Ciekawe wspomnienia jednego z głównych śledczych w sprawie Tuchlina-Skorpiona. Sporo nie tylko o Skorpionie, ale i o innych aspektach śledztw milicyjnych w czasach PRL oraz o samym autorze. Pomogłyby dodatkowa korekta i edycja, ale efekt końcowy i tak wart jest uwagi. To dobry, bardzo osobisty dodatek do świeżo wydanej encyklopedii "Skorpion" Adriana Wrocławskiego.

(Nawiasem mówiąc, autor sporo uwagi poświęca owej gigantycznej księdze i zasłużenie ją chwali. Chwali również wcześniejszy reportaż "Czas Skorpiona", wydany w latach 80., a za to wielokrotnie, choć i tak z umiarem, gani wydalonego parę lat temu, bardzo słusznie zapomnianego "Skorpiona" - koszmarny, grafomański bełkoto-chaos niejakiego K. W., wyssany chyba z jakiegoś znalezionego na złomowisku brudnego młotka, bo na pewno nie z jakichkolwiek faktów sprawy).

Na końcu książki zawarte są też dwa bardzo trafne, bardzo przygnębiające spostrzeżenia: primo, że gdyby Tuchlin uniknął schwytania, dziś byłby może zasłużonym lokalnym "działaczem" tego i owego, secundo - że prędzej czy później różnego rodzaju istoty być może zaczną pokrzykiwać, że Tuchlin był niewinną ofiarą i został wrobiony, podobnie jak dziś robią to z niesławnym mordercą ze Śląska.

Ciekawe wspomnienia jednego z głównych śledczych w sprawie Tuchlina-Skorpiona. Sporo nie tylko o Skorpionie, ale i o innych aspektach śledztw milicyjnych w czasach PRL oraz o samym autorze. Pomogłyby dodatkowa korekta i edycja, ale efekt końcowy i tak wart jest uwagi. To dobry, bardzo osobisty dodatek do świeżo wydanej encyklopedii "Skorpion" Adriana...