Tak jak pisałam wcześniej: NANA to moje pierwsze anime jakie obejrzałam. NANA to także moja pierwsza manga jaką przeczytałam. Cieszę się, że właśnie od tego zaczęłam.
~~~
Czytałam nieraz, że NANA(manga) jest ciągnięta na siłę. Szczerze powiedziawszy ja tego nie odczuwałam. Każdy kolejny tom, każdy rozdział, wliczając w to "Pokój Jun-chan"(czy jakoś tak) były dla mnie ciekawe i świetne.
Dwa ostatnie tomy nieźle grają na emocjach.
Jedyną rzeczą na której się zawiodłam to niedokończona historia. Chociaż byłam tego w pełni świadoma. Od początku wiedziałam, że Ai Yazawa nie dokończyła NANE, a szkoda.

Tak jak pisałam wcześniej: NANA to moje pierwsze anime jakie obejrzałam. NANA to także moja pierwsza manga jaką przeczytałam. Cieszę się, że właśnie od tego zaczęłam.
~~~
Czytałam nieraz, że NANA(manga) jest ciągnięta na siłę. Szczerze powiedziawszy ja tego nie odczuwałam. Każdy kolejny tom, każdy rozdział, wliczając w to "Pokój Jun-chan"(czy jakoś tak) były dla mnie...

koniec Nany w moim życiu to jak pożegnanie z kimś bliskim- niby wiem, że jeszcze się spotkamy, ale nie wiadomo kiedy i chyba już zaczynam tęsknić

koniec Nany w moim życiu to jak pożegnanie z kimś bliskim- niby wiem, że jeszcze się spotkamy, ale nie wiadomo kiedy i chyba już zaczynam tęsknić

Nana jest moją ukochaną serią, pierwszy raz zobaczyłam ją 12 lat temu. Anime było cudowne, ale aż do dzisiaj nie miałam odwagi dokończyć mangi. Każdy kolejny tom był coraz bardziej pogrążony w mroku. Mimo to jest piękna. Smutna, ale piękna.

Nana jest moją ukochaną serią, pierwszy raz zobaczyłam ją 12 lat temu. Anime było cudowne, ale aż do dzisiaj nie miałam odwagi dokończyć mangi. Każdy kolejny tom był coraz bardziej pogrążony w mroku. Mimo to jest piękna. Smutna, ale piękna.