Książka przede wszystkim uczy empatii. Mogłaby być ciut dłuższa i mniej pobieżnie traktować niektóre sprawy, ale dzieki temu jest idealna dla osoby, która pierwszy raz mierzy się z tematem transplciowosci, żeby jej nie zarzucić informacjami.

Książka przede wszystkim uczy empatii. Mogłaby być ciut dłuższa i mniej pobieżnie traktować niektóre sprawy, ale dzieki temu jest idealna dla osoby, która pierwszy raz mierzy się z tematem transplciowosci, żeby jej nie zarzucić informacjami.

3,5/5 bo ze strony reportażowej średnio wypadła ta książka. mam wrażenie, że wiele kwestii poruszono pobieżnie, bez wnikania w szczegóły :( ale dobrze i szybko się czytało! uczy empatii.

3,5/5 bo ze strony reportażowej średnio wypadła ta książka. mam wrażenie, że wiele kwestii poruszono pobieżnie, bez wnikania w szczegóły :( ale dobrze i szybko się czytało! uczy empatii.

Być sobą, być osobą

Jak mówi podtytuł – w swoim reportażu Paula Szewczyk gromadzi opowieści o transpłciowości, a snują je osoby, których ona dotyczy oraz ich bliscy. To jest trzon. Książka złożona z trzech części ("Głowa", "Ciało", "Serce") zawiera ponadto wypowiedzi lekarzy, wyjaśnia najgłówniejsze pojęcia związane z transpłciowością, opisuje etapy tranzycji, sygnalizuje też inne ważne zagadnienia, jak np. koszty zabiegów (niemałe) czy kwestie językowe. Skoro wspomniałam o kosztach, warto pamiętać, że nie tylko o finansowanie zabiegów medycznych chodzi, a o szeroko rozumiane i często ogromne koszty osobiste, jakie ponoszą ci ludzie w związku z poczuciem niedopasowania. Zrzucenie tego ciężaru jest konieczne, aby normalnie funkcjonować.

Wielu pyta, skąd to się bierze? Ano stąd: "Według współczesnej wiedzy medycznej transpłciowość kształtuje się w okresie życia płodowego. Mózg każdego człowieka jest początkowo „żeński’ ze względu na chromosom X. Gdyby w czasie rozwoju płodu nie odbywały się żadne procesy, wszyscy „bylibyśmy kobietami”. Ale w dwunastym tygodniu na płód zaczyna oddziaływać testosteron zawarty w chromosomie Y. Wtedy następuje maskulinizacja mózgu. A że procesy kształtowania się płci są skomplikowane, a biologia nie działa idealnie, czasem może się zdarzyć, że hormony, geny, narządy rozrodcze czy wewnętrzne, nie połączą się z mózgiem w sposób, który doprowadzi do ukształtowania ciała zgodnego z tożsamością narodzonego dziecka. A tym samym z płcią, jaką po porodzie nadadzą mu na podstawie genitaliów lekarze. Właśnie wtedy rodzi się człowiek, który z czasem poczuje, że tożsamość jego płci jest inna niż płeć, którą mu przypisano". (s. 26-27)

