Clara Rojas chcąc zmienić swój kraj na lepsze została schwytana przez partyzantów i trafiła do niewoli na sześć lat. Obóz dla zakładników mieścił się w samym sercu niebezpiecznej dla człowieka dżungli. Clara musiała wraz z innymi zakładnikami mierzyć się z ogromną tęsknotą, strachem, niepewnością, wyczerpaniem i egzotycznymi chorobami. O dziwo nie była źle traktowana, potrafiła się dogadać z komendantami, otrzymywała pomoc od partyzantek, po urodzeniu syna otrzymywała pieluszki, butelki co jak na miarę obozu, gdzie przetrzymywani są ludzie jest nieco zaskakujące. Clara pokładała ufność w Bogu i próbowała pożytecznie organizować swój czas. Niezwykle trudna była również jej rozłąka z synem, strach o to gdzie przebywa. Po wydostaniu się na wolność przy pomocy wielu wpływowych ludzi Clara odzyskała syna i zaczęła doceniać każdy najdrobniejszy szczegół życia na wolności wśród bliskich.

Clara Rojas chcąc zmienić swój kraj na lepsze została schwytana przez partyzantów i trafiła do niewoli na sześć lat. Obóz dla zakładników mieścił się w samym sercu niebezpiecznej dla człowieka dżungli. Clara musiała wraz z innymi zakładnikami mierzyć się z ogromną tęsknotą, strachem, niepewnością, wyczerpaniem i egzotycznymi chorobami. O dziwo nie była źle traktowana,...

Pomimo, ze jest to prawdziwa historia Clary Rojas porwanej i przetrzymywanej w dżungli przez sześć lat, jakoś mnie nie "powaliła". Autorka w rzeczywistości nie była źle traktowana. Z pewnością sześć lat w dżungli bez najbliższych i nieznajomości jutra samo w sobie jest wielką tragedią. Ciężki poród bez fachowej pomocy medycznej, a później rozdzielenie z synem jest niewyobrażalnym przeżyciem. Jestem pełna podziwu dla siły i determinacji Clary, jednak zabrakło mi tu napięcia i dlatego mam bardzo mieszane uczucia.

Pomimo, ze jest to prawdziwa historia Clary Rojas porwanej i przetrzymywanej w dżungli przez sześć lat, jakoś mnie nie "powaliła". Autorka w rzeczywistości nie była źle traktowana. Z pewnością sześć lat w dżungli bez najbliższych i nieznajomości jutra samo w sobie jest wielką tragedią. Ciężki poród bez fachowej pomocy medycznej, a później rozdzielenie z synem jest...

Trudno żądać od tego typu książki porywającej akcji rodem z powieści sensacyjnych, to prawda, i można zarzucać autorce beznamiętny styl opisu. Niemniej to, co przeżyła Clara będąc przez sześć lat zakładniczką partyzantów trudno sobie nawet wyobrazić. Ciągły strach, okropne warunki - ile siły trzeba mieć, żeby wyjść cało z takiej sytuacji. Dlatego niniejszą pozycję powinno się traktować jako próbę rozliczenia się z przeszłością, pogodzenia się z utratą straconego czasu i wybaczenia, co podkreśla autorka na sam koniec.

Trudno żądać od tego typu książki porywającej akcji rodem z powieści sensacyjnych, to prawda, i można zarzucać autorce beznamiętny styl opisu. Niemniej to, co przeżyła Clara będąc przez sześć lat zakładniczką partyzantów trudno sobie nawet wyobrazić. Ciągły strach, okropne warunki - ile siły trzeba mieć, żeby wyjść cało z takiej sytuacji. Dlatego niniejszą pozycję powinno...

