Książka dość ciekawa, pokazuje relacje rodzinne, które -jak to często w życiu bywa - nie są idealne. Co ciekawe, żadnej postaci nie da się szczerze polubić, każda ma swoje grzeszki i żadna z nich nie jest do końca w porządku względem innych członków swojej rodziny. Postać Nicole natomiast przeszła samą siebie, jest tak egoistyczna i antypatyczna, że nie mogłam jej znieść. Kobieta ma 36 lat, a przeżywa rozwód rodziców niczym zagubiona 8-latka. Jej złośliwość, egoizm i mocno wybiórcza moralność była dla mnie nie do zniesienia. No i ta hipokryzja - święte oburzenie, że małżeństwo rodziców się sypie, co nie przeszkadza jej robić laskę żonatemu szefowi. No brawo.

Książka dość ciekawa, pokazuje relacje rodzinne, które -jak to często w życiu bywa - nie są idealne. Co ciekawe, żadnej postaci nie da się szczerze polubić, każda ma swoje grzeszki i żadna z nich nie jest do końca w porządku względem innych członków swojej rodziny. Postać Nicole natomiast przeszła samą siebie, jest tak egoistyczna i antypatyczna, że nie mogłam jej znieść....

„Przy stole“ autorstwa Claire Powell to debiutancka opowieść o współczesnej rodzinie z wielkomiejskiej klasy średniej.

Akcja (jak w tytule) osadzona jest głównie przy stole. Poznajemy tu Linde i Gerrego oraz ich dwoje dorosłych dzieci, Nicole i Jamiego. Podczas kolacji - w jednej z londyńskich restauracji - małżonkowie wyznają, że są w separacji. Za ich deklaracją stoi życie oparte na kłamstwie. Postanowili jednak, że nie będą się tłumaczyć. Ta niezależna decyzja zaczyna być kwestionowana przez Nicole, która obwinia matkę za rozpad tego małżeństwa. Jamie reaguje na nowinę rodziców z większym szacunkiem. Rodzeństwo bardzo różni się od siebie. Nicole jest singielką, ubiera się na czarno i za dużo pije. Jamie jest bezkonfliktowy, pracuje jako nauczyciel i jest w związku narzeczeńskim. Powoli dostrzegamy ich głęboko skrywane pragnienia i obawy.

To jest tak sprawnie napisany debiut, że wow! Wrażliwość społeczna jak u Rooney, postaci z krwi i kości, wiarygodne dialogi - bez zbędnych przysłówków i egzaltacji. Claire Powell jest dobrym obserwatorem współczesności. Zachęcam więc do przeczytania lektury. Połkniecie w jeden wieczór!

„Przy stole“ autorstwa Claire Powell to debiutancka opowieść o współczesnej rodzinie z wielkomiejskiej klasy średniej.

Akcja (jak w tytule) osadzona jest głównie przy stole. Poznajemy tu Linde i Gerrego oraz ich dwoje dorosłych dzieci, Nicole i Jamiego. Podczas kolacji - w jednej z londyńskich restauracji - małżonkowie wyznają, że są w separacji. Za ich deklaracją stoi...

Nicole i Jamie uważają rodziców za wzorowe małżeństwo, któremu nic do szczęścia nie brakuje. Kiedy więc Gerry i Linda podczas rodzinnego spotkania mimochodem obwieszczają wieść o separacji ich dorosłe dzieci przeżywają szok.
Wydawać by się mogło, że ich reakcja jest nieco przesadzona. Oboje są już grubo po trzydziestce i rozumieją że czasami nawet najgorętsze uczucia wygasają, lub pokusa zdrady jest zbyt silna by jej się oprzeć.
Jednak to wyznanie okazuje się mieć destrukcyjny wpływ na relacje rodzinne. Na wierzch wypływają stare konflikty i skrywane głęboko urazy. Zmieniają się poglądy na temat związków międzyludzkich i pojawiają rozczarowania. Niektóre tragiczne w skutkach.
"Przy stole" to ciekawy napisany portret rodziny, w której kłamstwa i przemilczane sprawy omal nie doprowadzają do jej destrukcji. Świetnie ukazane są tu problemy dorosłych dzieci szukających wciąż swej życiowej drugi i mierzących się z presją wywieraną przez wymogi współczesnego świata. Dobra powieść obyczajowa z elementami dramatu. Polecam!!

