Książka reklamowana jako thriller wygląda na oniryczną, nierzeczywistą opowieść snutą przez emerytowanego wrocławskiego nauczyciela, nie moja to bajka, chociaż przyznaję, że to jest dobrze, plastycznie napisane; przerwałem więc w połowie słuchanie audiobooka, dobrze czytanego przez Filipa Kosiora.

Książka reklamowana jako thriller wygląda na oniryczną, nierzeczywistą opowieść snutą przez emerytowanego wrocławskiego nauczyciela, nie moja to bajka, chociaż przyznaję, że to jest dobrze, plastycznie napisane; przerwałem więc w połowie słuchanie audiobooka, dobrze czytanego przez Filipa Kosiora.

Być może da się przeczytać
Ja po prostu po pierwszej godzinie słuchania audiobooka nie wiedziałem o co chodzi autorowi
Jak ktoś chce ......

Być może da się przeczytać
Ja po prostu po pierwszej godzinie słuchania audiobooka nie wiedziałem o co chodzi autorowi
Jak ktoś chce ......

Czuć, że autor się trochę jeszcze miota i najchętniej to by wszystkie swoje pomysły, twisty, mix i mastering wpakował w jedną książkę, a najlepiej to w jeden rozdział.
Ale jest w tym pisaniu coś świeżego, jest głębia, szukanie obiektywizmu w nierozwiązywalnych dylematach. Widać, że głowa sztampy nie lubi i rozwiązań szuka w stylu crossover.
Także, mniej gęstości więcej niedopowiedzeń i przestrzeni na domysły, a będzie ósemkowo.

Czuć, że autor się trochę jeszcze miota i najchętniej to by wszystkie swoje pomysły, twisty, mix i mastering wpakował w jedną książkę, a najlepiej to w jeden rozdział.
Ale jest w tym pisaniu coś świeżego, jest głębia, szukanie obiektywizmu w nierozwiązywalnych dylematach. Widać, że głowa sztampy nie lubi i rozwiązań szuka w stylu crossover.
Także, mniej gęstości więcej...

Pierwsze spotkanie z autorem i trafne.
Dobra książka. Polecam

Pierwsze spotkanie z autorem i trafne.
Dobra książka. Polecam

❗TW: przemoc (psychiczna i fizyczna),depresja, nerwica

★ Pierwszy raz mam aż tak duży problem ze stwierdzeniem czy książka mi się podobała, czy nie. Po opisie byłam przekonana, że to horror (,,spadają nieżywe jaskółki"; ,,ktoś chodzi po opuszczonym domu") jednak książka okazała się być thrillerem, a istnienia wspomnianych w opisie "strasznych" sytuacji w ogóle nie pamiętam. Słuchając jej miałam uczucie, że nie jest ona zbyt interesująca; nie wywołuje ciągłego uczucia niepokoju i nie ma wielu plot twistów, a akcja dzieje się głównie między dwoma bohaterami. Jednocześnie nie byłam w stanie wyłączyć audiobooka, bo chciałam wiedzieć jak skończy się ta historia i co skłoniło Jana do zrobienia tego, co zrobił.

★ Główny bohater - Jan (emeryt, choć dla mnie bardziej zachowywał się jakby miał 35-40lat, a nie 60) - od pierwszej strony wykreowany jest na spokojnego, miłego staruszka, który zajmuje się ogrodem, udziela korepetycji, a nawet pewnego dnia pomaga innemu starszemu panu z demencją znaleźć drogę do domu. I tak przez początek książki ma się wrażenie czytania historii obyczajowej. A potem następuje taki zwrot akcji, że musiałam dwa razy przesłuchać tego fragmentu, bo nie byłam pewna, czy dobrze usłyszałam. Jak można się domyślić, Jan odkrywa swoją mroczną stronę i tajemnicę, całkiem intrygującą, bo jej rozwiązanie dostajemy dopiero na samym końcu, a tytułowa ,,obietnica" gra tu dużą rolę.

