Agatha Christie zmarła w roku 1976. Więc nie ma jej żadnych nowych opowiadań, każdy zbiór to jak mieszanie cukru w herbacie. Można stworzyć kolejne wydanie, ale to będzie nadal to samo, tylko inaczej ułożone.
Jeśli ktoś wcześniej czytał opowiadania Agathy, może się zdziwić.
Ale jest to bardzo ładne wydanie, mam już lato, zimę, jesień i wkrótce ma wyjść wiosna. Wiec książkę kupiłam, chociaż znam wszystkie opowiadania - czytałam pożyczone z biblioteki.
Nowością w Polsce jest króciutkie opowiadanie Żona Kenity z roku 1922. Ma dosłownie 7 stron, ale jest ciekawe, ponieważ w tym opowiadaniu autorka akceptuje zbrodnię, skoro napisała takie opowiadanie i to jako młoda autorka na poczatku kariery. Tak samo, jak w Morderstwie w Orient Expresie - Poirot nie wydał morderców, lub lepiej powiedzieć, Christie nie pozwoliła wydać morderców..

Agatha Christie zmarła w roku 1976. Więc nie ma jej żadnych nowych opowiadań, każdy zbiór to jak mieszanie cukru w herbacie. Można stworzyć kolejne wydanie, ale to będzie nadal to samo, tylko inaczej ułożone.
Jeśli ktoś wcześniej czytał opowiadania Agathy, może się zdziwić.
Ale jest to bardzo ładne wydanie, mam już lato, zimę, jesień i wkrótce ma wyjść wiosna. Wiec książkę...

Całkiem udany zbiór opowiadań Agaty Christie. Tytuł nie do końca oddaje treść (oryginalny jest bardziej trafny),bo mamy tutaj głównie duchy, seanse spirytystyczne , hipnozę, tajemnicze zjawiska, zemstę i chciwość. Wszystkie utwory (poza jednym) były już wcześniej opublikowane po polsku i pochodzą w większości z tomu "Świadek oskarżenia". Jedyne nieopublikowane wcześniej opowiadania to "Żona Kenity", ale niestety jest według mnie obok "Ogara śmierci" najsłabsze z całego zestawu. Moje ulubione zaś to "Tajemnica błękitnej wazy" i "Radio".
Choć nie lubię opowiadań to "Śmierć nadchodzi jesienią" mnie nie rozczarowała. Polecam.

Całkiem udany zbiór opowiadań Agaty Christie. Tytuł nie do końca oddaje treść (oryginalny jest bardziej trafny),bo mamy tutaj głównie duchy, seanse spirytystyczne , hipnozę, tajemnicze zjawiska, zemstę i chciwość. Wszystkie utwory (poza jednym) były już wcześniej opublikowane po polsku i pochodzą w większości z tomu "Świadek oskarżenia". Jedyne nieopublikowane wcześniej...

Znacznie bardziej udany zbiór opowiadań niż np. „Zbrodnie zimową porą”. Znalazły w nim swoje miejsce te utwory królowej kryminału, które odbiegają od jej standardowej twórczości. Autorka lubiła bawić się zarówno formą, jak i tematyką. W książce mamy dziełka na granicy fantastyki, czy powieści grozy. Mamy też cenionych przez autorkę jej ulubionych bohaterów i całą galerię nowych, ciekawych charakterów. Cześć ich przygód doczeka się logicznego wyjaśnienia, a część wcale…

Znacznie bardziej udany zbiór opowiadań niż np. „Zbrodnie zimową porą”. Znalazły w nim swoje miejsce te utwory królowej kryminału, które odbiegają od jej standardowej twórczości. Autorka lubiła bawić się zarówno formą, jak i tematyką. W książce mamy dziełka na granicy fantastyki, czy powieści grozy. Mamy też cenionych przez autorkę jej ulubionych bohaterów i całą galerię...

Zbiór nietypowych opowiadań Agathy Christie.

