Przede wszystkim (być może ze względu na swój wiek) książka zawiera trochę informacji nieprawdziwych. Ze znanych mi tematów najbardziej uderzyły mnie fałszywe informacje o piśmie linearnym B i starożytnej filozofii greckiej - stanowczo wzbudza to zastanowienie, ile prawdy jest w pozostałej części tekstu. A ile jej jest, nie sposób ustalić. O ile autor podaje wiele kontrargumentów dla stanowisk, z którymi się nie zgadza, tak nie podaje żadnych, najmniejszych nawet dowodów, na prawdziwość swoich twierdzeń. Styl także pozostawia wiele do życzenia - gdzieś pomiędzy naukową treścią a popnauką, dla jednych będzie za ciężka, a dla innych zbyt nonsensownie rozwlekła i ze zbyt wieloma wplecionymi odniesieniami do zapomnianych już lub znanych tylko francuzom elementów kultury, z mnóstwem zbędnych dygresji i ozdobników. Nie nudziłem się, ale trochę czułem, że marnuję czas.

Przede wszystkim (być może ze względu na swój wiek) książka zawiera trochę informacji nieprawdziwych. Ze znanych mi tematów najbardziej uderzyły mnie fałszywe informacje o piśmie linearnym B i starożytnej filozofii greckiej - stanowczo wzbudza to zastanowienie, ile prawdy jest w pozostałej części tekstu. A ile jej jest, nie sposób ustalić. O ile autor podaje wiele...

Książka J. Heurgona jest jedną z kilku dostępnych w j. polskim opracowań dotyczących dziejów tajemniczego ludu Etrusków. Jej tytuł zawiera w sobie słowa "życie codzienne" i w istocie o nim Autor ten pisze najwięcej. Tak więc - skądinąd fascynujące i frapujące - zagadnienia etnogenezy Etrusków oraz ich języka schodzą w tej książce na plan dalszy. Nie znaczy to bynajmniej, że zostały zupełnie pominięte (tak np. uczyniła M. Korczyńska-Zdąbłarz w swoim HB-ku o bitwie pod Kyme),ale zajmują tyle miejsca, ile powinny. Autor bazuje na dużej ilości wzmianek na temat Etrusków, jakie zachowała literatura łacińska i grecka, oraz na badaniach archeologicznych w miastach Etrurii. Szczególnie często wykorzystuje piękne malowidła w etruskich grobowcach oraz napisy epigraficzne. Opisuje specyfikę tej nacji: jej zamiłowania do muzyki, stosunek do kobiet, talenty w dziedzinie... hydrauliki. Podkreśla też rolę, jaką odegrali Etruskowie w kształtowaniu się cywilizacji rzymskiej: Etruria capta ferum victorem cepit. Ostatni rozdział poświęcony jest kwestii literatury etruskiej i zachowanym fragmentom twórczości "ostatniego Etruska" - Mecenasa. Uważam tę książkę za znakomite opracowanie i polecam wszystkim zainteresowanym. Myślę, że jeśli miałbym wskazać książkę o Etruskach, od której należy zacząć poznawanie zagadnienia, wskazałbym nie Pallottino, nie Niemirowskiego, ale właśnie tę pracę Heurgona.

Tomasz Babnis

Książka J. Heurgona jest jedną z kilku dostępnych w j. polskim opracowań dotyczących dziejów tajemniczego ludu Etrusków. Jej tytuł zawiera w sobie słowa "życie codzienne" i w istocie o nim Autor ten pisze najwięcej. Tak więc - skądinąd fascynujące i frapujące - zagadnienia etnogenezy Etrusków oraz ich języka schodzą w tej książce na plan dalszy. Nie znaczy to bynajmniej, że...