Książka bardzo dobrze napisana. Oparta o bardzo bliską mi terapię akceptacji i zaangażowania. Treść książki odpowiada znacząco 2 i półgodzinnemu szkoleniu z Russem Harrisem, które można wykupić na uczę się act. Bardzo polecam:-)

Książka bardzo dobrze napisana. Oparta o bardzo bliską mi terapię akceptacji i zaangażowania. Treść książki odpowiada znacząco 2 i półgodzinnemu szkoleniu z Russem Harrisem, które można wykupić na uczę się act. Bardzo polecam:-)

Oh boy... Książka, którą dostałam jako zadanie do zrobienia, składająca się w sumie z dwóch części. Pierwszej, dotyczącej akceptacji emocji, życzliwości, ugruntowania w ciele, skupianiu na tu i teraz. Oczywiście ciężko się skupić na tu i teraz, jeśli tu i teraz czytasz książkę, ale łapię koncept. Jest to dobry koncept.

Druga część... Oh boy. Nie mam pojęcia czemu, ale wkurzyła mnie niepomiernie (w lutym miałam w sobie pokłady irytacji, których można by używać jak lodowych prętów z Arktyki) i właściwie ta emocja mnie nie opuściła już do końca. Także część o zaangażowanym działaniu jest wkurwiająca. Dla mnie. Zróbcie z tą informacją co zechcecie.

Oh boy... Książka, którą dostałam jako zadanie do zrobienia, składająca się w sumie z dwóch części. Pierwszej, dotyczącej akceptacji emocji, życzliwości, ugruntowania w ciele, skupianiu na tu i teraz. Oczywiście ciężko się skupić na tu i teraz, jeśli tu i teraz czytasz książkę, ale łapię koncept. Jest to dobry koncept.

Druga część... Oh boy. Nie mam pojęcia czemu, ale...

Zdrada. Śmierć kogoś bliskiego. Wypadek. Rozstanie. Utrata pracy. Diagnoza. Wojna. Pożar. Kradzież. Pandemia. Ale też: korek, gdy już i tak jest się spóźnionym. Pobudka rano, gdy ciało błaga o parę godzin snu więcej. Praca, nie ta „wymarzona”, ale taka, by było na rachunki. Termin wizyty u lekarza odległy o lata świetlne. Nieskończoność rzeczy do załatwienia w codziennym życiu (obowiązki, obowiązki, obowiązki). Rezygnacja z przyjemności, bo pieniądze są potrzebne na coś innego. Popsuty samochód. Przeoczony termin. Źle zainwestowane pieniądze. Rozpad przyjaźni. Trudności wychowawcze. Nieporozumienie w pracy. Niewykorzystane okazje. Błędy.

Rzeczywistość puka do naszych drzwi na miliony sposobów. Czasami jest to delikatne, spokojne pukanie. Takie tylko ciut niepokojące, takie, które jesteśmy w stanie zaakceptować.. Czasem – ogłuszający i rozdzierający serce łomot, który zmienia życie raz na zawsze.

„Zderzenie z rzeczywistością” Russa Harrisa (GWP Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne ) to książka, która pomaga „dźwignąć” i jeden i drugi sposób dobijania się rzeczywistości do naszych żyć. „Dźwignąć”, czyli przyjąć to trudne, które przychodzi, z gotowością – bez odwracania twarzy, bez unikania.

Przyjąć to trudne z życzliwością dla samego siebie, któr_ to trudne musi doświadczać. Z mieszczeniem wszystkich emocji, które potrzebują być pomieszczone. Z czułym przyglądaniem się temu, jak umysł próbuje nas przed tym trudnym ochronić i traktowaniem tego, co dla nas robi (myśli) z szacunkiem, ale nie – służalczością. Z uważnością na to, co się dzieje – w nas, wokół nas. Z robieniem miejsca na różne perspektywy. W kontakcie z tym, co dla nas najważniejsze na świecie – i z odwagą, by to najważniejsze w swoim życiu robić.

To piękna lektura, zarazem delikatna, jak i konkretna – bardzo sensowny podręcznik pełnego, bogatego, wartościowego życia – w którym jest miejsce na ból. Ból, który jest oczekiwanym gościem. Ból, który niesie ze sobą ważne informacje. Ból, który czasami może uzdrawiać. Ból, który wszyscy i tak czujemy.

