Powrót króla jest zwieńczeniem monumentalnej książki pt. Władca Pierścieni, będącej przez wielu uważaną za jedną z najwybitniejszych powieści fantasy w historii. O ile mógłbym się z tym zgodzić, to niestety we Władcy zawsze były elementy, które niezwykle mnie irytowały lub zwyczajnie mi się nie podobały. O ile bardzo szanuję to dzieło i lubię je, to każde czytanie strasznie się dłuży i męczy, pomimo przyjemnej satysfakcji. Co tu dużo mówić? Władca Pierścieni to mitologiczna baśń, a każdy wie, jak takie powinny się skończyć. Oczywiście, pomijam tu antyczną Grecję i Rzym, tam kończą mity trochę inaczej niż w innych krajach. Powrót króla to zapewne najlepsze zwieńczenie tej historii, jakie może być, choć wciąż jest dla mnie zbyt wesołe i naciągane.

Warto nadmienić, że poprawiona wersja Łozińskiego od Zysku nie uniknęła błędów. Pomijając okazjonalne problemy jak powtórzenie się tego samego słowa w jednym zdaniu, to najbardziej bawi mnie ten Saruman, który otwiera czarną bramę Mordoru, gdy posłaniec się wycofuje. Nie pamiętam wersji Skibniewskiej, więc nie wiem, czy ten Saruman zamiast Saurona jest w każdej wersji, lecz jeśli nie, to jest to wybitnie komiczny błąd. Ponadto znowu pojawiły się błędy z tłumaczeniem nazw własnych. W Drużynie mieliśmy Shire, w Wieżach były Włości, a tu wróciliśmy do Shire. Wydaje mi się, że podobne problemy pojawiły się przy niektórych nazwiskach, lecz nie chciało mi się tego sprawdzać. Mimo wszystko jest to piękne i dobrze przetłumaczone wydanie, a wspomniane błędy raczej nie są wielkim problemem.

Powrót króla jest zwieńczeniem monumentalnej książki pt. Władca Pierścieni, będącej przez wielu uważaną za jedną z najwybitniejszych powieści fantasy w historii. O ile mógłbym się z tym zgodzić, to niestety we Władcy zawsze były elementy, które niezwykle mnie irytowały lub zwyczajnie mi się nie podobały. O ile bardzo szanuję to dzieło i lubię je, to każde czytanie strasznie...

Przepiękna książka, przenosząca w inny świat.

Przepiękna książka, przenosząca w inny świat.

Cudowne zakończenie trylogii "Władcy Pierścieni", absolutny klasyk, rewelacyjna książka która zamyka temat Wojny o Pierścień. Polecam!

Cudowne zakończenie trylogii "Władcy Pierścieni", absolutny klasyk, rewelacyjna książka która zamyka temat Wojny o Pierścień. Polecam!

