Susanna Tamaro w „Anima mundi” zaprezentowała przemianę wewnętrzną bohatera, dzieląc ją na trzy różne fazy jego życia: Ogień, Ziemię i Wiatr.
Książka jest opowieścią o losach Waltera, naznaczonego trudnym dzieciństwem z ojcem despotą i zahukaną matką. Młodziutki Walter ma mnóstwo pytań dotyczących świata, na które próbuje znaleźć odpowiedź. Poszukuje również sposobu na wyrażenie swojej osobowości. Buntuje się, a w jego głowie powstaje ogień myśli, który popycha go w różne strony. Odpowiedzi na nurtujące pytania znajduje na razie w poezji ale i w alkoholu. Przez jego nadużywanie trafia do ośrodka, w którym poznaję Andreę, pogrążonego w marzeniach o nadczłowieczeństwie młodzieńca. Na tym etapie życia stanie się on przyjacielem Waltera, ale i mistrzem, który poprowadzi go ku nowej fazie jego życia.
W nowym życiu Walter przeprowadzi się do Rzymu. W stolicy będzie szukał ujścia dla swojej kreatywności. To tu nawiąże nowe znajomości, wejdzie w krąg fałszywych intelektualistów, ale dzięki jednemu z nich uda mu się w końcu wydać książkę. Sukces jego dzieła spowoduje, że Walter wpadnie w wir alkoholowej zabawy, z którego wyciągnie go miłość do kobiety. Kobiety, która za chwilę zdradzi go z kimś innym.
Pogrąży się w depresji i samounicestwieniu. Z opresji uratuje go właściwie telefon od sąsiadki rodziców z wiadomością o chorobie ojca. Walter wróci więc do rodzinnego miasta, aby towarzyszyć znienawidzonemu ojcu w cierpieniu.
W rodzinnym mieście znajdzie również list od Andrei, w którym przyjaciel zapraszał go kilka miesięcy wcześniej do siebie, do miejsca, w którym żyje. Walter, aby nie czuć się tak samotnym i nieszczęśliwym, wyrusza do starego, opuszczonego klasztoru, zamieszkałego przez starą zakonnicę, od której dowie się o śmierci przyjaciela. Po nocy spędzonej w pokoju przyjaciela, po przeczytaniu napisanych przez niego i nigdy niewysłanych listów, zdecyduje się na pozostanie w klasztorze.
W tym okresie Walter odkryje tę część samego siebie, której wcześniej nie dostrzegał, tę cześć kochającą, tkliwą, współczującą, która pojawiła się już w nim podczas opieki nad chorym ojcem.
Jego życie zacznie powoli nabierać sensu. Pomogą mu w tym długie rozmowy z mieszkanką klasztoru. Stłumione poszukiwania wewnętrzne zostaną zaspokojone przez proste odpowiedzi, których udzieli mu zakonnica. Ich ostatnią rozmowę, można rzec, naznaczy 'nawrócenie' Waltera, kiedy wzruszy się, gdy umierająca zakonnica da mu bilecik z prostą modlitwą św. Franciszka.
Lektura Susanny Tamaro daje nadzieję wszystkim błądzącym duszom, poszukującym własnego miejsca w świecie, własnej drogi życiowej, że w końcu w życiu nadejdzie taki moment, że będzie można odetchnąć głęboko z ulgą, że znalazło się odpowiedzi na pytania, które nas dotąd nurtowały.

Susanna Tamaro w „Anima mundi” zaprezentowała przemianę wewnętrzną bohatera, dzieląc ją na trzy różne fazy jego życia: Ogień, Ziemię i Wiatr.
Książka jest opowieścią o losach Waltera, naznaczonego trudnym dzieciństwem z ojcem despotą i zahukaną matką. Młodziutki Walter ma mnóstwo pytań dotyczących świata, na które próbuje znaleźć odpowiedź. Poszukuje również sposobu na...

Początek książki niesamowity, jedynie końcówka zniszczona wpleceniem istoty boga w wyobraźnię bohaterów. Mimo to lekturka warta uwagi, ciekawa i daje do myślenia.

Początek książki niesamowity, jedynie końcówka zniszczona wpleceniem istoty boga w wyobraźnię bohaterów. Mimo to lekturka warta uwagi, ciekawa i daje do myślenia.