Zbiór nietypowych opowiadań Agathy Christie.

Jak to jest możliwe że to jest tak dobre

Opis książki
Najbardziej przerażające i enigmatyczne sprawy Herkulesa Poirot i panny Marple. Agatha Christie i solidna dawka horroru? Tajemnice, nadprzyrodzone moce i snujące się widma? Po trzykroć tak! Kto sądzi, że Christie pisała jedynie klasyczne kryminały, jest w błędzie. Ten zbiór opowiadań udowadnia, jak wszechstronną była autorką. Wisienką na tym torcie grozy jest opowiadanie Żona Kenity w przekładzie Marty Kisiel-Małeckiej. W języku polskim ten tekst ukazuje się po raz pierwszy. Chciałoby się rzec za Herkulesem: Bon appétit, mon ami. Wszak jesienią lepiej zostać w domu i zagłębić się w lekturze, niż niepotrzebnie kusić licho. „Królowa Kryminału w niepublikowanym dotąd po polsku opowiadaniu dowodzi, że nie trzeba setek stron, by zbudować napięcie. Niebywała gratka tak dla Czytelników, jak i dla tłumaczki!” – Marta Kisiel-Małecka

Moja opinia:
Jak to jest możliwe że to jest tak dobre? Osobiście nie przepadam za zbiorami opowiadań bo nie czyta się ich tak płynnie, ale to? Naprawdę niesamowita jest tak książka. Część opowiadań było tak wspaniałych, a przy tym straszne, że to się w głowie nie mieści. Bo muszę przyznać że opowiadania typu ,,Lalka krawcowej” były naprawdę straszne. Dość dziwne było to że Christie pisze bardzo lekko, brew pozorą z taką dziecinną prostotą, a większość tych opowiadań takich nie było. Sposób w jaki pisała był ciężki i męczący, dlatego bardzo długo zajęło mi skończenie tej książki. Chyba najciekawszym momentem ( dla którego fani Christie tak rzucili się na ten zbiór) było opowiadanie ,,Żona Kenity”, które po raz pierwszy ukazało się w polskim tłumaczeniu, i dziękujemy za to światu. Jest to opowiadanie naprawdę zjawiskowe. Również przerażające, ale nadal zjawiskowe. Bardzo cieszę się że zostało przetłumaczone. Podsumowując bardzo podobała mi się ta książka, a teraz lecę wciskać ją mojej przyjaciółce bo na pewno jej się spodoba.

Moja ocena:
8,5/10

,,-Ależ tak, Hastings. Wierzę w to. Nie wolno nie doceniać siły przesądów -
-Co teraz zrobimy? -
- Zawsze praktyczny, Hastings! Na początku zdepasztujemy do Nowego Jorki, aby dowiedzieć się czegoś więcej o okolicznościach śmierci młodego Bleibnera”

Jak to jest możliwe że to jest tak dobre

Opis książki
Najbardziej przerażające i enigmatyczne sprawy Herkulesa Poirot i panny Marple. Agatha Christie i solidna dawka horroru? Tajemnice, nadprzyrodzone moce i snujące się widma? Po trzykroć tak! Kto sądzi, że Christie pisała jedynie klasyczne kryminały, jest w błędzie. Ten zbiór opowiadań udowadnia, jak wszechstronną była...

Zamawiając "Śmierć nadchodzi jesienią" wiedziałam, że jest to zbiór opowiadań, jednak nie spodziewałam się, że otrzymam ich aż osiemnaście i to o tak niewielkiej objętości. Szczerze mówiąc liczyłam na coś odrobinę obszerniejszego. Okazało się jednak, że Agatha Christie potrafi na kilkunastu stronach stworzyć wciągającą historię, po której aż do ostatniego zdania nie wiadomo czego się spodziewać.

