Pomimo, że pierwsza część nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia chciałem się jednak dowiedzieć jak zakończy się tam historia. Kontynuacja bardziej przypadła mi do gustu, chociaż pewien niedosyt pozostał.
Plusy:
- dobre zamknięcie wątków rozpoczętych w pierwszej części;
- wyjaśnienie dlaczego choroba się pojawiła i jakie stanowi zagrożenie;
- podobała mi się koncepcja przenoszenia zagrożenia za pomocą słów;
- jest klimat, jest brutalnie i mrocznie, walka o przetrwanie jest bezwzględna;
- zmiana bohatera z Jegora na Lisicyna wypadła dość dobrze;
- jak zwykle krytyka państwa totalitarnego, gdzie jednostka się nie liczy;
- pokazanie jak bardzo można manipulować ludźmi kłamliwą propagandą;
- rządzący nie cofną się przed niczym, byle utrzymać się przy władzy;
- Rosja sama dla siebie jest zagrożeniem, nie mówiąc już o innych krajach, czego dobitnym przykładem jest tocząca się wojna w Ukrainie;
- miejmy nadzieję, że podobne wizje ominą świat w przyszłości;
- zakończenie niosące w sobie sporą dawkę optymizmu.
Minusy:
- nudne i męczące wątki obyczajowe dziejące się w Moskwie;
- zniesmaczyła mnie brutalna akcja Jegora na Michelle w celi.
Ogółem książka dobra.

Pomimo, że pierwsza część nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia chciałem się jednak dowiedzieć jak zakończy się tam historia. Kontynuacja bardziej przypadła mi do gustu, chociaż pewien niedosyt pozostał.
Plusy:
- dobre zamknięcie wątków rozpoczętych w pierwszej części;
- wyjaśnienie dlaczego choroba się pojawiła i jakie stanowi zagrożenie;
- podobała mi się koncepcja...

Definitywnie inna pod względem narracji od pierwszej części moim zdaniem na lepsze, bardziej dynamiczna, rozwijająca historię

Definitywnie inna pod względem narracji od pierwszej części moim zdaniem na lepsze, bardziej dynamiczna, rozwijająca historię

Zaczyna się jak Głuchowski na pełnej petardzie. Dobre rozwiązania fabularne, tempo, więcej akcji niż w pierwszej części. Głuchowski jeńców nie bierze. Jednak im dalej w las tym więcej kawy na ławę, oczywistych metafor, oczywistości. Rozumiem, że Głuchowski jest wkurzony na Rosję, że Rosja go boli, że w ojczyźnie uznany jest za zdrajcę i wysłano za nim list gończy. To nie są przelewki. Jednak książka na tym cierpi. Nie ma głębi, tylko doraźną analizę. Oczywiście to wciąż Głuchowski, świetny pisarz, ale słabość tej książki nie po raz pierwszy pokazuje, że tematy bieżące nie są dobrą pożywką dla literatury. Dla mnie wciąż najlepszą książką Głuchowskiego pozostaje "Tekst", też książka o Rosji, ale w zupełnie innych, szerszych kontekstach współczesnego świata. Ale umówmy się, że pisarz to nie maszyna, gdyby nie było książek słabszych nie byłoby też tych arcydzielnych.

Zaczyna się jak Głuchowski na pełnej petardzie. Dobre rozwiązania fabularne, tempo, więcej akcji niż w pierwszej części. Głuchowski jeńców nie bierze. Jednak im dalej w las tym więcej kawy na ławę, oczywistych metafor, oczywistości. Rozumiem, że Głuchowski jest wkurzony na Rosję, że Rosja go boli, że w ojczyźnie uznany jest za zdrajcę i wysłano za nim list gończy. To nie są...

Zawiodłem się. Pierwsza część była dobra a to jest słaba kontynuacja taki romans dla pensjonarek z elementami horroru

Zawiodłem się. Pierwsza część była dobra a to jest słaba kontynuacja taki romans dla pensjonarek z elementami horroru

Nie trudno się domyśleć, że po lekturze książki pt. "Outpost", która niewątpliwie była ciekawa i wstrząsająca, że niezwłocznie wezmę się za czytanie kontynuacji, czyli książki pt. "Outpost 2" . Na pewno wątpliwości nie miałem, że to będzie ciekawe doświadczenie czytelnicze. No i nie pomyliłem się chociaż wyszła z tego troszkę inna książka niż jedynka. Jest więcej rosyjskiej polityki z samym carem Arkadijem Michajłowiczem. no i ta polityka jest odrobinkę pomieszaną z prawosławiem.