Książka pozostawia mieszane uczucia. Po przeczytaniu zapowiedzi spodziewałem się prawdziwego kina akcji. Dramatu z porwaniem, terrorystami, strzelaniną i walką o wolność w tle. Oczekiwałem, że pojawią się fajerwerki, rakiety, samochód Jamesa Bonda i jakiś przyzwoity "Geniusz zła" z którym na koniec główna bohaterka stoczy pojedynek na śmierć i życie. Ostatecznie kino to okazało się jednak mocno niedzielne, nie powiedzieć mdłe. Autorka pośrednio sama przyznaje, że warunki w obozach w których przebywała były znośne a jedyne co jej tak na prawdę dokuczało to odseparowanie od rodziny i wszechobecna dżungla. Nawet porywacze okazali się stosunkowo ludzcy i w wielu kwestiach dało się z nimi dogadać. Nie umniejszam tragedii jaką przeżyła ta kobieta ale nie ma to porównania z tym co przeżywają np zakładnicy państwa islamskiego. Całość dodatkowo psują notoryczne wstawki o modleniu się i to męczące podkreślanie jak bardzo kocha i tęskni za swoim synem. Ostatecznie najbardziej podobały mi się opisy życia w dżungli i tego jak sobie w niej radzić.

Książka pozostawia mieszane uczucia. Po przeczytaniu zapowiedzi spodziewałem się prawdziwego kina akcji. Dramatu z porwaniem, terrorystami, strzelaniną i walką o wolność w tle. Oczekiwałem, że pojawią się fajerwerki, rakiety, samochód Jamesa Bonda i jakiś przyzwoity "Geniusz zła" z którym na koniec główna bohaterka stoczy pojedynek na śmierć i życie. Ostatecznie kino to...

Historie oparte na prawdziwych faktach zawsze we mnie wzbudzają dużo emocji, wzruszeń i chwytają za serce. Wstrząsają mną bardzo, przerażają.
Ta historia opowiada o Clarze Rojas,która była uprowadzona i więziona w dżungli przez sześć lat, chciała zmienić swój kraj na lepsze.
Była zdana tylko na siebie, cierpienia przechodziła, okropne męki...dużo wycierpiała.
Bardzo smutna, wstrząsająca to książka,z zapartym tchem czytałam,gdy czytam takie książki to serce mi się kraje, dlaczego przeżyła takie piekło ze strony porywacza to jest coś strasznego.
Wzruszyła mnie, poruszyła ta książka pisana przez życie.
Ile zła, niegodziwości musiała przejść ta kobieta, żeby odzyskać swojego syna długą drogę przeszła, aż go odnalazła.
Przejmująca, wzruszająca i bardzo dobra literatura na faktach przeczytałam szybko.

Historie oparte na prawdziwych faktach zawsze we mnie wzbudzają dużo emocji, wzruszeń i chwytają za serce. Wstrząsają mną bardzo, przerażają.
Ta historia opowiada o Clarze Rojas,która była uprowadzona i więziona w dżungli przez sześć lat, chciała zmienić swój kraj na lepsze.
Była zdana tylko na siebie, cierpienia przechodziła, okropne męki...dużo wycierpiała.
Bardzo smutna,...

Gdy czytałam notki opisowe tej książki, stwierdziłam, że muszę ją zakupić koniecznie. Zapowiadała się na piorunującą lekturę. Z wielkim zapałem się zabrałam za czytanie i ... chyba troszkę dałam się nabrać. Szybko się ją czyta, ze względu na króciutkie rozdziały i łatwy język, ale krótko sumując, jest skopana po całości. Większości opisy to przeżycia autorki jak się modlić i do kogo by przetrwać. Krótkie wzmianki o codziennym życiu w dżungli i jak sobie radzić z trudnościami, a poza tym ponowne podpowiedzi jak się modlić i do kogo by przeżyć. Strzępkowe informacje na temat postaci, traktowania jeńców, radzenia sobie z głodem, chorobami i przede wszystkim z kim zostało poczęte dziecko bohaterki, spycha książkę na dalsze rankingi, ale przynajmniej wiemy jak się modlić i do kogo ........ Wielka szkoda, zapowiadała się fantastycznie. Bardziej dla fanatyków religijnych niż dla smakoszy dobrej lektury.

