Komiks drogi, życia, sztuki, z domieszką geopolityki i filozofii. Ma przebłyski.

Komiks drogi, życia, sztuki, z domieszką geopolityki i filozofii. Ma przebłyski.

Dziwi ocena użytkownika "Matuszewski" poparta tak niezrozumiałymi argumentami. Pozostaje mi domniemywać, że użytkownik ten pomylił się i ocenił niewłaściwy tytuł, bo nie mam pojęcia gdzie w tej pozycji można by się dopatrzeć choćby w najmniejszym stopniu faszyzmu, rasizmu czy seksizmu.
Podchodziłem sceptycznie do tego komiksu. Nie miałem wygórowanych oczekiwań myśląc że pewnie będzie się dłużył. Chciałem go szybko przeczytać i odsprzedać, ale bardzo pozytywnie się zaskoczyłem. Piękne rysunki i bardzo wciągająca historia.
Na minus 2 nieścisłości w tłumaczeniu (silnik o mocy 2KM? Tłumacz i korektor nie mają nawet podstawowego pojęcia o motoryzacji? Zapewne miało chodzić o to, że to jest silnik 2-cylidrowy a nie że ma 2KM. Faktycznie ten silnik miał 35KM. W dalszej części jest też namieszane 2-krotnie odnośnie roku 1999, podczas gdy według fabuły miał to być rok 1996) oraz 2 literówki które wychwyciłem (1 z nich to brak spacji).
Autor też popełnił pewną nieścisłość graficzną: przed Ankarą protagonista narzeka, że zgubił szorty i musi chodzić w długich spodniach. 3 rozdziały dalej jest przedstawiona scena za Ankarą gdzie bohater jest narysowany w szortach.
W dalszej części komiksu są pewne momenty, które się trochę dłużą, a historia też miota się pomiędzy różnymi okresami czasowymi. Niemniej, jako całokształt jestem bardzo zadowolony.

Dziwi ocena użytkownika "Matuszewski" poparta tak niezrozumiałymi argumentami. Pozostaje mi domniemywać, że użytkownik ten pomylił się i ocenił niewłaściwy tytuł, bo nie mam pojęcia gdzie w tej pozycji można by się dopatrzeć choćby w najmniejszym stopniu faszyzmu, rasizmu czy seksizmu.
Podchodziłem sceptycznie do tego komiksu. Nie miałem wygórowanych oczekiwań myśląc że...

Ostatnio, dzięki komiksowi "Gore Cop", wybraliśmy się w podróż do lat dziewięćdziesiątych. Natomiast teraz udamy się troszkę dalej w przeszłość, do lat osiemdziesiątych, a dokładnie do roku 1986. Roku, który wsławił się przede wszystkim jedną z największych katastrof naszych czasów - wybuchem w elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Ja, będący wtedy trzyletnim berbeciem, praktycznie nic z tamtego okresu nie pamiętam. Jednak dzięki komiksowi "Visa Tranzytowa", mogłem ponownie przenieść się do owych czasów i przeżyć to wszystko jeszcze raz, będąc w pełni świadomym, dorosłym człowiekiem. Zapraszam zatem do opinii.

Latem 1986 roku, Nicolas de Crécy wraz ze swym kuzynem, stają się właścicielami wraku Citröena Visa. Doprowadzają go do stanu używalności, po czym pakują do niego książki, papierosy oraz śpiwory i wyruszają w podróż swego życia, bez celu, byleby dojechać jak najdalej...

Zacznijmy może od wydania, nad którym muszę się rozpłynąć, bo jest po prostu obłędne. Ponad czterysta stron, gruby papier, twarda oprawa - po prostu cudo. Będzie się zacnie prezentować na półce, zaraz obok równie pięknie wydanej "Bestii".

Jeżeli chodzi o fabułę, to dostajemy przede wszystkim porządny kawałek historii spod znaku opowieści drogi, która skupia się na podróży autora i jego kuzyna poprzez Włochy, Jugosławię, Bułgarię, aż do Turcji. I co jest najciekawsze, bohaterowie nie robią tego, by odnaleźć swoje wewnętrzne ja, jak to często zdarza się w podobnych utworach, tylko po prostu jadą przed siebie, by dotrzeć jak najdalej się da. Autor, z niemal filmowym rozmachem, prezentuje nam kolejne kadry z ich wędrówki, serwując nam przy tym dużo dobrego humoru, sporo obyczajowych, a czasami wręcz dramatycznych nut oraz pewną dawkę realizmu magicznego, wkradającego się w życie naszego protagonisty. Głównie w postaci wizji w jego głowie, które tak do końca nie wiemy czy rozgrywają się tylko w jej wnętrzu, czy może jednak mają miejsce w rzeczywistości... Fajnym motywem jest również wprowadzenie dodatkowych osi fabularnych - pierwszej, która zabiera nas do czasów dzieciństwa naszych podróżników oraz drugiej, prowadzącej w przyszłość, skupiającej się na pobycie autora na białoruskiej ziemi. Jesteśmy świadkami zarówno rozkwitu talentu Nicolasa de Crécy, jak i jego późniejszych problemów zdrowotnych. Wszystko to natomiast prowadzi do szalonego i mocno zwariowanego finału, który jest idealnym zwieńczeniem całej wędrówki.

Graficznie "Visa Tranzytowa" to małe mistrzostwo świata. Cały komiks utrzymany jest w ciepłych barwach, które w połączeniu z rewelacyjnymi rysunkami sprawiają, że przez historię po prostu płyniemy, rozkoszując się każdym najdrobniejszym detalem. Coś pięknego...