Nicole i Jamie uważają rodziców za wzorowe małżeństwo, któremu nic do szczęścia nie brakuje. Kiedy więc Gerry i Linda podczas rodzinnego spotkania mimochodem obwieszczają wieść o separacji ich dorosłe dzieci przeżywają szok.
Wydawać by się mogło, że ich reakcja jest nieco przesadzona. Oboje są już grubo po trzydziestce i rozumieją że czasami nawet najgorętsze uczucia...

Akcja rozgrywa się głównie właśnie przy stole. Początek ma spotkanie w restauracji z okazji dnia matki. Linde i Gerrego chcą poinformować swoje dzieci Nicole i Jamiego o swoje separacji. Ta wiadomość jest szokiem dla dorosłych już dzieci. Uważają, że jest to nie możliwe ponieważ zawsze byli wspaniałym małżeństwem. Każde jednak z osobna również nie jest do końca szczery z rodzicami i nie potrafią rozmawiać z nimi o swoich problemach.

Książka nie jest jakaś zawrotną i interesującą historią. Moim zdaniem autorka miała zamysł psychologiczny aby czytelnik zastanowił się nad szczerością wobec najbliższych. Bohaterowie kreują wokół swojej osoby idealny obraz szczęśliwego życia a prawda jest zupełnie inna.

Konflikt między nimi z powodu nie wyjaśnionych spraw narasta i brak szczerych rozmów tylko go pogłębia. Każdy walcząc z emocjami odreagowuje w tajemnicy przed bliskimi, wpadając w nawyki i coraz większe kłamstwo.

Akcja rozgrywa się głównie właśnie przy stole. Początek ma spotkanie w restauracji z okazji dnia matki. Linde i Gerrego chcą poinformować swoje dzieci Nicole i Jamiego o swoje separacji. Ta wiadomość jest szokiem dla dorosłych już dzieci. Uważają, że jest to nie możliwe ponieważ zawsze byli wspaniałym małżeństwem. Każde jednak z osobna również nie jest do końca szczery z...

Książka "Przy stole" przedstawia historię rodziny, która idealnie potrafi milczeć o problemach. Wszyscy jej członkowie modelowo ukazują nam, że ukrywanie uczuć nie przynosi niczego dobrego. Przeciwnie! Schowane emocje zazwyczaj manifestują się poprzez niekontrolowane wybuchy złości, frustrację i milczącą rezygnację. To książka o dramatach, które rozgrywają się wewnątrz naszych głów, kiedy boimy się mówić o tym, co naprawdę czujemy. O blokadach uczuć przy jednoczesnym, zachłannym pragnieniu miłości i akceptacji. Także o godzeniu się na to, by ktoś inny decydował o naszym życiu.
O życiu nieszczęśliwym. Letnim. Dla mnie spisaną tu historię idealnie oddaje powiedzenie: "lepszy wróbel w garści, niż gołąb na dachu". Ale czy faktycznie tak jest? Może czasem warto zawalczyć o gołębia? O ile prościej by nam się żyło, gdyby bycie szczerym przed innymi i sobą samym nie powodowało tyle lęku. Gdyby małe niedopowiedzenia zostały rozwiązywane na bieżąco, a nie kumulowały się do czasu, kiedy "wszystko pójdzie za daleko".

Debiutancka książka Claire Powell jest bardzo specyficzna. Fabuła sama w sobie nie porywa. Trudno się w nią wciągnąć. Mam wrażenie, że Autorka chciała upchać zdecydowanie za dużo treści pomiędzy wiersze. Finalnie całość jest miałka, a warstwa skłaniająca do refleksji zbyt obszerna. Zupełnie brak tu równowagi. Co więcej, choć totalnie rozumiałam bohaterów i momentami nawet mogłabym się z nimi utożsamić to i tak nie mogłam nawiązać z nimi głębszej więzi. Ich wady były zbyt mocno uwypuklone, a ich brak porozumienia i szczerości wobec życia był momentami irytująco niedojrzały. Z drugiej strony wybaczam im to. Zdaje sobie sprawę, że tacy byli. Zagubieni. W trudnym dla siebie momencie. Doskonale oddawali to, co niewątpliwie czuje człowiek, kiedy pewne puzzle życia bezpowrotnie odrywają się od sielankowego obrazka. Kiedy naruszone zostaje to, co miękkie i delikatne w środku.

