Bardzo mi się podobało. Zawsze uwielbiałam i podziwiałam Amidalę, a książka uzupełniła mi tą postać, której film i reszta książek nie poświęciła tyle uwagi. Bardzo ciekawy jest dwór Królowej Naboo.
Gorąco polecam.

Bardzo mi się podobało. Zawsze uwielbiałam i podziwiałam Amidalę, a książka uzupełniła mi tą postać, której film i reszta książek nie poświęciła tyle uwagi. Bardzo ciekawy jest dwór Królowej Naboo.
Gorąco polecam.

Ciekawa, ale stanowczo za krótka. "Próba królowej" rozpoczyna się tuż przed objęciem przez Amidalę władzy, a kończy się zaraz po inwazji na Naboo. Chętnie rozwinęłabym ją przynajmniej o kilka rozdziałów z okresu nieco wcześniejszego, tj. kandydowania Padmé na królową, a może nawet jeszcze końcowego okresu jej edukacji? Rozwinęłabym też wątek jej relacji rodzinnych. Podoba mi się za to, że w trylogii o Padmé nie tylko Padmé jest bohaterką, a reszta postaci jest w tle, ale że jej dwórki też są istotne dla fabuły i że każda jest odrębną postacią, ze swoim charakterem, zainteresowaniami i zestawem silnych i słabych stron. Wiadomo, że nie wszystko jest w tej książce realistyczne - i nie, nie mówię tu o technologii czy Mocy, trudno mi sobie wyobrazić 14-latkę rządzącą planetą wraz z równie młodymi dwórkami-doradczyniami, z których jedna jest w pełni wykształconym inżynierem, ale jeśli przymknie się na to oko, to książka okazuje się być całkiem przyjemna do czytania.

Ciekawa, ale stanowczo za krótka. "Próba królowej" rozpoczyna się tuż przed objęciem przez Amidalę władzy, a kończy się zaraz po inwazji na Naboo. Chętnie rozwinęłabym ją przynajmniej o kilka rozdziałów z okresu nieco wcześniejszego, tj. kandydowania Padmé na królową, a może nawet jeszcze końcowego okresu jej edukacji? Rozwinęłabym też wątek jej relacji rodzinnych. Podoba...

Nie sądziłem, że można napisać tak leniwą i mało ciekawą powieść w świecie Gwiezdnych Wojen, mając przy tym sposobność opowiedzenia losów jednej z najważniejszych żeńskich bohaterek tej serii. Nie trzeba być geniuszem, by odkryć, że książka jest niczym innym jak skokiem na kasę. To druga część trylogii, a właściwie prequel i między prequel ''Mrocznego Widma''. Całość choć pisana lekkim i zwinnym językiem nie potrafi zainteresować czytelnika przedstawianym światem. Autorka bardzo skrótowo przenosi się od jednej akcji do drugiej, nie pozostawiając czytelnikowi odrobiny oddechu. Książka ma za zadanie opowiadać o królowej, a mam wrażenie, że autorka woli widzieć ją jako sympatyczną dziewczynkę. Oczywiście sięgnę po kolejny tom, by ukończyć historię Padme. Wychodzę jednak z założenia, że gdyby autorka poświęciła więcej pracy rzetelnemu przygotowaniu i przede wszystkim przedstawieniu historii w kolejności chronologicznej, to mielibyśmy jedną z najlepszych pozycji w SW. Tak mamy jedną z najgorszych.

Nie sądziłem, że można napisać tak leniwą i mało ciekawą powieść w świecie Gwiezdnych Wojen, mając przy tym sposobność opowiedzenia losów jednej z najważniejszych żeńskich bohaterek tej serii. Nie trzeba być geniuszem, by odkryć, że książka jest niczym innym jak skokiem na kasę. To druga część trylogii, a właściwie prequel i między prequel ''Mrocznego Widma''. Całość choć...

Praktycznie jednogłośnie przemówiliście, że czekacie na recenzję "Próby królowej" czyli drugiego tomu trylogii o Padme autorstwa E. K. Johnston, więc kim ja jestem, żeby sprzeciwiać się waszym życzeniom? Lecimy!



Ta część jest krótsza niż pierwsza i praktycznie można przeczytać ją na raz, co zresztą zrobiłam. "Próba królowej", choć stanowi drugi tom trylogii, jest tak naprawdę prequlem "Cienia królowej". Jest pisana przystępnym językiem, więc nawet jeśli treść momentami nie leży, to faktycznie się ją pochłania. Oprócz tego to młodzieżówka i też dość "dziewczyńska" książka. Pełno tutaj opisów strojów i makijażu, co jest dość sporą odmianą od "typowych Star Wars". I nie przeszkadzało mi to wcale, choć raczej nie przepadam za takimi tematami, a wręcz cieszę się, że mamy różnorodność, bo to sprawia, że każdy ma szansę znaleźć coś dla siebie.



Bardzo fajnie wypadły sceny werbowania poszczególnych dwórek i relacja między Panaką a jego żoną Mariek. Tak samo relacje między poszczególnymi dwórkami, choć totalnie nie rozumiem niechęci dwóch z nich i jej rozwiązania. W każdym razie młodzieżowy aspekt tej książki wypadł bardzo dobrze, podoba mi się, że poruszono tematy ważne dla dziewczynek w tym wieku typu okres.