Mamy to wszystko, co widzimy w rzeczywistości, Więc ta postapokaliptyczne realia niewiele zmieniły, wręcz ugruntowały system, jak w rosyjskim systemie było, że im jest gorzej w Rosji, czy Moskowii, tym lepiej dla władzy, przynajmniej imperator zdaje się tak myśleć. Mamy spore nierówności, Moskwa, zwłaszcza centrum miasta zostało odbudowane, a cała reszta to praktycznie pustynia, z nielicznymi ludzkimi enklawami typu Jarosław. Jest mowa o ciemnych sprawkach, w tym rosyjskich brudnych bombach, które sprawiły, że dobrzy żołnierze zostali zombiakami, i ta choroba mająca zmiennokształtny charakter rykoszetem wraca do granic cywilizowanej Moskowii, a nawet zbliża się do samej Moskwy i krach jest nieuchronny. Sprawki nawet jak na realia postapo, niemal barbarzyńskie z natury, były straszne, cały cywilizowany odwrócił się od Rosjan. Oczywiście propaganda snuła miliony teorii spiskowych, że Zachód nie ma co robić, tylko z nudów interesuje się tym co w Moskwie się dzieje.

Z pierwszego tomu czytelnik kojarzy piękną Michelle z Jarosławia, która spełnia swoje marzenia o przyjeździe do Moswy. Chociaż wynika to z przymusu, a raczej chęci przetrwania tego bałaganu tak wielkiego, że nawet w stajni Augiasza czegoś takiego nie widzieli. Mamy nowych bohaterów, zwykłych Rosjan, żołnierza, oficera, Lisicyna, który otrzymał od szefa, samego cara, misję zlikwidowania buntowników z Jarosławia. Dowiaduje się co jest grane, że prawie wszyscy zginęli w tajemniczej masakrze, i wraca do Moskwy, a tuż za nim pędzą zombiaki. Jego ukochaną jest Katiusza, baletnica, a że jest piękna, mają na nią chrapkę dygnitarze. No i po tym wszystkim oboje muszą jakoś żyć.

Niewątpliwie ta książka jest prostsza w odbiorze, choć dla jakiegoś Lisicyna czy Katiuszy i tak może być za trudna. Bo nie ma opcji dla Rosjanina jak ma okazję książeczkę dorwać to jest ostra jazda po bandzie, a za dużo drobniejsze przewinienia co niektórzy słyszą, że są zdrajcami swojego kraju. I na pewno ta zakazana w Rosji książka jest orwellowską myślozbrodnią. Niewątpliwie jest ciekawa, autor udowadnia, że dobrze zna realia swojego kraju i chętnie na literacki sposób mówi czytelnikom z innych krajów jak jest i nie jest to świat malowany kolorowymi barwami. Aż prosi siĘ o zacytowanie Piotra Goćka, Z książki pt. "Demokrator", które wypowiedział robot POKUTA 12, a leciało to tak "coście basałyki zrobili ze swoją wolnością." Nic dodać nic ująć. Polecam.

Nie trudno się domyśleć, że po lekturze książki pt. "Outpost", która niewątpliwie była ciekawa i wstrząsająca, że niezwłocznie wezmę się za czytanie kontynuacji, czyli książki pt. "Outpost 2" . Na pewno wątpliwości nie miałem, że to będzie ciekawe doświadczenie czytelnicze. No i nie pomyliłem się chociaż wyszła z tego troszkę inna książka niż jedynka. Jest więcej ...

Klimat z 1 częsci pozostał, ale fabuła mnie męczyła od momentu wiadomego.

Klimat z 1 częsci pozostał, ale fabuła mnie męczyła od momentu wiadomego.

Pierwszy tom ,,Outpost" był w moim odczuciu jedną z najsłabszych książek Głuchowskiego - zapamiętałem ją jedynie przez pryzmat irytujących postaci, i akcji, która rozwijała się wolno, uderzyła w finale, ale finalnie pozostawiała bez żadnej jasnej puenty.
Ta puenta uwidacznia się dopiero w drugiej części - tym razem wiele jaśniej widać, jaki jest zamysł autora.

Głuchowski przyzwyczaił czytelnika do tego, że jego fikcyjne rzeczywistości i opowieści w istocie są bardzo często rozliczaniem się z rosyjskim reżimem, ukazywaniem absurdów swojej ojczyzny pod płaszczykiem fantastyki.
Outpost 2 sprowadza więc historię właśnie do wymierzenia brutalnego policzka rosyjskiej mentalności, władzy i grzechów - a w końcu karmy, która może wrócić ze zdwojoną siłą.

Niemniej - po finale nadal uważam, że Outpost jako seria wyraźnie odstaje od takich powieści jak Futu.re, Tekst, czy nawet Metro 2035.
Opowieść jest zbyt łopatologiczna, brakuje jej niekiedy subtelności w opowiadaniu historii, zbyt mocno skoncentrowana na wywoływaniu konkretnych emocji - ale myślę, że być może przyczyną jest skoncentrowanie się na treści przygotowanej stricte do serialu audiobookowego, co wymusiło na Głuchowskim pewne narracyjne uproszczenia.

