Powracam do tej historii i na nowo zachwycam się słowiańskim czarem współczesności.
Nic się nie zmieniło - Gosława (czyli- Gosia) nadal jest uporczywie irytująca, Mieszko czarujący, Baba Jaga zaskakująca. Nieodmiennie jest to przyjemna lektura (tak jak te prawie dziesięć lat temu!)
Jeśli ktoś lubi te klimaty - zachęcam. Warto w myślach zmienić na chwilę bieg historii :)

Powracam do tej historii i na nowo zachwycam się słowiańskim czarem współczesności.
Nic się nie zmieniło - Gosława (czyli- Gosia) nadal jest uporczywie irytująca, Mieszko czarujący, Baba Jaga zaskakująca. Nieodmiennie jest to przyjemna lektura (tak jak te prawie dziesięć lat temu!)
Jeśli ktoś lubi te klimaty - zachęcam. Warto w myślach zmienić na chwilę bieg historii :)

Drugi tom serii "Kwiat paproci" jest jeszcze lepszy od jedynki! Przedtem mi się podobało, a teraz zakochałam się w tej historii! Mam nadzieję, że taki stan się utrzyma, i z każdą kolejną częścią będzie coraz fajniej 🙂
"Noc Kupały" to kontynuacja przygód Gosi, uczennicy Szeptuchy. Akcja rusza dokładnie w tym momencie, gdzie zakończyła się "Szetucha". Można powiedzieć, że w pierwszej części fabuła została zarysowana, a druga jest jej finałem. Gośka stoi przed bardzo trudnym wyborem. Jakkolwiek by nie zdecydowała, wydaje się, że nie ma dobrego wyjścia. Konsekwencje mogą ją zniszczyć. Ją lub kogoś, na kim jej bardzo zależy...
Gosia nie czuła nigdy słowiańskich klimatów, nie wierzyła w Bogów ani inne stwory, nie chciała uczyć się na szeptuchę, chciała tylko przeczekać ten niedogodny okres i swoją karierę związać z medycyną. Nie z jakimiś zabobonami. Uczucie jakie się rozwija między bohaterką a Mieszkiem komplikuje podjęcie decyzji, komu przekazać Kwiat Paproci. Gosława przygotowuje się do Nocy Kupały, kiedy to wedle legendy zakwita Kwiat Paproci, a pomaga jej nie tylko Mieszko, ale też Jaga i Mszczuj. Bogowie ją kuszą obietnicami lub zastaszają, no... głównie zastraszają.
Gosława jako Widząca zaczyna miewać różne wizję, dotyczące przeszłości. Okazuje się, że bogowie to nie jej jedyny problem, do akcji wkracza była żona Mieszka - Ode. Wszyscy myśleli, że jest martwa. Czy okaże się, że "stara miłość nie rdzewieje "?
Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale te wizję pozwalają nam lepiej poznać Mieszka. Pokazują nam szczegóły kolejnego wątku miłosnego, bardzo ważnego, wprowadzającego nową postać, która nie życzy dobrze bohaterce.
Gosia nie przestała mnie trochę irytować, nadal straszna z niej maruda, ale widać już różnicę w porównaniu do jej początków w Bielinach. Nadal bywa gapowata, ale nie ma już paranoi na widok robactwa, nie przejęła się nawet za bardzo, gdy złapała kleszcza. Widać jak postać się rozwija i to jest super. Nie zakłada już kombinezonu ochronnego na wycieczkę do lasu. Jednak ciężkie przejścia i o wiele większe zagrożenie ze strony bogów wyleczyły ją trochę z hipochondryzmu. Sama jest tym trochę zdziwiona.
W tym tomie poznajemy tez trochę przeszłość Jagi i Mszczuja, juz wiadomo, czemu tak na siebie warczą. Autorka przedstawiła nam też szerzej kilku bogów i muszę przyznać, że mimo wszystko, moją ulubienicą została Mokosz. Mam 3 dzieci, pewnie byłaby ze mnie dumna 😉
Nie mogę się doczekać kolejnych tomów, jestem bardzo ciekawa, jak to się wszystko poukłada po tym, co wydarzyło się w finale...
Ach i jeszcze nie wspomniałam o okładkach. Wyglądają świetnie na półce... Ja mam te w miękkiej oprawię (takie wolę do czytania, wygodniej mi),ale te które wyszły w twardych też mają fantastyczną szatę graficzną. Absolutnie LOVE 🖤

Drugi tom serii "Kwiat paproci" jest jeszcze lepszy od jedynki! Przedtem mi się podobało, a teraz zakochałam się w tej historii! Mam nadzieję, że taki stan się utrzyma, i z każdą kolejną częścią będzie coraz fajniej 🙂
"Noc Kupały" to kontynuacja przygód Gosi, uczennicy Szeptuchy. Akcja rusza dokładnie w tym momencie, gdzie zakończyła się "Szetucha". Można powiedzieć, że w...

Na tej części chyba zakończę tę serię. Przynajmniej na razie.

Na tej części chyba zakończę tę serię. Przynajmniej na razie.

Mnie się podoba, guilty pleasure

Mnie się podoba, guilty pleasure

Zdecydowałam się kontynuować serię z uwagi na wyższą ocenę tej części. Jest to moja druga i ostatnia przygoda z Gosią, Mieszkiem i całą nadprzyrodzoną ferajną.
Tematyka słowiańskich bóstw i wierzeń są ciekawe i mało rozpowszechnione - w tej książce jest tak zmarnowany ich potencjał że aż żal.

Bohaterka nie uczy się na błędach, co chwilę pakuje w coraz to gorsze tarapaty - jest jeszcze bardziej infantylna niż w pierwszej części.