No dobrze, początek książki wypadł dobrze, byłaby to całkiem okej młodzieżówka, co więc poszło nie tak, że końcowo nie oceniam jej wysoko? Mroczne widmo. Kiedy dochodzimy z akcją do niego, to mamy speedrun przez losowe sceny filmowe. Dosłownie czasem sceny mają po zdaniu, są dobierane na moje oko dość przypadkowo. Dużo lepiej wypadłoby to, gdyby się skupić na wątku obozowym lub Padme, a nie przywoływać losowe postacie filmowe i do tego dawać tylko wycinek faktycznej akcji. Relacje, na których książka do tej pory stała, schodzą na dalszy plan i są nieistotne, bo musimy przekazać, że Anakin naprawdę lubił latać. No łapki mi opadły, przyznam się szczerze.



Z takich drobiazgów - naprawdę bardzo podobała mi się klamra rozpoczynająca i kończąca książkę. Niby nic wielkiego, a cieszyło.



Do tłumaczenia (Krzysztof Kietzman) i korekty oraz redakcji (Magdalena Kozłowska) nie mam żadnych uwag. Jedyne, co mi się nie podoba, to zamieszczenie w spisie treści "Próby królowej" po "Cieniu królowej", której jest de facto prequlem. Wiem, że wynika to z tego, że książka formalnie jest tomem drugim, ale to w końcu chronologia, a nie kolejność wydawania. Zresztą, mam wrażenie, że całość czytałoby się lepiej w kolejności chronologicznej, bo w pierwszym tomie na początku dostajemy całą masę dwórek, których nie znamy, a potem od razu po chaotycznym wstępnie znikają zastąpione nowymi.



Czy książkę polecam? To zależy. Na pewno cieszę się, że w końcu są też w uniwersum "dziewczyński" książki, które mogą się spodobać nastolatkom. Z drugiej strony jak początek był naprawdę w porządku, tak końcówka zawiodła. Zobaczymy, jak całość trylogii ocenię po ostatnim tomie.

Praktycznie jednogłośnie przemówiliście, że czekacie na recenzję "Próby królowej" czyli drugiego tomu trylogii o Padme autorstwa E. K. Johnston, więc kim ja jestem, żeby sprzeciwiać się waszym życzeniom? Lecimy!



Ta część jest krótsza niż pierwsza i praktycznie można przeczytać ją na raz, co zresztą zrobiłam. "Próba królowej", choć stanowi drugi tom trylogii, jest...

Ta książka nie ma wielu zalet, ale jedną z tych nielicznych jest to, że bardzo przyjemnie się ją czyta, tak samo z resztą jak pierwszą część. Fajne, lekkie pióro.
Druga połowa książki to tak naprawdę "Mroczne widmo" obserwowane z perspektywy świty Amidali i samej Padme. Może nie wnosi ona wielu nowych informacji, jednak jest fajnym uzupełnieniem wydarzeń z epizodu pierwszego.

Ta książka nie ma wielu zalet, ale jedną z tych nielicznych jest to, że bardzo przyjemnie się ją czyta, tak samo z resztą jak pierwszą część. Fajne, lekkie pióro.
Druga połowa książki to tak naprawdę "Mroczne widmo" obserwowane z perspektywy świty Amidali i samej Padme. Może nie wnosi ona wielu nowych informacji, jednak jest fajnym uzupełnieniem wydarzeń z epizodu...

Drugi tom Trylogii Padmé Amidali przenosi czytelnika w czasie do momentu wyboru trzynastoletniej dziewczyny na urząd królowej Naboo. Autorka przybliża nam osobę Amidali oraz jej najbliższego otoczenia. Wiele poświęca tematowi jej dwórek, które specjalnie wybrane do tej roli przez kapitana Panakę miały zawsze towarzyszyć władczyni jako doradczynie, ochrona oraz "pozorantki". I to wszystko w przededniu wielkiego kryzysu wywołanego przez Federację Handlową. Pomimo tego, iż autorka "prochu nie odkrywa" to lektura powieści "Próba Królowej" była bardzo przyjemna, Johnston ma lekkie pióro. Szkoda jednak, że pewne wątki nie zostały bardziej pogłębione i rozbudowane, chciałby się tego znacznie więcej.

Drugi tom Trylogii Padmé Amidali przenosi czytelnika w czasie do momentu wyboru trzynastoletniej dziewczyny na urząd królowej Naboo. Autorka przybliża nam osobę Amidali oraz jej najbliższego otoczenia. Wiele poświęca tematowi jej dwórek, które specjalnie wybrane do tej roli przez kapitana Panakę miały zawsze towarzyszyć władczyni jako doradczynie, ochrona oraz "pozorantki"....

Myśl, która pojawiła mi się podczas czytania: "idealne dopełnienie <Mrocznego widma>". Jeśli ktoś jest fanem lub po prostu lubi Epizod I, to znajdzie tu mnóstwo rzeczy dla siebie. "Próba królowej" nadaje "Mrocznemu widmu" większą ramę kontekstową, opowiada o wydarzeniach, których w filmie nie mogliśmy zobaczyć. Do tego nie mamy tu jedynie perspektywy Padme, ale również jej służek, kapitana Panaki, Obi-Wana, Palpatine'a, Dartha Maula, a nawet Jar Jara Binksa. Uważam, że daje nam to bogaty wachlarz różnych perspektyw uczestników wydarzeń z Epizodu I. Może nie jest to pozycja obowiązkowa dla każdego fana Gwiezdnych Wojen, ale będę ją polecać. Jest naprawdę urzekająca.

Myśl, która pojawiła mi się podczas czytania: "idealne dopełnienie <Mrocznego widma>". Jeśli ktoś jest fanem lub po prostu lubi Epizod I, to znajdzie tu mnóstwo rzeczy dla siebie. "Próba królowej" nadaje "Mrocznemu widmu" większą ramę kontekstową, opowiada o wydarzeniach, których w filmie nie mogliśmy zobaczyć. Do tego nie mamy tu jedynie perspektywy Padme, ale również jej...