Gdy czytałam notki opisowe tej książki, stwierdziłam, że muszę ją zakupić koniecznie. Zapowiadała się na piorunującą lekturę. Z wielkim zapałem się zabrałam za czytanie i ... chyba troszkę dałam się nabrać. Szybko się ją czyta, ze względu na króciutkie rozdziały i łatwy język, ale krótko sumując, jest skopana po całości. Większości opisy to przeżycia autorki jak się modlić...

Zakładniczkę przeczytałam w jeden dzień. Opowiada wstrząsającą historię Clary, która była więziona przez sześć lat w dżungli. Ciągły strach przed zagrożeniem, kąpiele w rzece i codzienne wędrówki to codzienność jej życia w niewoli. Kobieta nie poddawała się,podkreśla,że sił dodawała jej wiara w Boga. W dżungli urodziła syna.
Jestem pełna podziwu dla odwagi Clary. Kwestię tego czy książka została opisana najlepiej pozostawię bez oceny. Myślę,że autorka chciała się uporać z traumatycznymi doświadczeniami niż tym jak najlepiej opisać swoją historię.
Poruszająca historia mówiąca o walce o przetrwanie. Przeżycia Clary dają wiele do myślenia.

Zakładniczkę przeczytałam w jeden dzień. Opowiada wstrząsającą historię Clary, która była więziona przez sześć lat w dżungli. Ciągły strach przed zagrożeniem, kąpiele w rzece i codzienne wędrówki to codzienność jej życia w niewoli. Kobieta nie poddawała się,podkreśla,że sił dodawała jej wiara w Boga. W dżungli urodziła syna.
Jestem pełna podziwu dla odwagi Clary. Kwestię...

Książkę Kolumbijki, Clary Rojas, p.t. "Zakładniczka", wydaną w 2009 roku przez wydawnictwo Hachette, o której coś tam czytałam zanim pożyczyłam ją w bibliotece jeszcze w ubiegłym roku, przeczytałam na początku lutego. Lubię czytać książki opowiadające historie, które są prawdziwe, takie które się faktycznie wydarzyły. I to jest taka właśnie opowieść. Historię traumatycznych przeżyć jakie były jej udziałem, gdy stała się zakładniczką, oskarżanej o terroryzm grupy partyzanckiej FARC, Clara Rojas opowiada prostym, językiem - prawie beznamiętnym - nie epatując czytelnika nadmiarem emocji czy sensacji, więc trudno byłoby tych elementów w książce szukać, a jednak przeraża ona swym koszmarnym realizmem.

Gdy 23 lutego 2002 roku Clara wstała o czwartej rano i wzięła długi, gorący prysznic, by po dwudziestu minutach wyjść z domu i pojechać po Ingrid Betancourt, której była szefową sztabu wyborczego, nawet przez myśl jej nie przeszło, że jest to ostatni prysznic jaki bierze w domowych warunkach, i że nieprędko będzie mogła tę czynność powtórzyć. W najbardziej czarnych snach nie wyśniło by jej się chyba, że zostanie razem ze swoja pracodawczynią, która chciała być prezydentem Kolumbii, uprowadzona i przez długie sześć lat więziona jako zakładniczka w gęstej kolumbijskiej dżungli, w skrajnie nieprzyjaznych dla człowieka warunkach. Długie sześć lat życia, które zostaną jej dosłownie skradzione przez porywaczy, sześc lat, w których pozbawiona zostanie prywatności, intymności, pracy i możliwości rozwijania się, lat straconych dla niej pod każdym względem, lat w których głównym zajęciem było robić wszystko co było możliwe, by przetrwać koszmar poniżającego bytowania w jak najlepszej kondycji psychofizycznej, a wymagało to ogromnego samozaparcia i narzucania sobie dyscypliny. I o tym właśnie jest ta książka. A także o trudzie ciągłego przemieszczania się przez dżunglę, codziennym narażaniu swojego życia o samotności i strachu, ale również o wielkiej nadziei wypływającej z gorącej wiary i modlitwy połączonej nawet z podejmowaniem postów, która cały czas jej towarzyszyła przez te wszystkie lata, że Bóg jej nie opuści, jej gehenna się skończy i powróci do swoich. To również opowieść o wielkiej miłości do synka, który pojawił się w jej życiu w drugim roku pobytu wśród partyzantów. Z natury powściągliwa, nie okazująca emocji Clara nie pisze w książce, mimo spekulacji mediów, kto był ojcem jej synka. Stwierdza tylko, że synek jest wspaniałym owocem przeżytego w niewoli uniesienia.

