Być może dziś jestem na innym etapie i (to zdecydowanie) bardziej interesują mnie relacje ocierające się chociaż o jakąś naukowość ;) a to jest czysta ezoteryka... nie tylko regresje LBL ale jeszcze jakieś przekazy medium... mocno to brzmi tak... fantastycznie ;) Poza tym poprzednie książki autora były bardziej uniwersalne, tutaj tematem przewodnim jest miłość i to głównie ta taka partnerska, co nie jest dla mnie aż takie zajmujące ;) dlatego poprzednie oceniam wyżej. Tym niemniej książkę czytało/słuchało się dobrze i przyjemnie, i można z niej coś wynieść i też bardzo wartościowego. Nawet jak ktoś nie wierzy w regresje i jakieś życie po życiu, to może spojrzeć być może w nowej perspektywie na miłość, partnerstwo i coś wynieść dla siebie, a to jednak też jest wartość.

kilka cytatów (i moje komentarze):

"Jeśli ktoś jest wystarczająco połączony ze Wszystkim Co Jest, nie ma potrzeby ściśle trzymać się zasad monogamii. Romans jest problemem tylko wtedy, gdy ograniczenia dualności mogą stwarzać inne wyzwania."
- podoba mi się to szersze spojrzenie, że właściwie monogamia sama w sobie nic nie znaczy.

"Miłość niekoniecznie oznacza seks. Miłość to także: 'Jestem tobą' oraz intencja: 'Pragnę, aby twoje życie było szczęśliwe. Pozwól mi być jego częścią'."
- ładne to jest i się zgadzam. Kurcze, to jest jedna z najładniejszych definicji miłości z jakimi się zetknąłem :) I jednocześnie także tutaj monogamia nic nie znaczy (tak odnosząc się do pierwszego cytatu).

"Alexa wyczuwa intuicyjnie, że gdy jej syn dorośnie, uświadomi sobie, że Jorge jest kimś więcej niż tylko światłem u ich boku, które zjawia się, gdy jest im potrzebne. Dlatego powtarza Luce: „Spójrz na ptaka, światło w koronach drzew [lub usłysz] wiatr. Twój tata tam jest". Jej słowa są czymś więcej niż tylko pocieszeniem: to czysta prawda. We Wszechświecie istnieje tylko jedna istota i nie ma oddzielenia między żadną z jej niezliczonych form. Jorge jest więc obecny w każdym podmuchu wiatru, ziarenku piasku i w każdej kropli deszczu. Fala nigdy nie oddziela się od oceanu, a promień od słońca."
- to akurat myślę jest prawda, można to nawet na bardziej przyziemnym poziomie zinterpretować ;)

"Krocząc ścieżką duchową, każdy z nas prędzej czy później zdaje sobie sprawę, że może, a wręcz powinien, być swoim najlepszym przyjacielem, przewodnikiem, uzdrowicielem i rodzicem."
- a tutaj znowu głos mówiący: "samotność też jest ok" i to też jest fajne.

(czytana/słuchana: 26-27.01.2024)
4/5 [7/10]

Być może dziś jestem na innym etapie i (to zdecydowanie) bardziej interesują mnie relacje ocierające się chociaż o jakąś naukowość ;) a to jest czysta ezoteryka... nie tylko regresje LBL ale jeszcze jakieś przekazy medium... mocno to brzmi tak... fantastycznie ;) Poza tym poprzednie książki autora były bardziej uniwersalne, tutaj tematem przewodnim jest miłość i to głównie...

Stwórca jest Światłością
Boża Miłość
Prawdziwa miłość, biblijna 🕊

Ezoteryka nie jest biblijna

Stwórca jest Światłością
Boża Miłość
Prawdziwa miłość, biblijna 🕊

Ezoteryka nie jest biblijna

Jak zwykle Robert Schwartz zabrał mnie w piękną pouczającą podróż poszerzającą moje horyzonty.

Jak zwykle Robert Schwartz zabrał mnie w piękną pouczającą podróż poszerzającą moje horyzonty.

Po samej książce spodziewałam się czegoś lepszego i czegoś więcej. Nie mniej jednak lektura wciąż była dość przyjemna i interesująca. Pozwoliła mi ona poszerzyć swoją własną perspektywę. Wzięłam z niej to, co ze mną rezonowało. Polecam.

Po samej książce spodziewałam się czegoś lepszego i czegoś więcej. Nie mniej jednak lektura wciąż była dość przyjemna i interesująca. Pozwoliła mi ona poszerzyć swoją własną perspektywę. Wzięłam z niej to, co ze mną rezonowało. Polecam.

“Miłość duszy” działała na mnie jak plaster. Bardzo podobał mi się sposób prowadzenia narracji. Autor przedstawił w swojej książce historie kilku osób, ale zrobił to w bardzo szczegółowy sposób, dzięki czemu czułam się zaspokojona. Schwartz badał wyzwania konkretnych ludzi wynikające z ich planowania przedurodzeniowego, które są związane z byciem w związku, samotnością, wychowywaniem chorych dzieci czy życiem w celibacie. W swojej książce daje głos swoim pacjentom oraz osobom, z którymi współpracował, m.in. z medium i channelerami. Schwartz ukazuje mądrość wynikająca z pozornie złych, zwyczajnych lub trudnych przeżyć. Ta książka mocno ze mną rezonuje, gorąco Ci ją polecam.

“Miłość duszy” działała na mnie jak plaster. Bardzo podobał mi się sposób prowadzenia narracji. Autor przedstawił w swojej książce historie kilku osób, ale zrobił to w bardzo szczegółowy sposób, dzięki czemu czułam się zaspokojona. Schwartz badał wyzwania konkretnych ludzi wynikające z ich planowania przedurodzeniowego, które są związane z byciem w związku, samotnością,...