Mimo wszystko warto tę odsłonę ,,Outpost" przeczytać - w treści lekka nie jest, ale lekko się ją czyta - ot, książka na dwa wieczory.

Pierwszy tom ,,Outpost" był w moim odczuciu jedną z najsłabszych książek Głuchowskiego - zapamiętałem ją jedynie przez pryzmat irytujących postaci, i akcji, która rozwijała się wolno, uderzyła w finale, ale finalnie pozostawiała bez żadnej jasnej puenty.
Ta puenta uwidacznia się dopiero w drugiej części - tym razem wiele jaśniej widać, jaki jest zamysł autora.

Głuchowski...

Kontynuacja książki postapo, która nie jest postapo, a szkoda.

Po pierwszej części miałem spore oczekiwania do tej pozycji, niestety lekko się rozczarowałem.
Początek lektury wydawało się, że zapowiada świetną kontynuację pierwszej części po której miałem lekki niesmak.
Książka jest na pewno świetnie dopasowana do tomu pierwszego, natomiast mam wrażenie, że została stworzona na siłę.
W przeciwieństwie do jedynki mamy tutaj bardziej szczegółowe opisy kolejnych wątków, które wg mnie mogłyby być krótsze i za razem bardziej dynamiczne, a tak to dopadło mnie poczucie nużenia.
Świat postapo w jedynce został subtelnie przedstawiony, ale tam czuło się ten smród, zgniliznę, kurz, wódkę i papierosy. Obraz świata budowałem sam w głowie dzięki świetnemu klimatowi.
Tutaj tego klimatu postapo już zabrakło.
Podobało mi się jak autor opisuję podejście władz rosyjskich do ludzi i bezczelnie wytyka to w tej książce. Za pewne obraz ten nie zmieni się tam nawet po 3 wojnie światowej. Dla państwa rosyjskiego człowiek to tylko mięso, tak było, jest i będzie.

Kontynuacja książki postapo, która nie jest postapo, a szkoda.

Po pierwszej części miałem spore oczekiwania do tej pozycji, niestety lekko się rozczarowałem.
Początek lektury wydawało się, że zapowiada świetną kontynuację pierwszej części po której miałem lekki niesmak.
Książka jest na pewno świetnie dopasowana do tomu pierwszego, natomiast mam wrażenie, że została...

Krótko mówiąc, ,,Outpost 2" to najzwyczajniej w świecie, bardzo dobra powieść. Intryguje od samego początku, buduję fascynujący, barwny, acz chłodny Rosyjski klimat i nieraz, nie dwa potrafi wzbudzić w czytelniku ciekawość rozwiązywaną z każdą kolejną przeczytaną stroną. Wciąga bardziej niż poprzedni tom i jednocześnie sprawia, że wcześniejsza część wydaje się trochę lepsza. Polecam.

Krótko mówiąc, ,,Outpost 2" to najzwyczajniej w świecie, bardzo dobra powieść. Intryguje od samego początku, buduję fascynujący, barwny, acz chłodny Rosyjski klimat i nieraz, nie dwa potrafi wzbudzić w czytelniku ciekawość rozwiązywaną z każdą kolejną przeczytaną stroną. Wciąga bardziej niż poprzedni tom i jednocześnie sprawia, że wcześniejsza część wydaje się trochę...

Świetnie wyegzekwowana książka. Jestem fanem dojrzałości z jaką pisze Glukhovsky. Nawet przedstawiając historię mogące wydawać się błahe. Nawet pisząc o świecie widzianym oczami nastolatków. Nawet wtedy jest w stanie zachować niesamowity wgląd wgłąb życia. Czytanie niektórych scen zawartych w tej książce to czysta przyjemność. Symbolika obecna na każdym kroku zmusza do zastanowienia się i wprawia w zachwyt. Kolejny świetny przykład, że fikcja oprócz samych walorów fabularnych ma do zaoferowania naprawdę bardzo wartościowe przekazy. Książka o marzeniach, cenie którą się za nie płaci i o życiu. Po prostu o życiu. Bez upiększania go.

Świetnie wyegzekwowana książka. Jestem fanem dojrzałości z jaką pisze Glukhovsky. Nawet przedstawiając historię mogące wydawać się błahe. Nawet pisząc o świecie widzianym oczami nastolatków. Nawet wtedy jest w stanie zachować niesamowity wgląd wgłąb życia. Czytanie niektórych scen zawartych w tej książce to czysta przyjemność. Symbolika obecna na każdym kroku zmusza do...