W książce "Zakładniczka", którą postanowiła po powrocie do domu napisać, Clara Rojas zawarła nie tylko trudne, bolesne wspomnienia z tamtego okresu, opis tego co ją spotykało i jak na co dzień z determinacją z tym czego doświadczała walczyła, by się nie poddać, nie stracić swej godności, ale przede wszystkim dokonała nią swoistego rozrachunku z z tamtym czasem zamykając dzięki niej pewien etap w swoim życiu i rozpoczynając następny. Książka pomogła jej również wybaczyć wyrządzone jej krzywdy tym, którzy byli ich sprawcami.

"Zakładniczka" to wciągająca i bardzo dobrze się czytająca książka. Napisana suchym, rzeczowym językiem nie wzbudza wielkich emocji w czytającym, ale czytając książkę mamy przed oczami ciemną, wilgotną pełną różnych niespodzianek i niebezpieczeństw dżunglę a w niej delikatną kobietę, która nam przekazuje w swej książce jak sobie radzić i nie tracić nadziei w wieloletniej szkole przetrwania.

Książkę Kolumbijki, Clary Rojas, p.t. "Zakładniczka", wydaną w 2009 roku przez wydawnictwo Hachette, o której coś tam czytałam zanim pożyczyłam ją w bibliotece jeszcze w ubiegłym roku, przeczytałam na początku lutego. Lubię czytać książki opowiadające historie, które są prawdziwe, takie które się faktycznie wydarzyły. I to jest taka właśnie opowieść. Historię...

Prawdziwa histroria uprowadzonej i więzionej w dżungli przez sześć długich lat kobiety, która chciała zmienić swój kraj na lepsze. Clara Rojas została zakładniczką oskarżanej o terroryzm partyzantki FARC i musiała zmierzyć się z niewyobrażalną traumą, by przetrwać. Zakazana miłość, ciąża, poród przez cesarskie cięcie bez lekarza i znieczulenia, niewola i bycie na łasce partyzantów oraz ciągły strach to codzienność Clary, szefowej sztabu wyborczego Ingrid Betancourt - kandydatki na prezydenta Kolumbii, która również została uprowadzona. Przerażona, samotna i porzucona w skrajnie nieprzyjaznym środowisku kolumbijskiej dżungli Clara walczyła każdego dnia o siebie i swoją godność. Stawka była wysoka - musiała przetrwać, a potem odnaleźć odebranego jej siłą syna.
Uważam, że historia sama w sobie jest bardzo ciekawa, ale jest opowiedziana w bardzo nudny sposób. Autorka nie ma zmysłu pisarskiego, zbyt często ukazywany jest wątek polityczny. Myślę, że gdyby bardziej rozwinięty został temat ciąży i macierzyństwa, książkę lepiej by się czytało. Ja jej na pewno nie polecę.

Książkę oceniam na 2+

Prawdziwa histroria uprowadzonej i więzionej w dżungli przez sześć długich lat kobiety, która chciała zmienić swój kraj na lepsze. Clara Rojas została zakładniczką oskarżanej o terroryzm partyzantki FARC i musiała zmierzyć się z niewyobrażalną traumą, by przetrwać. Zakazana miłość, ciąża, poród przez cesarskie cięcie bez lekarza i znieczulenia, niewola i bycie na łasce...

+/-

+/-