Dodatkowo w znacznej mierze są to opowieści grozy, gdzie właściwie wszystko wydaje się możliwe, bo występują w nich i duchy, i nawiedzone domy, i seanse spirytystyczne. Czyli wszystko to, w co ludzie jeszcze kilkadziesiąt lat temu mocno wierzyli i co bardzo ich interesowało. W zbiorze są też typowe opowiadania kryminalne z naszymi ulubionymi bohaterami, czyli panną Marple i Herkulesem Poirot.

"Śmierć nadchodzi jesienią" jest zbiorem idealnym, gdy mamy na lekturę dosłownie chwilę albo gdy (tak jak to było w moim przypadku) jesienna chandra sprawia, że Wasze skupienie jest na poziomie niemal zerowym. Opowiadania są krótkie, intrygują od pierwszej strony, a dobrane są tak, że, że właściwie nie wiadomo jakie czeka nas zakończenie: otwarte czy zamknięte, racjonalne rozwiązanie zagadki czy ingerencja sił nadnaturalnych?

Z każdą kolejną historią coraz mocniej wczuwałam się w klimat stworzony przez Christie i coraz trudniej było mi oderwać się od lektury. Większość opowiadań ze zbioru nie reprezentuje sobą typowych historii jakie znamy z dorobku "królowej kryminału", a jednocześnie idealnie go dopełnia. Muszę przyznać, że spotkanie z taką wersją twórczości Autorki było interesującym doświadczeniem i pobudziło mój czytelniczy apetyt na wiecej.

Zamawiając "Śmierć nadchodzi jesienią" wiedziałam, że jest to zbiór opowiadań, jednak nie spodziewałam się, że otrzymam ich aż osiemnaście i to o tak niewielkiej objętości. Szczerze mówiąc liczyłam na coś odrobinę obszerniejszego. Okazało się jednak, że Agatha Christie potrafi na kilkunastu stronach stworzyć wciągającą historię, po której aż do ostatniego zdania nie...

"Śmierć nadchodzi jesienią" to zbiór opowiadań dobranych idealnie na tą porę roku. Dlaczego? Wyobraź sobie jesienny ponury wieczór. Jest zimno, cały czas pada a wiatr zrywa z drzew te piękne złote liście. Na zewnątrz szybko robi się ciemno, a gdzieniegdzie zaczynają się podnosić mgły. Masz ochotę na kolejną świetną historię kryminalną więc rozsiadasz wygodnie w fotelu i sięgasz po tom "jesiennych" opowiadań Christie. Kolejne wyrafinowane morderstwo albo spektakularna kradzież? Nie...ten zbiór opowiadań oferuje dużo, dużo więcej. Zachwycił mnie klimat przedstawionych w tym tomie historii, w których nie wszystko jest tym, jakim się być wydaje. Jestem pod wrażeniem tego, jak Królowa Kryminałów tworzy opowiadania kryminalne z elementami thrilleru, czy nawet horroru (niektóre z nich naprawdę przyprawiają o dreszcze).
"Śmierć nadchodzi jesienią" jest wyjątkowa nie tylko dzięki historiom grozy. W spisie treści pojawia się jedno, niepublikowane wcześniej po polsku powiadanie pod tytułem "Żona Kenity". A jest ono godne uwagi, nie tylko ze względu na swoją - można powiedzieć - premierę, ale również przez przedstawioną historię i poruszające przesłanie, jakie za sobą ona niesie. Żeby nie zdradzać fabuły napiszę tylko, że nie jest to kolejna historia bezsensownej zbrodni motywowanej najniższymi pobudkami. To historia cierpienia, które naznacza człowieka na całe życie i nie pozwala mu zapomnieć o tym, co go spotkało, znaleźć ukojenia.
Zebranie w tej książce opowiadania potwierdzają tylko, jak niesamowicie utalentowaną i wschestronną pisarką była Agatha Christie.