★ Jak to w przypadku thrillerów, nie mogę za dużo powiedzieć, bo wszystko może być spojlerem. Gdybym miała ją jakoś podsumować, to widzę, że teraz patrzę na nią bardziej optymistycznie, bo nie pamiętam już, co przeszkadzało mi podczas słuchania. Ocenę jednak zostawię taką, jaką wystawiłam po skończeniu.

❗TW: przemoc (psychiczna i fizyczna),depresja, nerwica

★ Pierwszy raz mam aż tak duży problem ze stwierdzeniem czy książka mi się podobała, czy nie. Po opisie byłam przekonana, że to horror (,,spadają nieżywe jaskółki"; ,,ktoś chodzi po opuszczonym domu") jednak książka okazała się być thrillerem, a istnienia wspomnianych w opisie "strasznych" sytuacji w ogóle nie...

Książka przedziwna, wciąga, jest nieoczywista, pochłania się ją za jednym zamachem. Bardzo ciekawy autor

Książka przedziwna, wciąga, jest nieoczywista, pochłania się ją za jednym zamachem. Bardzo ciekawy autor

"Wszystko ma datę ważności, wszystko kończy się, odchodzi i przemija, a im zacieklej próbujemy zaprzeczać, tym mocniej ta prosta prawda dociska nas do ziemi. Z której powstaliśmy i do której wrócimy"

Pierwsze co przychodzi mi do głowy, kiedy myślę o "Obietnicy" to fakt, że tak naprawdę nigdy do końca nie wiemy, co kryje się w umyśle (lub piwnicy) człowieka, którego mijamy na ulicy. 🫣

Jan snuje swoją historię, z początku powoli, dając się poznać jako człowiek spokojny, trochę samotny, którego życie po emeryturze zwolniło i obrało pewien tor, żeby po kilkudziesięciu stronach, tą samą nieco melancholijną narracją opowiedzieć nam o strasznych zbrodniach, tajemnicach przeszłości i okrutnych czynach.

Zbrodnia sprzed lat, braterska obietnica i chęć zadośćuczynienia za krzywdy - to klucz tej histori. Klucz, który otwiera wiele drzwi i przeprowadza nas przez wątki poboczne, relacje i wydarzenia, które spajają całość w trochę mroczną i zaskakującą historię.

Połączenie poniekąd psychologiczno-filozoficznej narracji jak najbardziej na plus. Obawiałam się przed lekturą, że będzie ona zbyt przytłaczająca, na szczęście moje obawy okazały się niepotrzebne.

Bohaterów nie ma wielu, jednak ci którzy są, odznaczają się w książce i nie dają o sobie zapomnieć - mam wrażenie (a raczej przekonanie),że żaden nie jest przypadkowy.

Książka całkiem krótka, ale jak na tę objętość znalazłam w niej wszystko czego potrzebowałam w tej historii. Po skończeniu nie czułam, że czegoś mi brakuje.

Jeżeli ktoś czyta kryminały, myślę, że ten go nie zawiedzie. A jeżeli, tak jak ja, jesteś nowy w tym gatunku, zaręczam, że po lekturze będziesz miał/a ochotę na więcej. 🖤

"Wszystko ma datę ważności, wszystko kończy się, odchodzi i przemija, a im zacieklej próbujemy zaprzeczać, tym mocniej ta prosta prawda dociska nas do ziemi. Z której powstaliśmy i do której wrócimy"

Pierwsze co przychodzi mi do głowy, kiedy myślę o "Obietnicy" to fakt, że tak naprawdę nigdy do końca nie wiemy, co kryje się w umyśle (lub piwnicy) człowieka, którego mijamy...