„ Z popiołów strzelą znów ogniska, i mrok rozświetlą błyskawice. Złamany miecz swą moc odzyska, król tułacz wróci na stolicę”. Minas Tirith – Miasto Królów. Siedziba władców, ostatniego bastionu ludzi. To tu na polach Pelennoru, odbędzie się ostateczna rozrywka, między siłami dobra a zła. Czy Aragorn dziedzic Isildura, znajdzie w sobie siłę, aby wypełnić swoje przeznaczenie? Jak zakończy się wyprawa powiernika pierścienia? Co się stanie z pierścieniem? Po odpowiedzi zapraszam do lektury „Powrót króla” to zwieńczenie dzieła życia J.R.R. Tolkiena. Jakie są moje wrażenia po lekturze? Czy coś zupełnie nowego wyniosłem po kolejnym re-redzie? I czy to najlepszy tom z całej serii? Niniejsza powieść jest napakowana akcją. Sceny batalistyczne zwłaszcza oblężenie Gondoru, to coś godnego uwagi. Ale również istnieje balans między akcją ,a światem przedstawionym. „Powrót Króla” cechuje pewna „szlachetność”. Moja wrażliwość, została pobudzona w sposób intensywny i inwazyjny. Trudno ten stan rzeczy zinterpretować, bowiem to wypływa z mojego serca, Niektóre rzeczy przemilczę, bowiem jest to dla mnie zbyt prywatna sprawa. Ale z niektórymi wrażeniami i wnioskami, podzielę się z wami moi drodzy czytelnicy. Moim skromnym zdaniem „Powrót króla” jest najlepszą częścią z serii „Władca Pierścieni”. Nie tylko tu chodzi o intensywność wątków, zdarzeń i ostatecznych rozwiązań, ale o przesłanie jeśli chodzi o całość. Bowiem, tu trzeba się cofnąć, do poprzednich części, ponieważ nie zrozumiemy „istoty” tego dzieła. Chodzi mi tu o ostatnie akapity powieści. Końcowe wątki, które zostały pominięte w ekranizacji, są zwieńczeniem cyklu na płaszczyźnie emocjonalnej. Większość z nas od maleńkiego jest przygotowana przez naszych rodziców, wychowanków, krewnych, na wkroczenie w życie dorosłe. Nie każdy ma szczęście wychowywać się w rodzinie otoczonej miłością, bezpieczeństwem i harmonią. Może to przeszkodzić w prawidłowym rozwoju, ale również paradoksalnie pomóc. W tym wszystkim, trzeba zachować balans i wykorzystać „złoty środek”. Dobry start nie oznacza szczęśliwego życia, zależy to od naszego rozwoju interpersonalnego, nauki na własnych błędach i przekroju społeczeństwa jakim się otaczamy. W ten sposób interpretuje ostatnie rozdziały powieści, które obejmują klamrą tą niesamowitą czytelniczą ucztę. Nie będę dłużej się rozwodził, bowiem kolejne zdania, które bym napisał, okazały by się tylko powielenie tego co już zostało przytoczone, przez mądrzejsze ode mnie głowy. Tylko chciałbym podkreślić, że cykl „Władca Pierścieni” na zawsze odmienił moje życie, i uwypuklił wartości, którymi się kieruje w życiu codziennym. Na koniec mojej recenzji chcę wyrazić rzecz, która płynie prosto z mojego serca- Straszny byłby świat bez książek.

„ Z popiołów strzelą znów ogniska, i mrok rozświetlą błyskawice. Złamany miecz swą moc odzyska, król tułacz wróci na stolicę”. Minas Tirith – Miasto Królów. Siedziba władców, ostatniego bastionu ludzi. To tu na polach Pelennoru, odbędzie się ostateczna rozrywka, między siłami dobra a zła. Czy Aragorn dziedzic Isildura, znajdzie w sobie siłę, aby wypełnić swoje...

Na liście każdego czytelnika nie może zabraknąć klasyki, jaką jest Władca pierścieni. Opisy krajobrazów sprawiają, że można poczuć niemalże na własnej skórze świat otaczający Froda i jego przyjaciół. Myślę, że jest to pozycja dla fanów opis scen balistycznych. Mnie jako kobiecie zabrakło emocjonalnej, damsko-męskiej strony postaci, gdyż wątki romantyczne zostały potraktowane na mój gust po macoszemu, ale nie jest to romansidło, a dzieło o walce światłości z ciemnością, dobra ze złem, małych Hobbitach zmagających się z potężnym wrogiem, lojalności, wierności swoim wartością i przyjaźni. Z drugiej strony, ta pozycja jest idealną ucieczką dla osób znużonych wszechobecną erotyką we współczesnej literaturze, która robi się coraz bardziej nachalna i wulgarna.