„Zderzenie z rzeczywistością” jest dla mnie kopalnią niezwykłych (i mega użytecznych) metafor. Moja ulubiona to ta o „stole życia” (o której przygotowałam dla Was rolkę),o dzieciach w klasie i nauczycielce, która z niej wychodzi (wiadomo co się wtedy dzieje) ((dzieci- uczucia, nauczycielka – świadomość)) i o niebezpiecznej ośmiornicy (jeśli kiedyś ją spotkaliście nurkując, wiecie co zrobić, gdy następnym razem poczujecie coś, czego nie chcecie czuć) ((jeśli nie natknęliście się jeszcze na nią i nie wiecie – czytajcie książkę)).

Za bardzo wartościowe uważam rozdziały o odklejaniu się od myśli (jest przebogaty! napakowany po brzegi wiedzą i świetnymi ćwiczeniami),o nadawaniu życiu znaczenia (prawie każda linijka jest w nim zaznaczona w moim egzemplarzu zakreślaczem) i ostatni, o radości i smutku (będący chyba esencją całej książki, bardzo refleksyjny, zostawiający nas, czytelników, z pytaniami, na które odpowiedzi możemy szukać i szukać…).

Jestem wdzięczna tej książce (i Russowi Harrisowi, który ją napisał) za wyjątkowe, poruszające ćwiczenia – o dawaniu wsparcia swojemu młodszemu Ja (w sytuacji tuż PO trudnym zdarzeniu),o obejmowaniu swojego bólu z ciekawością i życzliwością (ćwiczenie „Życzliwa dłoń”),i moje ukochane – dotyczące uważności wobec ludzi (przedstawiam je w karuzeli).

Lektura tej książki dała mi też okazję do kilku mniejszych odkryć – bardzo trafiła do mnie definicja kryzysu (okres dotkliwych trudności i dużej niepewności) i koncepcja dwóch rodzajów ciekawości (naukowej i życzliwej). Wspaniałe było też wyjaśnienie kwestii koncentracji uwagi w kontekście wchodzenia przez nasze układy nerwowe w tryb walki i ucieczki (co wzbogaciło moje rozumienie neuroróżnorodności, autyzmu, ADHD). Moim coachingowym sercem doceniam też rozróżnienie pomiędzy celami a wartościami (również na karuzeli).

To książka, którą czytałam wiele tygodni, a potem – wiele miesięcy zajęło mi jej metabolizowanie. Ale było warto. Bardzo warto.

PS. na moich instagramach w karuzeli umieściłam najważniejsze dla mnie fragmenty książki i jedno przewspaniałe ćwiczenie. ❤️
Oto link:
https://www.instagram.com/p/CzWPCDGoZbO/?igshid=MWprdTVseWJnN3p5cg==

Zdrada. Śmierć kogoś bliskiego. Wypadek. Rozstanie. Utrata pracy. Diagnoza. Wojna. Pożar. Kradzież. Pandemia. Ale też: korek, gdy już i tak jest się spóźnionym. Pobudka rano, gdy ciało błaga o parę godzin snu więcej. Praca, nie ta „wymarzona”, ale taka, by było na rachunki. Termin wizyty u lekarza odległy o lata świetlne. Nieskończoność rzeczy do załatwienia w codziennym...