Jestem pewna, że książka podzieli czytelników. Dla wielu będzie po prostu nudna, a jeszcze inni odnajdą w niej dużo tego, co nie wprost.

Reasumujac, jeżeli szukacie książki, która jest miło nieoczywista to "Przy stole" będzie dobrym wyborem. To pozycja, która przyciaga i odpycha zarazem. Pełna niedopowiedzeń, ukrytych emocji oraz sensów. Z pewnością może być lustrem dla wielu jej czytelników. Bo któż z nas nie udawał przed światem? Któż nie próbował zasypywać w sobie głęboko tego, co emocjonalnie wstydliwe. Tak! Bo czasem cholernie trudno, tak po prostu, usiąść przy stole i zacząć rozmawiać. A ta książka pokazuje, że warto się tego nauczyć!

Książka "Przy stole" przedstawia historię rodziny, która idealnie potrafi milczeć o problemach. Wszyscy jej członkowie modelowo ukazują nam, że ukrywanie uczuć nie przynosi niczego dobrego. Przeciwnie! Schowane emocje zazwyczaj manifestują się poprzez niekontrolowane wybuchy złości, frustrację i milczącą rezygnację. To książka o dramatach, które rozgrywają się wewnątrz...

Podczas jednej z rodzinnych kolacji, Nicole i Jamie dowiadują się, że ich rodzice są w separacji. Przeżywają szok, gdyż według nich ich rodzice byli małżeństwem idealnym, które przeżyło ze sobą ponad trzydzieści lat.

Nicole jest bezkompromisową karierowiczką, jej brat Jamie jest nauczycielem, ugodowym i miłym człowiekiem.
Każde z nich na swój sposób przeżywa rozstanie rodziców.
Nicole się buntuje, jest zła i czuje się pokrzywdzona, Jamie natomiast próbuje zostać w zgodzie z obojgiem rodziców, jednocześnie analizując swoje życie i swój nadchodzący ślub.
Żadne z nich nie rozumie, dlaczego i żadne z nich też nie spodziewa się sekretów rodziny, które wkrótce wyjdą na jaw.

Książka jest swego rodzaju analizą psychologiczną bohaterów i ich reakcji na rodzinne problemy. Autorka opisuje przeżycia każdego w niezwykle inteligentny i przenikliwy sposób.

Niestety nie porwała mnie ta lektura. Nie potrafiłam zrozumieć reakcji i zachowań postaci na wieść o separacji rodziców, trudno mi było postawić się na ich miejscu. Zabrakło mi tu miłości, empatii i współczucia, a bohaterowie według mnie byli zbyt egoistyczni.

Oczywiście to tylko moje odczucia, być może ta obyczajówka przypadłaby Wam do gustu bardziej niż mnie.

Podczas jednej z rodzinnych kolacji, Nicole i Jamie dowiadują się, że ich rodzice są w separacji. Przeżywają szok, gdyż według nich ich rodzice byli małżeństwem idealnym, które przeżyło ze sobą ponad trzydzieści lat.

Nicole jest bezkompromisową karierowiczką, jej brat Jamie jest nauczycielem, ugodowym i miłym człowiekiem.
Każde z nich na swój sposób przeżywa rozstanie...

Co się nawywracałam oczami przy tej powieści, to moje. Nie przekonała mnie do siebie ani fabułą, a ani bohaterami. Fabuła mnie nużyła, a bohaterowie non stop wkurzali. Daje jej dwa tygodnie w mojej głowie I pewnie dość szybko o niej zapomnę

Co się nawywracałam oczami przy tej powieści, to moje. Nie przekonała mnie do siebie ani fabułą, a ani bohaterami. Fabuła mnie nużyła, a bohaterowie non stop wkurzali. Daje jej dwa tygodnie w mojej głowie I pewnie dość szybko o niej zapomnę

Niezwykle emocjonalna, skłaniająca do refleksji historia o relacjach w rodzinie. Przeczytałam jednym tchem.

