Książka pt. „Czym chata bogata” to publikacja zbiorcza garstki poetów, która oddała literacki pokłon poetyckiemu wizerunkowi współpczesnej wsi. Są nimi: Małgorzata Biela, Barbara Guszała, Elżbieta Jach, Ewa Kaczmarek, Magdalena Kapuścińska, Monika Milczarek, Jolanta Reggel, Agnieszka Słomińska i Andrzej Wróblewski.

Co znajdziemy w publikacji?

Z pewnością poetycki opis współczesnej wsi z zachowaniem i unowocześnieniem jej tradycji, barwne portrety etno-poetek i etno-poety, obrzędy, przyśpiewki i magiczne rytuały przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Małgorzata Biela pokazuje nam kobiecą twarz i serce wsi. Razem z Zośką i Kaśką zaprosi nas do „Śnieżnego Oberecka”, który jak można przypuszczać zakończy się zapowiedziami, a nawet chrzcinami. Barbara Guszała nostalgicznie powróci pamięcią do największych walorów polskiej wsi, czyli wiejskiego powietrza, pejzażu, piania koguta nad ranem, łąk skąpanych w rosie, radosnego śpiewu ptaków, nie oszczędzając ironii współczesnym marketom. Nazbiera dla nas kwiatów o wschodzie słońca, zaprosi na dożynki i nauczy kiszenia kapusty. Jeśli najdzie ochota – Ela Jach zabierze was na zakrapianą wiejską potańcówkę, skrzętnie przybliży relacje damsko-męskie, by zaraz po tym zerwać się na aerobik a czytelnika zagonić do sianokosów wraz z Manią i Frankiem. Gdy już się obrobicie, za płotem będzie czekała Ewa Kaczmarczyk wraz z psem i kotem. Poprowadzi wiejską drogą, przez pola i łąki wprost do lasu, nakarmi jagodami, poczęstuje kawą zbożową, wrzuci do stawu, aż żaby wpadną w rechot, a krowy w zadumanie. Po wiejskim poczęstunku, gdzieś w czerwcu, podczas nocy Kupały – Magda Kapuścińska będzie szukać kwiatu paproci, wyplatać wianek i tracić go. O tym jak można stracić głowę świetnie się bawiąc zobrazuje w wiejskich, skocznych przyśpiewkach „Gusia Ballada” i „Folk(l)ove Poe”, od których nóżka sama chodzi. Uwydatni także całą krasę kobiecego folkoru w utworze „Chłopka z portretu Marzeny Uryszek” – poetyckim opisem współczesnej ludowej twórczyni z podwieluńskiej wsi. A z Wielunia to już rzut beretem do Sieradza, gdzie czeka na nas prawdziwa „Szamanka” słowa, którą niewątpliwie jest Monika Milczarek. Autorka wraca pamięcią do dzieciństwa spędzonego u dziadków, na wsi. To reminescencje pełne dawnych magicznych rytuałów, jak odczynianie złych uroków wodą święconą i solą, wielkanocnych obyczajów, w których występuje „Szeptucha. Po wnikliwej lekturze kupujemy bilet za 3,20 i możemy PeKaeSem wrócić do siebie lub udać się w dalszą podróż do Solca Kujawskiego, na zaproszenie Jolanty Reggel. Autorka nie może się doczekać by zabrać czytelnika na spotkanie autorskie nad jeziorem, wśród stad bocianów i żurawii. Z nostalgiczną łezką w oku wspomina dawną wieś, wyśmiewa mieszczański styl pewnej damy, która nie popisała się wiedzą na temat hodowli zwierząt. Agnieszka Słomińska, jak sama o sobie mówi „typowa wieśniaczka” z zamiłowania do wsi, ukaże nam prawdziwą sielskość polskich osad, wstanie z pianiem kura, wyjmie słomę z buta, zauroczy się w chłopcu, nad potokiem, mając nadzieję, że nie okaże się „Miastowym chłopem”. Autorka marzy by „Zatrzymany czas” wsi wybrzmiał w Jej finalnym utworze”Oda do wsi”. Jeśli myślicie, że to koniec wiejskich przygód – jesteście w wielkim błędzie, bowiem Andrzej Wróblewski zabiera nas na „Zabawę w remizie” z muzyką na żywo, która przewidywanie kończy się bójką. Czy widły pójdą w ruch? Trzeba by było zajrzeć do zagrody, gdzie „Poszukiwacz” rolnik rozglądał się za żoną, co zakończyło się „Dyniowym snem”. Gdyby tego było mało – sołtys wsi, specjalnie dla nas urządzi wybory „Kurzej Miss”, którą porwie nikt inny jak rudy lis.