Oto przyczyna, która chyba nie wymaga komentarza. Jednocześnie – ostatnie zdanie, ta świadomość, uderzająca w pewnym momencie człowieka, to początek drogi, bardzo długiej i trudnej, jaką musi przejść osoba transpłciowa, jeśli chce odzyskać siebie. A najczęściej oczywiście chce i decyduje się na tę drogę wstąpić, mimo przeszkód. Każda z osób opowiadających swoją historię w książce Pauli Szewczyk ma swój indywidualny rys, nie wszystkie te historie kończą się dobrze, niektóre w ogóle nie są skończone. Ogromnie ważny jest tu także głos bliskich – rodziców, rodzeństwa, przyjaciół, partnerów i partnerek. To trochę jak z uzależnieniem – transpłciowość dotyka wszystkich w najbliższym otoczeniu i ci najbliżsi często potrzebują psychoterapii tak samo jak ich transpłciowe osoby. Potrzebują przejść ten proces po swojemu i we własnym tempie, co należy uszanować, o ile nie prowadzi do czyjejś krzywdy. Poziom zrozumienia, akceptacji i dojrzałości wokół bywa, jak dobrze wiemy, różny. Od całkowitego odrzucenia, poprzez próby „naprawienia” czy „uzdrowienia” dziecka, do przyjęcia go po prostu (po prostu!) takim, jakim jest – choć nie zawsze od razu. Niektórzy nie zrozumieją nigdy, wówczas pozostaje zerwać kontakt, odejść, ale wiadomo, że pragnienie akceptacji ze strony rodziców jest duże i niezaspokojone gdzieś tam w środku tkwi. Na szczęście poznajemy też np. Tadeusza i jego partnerkę Iwonę, do której transpłciowy Alan mówi czule mamuni. Albo matkę, którą transpłciowy syn zainspirował do szycia binderów (spłaszczają biust, nim nie nastąpi operacja) nie tylko dla niego. Te przykłady pokazują, że można żyć szczęśliwie, mając osobę transpłciową w rodzinie, choć na ogół wymaga to przebudowy, dużych nakładów pracy i czasu.

Jednym z bohaterów książki jest też Kai, osoba niebinarna, o której opowiada siostra. Wspominam o tym, bo niebinarność okazuje się jeszcze poważniejszym problemem i spotyka się z jeszcze większym niezrozumieniem niż transpłciowość, począwszy już od kwestii formalnych: "Za granicą (…) rozpoznaje się więcej niż dwie płcie. W świadomości, w formularzach, paszporcie, urzędach. Wybiera się pomiędzy „kobietą”, „mężczyzną” a płcią „inną”. U nas droga do tego wciąż jest daleka". (s. 246)

Jakiś czas temu widziałam, że w pewnym badaniu prowadzonym przez Uniwersytety Gdański i Śląski dano taką możliwość. Co prawda jedna jaskółka wiosny nie czyni – ale może…

Dla kogo reportaż Pauli Szewczyk? Dla zainteresowanych tematem i tych, którzy go nie wypierają. Dla tych, którzy chcieliby poznać sytuację osób transpłciowych, przyjrzeć się jej z różnych stron, wczuć się w nią – ja przede wszystkim tak do lektury podeszłam. Żeby wiedzieć, jak się zachować, gdy zajdzie potrzeba. Musi być jednak choćby ta odrobina chęci, inaczej rzecz będzie potraktowana jako opowieści niesamowite.

Być sobą, być osobą

Jak mówi podtytuł – w swoim reportażu Paula Szewczyk gromadzi opowieści o transpłciowości, a snują je osoby, których ona dotyczy oraz ich bliscy. To jest trzon. Książka złożona z trzech części ("Głowa", "Ciało", "Serce") zawiera ponadto wypowiedzi lekarzy, wyjaśnia najgłówniejsze pojęcia związane z transpłciowością, opisuje etapy tranzycji, sygnalizuje...

Ciekawe, Napoleonów, Jezusów i Leninów leczymy na głowy, a faceta czującego się kobietą (lub odwrotnie) mamy ZROZUMIEĆ. Szczerze im współczuję, ale pr8blem jest w głowach i tym się należy zajmować.

Ciekawe, Napoleonów, Jezusów i Leninów leczymy na głowy, a faceta czującego się kobietą (lub odwrotnie) mamy ZROZUMIEĆ. Szczerze im współczuję, ale pr8blem jest w głowach i tym się należy zajmować.

Książka jak sama nazwa mówi, przedstawia historie osób transpłciowych. Zdecydowanie jest ciekawa i wzruszająca. Książka zawiera bardzo dużo definicji, wypowiedzi lekarzy i specjalistów z zakresu transpłciowości.
Polecam każdemu, kto chce zapoznać się z tematem. Myślę że książka może być też genialnym sposobem na zapoznanie z tematem transpłciowości inne osoby na przykład rodziców transpłciowej osoby.