Na liście każdego czytelnika nie może zabraknąć klasyki, jaką jest Władca pierścieni. Opisy krajobrazów sprawiają, że można poczuć niemalże na własnej skórze świat otaczający Froda i jego przyjaciół. Myślę, że jest to pozycja dla fanów opis scen balistycznych. Mnie jako kobiecie zabrakło emocjonalnej, damsko-męskiej strony postaci, gdyż wątki romantyczne zostały...

cuuudna książka

cuuudna książka

Powrót króla jest ostatnią częścią trylogii. Zdecydowanie to nie jest seria dla każdego czytelnika. W ostatniej części bohaterowi muszą zmierzyć się z trudnymi zadaniami i przeciwnościami losu. Najbardziej podziwiałam przyjaźń Sama i Frodo - bezwarunkowa, wyrozumiała, sprawdzona, tolerancyjna i wesoła wbrew okolicznościom. Ich podróż i wykonanie niepomiernie trudnego zadanie dla mnie było niesamowitym przykładem tego, jak człowiek jest w stanie przedkładać interesy innych nad własne. Co najciekawsze, że Sam i Frodo nie byli wielkimi wojownikami, elfami albo walecznymi krasnoludami jak ich przyjaciele z bractwa. Byli zwykłymi Hobbitami (inaczej niziołkami),które przeważnie spędzali swoje dni w ogrodzie, śpiewając pieśni i plotkując z innymi przy szklance piwa. Ich ręce nigdy nie trzymały broni a teraz musieli stawić czoła największemu złu.
Po raz kolejny ta historia przypomina, że nie warto oceniać po wyglądzie. Często prawdziwa moc czai się w środku nas.
Bardzo ucieszył mnie dodatek na końcu książki. Po trzech tomach, kiedy człowiek sobie nagle uświadamia, że przeczytał ostatnie zdanie i nadszedł czas się rozstać dzięki niemu mogłam trochę ochłonąć.
Polecam!

Powrót króla jest ostatnią częścią trylogii. Zdecydowanie to nie jest seria dla każdego czytelnika. W ostatniej części bohaterowi muszą zmierzyć się z trudnymi zadaniami i przeciwnościami losu. Najbardziej podziwiałam przyjaźń Sama i Frodo - bezwarunkowa, wyrozumiała, sprawdzona, tolerancyjna i wesoła wbrew okolicznościom. Ich podróż i wykonanie niepomiernie trudnego...

Proszę Państwa!
Oto jest powieść poruszająca temat ponadczasowy: zmagania dobra ze złem. Oczywiście, w utworze występują też inne wątki, jak na przykład: waga lojalności w relacjach międzyludzkich, wpływ wiary w samego siebie na życie jednostki, grup oraz całych społeczeństw czy piękno i osobiste straty oraz korzyści wynikające z obrony tego, co szlachetne, a nie samolubne.

Powieść w przystępny sposób obrazuje, że każda istota ma wpływ na wygląd otaczającego ją świata.

Wykorzystanie fanatycznych stworzeń i zjawisk nie ujmuje w żaden sposób powadze, z jaką przedstawione są zmagania głównego bohatera, oraz jego towarzyszy, z niezwykłym trudem realizujących zadanie wysokiej wagi - walkę z nikczemnym, potężnym wrogiem, który chce odbudować swoją dawną potęgę.

"Powrót Króla", to całkiem schludne zamknięcie powieści, która zdefiniowała pojęcie "epickiego fantasy" dla kilku pokoleń ludzi.

Czytelnik może się spodziewać uzyskania wielu odpowiedzi na pytania postawione przez tą książkę i poprzednie dwie.

Mówiąc krótko: niełatwo jest nie chcieć przeczytać tą książkę, jeżeli jest się człowiekiem ceniącym przymioty takie jak godność,czy wolność osobistą.

Proszę Państwa!
Oto jest powieść poruszająca temat ponadczasowy: zmagania dobra ze złem. Oczywiście, w utworze występują też inne wątki, jak na przykład: waga lojalności w relacjach międzyludzkich, wpływ wiary w samego siebie na życie jednostki, grup oraz całych społeczeństw czy piękno i osobiste straty oraz korzyści wynikające z obrony tego, co szlachetne, a nie...

Książka warta przeczytania

Książka warta przeczytania

Istne arcydzieło. Najlepsze zamknięcie serii z jakim miałem w życiu do czynienia. Sam Gamgee na zawsze w serduszku.

Istne arcydzieło. Najlepsze zamknięcie serii z jakim miałem w życiu do czynienia. Sam Gamgee na zawsze w serduszku.