Podsumowując, monumentalny album, który kupił mnie po całości. Wciągnął, oczarował, zachwycił. Co tu dużo gadać - sięgnijcie po niego koniecznie!!!

Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia!!!

Ostatnio, dzięki komiksowi "Gore Cop", wybraliśmy się w podróż do lat dziewięćdziesiątych. Natomiast teraz udamy się troszkę dalej w przeszłość, do lat osiemdziesiątych, a dokładnie do roku 1986. Roku, który wsławił się przede wszystkim jedną z największych katastrof naszych czasów - wybuchem w elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Ja, będący wtedy trzyletnim berbeciem,...

Spodziewałem się klasycznej opowieści drogi, a otrzymałem dużo więcej. Visa Tranzytowa stanowi autobiografię głównego bohatera, którego opowieść wykracza poza lato 1986 roku. Nicolas wraca wspomnieniami do swojego dzieciństwa, opisuje wydarzenia po podróży Ciotronem Visą, a także teraźniejszość. Autor nie tylko dzieli się swoją oceną społeczeństw, kultury i reżimu politycznego przemierzanych państw, ale zwierza się czytelnikowi ze swoich prywatnych problemów. Część jednego rozdziału traktuje o bólach kręgosłupa i kolejnych wizytach u przeróżnych lekarzy, inna historia dotyczy szeregu licznych nieprzespanych (a w zasadzie "niewdzięcznych") nocy, a kolejna o strachu przed byciem ocenianym. Mamy również ciekawy fragment o lęku przed byciem nawiedzonym przez samą... Matkę Boską. Dzięki temu możemy bliżej poznać autora komiksu. De Crécy tworzy ciekawą opowieść, w której podróż jest tylko pretekstem do snucia swojej historii.

Warstwa graficzna to według mnie typowa europejska kreska. Niektóre postacie wyglądają wręcz karykaturalnie i groteskowo, a od innych bije wręcz piękno. Komiks "ogląda" się dobrze. Moim zdaniem prace de Crécy są miłe dla oka. Komiksu nie uważam za arcydzieło wizualne, ale autor spisał się naprawdę solidnie. Zawsze doceniam jak scenarzysta jest jednocześnie rysownikiem swojego dzieła.

Doceniam "autorskość" Visy Tranzytowej i fakt, że autor oddał w swoim dziele cząstkę samego siebie. W pewien sposób obnażył się przed czytelnikiem. Dzieło uważam za bardzo dobrą lekturę. Jeśli lubisz podróżować, interesujesz się sztuką i poezją to gorąco polecam dzieło de Crécy.

Spodziewałem się klasycznej opowieści drogi, a otrzymałem dużo więcej. Visa Tranzytowa stanowi autobiografię głównego bohatera, którego opowieść wykracza poza lato 1986 roku. Nicolas wraca wspomnieniami do swojego dzieciństwa, opisuje wydarzenia po podróży Ciotronem Visą, a także teraźniejszość. Autor nie tylko dzieli się swoją oceną społeczeństw, kultury i reżimu...

No spoko, ale mówi się "na Ukrainie" i "na Białorusi". Ale co ciekawe w komiksie nie ma już "w północy Ukrainy", tak samo jak "w Korsyce". Okropny babol. Kiedy płacę za komiks, oczekuję, że będzie napisany staranną, poprawną polszczyzną.

No spoko, ale mówi się "na Ukrainie" i "na Białorusi". Ale co ciekawe w komiksie nie ma już "w północy Ukrainy", tak samo jak "w Korsyce". Okropny babol. Kiedy płacę za komiks, oczekuję, że będzie napisany staranną, poprawną polszczyzną.

Bardzo fajny komiks w stylu filmów drogi. Bohaterzy przemierzają cała Europe od Francji do Turcji przeżywając fajne przygody. Autor wspomina też dzieciństwo i konkurs artystyczny, w którym brał udział, w cieniu wybuchu w Czarnobylu. Kreska początkowo wydaje się odoychajaca, z czasem docenia się jej szczegółowość, szczególnie w krajobrazach, samochodach, budynkach, czy twarzach. Gorąco polecam.

Bardzo fajny komiks w stylu filmów drogi. Bohaterzy przemierzają cała Europe od Francji do Turcji przeżywając fajne przygody. Autor wspomina też dzieciństwo i konkurs artystyczny, w którym brał udział, w cieniu wybuchu w Czarnobylu. Kreska początkowo wydaje się odoychajaca, z czasem docenia się jej szczegółowość, szczególnie w krajobrazach, samochodach, budynkach, czy...

Filmowa opowieść, świetna graficznie i narracyjnie.

Filmowa opowieść, świetna graficznie i narracyjnie.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3230-visa-tranzytowa

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3230-visa-tranzytowa

myślicie, że faszyzm to było dawno temu? No to przeczytajcie TO, faszystowsko-rasistowsko-seksistowskie kredo. Moim zdaniem tego typu wypociny o granicach, barierach, sprawdzaniu ludzi nie mają miejsca w cywilizowanej debacie publicznej.

myślicie, że faszyzm to było dawno temu? No to przeczytajcie TO, faszystowsko-rasistowsko-seksistowskie kredo. Moim zdaniem tego typu wypociny o granicach, barierach, sprawdzaniu ludzi nie mają miejsca w cywilizowanej debacie publicznej.

Zamiast literatury drogi dostajemy nużącą relację z 'przemieszczania się', przeplataną mocno niespójnymi wspomnieniami z 'przyszłości'.

Zamiast literatury drogi dostajemy nużącą relację z 'przemieszczania się', przeplataną mocno niespójnymi wspomnieniami z 'przyszłości'.