O tym, że nic nie jest z Tobą nie tak.
W obliczu wydarzeń, w które czasem wrzuca nas los (nikomu nie oszczędzając) nasze układy nerwowe: a więc i nasze ciała, i nasze umysły robią co mogą. Robią wszystko, by nas uchronić; najlepiej jak umieją. Czy to są równocześnie takie strategie ochrony jakich byśmy sobie życzyli? No nie - my po prostu chcielibyśmy przestać cierpieć. Nie mieć koszmarów, ataków paniki. Co więc robimy, niejako na drugim froncie? Walczymy? Ulegamy? Wyrzucamy sobie słabość, bo „inni sobie radzą, a mają gorzej”? Chcemy dobrze. A czy to służy? Czy „działa”? Co zmienia w naszym zachowaniu, relacjach, w nas?
Ta książka Harrisa, napisana w duchu terapii akceptacji i zaangażowania przeprowadza przez cały proces powracania do siebie po doświadczeniu kryzysu (różnorakich utrat). Zaczynając łagodnie - od tego, na co mamy wpływ, a co nie wymaga dużych nakładów wysiłku, wiedząc, jak energochłonne są zdarzenia z rzeczywistością. Dopiero po tym pierwszym zaopiekowaniu może przyjść czas (dla każdego w innym momencie) na odbudowę (trudno budować bez sił) i powroty do witalności (choćby to oznaczało zanurzanie tylko małego paluszka w odczuwaniu na nowo przyjemności, radości i innych uczuć, które w kryzysie zdają się być tak odległe i tak niedostępne, bezpowrotnie).
To książka, która nie przygotuje nas do „nieczucia” gdy nadciągnie zderzenie z rzeczywistością. To książka, która podpowie jak w kryzysie nie utknąć, jak dać sobie (lub bliskiemu) wsparcie, jak nie dać się pochłonąć rozpaczy. I wreszcie - w czym możemy wybierać próbując nawigować w świecie w jakim przyszło nam żyć, poza strategią kontrolowania emocji lub bycia przez nie kontrolowanym.

O tym, że nic nie jest z Tobą nie tak.
W obliczu wydarzeń, w które czasem wrzuca nas los (nikomu nie oszczędzając) nasze układy nerwowe: a więc i nasze ciała, i nasze umysły robią co mogą. Robią wszystko, by nas uchronić; najlepiej jak umieją. Czy to są równocześnie takie strategie ochrony jakich byśmy sobie życzyli? No nie - my po prostu chcielibyśmy przestać cierpieć. Nie...

Ciosy od losu.

Ciężkie chwile w życiu niestety nie omijają (i nie ominą) nikogo z nas. Trudnym zakrętem może być utrata pracy, śmierć kogoś bliskiego, rozwód, choroba, wypadek - cokolwiek, co burzy naszą równowagę i poczucie bezpieczeństwa, bez którego nie sposób normalnie funkcjonować. Jak poradzić sobie z tymi ciosami? Możemy się tego dowiedzieć z książki Russa Harris'a pt. "Zderzenie z rzeczywistością Jak przetrwać bolesne ciosy od życia i się po nich podnieść".

Nic nie przygotowuje nas na chwile, w których nasz świat zostaje wywrócony do góry nogami. Zderzenie z rzeczywistością może powodować ogromne cierpienie, z którym trudno sobie poradzić. Może przybierać różne formy, jak: śmierć bliskiej osoby, przewlekła choroba, uraz, wypadek, zdrada, rozwód, utrata pracy, pożar, powódź… Jakąkolwiek formę przybiera, boli!

Ciosy od życia zawsze też wiążą się z jakąś stratą, na przykład z utratą ważnej relacji, zdrowia, pracy, niezależności, poczucia bezpieczeństwa lub przynależności, zaufania. Stracie towarzyszą smutek i żal, często poczucie winy, rozgoryczenie czy gniew. Obok trudnych emocji zazwyczaj pojawiają się także objawy fizyczne takie jak zaburzenia snu, zmęczenie, letarg, apatia czy wahania łaknienia. Jeśli odczuwasz potworny ból emocjonalny, doświadczasz przytłaczającego poczucia beznadziei albo zmagasz się z druzgocącą samotnością czy rozpaczą – dobrym pomysłem może być wtedy sięgnięcie po techniki terapii akceptacji i zaangażowania o udowodnionej naukowo skuteczności.

Wydaje się, że podstawowym problemem związanym z jakimkolwiek ciosem od losu - niezależnie od jego istoty, trudne chwile mogą mieć wszak różny charakter - jest utrata poczucia bezpieczeństwa i wyzwanie (często bardzo trudne) polegające z jednej strony na konieczności dalszego funkcjonowania w obliczu diametralnej zmiany w naszym życiu, a z drugiej strony na konieczności uporania się ze skutkami owej zmiany, które najczęściej idą bardzo daleko i głęboko ingerują w naszą codzienność. Owa dwutorowość problemu wynikająca z zaistniałej, głębokiej zmiany, jest najtrudniejszą częścią opisywanego przez Harris'a zderzenia z rzeczywistością.

