Miło było powrócić do Sebastiana i Vanji po 5 latach przerwy.
Książka czytana po niemiecku. Polecam

Miło było powrócić do Sebastiana i Vanji po 5 latach przerwy.
Książka czytana po niemiecku. Polecam

"Najwyższa sprawiedliwość" autorstwa Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta to dynamiczna szósta część serii, w której towarzyszymy policyjnemu psychologowi Sebastianowi Bergmanowi w rozwiązywaniu skomplikowanych zagadek seryjnych morderstw. Książka wciąga od pierwszych stron, prezentując zagadkę brutalnych gwałtów w Uppsali, które prowadzi śledztwo Vanja. Gwałtowna śmierć jednej z ofiar sprawia, że na scenę przybywa Krajowa Policja Kryminalna i Bergman. Autorzy umiejętnie rysują atmosferę napięcia, a także przedstawiają konflikty w zespole, który musi połączyć siły, by schwytać bezwzględnego gwałciciela.

Wątek psychologiczny, który jest mocną stroną cyklu, również w tej części nie zawodzi. Bergman jako postać głęboko złożona dodaje głębi fabule, a jego umiejętności psychologiczne pozwalają na ciekawą analizę umysłów przestępców. Autorzy zgrabnie układają układankę związanych ze sobą elementów, odkrywając, że ofiary nie padły przypadkowo. Zagadka rozwija się w tempie, które trzyma w napięciu, a zakończenie okazuje się zaskakujące i satysfakcjonujące.

Mimo że książka skupia się na zagadce kryminalnej, autorzy nie pomijają emocjonalnych wątków postaci. Ich relacje, konflikty i osobiste niesnaski dodają fabule głębi i sprawiają, że czytelnik może utożsamić się z bohaterami. "Najwyższa sprawiedliwość" to kolejny udany dodatek do serii, który dostarcza zarówno mrocznego napięcia, jak i psychologicznej głębi. Dla fanów kryminałów z wyrazistymi postaciami i zawiłą intrygą ta książka będzie strzałem w dziesiątkę.

W "Najwyższej sprawiedliwości" Michael Hjorth i Hans Rosenfeldt udowadniają, że ich umiejętność kreowania realistycznych postaci i wciągających intryg nie traci na sile. Wprowadzenie nowego wątku gwałtów, które stają się punktem wyjścia do rozbudowanego śledztwa, sprawia, że czytelnik jest nieustannie zaangażowany w próbę odkrycia tajemnic tego makabrycznego przypadku.

Podczas gdy tempo akcji utrzymuje się na odpowiednim poziomie, autorzy nie zapominają o złożonych relacjach między postaciami. Bergman wciąż boryka się z własnymi demonami, co nadaje mu autentyczności, a jednocześnie stawia go w roli znakomitego psychologa, którego umiejętności pozostają kluczem do rozwiązania zagadki. Dodatkowo napotkane trudności i wyzwania w pracy zespołu śledczych, ich różnice i uprzedzenia, tworzą realistyczny obraz środowiska policyjnego.

Wartym podkreślenia jest również styl narracji. Pisarze zgrabnie balansują pomiędzy opisami miejsc akcji a dialogami postaci, co sprawia, że czytelnik może łatwo wczuć się w sytuacje i uczucia bohaterów. Skomplikowane tło psychologiczne postaci i zabawa narracyjna z perspektywami różnych bohaterów dodają książce dodatkowej głębi.

Mimo że "Najwyższa sprawiedliwość" jest częścią większej serii, może być czytana jako samodzielna historia, co czyni ją atrakcyjną dla nowych czytelników, którzy chcieliby się zapoznać z twórczością Hjortha i Rosenfeldta. Jednak dla fanów serii stanowi ona kontynuację, która dostarcza kolejnych emocjonujących przygód z ulubionymi postaciami.

Podsumowując, "Najwyższa sprawiedliwość" to udana mieszanka kryminalnego trzymającego w napięciu thrillera, głębokiej psychologii postaci oraz wciągającej intrygi. Autorzy niezmiennie utrzymują wysoki poziom i potrafią zachwycić zarówno nowych czytelników, jak i stałych fanów serii.

"Najwyższa sprawiedliwość" autorstwa Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta to dynamiczna szósta część serii, w której towarzyszymy policyjnemu psychologowi Sebastianowi Bergmanowi w rozwiązywaniu skomplikowanych zagadek seryjnych morderstw. Książka wciąga od pierwszych stron, prezentując zagadkę brutalnych gwałtów w Uppsali, które prowadzi śledztwo Vanja. Gwałtowna śmierć...

Trochę męczyłam się z tą książką. Zaskakujący koniec. Na pewno sięgnę po kolejny tom serii.

