kontaktów z...

Autorka usiłuje zrobić z bohaterki ikonę feminizmu. Dodam, że mimowolną. Nie znajduje to żadnego pokrycia w przedstawianych faktach – cóż , tym gorzej dla nich. Jesteśmy więc epatowani feminatywami typu kapitanka, inżynierka, prezydentka co w opowieści o latach 70-tych brzmi kuriozalnie i sztucznie. Nie wiem dlaczego autorka wciągnęła panią Krystynę na sztandar walki o równouprawnienie płci, nie znalazłem żadnego potwierdzenia by taka była jej misja. Wydaje mi się, że chciała zrealizować cel – opłynąć świat dookoła, a walkę owszem toczyła , ale ze sobą, żywiołami, etc., ale nie z niesprawiedliwościami tego świata. Przepraszam, ale to że w czasie upałów na pustym oceanie żeglowała nago , czy też że nie posiadała dzieci - nie czyni ją bojowniczką emancypacji.
Uważam, że takie przedstawienie jej osoby jest nadużyciem, nie pisze się biografii udowadniając swoją tezę czy też kreując postać w taki sposób by dostosować ją do swojej wizji. Jest wiele kobiet, których życie i zaangażowanie w równouprawnienie było lub jest celem nadrzędnym i mogą czy nawet powinny być przedstawiane w ten sposób. Jednak w mojej opinii Krystyna Chojnowska-Liskiewicz nie była jedną z nich. Być może to miało również dla niej znaczenie ( ale tego nie wiem, ani się z lektury bynajmniej nie dowiedziałem),jednak z jej wypowiedzi i czynów nie wynikało by było sprawą pierwszorzędną – a co tak usilnie, choć bezpodstawnie twierdzi biografka.
Postać bohaterki 10*, tendencyjność opowieści 0*

Autorka usiłuje zrobić z bohaterki ikonę feminizmu. Dodam, że mimowolną. Nie znajduje to żadnego pokrycia w przedstawianych faktach – cóż , tym gorzej dla nich. Jesteśmy więc epatowani feminatywami typu kapitanka, inżynierka, prezydentka co w opowieści o latach 70-tych brzmi kuriozalnie i sztucznie. Nie wiem dlaczego autorka wciągnęła panią Krystynę na sztandar walki o...

Bardzo ciekawy reportaż o Polsce, która jako pierwsza samotnie opłynęła świat. Dokładny i dociekliwy. Oddający stanowczy charakter bohaterki, która robiła to samo, co mężczyźni i nie miała z tym absolutnie żadnego problemu.

Bardzo ciekawy reportaż o Polsce, która jako pierwsza samotnie opłynęła świat. Dokładny i dociekliwy. Oddający stanowczy charakter bohaterki, która robiła to samo, co mężczyźni i nie miała z tym absolutnie żadnego problemu.

Rzetelna, ciekawa. Na czasie.

Rzetelna, ciekawa. Na czasie.

W książce „Lekka przesada” Adam Zagajewski, polski poeta, eseista i prozaik pisał, że „komunizm świetnie znał się tylko na jednym, na tłumieniu różnorodności ludzkiej, na zgniataniu i pokrywaniu szarą ochronną farbą wielobarwnej rzeczywistości”, rejs Krystyny Chojnowskiej-Liskiewicz miał miejsce w latach 1976-1978, można zatem zrozumieć, że zamiast szarej ochronnej farby wybrała wielki błękit.

„Nie chciałam być sławna, chciałam być pierwsza.”

„Żeglarz samotny czuje, że pozostawił świat za sobą.”

Gdy Krystyna Chojnowska-Liskiewicz, jachtowy kapitan żeglugi wielkiej / patent numer 290 / opowiada Paulinie Reiter swoje życie, ma 82 lata i wraz z mężem Wacławem mieszka w wysokim bloku z lat 70. przy ulicy Norblina w Gdańsku, jest to opowieść o wędrówce przez równiny zwyczajnych dni przerwanej pierwszym na świecie / samotnym / rejsem kobiety dookoła świata / na jachcie Mazurek.

