To jedna z tych książek, które przemówią i do dzieci, i do dorosłych - oczywiście, każdy odnajdzie w niej coś adekwatnego do swojego wieku. Dzieci - poruszającą niespieszną historię, dorośli - wiele ciekawych filozoficznych przemyśleń. Cieszę się, że ją odkryłam. Jest nieoczywista i porusza wyobraźnię. I moje kocie serce :-)

To jedna z tych książek, które przemówią i do dzieci, i do dorosłych - oczywiście, każdy odnajdzie w niej coś adekwatnego do swojego wieku. Dzieci - poruszającą niespieszną historię, dorośli - wiele ciekawych filozoficznych przemyśleń. Cieszę się, że ją odkryłam. Jest nieoczywista i porusza wyobraźnię. I moje kocie serce :-)

Koty mają w sobie coś niezwykłego, coś zadziornego, co do nich przyciąga. Są wyniosłe, nieco cwane i spoglądają na świat z nutką ironii. Czy jak Thomasina, główna bohaterka książki Paula Gallica, są tchnięte bożą łaską i mogą rządzić światem? 

Jeżeli, tak jak ja, jesteście przekonani, że główną bohaterką „Thomasiny. O kotce, która myślała, że jest bogiem” jest kotka, to jesteście w błędzie. Przez znaczną część powieści spoczywa w zaimprowizowanym dziecięcą wyobraźnią grobie na leśnej polanie. Była ona przyczynkiem całej opisanej sytuacji, jednak główna uwaga jest skupiona na zdjętym nieszczęściem i niemogącym pogodzić się ze swoim losem weterynarzem i jego córce miłującej Thomasinę ponad wszystko. 

„Thomasina” to książka o żalu, tęsknocie i gniewie, które prowadzą do smutku otwierającego wrota śmierci. To książka o zadufaniu w sobie, o złości i rozgoryczeniu tym, co niesie życie i o miłości, która potrafi wszystko uleczyć. To książka o tym, że to, co nieznane może być piękne. To powieść o zmianie, ale przede wszystkim (w moim odczuciu) to książka o wierze – o drodze od agnostyka do upadającego na kolana w momencie najcięższej próby. 

To powieść trudna, mocna, w której pojawia się przemoc wobec zwierząt. Nie jest to opowieść łatwa, bo przez większość fabuły obserwujemy odchodzenie córeczki weterynarza, które jest wynikiem nieukojonego żalu po stracie ukochanej kotki. Nie jestem przekonana czy jest to powieść dla dzieci, być może dla starszej młodzieży, bardziej dla dorosłych. 

Przede wszystkim jest to powieść długa. Autor filozofuje podejmując tematy wiary, dobra, miłosierdzia czy przeznaczenia. Dominują w niej filozoficzne dywagacje i opisy. I chociaż finał przynosi ukojenie i ogrzewa duszę, to jest to książka, którą czytało mi się trudno i zdecydowanie zbyt długo. Skrócenie tej powieści o 2/3 przyniosłoby jej wymierne korzyści – zyskałaby przyjemne tempo, podkreśliło jej sens i skupiło uwagę na opowiadanej historii.  

Jeżeli zaś lubicie lektury niełatwe, przesiąknięte niespieszną akcją i sięgające w głąb ludzkiej duszy i umysłu, otwierające je na rozważania, to sięgnijcie po „Thomasinę”. 

Koty mają w sobie coś niezwykłego, coś zadziornego, co do nich przyciąga. Są wyniosłe, nieco cwane i spoglądają na świat z nutką ironii. Czy jak Thomasina, główna bohaterka książki Paula Gallica, są tchnięte bożą łaską i mogą rządzić światem? 

Jeżeli, tak jak ja, jesteście przekonani, że główną bohaterką „Thomasiny. O kotce, która myślała, że jest bogiem” jest kotka, to...