Russ Harris w przystępny sposób opisuje sprawdzone metody radzenia sobie ze stratą, kryzysem i traumą. Na podstawie licznych przykładów i ćwiczeń nauczymy się, jak odebrać władzę nad sobą bolesnym myślom, emocjom i wspomnieniom, aby nawet wtedy, gdy się pojawią, nie powstrzymywały przed angażowaniem się w to, co jest dla nas ważne. Przestaniemy wycofywać się z życia i odsuwać się od ludzi, którym najbardziej na nas zależy. Odkryjemy, jak okazywać sobie życzliwość i wsparcie, z odwagą stawiać czoła stracie i odbudować swoje życie – bez względu na to, jak bardzo zostało ono zniszczone.

Autor całymi garściami czerpie z nurtu terapii ACT. Jest to stosunkowo nowy, ale dynamicznie rozwijający się nurt terapii behawioralnej. Najprościej mówiąc sprowadza się on do tego, że nasze emocjonalne stany negatywne powinniśmy zaakceptować (zamiast je zwalczać),a następnie przez zaangażowanie własne (i, ewentualnie, terapeuty) rozpracować, zrozumieć i stworzyć zestaw zachowań oraz reakcji o charakterze zaradczym, które umożliwią nam redukcję negatywnych skutków naszych emocjonalnych problemów. Innymi słowy ACT pozwala na efektywne podjęcie wysiłków zmierzających do radzenia sobie z niemożliwymi do uniknięcia przeżyciami obecnymi w naszym życiu.

Można zatem podsumować sprawę w taki sposób, że Harris - w obliczu potężnych zmian spowodowanych jakimś ciosem od losu - proponuje nam akceptację tego, co się wydarzyło, a w następnej kolejności przepracowanie zaistniałego problemu i związanych z nim stanów emocjonalnych w taki sposób, aby przekuć negatywy w pozytywy. Inaczej mówiąc należy pogodzić się z tym, co się dzieje i nie przekreślać wszystkiego wokół, lecz zmodyfikować naszą rzeczywistość stopniowo w taki sposób, aby na koniec miała ona pozytywne "ręce i nogi".

Być może nazywając to wszystko w ten sposób nieco trywializuję, jednak do tego właśnie sprowadza się książkowa propozycja autora. I jest to chyba najbardziej rozsądna propozycja działania w trudnej sytuacji, jaką można przedstawić, a następnie wdrożyć w życie. Nie da się wszak zanegować zaistniałej sytuacji i nowej rzeczywistości, jaka powstała po trudnym wydarzeniu. Można jedynie działać w granicach tej nowej sytuacji, a to oznacza jej nieuniknioną akceptację i wytyczenie nowych sposób działania, które mieszczą się w granicach nowej rzeczywistości. Innej rozsądnej drogi po prostu nie ma.

To wszystko nie będzie to łatwe, ale warto podjąć wyzwanie i zawalczyć o samego siebie. Stawka jest bowiem wysoka, a jest nią nie tylko bieżąca perspektywa, sprowadzająca się do konieczności odzyskania emocjonalnej równowagi, ale także perspektywa szersza (tudzież długoterminowa),w której nauczymy się na nowo funkcjonować w warunkach zmienionej przez trudne wydarzenie rzeczywistości. Książka Harris'a może nam to tylko i wyłącznie ułatwić.

GWP - dziękuję.

#zderzeniezrzeczywistoscia #russharris #act #terapiaact #gwp #gdańskiewydawnictwopsychologiczne #wewnątrzinazewnątrz #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #psychologia #ksiazkipsychologiczne #bookstagram #bookreview#bookstagrampolska #recommendedbooks

https://cosnapolce.blogspot.com/2023/01/zderzenie-z-rzeczywistoscia-jak.html

Ciosy od losu.

Ciężkie chwile w życiu niestety nie omijają (i nie ominą) nikogo z nas. Trudnym zakrętem może być utrata pracy, śmierć kogoś bliskiego, rozwód, choroba, wypadek - cokolwiek, co burzy naszą równowagę i poczucie bezpieczeństwa, bez którego nie sposób normalnie funkcjonować. Jak poradzić sobie z tymi ciosami? Możemy się tego dowiedzieć z książki Russa Harris'a...