W osiągnięciu żeglarskiego sukcesu pomagają pani Krystynie: osobowość otwarta na świat i ludzi, znakomite przygotowanie techniczne, wytrzymałość psychiczna, brak kompleksów, umiejetność poproszenia o pomoc, gdy to konieczne, silna motywacja połączona z niechęcią do nadmiernego ryzyka oraz przeświadczenie, że miejsce kobiety nie jest w domu, przy mężu, ale tam gdzie chce ; )

„Rejs przez ocean jest symbolem świata bez granic, gdzie jest wspólnota ludzi morza, którzy na sygnał „mayday” potrafią rzucić wszystko i zmienić swój kurs by ratować drugiego człowieka.” Pierwsze samotne opłynięcie kuli ziemskiej przez kobietę, w moim odczuciu, jest czymś znacznie więcej, niż symbolem świata bez granic, jest również, a może przede wszystkim, symbolem wiary w miłość i wartość dzielenia życia z drugim człowiekiem.

Literatura autobiograficzna.

W książce „Lekka przesada” Adam Zagajewski, polski poeta, eseista i prozaik pisał, że „komunizm świetnie znał się tylko na jednym, na tłumieniu różnorodności ludzkiej, na zgniataniu i pokrywaniu szarą ochronną farbą wielobarwnej rzeczywistości”, rejs Krystyny Chojnowskiej-Liskiewicz miał miejsce w latach 1976-1978, można zatem zrozumieć, że zamiast szarej ochronnej farby...

Zestaw petarda - piękne życie Krystyny Chojnowskiej-Listkiewicz, opisane czule przez Paulinę Reiter i przeczytane z wyczuciem przez Marię Seweryn.
Szkoda tylko, że o tym pięknym życiu tak wielu wie tak niewiele - cieszę się ogromnie, że zupełnym przypadkiem trafiłam na tą biografię, bo o takich życiach warto czytać. Pełnych, prawdziwych, nie na pokaz i w zgodzie ze sobą, niełatwych ale szczęśliwych.

Zestaw petarda - piękne życie Krystyny Chojnowskiej-Listkiewicz, opisane czule przez Paulinę Reiter i przeczytane z wyczuciem przez Marię Seweryn.
Szkoda tylko, że o tym pięknym życiu tak wielu wie tak niewiele - cieszę się ogromnie, że zupełnym przypadkiem trafiłam na tą biografię, bo o takich życiach warto czytać. Pełnych, prawdziwych, nie na pokaz i w zgodzie ze sobą,...

Wspaniała kobieta i jej historia, Krystyna Chojnowska-Liskiewicz, pierwsza kobieta która samotnie, w dwa lata, opłynęła świat. Opowieść biegnie od dzieciństwa, przez szkołę, pracę, małżeństwo, wielki wyczyn jakim był rejs jachtem o nazwie „Mazurek”, aż po ostatnie lata życia. Trasa rejsu rozpoczętego w Las Palmas, przebiegała przez Atlantyk, Kanał Panamski, Ocean Spokojny, Australię, wokół Afryki, aż po wyspy Zielonego Przylądka. To nie tylko historia rejsu, ale historia ogromnej samotności i odwagi, walki z żywiołem i sobą. Wyczyn ten zbiegł się z sukcesem Wandy Rutkiewicz (zdobycie Mont Everestu). Dwie polki dwa sukcesy. Smutne, że dokonanie najwybitniejszej polskiej żeglarki nie jest powszechnie znane i doceniane. Piękna, ciekawa opowieść, której wysłuchałam w audiotece ( czyta Maria Seweryn) z przyjemnością.

Wspaniała kobieta i jej historia, Krystyna Chojnowska-Liskiewicz, pierwsza kobieta która samotnie, w dwa lata, opłynęła świat. Opowieść biegnie od dzieciństwa, przez szkołę, pracę, małżeństwo, wielki wyczyn jakim był rejs jachtem o nazwie „Mazurek”, aż po ostatnie lata życia. Trasa rejsu rozpoczętego w Las Palmas, przebiegała przez Atlantyk, Kanał Panamski, Ocean Spokojny,...

Doskonała książka, czyta się jak powieść
Polecam

Doskonała książka, czyta się jak powieść
Polecam

WoW ! cóż za wspaniale napisana biografia niesamowitej Kobiety ! Od razu przypomniała mi się również niesamowita historia Wandy Rutkiewicz… polecam.

WoW ! cóż za wspaniale napisana biografia niesamowitej Kobiety ! Od razu przypomniała mi się również niesamowita historia Wandy Rutkiewicz… polecam.