To książka dla starszych czytelników, mimo że opowiada o kilkuletniej dziewczynce i jej kotce. Thomasina jest ukochaną pupilką siedmioletniej Mary. Pewnego dnia okazuje się, że kotka zapada na jakąś chorobę, przez którą nie może się poruszać. Niestety mama dziewczynki zmarła wcześniej z powodu innej choroby, którą zaraziła się od papugi, a tata-weterynarz chce uśpić zwierzę. Nie podoba mu się, że córka spędza tyle czasu z kotem i darzy go tak silnym uczuciem. Z rozpaczy dziewczynka traci chęci do życia. To nie koniec historii, bo na kilkuset stronach tej powieści znajdziemy także inne wątki. Co stanie się z Mary i Thomasiną? 🐈 To wzruszająca powieść, która poruszy wszystkich miłośników zwierząt, zwłaszcza kotów. Więcej na blogu: https://mamaizabawa.blogspot.com/2023/01/thomasina-o-kotce-ktora-myslaa-ze-jest.html

To książka dla starszych czytelników, mimo że opowiada o kilkuletniej dziewczynce i jej kotce. Thomasina jest ukochaną pupilką siedmioletniej Mary. Pewnego dnia okazuje się, że kotka zapada na jakąś chorobę, przez którą nie może się poruszać. Niestety mama dziewczynki zmarła wcześniej z powodu innej choroby, którą zaraziła się od papugi, a tata-weterynarz chce uśpić...

Thomasina zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Podczas tej lektury moje serduszko kociej mamy pękło na milion małych kawałeczków, ale i zrosło się na nowo.
To przepiękna opowieść, moim zdaniem dla nieco starszych czytelników niż mój Przedszkolak. Sporo tu filozoficznych rozważań o Bogu, o istocie dobra i miłosierdzia, o przeznaczeniu, stracie. I chociaż znajdziecie tutaj mnóstwo smutku, żalu, rozpaczy i żałoby, to wleje także w Wasze serca nadzieję i uzdrawiającą moc miłości. To trzeba przeczytać 💙

Thomasina jest kotką pewnej małej dziewczynki - Mary Rudah, córeczki weterynarza, o twardych zasadach, skamieniałym sercu, który zdecydowanie nie wykonuje zawodu z powołania. Na domiar złego, matka dziewczynki zmarła dawno z powodu pewnej choroby, którą zaraziła się od chorej papugi. Od tamtej pory ojciec dziewczynki stał się jeszcze bardziej zgorzkniały, a wszystkie cieplejsze uczucia przelał na córeczkę. Mary obdarzała uczuciem także swego kota, co budziło zazdrość ojca. Gdy więc pewnego dnia Thomasina wskutek nieszczęśliwego wypadku zostaje sparaliżowana, weterynarz bez chwili wahania podejmuje się uśpienia kota. Mary Rudah nie może wybaczyć ojcu i stopniowo popada w odrętwienie, które przeradza się w tak wielką żałobę, że Dziewczynka traci wolę życia i w pewnym momencie stoi nad krawędzią, ocierając się o śmierć.
W międzyczasie ojciec Mary poznaje dobrą, łagodną Lori - samozwańczą uzdrowicielkę leśnych stworzeń, która niespodziewanie robi wyłom w jego zgorzkniałym sercu (sceny, gdzie wspólnie ratują umęczone cyrkowe zwierzęta robią ogromne wrażenie).
Czy uda się uratować Mary Rudah? Czy jej ojciec znajdzie szczęście? I czy Thomasina rzeczywiście okaże się boskim stworzeniem i wróci w objęcia dziewczynki?
Przekonajcie się sami, warto, to ponad 400 stron wspaniałej lektury, od której ciężko się oderwać 💙

Thomasina zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Podczas tej lektury moje serduszko kociej mamy pękło na milion małych kawałeczków, ale i zrosło się na nowo.
To przepiękna opowieść, moim zdaniem dla nieco starszych czytelników niż mój Przedszkolak. Sporo tu filozoficznych rozważań o Bogu, o istocie dobra i miłosierdzia, o przeznaczeniu, stracie. I chociaż znajdziecie tutaj...