Niezwykle emocjonalna, skłaniająca do refleksji historia o relacjach w rodzinie. Przeczytałam jednym tchem.

Któż z nas nie boryka się z jakimiś problemami rodzinnymi? W każdej familii pojawiają się mniejsze lub większe nieporozumienia i niesnaski.

Na kartach tej historii poznajemy wieloletnie małżeństwo Gerry’ego i Lindy, które od ponad trzydziestu lat idzie razem przez życie.
Wspólny, przytulny kąt, stabilna praca, dorosłe dzieci. Wydawać by się mogło, że osiągneli pełnię szczęścia, prawda?

Nic bardziej mylnego. Podczas pewnego rodzinnego obiadu Gerry i Linda informują swoje dzieci o separacji.
Czy separacja rodziców wpłynie na dalsze życie i decyzje ich dorosłych już dzieci?
Jak zakończy się ta historia i jakie będą konsekwencje podjętej decyzji?

,,Przy stole,, to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Muszę przyznać, że lekkie pióro sprawia, że książkę naprawdę szybko się czyta, a bohaterowie zostali wykreowani w taki sposób, by czytelnik mógł z łatwością utożsamić się z ich problemami.

Autorka porusza w swojej książce trudne relacje międzyrodzinne i myślę, że każdy z nas odnajdzie w tej historii cząstkę siebie.

Muszę jednak przyznać, że mimo poruszania w książce trudnych tematów, fabuła jest dość przewidywalna i skoro nie skupiamy się głównie na niej, tylko stricte na psychologicznym aspekcie bohaterów, to oczekiwałabym tutaj ciut więcej emocji. Dla mnie było ich tutaj za mało, przez co nie dałam się w pełni porwać tej historii.

Mimo wszystko, jeśli macie wolny wieczór i lubicie takie motywy to możecie śmiało sięgnąć, chociażby przez wzgląd na język i styl jakim posługuje się autorka.

Któż z nas nie boryka się z jakimiś problemami rodzinnymi? W każdej familii pojawiają się mniejsze lub większe nieporozumienia i niesnaski.

Na kartach tej historii poznajemy wieloletnie małżeństwo Gerry’ego i Lindy, które od ponad trzydziestu lat idzie razem przez życie.
Wspólny, przytulny kąt, stabilna praca, dorosłe dzieci. Wydawać by się mogło, że osiągneli pełnię...

Kawiarniane ogródki, restauracyjne stoliki, tarasy, kuchenne stoły. Warto czasem zastanowić się, jak wiele czasu spędzamy przy nich. Jak wiele z naszego życia dzieje się przy nich. Plany, marzenia, rozterki, trafione i błędne decyzje. A wszystko okraszone kieliszkami wina, filiżankami kawy, zamówionymi lub własnoręcznie przygotowanymi potrawami.

W takiej restauracyjnej scenerii małżeństwo z blisko czterdziestoletnim stażem oświadcza dwójce swoich trzydziestoletnich dzieci, że zamierza się rozwieść. Później okazuje się, że ich syn z każdym kolejnym dniem zbliżającym go do ślubu ma coraz więcej wątpliwości. Natomiast jego siostra, ciężko pracująca w tygodniu i mocno imprezująca w weekendy, tęskni za swoją młodzieńczą miłością, której wtedy nie potrafiła docenić.

Mamy zatem dobrze skrojoną powieść obyczajową, która zarówno w dialogach jak i w narracji dość dobrze pokazuje codzienne zmagania bohaterów z życiem: radości, niepowodzenia, wątpliwości, wady i zalet, romantyczną miłość, wybory, dorastanie do decyzji, zmagania i nostalgie. Wzrusza, śmieszy, skłania do refleksji, irytuje… a wszystko to przy stole, jedząc i pijąc razem z nimi.

Kawiarniane ogródki, restauracyjne stoliki, tarasy, kuchenne stoły. Warto czasem zastanowić się, jak wiele czasu spędzamy przy nich. Jak wiele z naszego życia dzieje się przy nich. Plany, marzenia, rozterki, trafione i błędne decyzje. A wszystko okraszone kieliszkami wina, filiżankami kawy, zamówionymi lub własnoręcznie przygotowanymi potrawami.

W takiej restauracyjnej...