Trochę męczyłam się z tą książką. Zaskakujący koniec. Na pewno sięgnę po kolejny tom serii.

Po bezbłędnym piątym tomie, trudno było go przebić, jak zawsze wysoki poziom, ale sama sprawa nie taka porywająca.

Po bezbłędnym piątym tomie, trudno było go przebić, jak zawsze wysoki poziom, ale sama sprawa nie taka porywająca.

Kolejna część i kolejne zakończenie po którym niezbędnie trzeba sięgnąć po następną ...
Ciekawa sprawa seryjnego gwałciciela , z którą nie może sobie poradzić policja i na pomoc wyrusza Krajowy Wydział Zabójstw a wraz z nim Sebastian Bergman.Czytało się bardzo szybko, równie ciekawie co poprzednie pozycje. Polecam

Kolejna część i kolejne zakończenie po którym niezbędnie trzeba sięgnąć po następną ...
Ciekawa sprawa seryjnego gwałciciela , z którą nie może sobie poradzić policja i na pomoc wyrusza Krajowy Wydział Zabójstw a wraz z nim Sebastian Bergman.Czytało się bardzo szybko, równie ciekawie co poprzednie pozycje. Polecam

Kolejna czwarta część serii, którą przeczytałem trzyma poziom pozostałych. Bardzo ciekawy pomysł na intrygę kryminalną, ciekawe zakończenie. W tej części losy prowadzących śledztwo jakby odchodzą na drugi plan, chociaż atmosfera staje się wokół nich coraz bardziej gęsta. Co będzie dalej?

Kolejna czwarta część serii, którą przeczytałem trzyma poziom pozostałych. Bardzo ciekawy pomysł na intrygę kryminalną, ciekawe zakończenie. W tej części losy prowadzących śledztwo jakby odchodzą na drugi plan, chociaż atmosfera staje się wokół nich coraz bardziej gęsta. Co będzie dalej?

Tematem kryminalnym jest seryjny gwałciciel, który spowodował śmierć paru osób i który kierował się wyjątkowo perfidnym motywem.

Billy i powolne przemiany jakie w nim zachodzą są tematem samym w sobie. I pomyśleć, że był takim sympatycznym prostolinijnym chłopakiem – zanim nie odkrył w sobie drugiej natury, którą chciał wyprzeć, ale chyba bez przekonania, bo za łatwo potrafi ją ukryć.

Sebastian walczy o względy swojej biologicznej córki. Sebastian jest pokazany tak barwnie, żywo – jest „z krwi i kości”, a nie „papierowy”. Żal mi go. Przechodzi przez życie szamocząc się, cierpiąc. Podobają mi się dialogi z nim w głównej roli. Wali prosto z mostu co myśli i potrafi dociąć. Ja tak bym nie mogła. W porównaniu z nim jadę przez życie na hamulcach. Aż zazdroszczę Sebastianowi takiej spontanicznej celności i bezpośredniości.

Michael Hjorth Hans Rosenfeldt starają się wpływać na zmianę stereotypów u swoich czytelników. Ojcowie dbają o dzieci bardziej niż matki, rodzice walczą o uczucia dzieci, a nie odwrotnie, największy egoista jest niesamowicie wrażliwym człowiekiem, a policjant może być gangsterem… Nawet „ich” gwałciciel nie jest stereotypowy.

Najwyższa sprawiedliwość jest świetnym wielowątkowym kryminałem.

Tematem kryminalnym jest seryjny gwałciciel, który spowodował śmierć paru osób i który kierował się wyjątkowo perfidnym motywem.

Billy i powolne przemiany jakie w nim zachodzą są tematem samym w sobie. I pomyśleć, że był takim sympatycznym prostolinijnym chłopakiem – zanim nie odkrył w sobie drugiej natury, którą chciał wyprzeć, ale chyba bez przekonania, bo za łatwo...

Kolejne miłe spotkanie z tymi autorami...dobra intryga kryminalna i odkrywanie kolejnych aspektów życia i osobowości członków zespołu śledczego. Polecam i czekam na ciąg dalszy.

Kolejne miłe spotkanie z tymi autorami...dobra intryga kryminalna i odkrywanie kolejnych aspektów życia i osobowości członków zespołu śledczego. Polecam i czekam na ciąg dalszy.

Kolejny tom zdecydowanie w podobnym tonie, co wcześniejsze. Efektu "wow" nie było, ale to wciąż solidna pozycja.

Kolejny tom zdecydowanie w podobnym tonie, co wcześniejsze. Efektu "wow" nie było, ale to wciąż solidna pozycja.

No cóż w odniesieniu do poprzednich tomów d... nie urywa, ale daje się jeszcze przeczytać...

No cóż w odniesieniu do poprzednich tomów d... nie urywa, ale daje się jeszcze przeczytać...