Sympatię w tej książce można poczuć jedynie do Baby Jagi.

Zdecydowałam się kontynuować serię z uwagi na wyższą ocenę tej części. Jest to moja druga i ostatnia przygoda z Gosią, Mieszkiem i całą nadprzyrodzoną ferajną.
Tematyka słowiańskich bóstw i wierzeń są ciekawe i mało rozpowszechnione - w tej książce jest tak zmarnowany ich potencjał że aż żal.

Bohaterka nie uczy się na błędach, co chwilę pakuje w coraz to gorsze tarapaty -...

Bardzo fajny pomysł, ale seria bardzo przeciętna. Główna bohaterka jest pusta i głupkowata, ciągle sadzi jakieś suchary. Co chwilę spotykają ją jakieś traumatyczne przeżycia, ale w sumie wszystko po niej spływa. Wątek miłosny jest tak nijaki, że aż żal. Myślałam że ta seria będzie się opierała na super wątku romantycznym pomiędzy wyjątkowymi bohaterami, tymczasem Mieszko jest tak nijaki i nudny, że w sumie wątek romantyczny mógłby opierać się na którymkolwiek innym bohaterze, albo przydrożnym kamieniu. Głównie dowiadujemy się ciągle że ma mega mięśnie , które rozsadzają mu koszulę i jest wysoki. Książka nie ma klimatu, bohaterowie, wątki, elementy słowiańskie wszystko tylko powierzchownie poruszone. Z pozytywów to tylko chyba to, że w sumie lekko i szybko się to czyta. Szkoda liczyłam na to, że skoro seria ma tyle tomów, to drugi tom będzie już lepszy i rozwojowy , zmarnowany duży potencjał.

Bardzo fajny pomysł, ale seria bardzo przeciętna. Główna bohaterka jest pusta i głupkowata, ciągle sadzi jakieś suchary. Co chwilę spotykają ją jakieś traumatyczne przeżycia, ale w sumie wszystko po niej spływa. Wątek miłosny jest tak nijaki, że aż żal. Myślałam że ta seria będzie się opierała na super wątku romantycznym pomiędzy wyjątkowymi bohaterami, tymczasem Mieszko...

Dobrze się słuchało książki. Jest lekka, trochę głupkowata ale przyjemna.

Niestety nienaturalna i wymuszona głupota, ślepota i naiwność głównej bohaterki męczy jeszcze bardziej niż w pierwszej części. Nie trzeba przeczytać setek kryminałów żeby domyślić się tego, co powinno być oczywiste dla Gosławy.

Akcja wartka, przewrotna i zaskakująca. Uwielbiam w tej książce opisywaną kulturę, zwyczaje, rytuały i mitologię słowiańską.

Swoją drogą nie rozumiem, dlaczego przerabiamy w szkołach mitologię grecką, rzymską, a naszą rodzimą nie. Jest to dla mnie odwieczna zagadka. Warto nadrobić tą znajomość nie tylko Wiedźminem.

Ogólnie polecam!

Dobrze się słuchało książki. Jest lekka, trochę głupkowata ale przyjemna.

Niestety nienaturalna i wymuszona głupota, ślepota i naiwność głównej bohaterki męczy jeszcze bardziej niż w pierwszej części. Nie trzeba przeczytać setek kryminałów żeby domyślić się tego, co powinno być oczywiste dla Gosławy.

Akcja wartka, przewrotna i zaskakująca. Uwielbiam w tej książce...

Egzaltowana i naiwna Gosia silnie mnie denerwowała, a Mieszko jak zimna ryba. Szkoda bo lubię te słowiańskie klimaty.

Egzaltowana i naiwna Gosia silnie mnie denerwowała, a Mieszko jak zimna ryba. Szkoda bo lubię te słowiańskie klimaty.

Początek niestety nudny. Akcja rozkręca się dopiero od połowy książki. Nie rozumiem dlaczego Gosia za każdym razem jest nie odpowiednio ubrana? Gania po lesie w nocy w cienkich sukienkach ? I dlaczego Mieszko nie zmysił jej do wypicia wywaru, skoro mu na niej zależy?

Początek niestety nudny. Akcja rozkręca się dopiero od połowy książki. Nie rozumiem dlaczego Gosia za każdym razem jest nie odpowiednio ubrana? Gania po lesie w nocy w cienkich sukienkach ? I dlaczego Mieszko nie zmysił jej do wypicia wywaru, skoro mu na niej zależy?

Zdecydowanie gorsza od pierwszej części, jedyne co mi się w niej podobało to humor. Gosia jest dorosłą kobietą, a zachowuje się jak nastolatka, strasznie działała mi na nerwy w tej części. Jej romans z Mieszkiem w ogóle mnie nie przekonuje, on bardziej pasuje na mściwego władcę Polan niż na jej księcia na białym koniu. Cała książka zamiast skupić się na Nocy Kupały, słowiańskich legendach, to skupia się na miłosnych rozterkach Gosławy, co jest wyczynem bo scen z nią i jej "ukochanym" jest jak na lekarstwo. Wątek pobocznych postaci mógł zostać lepiej poprowadzony, wiele bym tutaj zmieniła, naprawdę wiele, 4 daję tak jak wspomniałam w pierwszym zdaniu, tylko za to, że kilka razy się zaśmiałam.

Zdecydowanie gorsza od pierwszej części, jedyne co mi się w niej podobało to humor. Gosia jest dorosłą kobietą, a zachowuje się jak nastolatka, strasznie działała mi na nerwy w tej części. Jej romans z Mieszkiem w ogóle mnie nie przekonuje, on bardziej pasuje na mściwego władcę Polan niż na jej księcia na białym koniu. Cała książka zamiast skupić się na Nocy Kupały,...