"Śmierć nadchodzi jesienią" to zbiór opowiadań dobranych idealnie na tą porę roku. Dlaczego? Wyobraź sobie jesienny ponury wieczór. Jest zimno, cały czas pada a wiatr zrywa z drzew te piękne złote liście. Na zewnątrz szybko robi się ciemno, a gdzieniegdzie zaczynają się podnosić mgły. Masz ochotę na kolejną świetną historię kryminalną więc rozsiadasz wygodnie w fotelu i...

Czas na recenzję dedykowanego na jesień zbioru opowiadań „Śmierć nadchodzi jesienią”. W książce znajdziemy aż 18 krótkich historii, w tym jedną publikowaną po raz pierwszy w Polsce.
W wydaniu jubileuszowym znajdziemy 3 pory roku z dedykowanymi na ten czas opowiadaniami, brakuje jeszcze wiosny, która zapewne pojawi się w odpowiednim czasie 🙂
Ten zbiór przeczytałam jako pierwszy i wypada całkiem dobrze. Znakomicie oddaje klimat jesieni, momentami otula nas zimną mgłą wśród mokrych liści, by za chwilę ogrzać nas ciepłym promieniem słońca zaglądającym przez złote liście.
Po przeczytaniu pierwszego opowiadania, zamknęłam książkę, by sprawdzić czy aby na pewno czytam Christie 🙂 Opowiadanie jest krótkie ale wciska w fotel, moce nadprzyrodzone parują z tej opowieści.

Więc już wyjaśniam, czym ta książka się wyróżnia i co czeka na czytelnika? Znajdziemy tu wątki czysto kryminalne, ale także paranormalne oraz takie, które ktoś próbuję okrasić mocami nadprzyrodzonymi. Nie ma się co temu dziwić, gdyż czas twórczości mistrzyni kryminału przypada na duże zainteresowanie zjawiskami nadprzyrodzonymi, seansami spirytystycznymi i okultyzmem. Temat ten musiał być interesujący dla Christie, gdyż nie tylko w tych opowiadaniach nawiązuje do medium i wirujących stolików.
Innym powiadaniem, które również bardzo mi się podobało był „Dziwny przypadek sir Arthura Carmichaela” i mimo, że rozwiązanie jest bardzo proste i od razu odgadłam co się dzieje. Niezwykłość (jak na Christie) tej historii bardzo przypadła mi do gustu i nawet trochę szkoda, że nie pociągnęła tego w dłuższą i nieco bardziej zagmatwaną historię.

Były też słabsze opowiadania jak np. „Zew Skrzydeł”, jednak całokształt jest na plus i polecam ten zbiór opowiadań na tydzień przez Halloween/Świętem Zmarłych - oddaje klimat 🙂

Czas na recenzję dedykowanego na jesień zbioru opowiadań „Śmierć nadchodzi jesienią”. W książce znajdziemy aż 18 krótkich historii, w tym jedną publikowaną po raz pierwszy w Polsce.
W wydaniu jubileuszowym znajdziemy 3 pory roku z dedykowanymi na ten czas opowiadaniami, brakuje jeszcze wiosny, która zapewne pojawi się w odpowiednim czasie 🙂
Ten zbiór przeczytałam jako...

Kolejna, bardzo przyjemna książka Agathy Christie. Nie wszystkie opowiadania mi się podobały, natomiast było kilka przy których poczułam lekki niepokój, a nawet grozę. Może jakbym czytała ją bliżej Halloween, to jej klimat mógłby mi się bardziej udzielić. Jednak i tak nie zawiodłam się na tym tomie opowiadań.

Kolejna, bardzo przyjemna książka Agathy Christie. Nie wszystkie opowiadania mi się podobały, natomiast było kilka przy których poczułam lekki niepokój, a nawet grozę. Może jakbym czytała ją bliżej Halloween, to jej klimat mógłby mi się bardziej udzielić. Jednak i tak nie zawiodłam się na tym tomie opowiadań.

Chyba najlepszy zbiór opowiadań tej autorki

Chyba najlepszy zbiór opowiadań tej autorki