Piękna historia, lecz może nie wszystkich zainteresować.

Piękna historia, lecz może nie wszystkich zainteresować.

Historia pogodzenia się z samą sobą, że swoimi oczekiwaniami i ograniczeniami.

Historia pogodzenia się z samą sobą, że swoimi oczekiwaniami i ograniczeniami.

Książkę poleciła mi córka-nastolatka, która gra w tenisa, a jej poleciła ją Nela culturomaniaczka. Opowieść nabiera rumieńców z każdą przeczytaną stroną - szczególnie po połowie – bo to o powrocie przecież jest ta książka, która właściwie mogłaby się od połowy zaczynać... Uzasadnieniem dość suchego faktograficznego i mocno chronologicznego prowadzenia narracji na początku wydaje się mi się być założenie autorki, że sytuacja dojrzałej już bohaterki u początku nowego etapu jej życia wymaga odpowiedniego wyjaśnienia. Dla mnie jest to założenie z gruntu błędne, a fabuła - według mnie - na tym traci. Ciekawy jest podział na rozdziały – mecze, do tego podtytuły informujące o pozostałym czasie do terminu następnego turnieju. Taki zabieg szybko wprowadza czytelnika w perspektywę "od meczu do meczu", dotyczącą i kibiców, i zawodników Całość opowieści skonstruowana naprawdę lekko. Fabuła jest ciekawa i nie zawsze oczywista, dobrze wyważona proporcja emocji i akcji, bez przeciążania czytelnika fachowymi określeniami z głębi tenisowego kortu. Zgrabnie i interesująco rysowana jest optyka zawodniczki: od treningowego drylu, przez dylematy dotyczące sponsorów czy mediów, aż po przeżycia i doświadczenia bardzo osobiste. Autorka sprawnie buduje fabułę, nie epatując jednak zbytnio czytelnika szczegółami, jakich na pewno mnóstwo w trakcie przygotowania zgromadziła. Dlatego z czystym sumieniem mogę polecić lekturę - również osobom, które w tenisa nie grają i tenisa nie znają.

Książkę poleciła mi córka-nastolatka, która gra w tenisa, a jej poleciła ją Nela culturomaniaczka. Opowieść nabiera rumieńców z każdą przeczytaną stroną - szczególnie po połowie – bo to o powrocie przecież jest ta książka, która właściwie mogłaby się od połowy zaczynać... Uzasadnieniem dość suchego faktograficznego i mocno chronologicznego prowadzenia narracji na początku...

5🌟

5🌟

w trakcie czytania czułam się jakbym oglądała Auta, więcej mi nie potrzeba 🫠

w trakcie czytania czułam się jakbym oglądała Auta, więcej mi nie potrzeba 🫠

Książka tylko dla fanów tenisa... Nuda, dłużyzny i smęcenie w kółko o kolejnych meczach i trenowaniu do nich i nic więcej. Nie polecam nikomu chyba, że lubicie tenisa to jak najbardziej.

Książka tylko dla fanów tenisa... Nuda, dłużyzny i smęcenie w kółko o kolejnych meczach i trenowaniu do nich i nic więcej. Nie polecam nikomu chyba, że lubicie tenisa to jak najbardziej.

Taylor nigdy nie zawodzi. Bardzo przyjemna. Szybko się czyta. Ciekawie napisana. Czytając opisy meczów naprawdę czuję się ich atmosferę i chce się aby Carrie wygrała.

Taylor nigdy nie zawodzi. Bardzo przyjemna. Szybko się czyta. Ciekawie napisana. Czytając opisy meczów naprawdę czuję się ich atmosferę i chce się aby Carrie wygrała.

Carrie Soto to mistrzyni tenisa, wydawałoby się, że osiągnęła już wszystko, co było możliwe w jej karierze. Jednak pewne okoliczności sprawiają, że po kilku latach przerwy zapragnęła na nowo wrócić na kort i jeszcze raz przeżyć zniewalające zwycięstwo.

Przyznam, że całokształt historii kariery oraz przeżyć związanych z różnymi wydarzeniami w życiu naszej bohaterki ujął mnie za serce. Z chęcią poznała bym jednak więcej ciekawostek z jej życia prywatnego, w zamian za niekończące się opisy meczy tenisowych. Muszę jednak przyznać, że samo tłumaczenie książki było naprawdę zdumiewające. Odniosłam wrażenie, że osoba odpowiedzialna za nie nauczyła się wielu rzeczy na potrzebę tłumaczenia tej książki i bardzo za to doceniam tę historię!

Sama postać Carrie po prostu nie przypadła mi do gustu. Z jednej strony powinniśmy podziwiać ją jako bardzo silną i zdeterminowaną kobietę, z drugiej jednak w moim odczuciu jest to zwykle postać arogancka i nie dająca się polubić.

Soto miała być dla mnie bohaterką, która odczaruje moją niechęć do książek o tematyce sportowej. Jako ogromna fanka Taylor Reid Jenkins, myślałam że nie ma książki tej autorki, która nie poruszyłaby mojego serca. Niestety, rzeczywistość okazała się być inna, a ja w dalszym ciągu nie przekonałam się do sportu w książkach.

Carrie Soto to mistrzyni tenisa, wydawałoby się, że osiągnęła już wszystko, co było możliwe w jej karierze. Jednak pewne okoliczności sprawiają, że po kilku latach przerwy zapragnęła na nowo wrócić na kort i jeszcze raz przeżyć zniewalające zwycięstwo.

Przyznam, że całokształt historii kariery oraz przeżyć związanych z różnymi wydarzeniami w życiu naszej bohaterki ujął...

Nie sądziłam, że kiedykolwiek sportowa powieść tak bardzo przypadnie mi do gustu. Trzyma w napięciu i ma świetne tempo, a postać głównej bohaterki jest tak realna, że aż trudno uwierzyć, że taka zawodniczka nie istniała naprawdę!

Nie sądziłam, że kiedykolwiek sportowa powieść tak bardzo przypadnie mi do gustu. Trzyma w napięciu i ma świetne tempo, a postać głównej bohaterki jest tak realna, że aż trudno uwierzyć, że taka zawodniczka nie istniała naprawdę!

O tenisie wiem tyle, że jest kort, piłka i rakiety. Nie byłam więc w stanie stwierdzić, na ile poprawnie użyto tu konkretnych sformułowań, czy zgadza się czas rozgrywki, stroje, sposób przygotowania i treningów, ba, nie mogę też powiedzieć nic w kontekście tłumaczenia.

Ale.

Dla mnie nadal Taylor potrafi tworzyć tak realistyczne postacie, nie zawsze do polubienia, ale rzeczywiste, walczące z prawdziwymi ograniczeniami, o prawdziwe cele, z prawdziwą psychiką skomplikowanego, żywego człowieka. I za to kocham jej książki.

Możliwe, że Carrie Soto nie będzie moją ulubioną, jednak płakulki i tak były.

O tenisie wiem tyle, że jest kort, piłka i rakiety. Nie byłam więc w stanie stwierdzić, na ile poprawnie użyto tu konkretnych sformułowań, czy zgadza się czas rozgrywki, stroje, sposób przygotowania i treningów, ba, nie mogę też powiedzieć nic w kontekście tłumaczenia.

Ale.

Dla mnie nadal Taylor potrafi tworzyć tak realistyczne postacie, nie zawsze do polubienia, ale...