Nie zgadzam się że to książka dla dzieci. Tyle w niej smutku, rozpaczy że dorosłego czytelnika rozwala a co dopiero dziecko. Bardzo dobra książka mimo że nie jest ani lekka ani przyjemna

Nie zgadzam się że to książka dla dzieci. Tyle w niej smutku, rozpaczy że dorosłego czytelnika rozwala a co dopiero dziecko. Bardzo dobra książka mimo że nie jest ani lekka ani przyjemna

Thomasina zainspirowała mnie do myślenia nad wyglądem obecnego świata, a dziecku może dostarczyć wielu ważnych wartości, jednocześnie bez pouczania. Historia jest przepiękna i wzruszająca, a serce każdego miłośnika kotów pęknie na drobne kawałki po przeczytaniu tej książki.

Zapraszam do całej recenzji :)

https://kultura.poinformowani.pl/artykul/58049-thomasina-o-kotce-ktora-myslala-ze-jest-bogiem-recenzja

Thomasina zainspirowała mnie do myślenia nad wyglądem obecnego świata, a dziecku może dostarczyć wielu ważnych wartości, jednocześnie bez pouczania. Historia jest przepiękna i wzruszająca, a serce każdego miłośnika kotów pęknie na drobne kawałki po przeczytaniu tej książki.

Zapraszam do całej recenzji :)...

Nie zawiodłam się.
Absolutnie.

Znając datę premiery @wydawnictwokropka, "Thomasina, o kotce, która myślała, że jest bogiem" wyczekiwałam jej z ogromnym przejęciem. W końcu pierwsza książka Paula Gallico chwyciła bardzo mocno za moje wypełnione kocią miłością serce. 😊

Tak, tak, wiem.
To w teorii książka dla młodego czytelnika.
Ale kim bym była, gdybym w pierwszej kolejności sama nie poznała jej treści? 🤭
Poza tym moje dzieci są trochę młodsze niż zakładają ramy wiekowe...😂

Charaktery kotów są tak różne, że nie sposób określić je jednym zdaniem.
Thomasina jednak okazała się kotką autonomiczną, samodzielną a w dodatku posiadała te najznamienitsze cechy kociego gatunku- swoją boskość okazywała w każdym kroku swoich nieskalanych łapek.
Smukła, delikatna, piękna, o charakterze zgodnej przytulanki. O ile akurat nie miała innych planów. 😼
Nic dziwnego że Mary Ruadh pokochała ją najbardziej na świecie.
Jej życie kręciło się dookoła kociej towarzyszki odkąd straciła mamę.
Tuliła na spacerach, nosiła na barkach, przemierzała z nią ulice miasta a nawet doświadczała jej pociechy, gdy bała się nocnej burzy i koszmarów.❤

Brzmi wspaniałe, prawda?
Jak kwintesencja miedzygatunkowej przyjaźni.

A gdyby w okolicy trwal niestrudzenie ojciec i weterynarz, który nienawidzi zwierząt?
Taki, który zamiast walczyć o ich zdrowie i życie, wybiera drogę bez kszty empatii?

Historia Thomasiny to opowieść pełna emocji. Prowadzi przez radość, smutek, stratę, zgorzkniałość i brak uległości.
Jest w niej jednak kilka promyków nadziei, które na łamach lektury dojrzewają i stają się... lekiem.

Szczerze mówiąc?
Bardzo dawno nie wzruszyła mnie tak żadna książka.
Połączenie silnych wrażeń emocjonalnych i bólu głównej bohaterki z chęcią zemsty boskiej kocicy- zza grobu, tworzą genialną narrację.

Literatura jak ta, to pokaz nie tylko doskonałych umiejętności pisarskich autora ale także przegląd wartości czytelnika..
Którą stronę wybierze?
Której kibicuje?

Jeśli jesteście zainteresowani to serdecznie polecam Wam na jeden, lub dwa jesienne wieczory właśnie nią.
Nauka empatii w świecie w którym tak bardzo jej brak jest bezcenna.

Nie zawiodłam się.
Absolutnie.

Znając datę premiery @wydawnictwokropka, "Thomasina, o kotce, która myślała, że jest bogiem" wyczekiwałam jej z ogromnym przejęciem. W końcu pierwsza książka Paula Gallico chwyciła bardzo mocno za moje wypełnione kocią miłością serce. 😊

Tak, tak, wiem.
To w teorii książka dla młodego czytelnika.
Ale kim bym była, gdybym w pierwszej...