Książka jak sama nazwa mówi, przedstawia historie osób transpłciowych. Zdecydowanie jest ciekawa i wzruszająca. Książka zawiera bardzo dużo definicji, wypowiedzi lekarzy i specjalistów z zakresu transpłciowości.
Polecam każdemu, kto chce zapoznać się z tematem. Myślę że książka może być też genialnym sposobem na zapoznanie z tematem transpłciowości inne osoby na przykład...

Przed lekturą byłam sceptycznie nastawiona do tematu, ale książka zmieniła moje podejście. Teraz lepiej rozumiem. To święta prawda, że wiedza i ciekawość są najlepszym sposobem na uprzedzenia i dyskryminację.

Przed lekturą byłam sceptycznie nastawiona do tematu, ale książka zmieniła moje podejście. Teraz lepiej rozumiem. To święta prawda, że wiedza i ciekawość są najlepszym sposobem na uprzedzenia i dyskryminację.

To opowieści osób transpłciowych, czasem też ich bliskich. Opowieści o tym, jak czują się ze swoim ciałem, ale też jak radzą sobie psychicznie i emocjonalnie. Na pewno jest to w jakiś sposób ciekawe i wydaje mi się dość optymistyczne - bohaterowie książki jednak odnaleźli swoje miejsce w życiu i ludzi, którzy ich kochają.
Mam jednak wrażenie, że książka nie wniosła wiele nowego do mojego życia, a na pewno nie do postrzegania osób transpłociowych.

To opowieści osób transpłciowych, czasem też ich bliskich. Opowieści o tym, jak czują się ze swoim ciałem, ale też jak radzą sobie psychicznie i emocjonalnie. Na pewno jest to w jakiś sposób ciekawe i wydaje mi się dość optymistyczne - bohaterowie książki jednak odnaleźli swoje miejsce w życiu i ludzi, którzy ich kochają.
Mam jednak wrażenie, że książka nie wniosła wiele...

Książka ważna i potrzebna. Mądra i czuła. Rozbija tysiące mitów narosłych wokół transpłciowości, pozwala choćby minimalnie wniknąć w ten świat, który dla osób cis hetero pewnie nigdy do końca nie będzie zrozumiały, ale próbować musimy. Przecież żyjemy tuż obok siebie. Dla mnie nieprawdopodobnie ważna z powodu mojej córki.

Książka ważna i potrzebna. Mądra i czuła. Rozbija tysiące mitów narosłych wokół transpłciowości, pozwala choćby minimalnie wniknąć w ten świat, który dla osób cis hetero pewnie nigdy do końca nie będzie zrozumiały, ale próbować musimy. Przecież żyjemy tuż obok siebie. Dla mnie nieprawdopodobnie ważna z powodu mojej córki.

Językowo dla mnie nieco manieryczna, ale duży plus za przybliżenie przeżyć osób transpłciowych i ich bliskich. Warto!

Językowo dla mnie nieco manieryczna, ale duży plus za przybliżenie przeżyć osób transpłciowych i ich bliskich. Warto!

Książka na pewno bardzo ważna i potrzebna. A jednak czegoś mi brakuje. Treść składa się głównie z wypowiedzi bohaterów i to podanych, mam wrażenie, w sposób próbujący wywołać sensację (niebezpośrednie śródtytuły itp) - raziło mnie to. Mimo to jednak przeczytać po prostu trzeba.

Książka na pewno bardzo ważna i potrzebna. A jednak czegoś mi brakuje. Treść składa się głównie z wypowiedzi bohaterów i to podanych, mam wrażenie, w sposób próbujący wywołać sensację (niebezpośrednie śródtytuły itp) - raziło mnie to. Mimo to jednak przeczytać po prostu trzeba.