Niesamowita książka. Pięknie napisana, bez lania wody, a jednak pełna treści. Jest podzielona na trzy części. Pierwsza to studium dnia głównego bohatera Jana, emerytowanego anglisty. Jawi się w nich pan Jan jako surowy ale wrażliwy człowiek. Pięknie są napisane te rozdziały. Takie opisy, mało zdarzeń, a więcej obserwacji, ale pełne poezji. Potem poznajemy wydarzenia, które dają kłam tamtej wcześniejszej części, aż na końcu następuje wyjaśnienie. Ale i tak zakończyłam lekturę z otwartą buzią i pytaniami o odpowiedzialność, o rodzinę, o indywidualizm i spełniane obietnic, o zło moralne, aż wreszcie o to, czy słabszy ma prawo wymagać od nas czynów niegodziwych (i tutaj system naliczył równo 666 znaków graficznych, co przejęło mnie grozą....).
Początkowo napisałam koleżance, że czytam męską powieść, ale to nie jest powieść męska. Nie da się tego powiedzieć po przeczytaniu całości. To powieść uniwersalna, chociaż mamy wyraźne odniesienia do topografii Wrocławia oraz do stanu z końca pandemii Covid.
Ta książka ukazuje postaci i zachowania jakby z greckiej tragedii lub tragedii Szekspira. Na szczęście w życiu mało jest takich. Ale mamy inne, a ta książka do takich pytań skłania. Mamy bohatera, który spełniwszy obietnicę bratu nabawił się nerwicy i złamał cały Dekalog. Mamy kalekiego brata, który zemstą ogarną innych, mamy człowieka, którego ukarano do śmierci przez pijackie zaniedbanie. Mamy wreszcie samotnych ludzi, którym jeden uśmiech Jana, jedna rozmowa z nim ratuje duszę, ale i mamy ludzi, którym spotkanie z nim przynosi zgubę.
Nie opowiadając treści chciałam się skupić na słowie odpowiedzialność. Ta książka takie pytanie stawia. I to pytanie świeżo po jej lekturze mi w głowie brzęczy. Na ile inni nas kształtują? Na ile my odpowiadamy za to co robimy? Czy zło jest czymś realnie istniejącym na świecie? Co zmazuje zło? Inne zło? Dobro? Kara adekwatna do czynu? Aż wreszcie z innej beczki: czy rodzina ma prawo nam wbijać kajdany na ręce i marnować nam życie? Ja teraz mam w rodzinie problemy zdrowotne i to do takich myśli skłoniła mnie ta książka. Na ile inni mają prawo narzucać nam balast odpowiedzialności, a na ile to nadużycie. Kiedy zło wymyka nam się z rąk i zaczyna się reakcja łańcuchowa? Książka niepokoi i zostawia w głowie masę pytań, a to jest synonim dobrej literatury.....
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Niesamowita książka. Pięknie napisana, bez lania wody, a jednak pełna treści. Jest podzielona na trzy części. Pierwsza to studium dnia głównego bohatera Jana, emerytowanego anglisty. Jawi się w nich pan Jan jako surowy ale wrażliwy człowiek. Pięknie są napisane te rozdziały. Takie opisy, mało zdarzeń, a więcej obserwacji, ale pełne poezji. Potem poznajemy wydarzenia, które...

Dostałam w ręce małą, a raczej cienką publikację i... czuje się przez nią pokonana. Dawno mnie tak żadna książka nie umęczyła.

Ale od początku...

Głównym bohaterem jest Jan, emerytowany nauczyciel języka angielskiego. Poznajemy go w momencie udzielania korepetycji. Pomiędzy nim a chłopcem istnieje pewna nić przywiązania i zaufania - obaj są osamotnieni w życiu. Jan nie ma bliskich, ani przyjaciół... swoje urodziny spędza bez pompy i świętowania. Podczas powrotu do domu, odnosi jeszcze kociaka zaprzyjaźnionej kobiecie. ich rozmowa przez zamknięte drzwi ponownie ukazuje nam wyalienowanie naszego bohatera. Ale także jago dobre serce - potrafi zatroszczyć się o chłopca, przejmuje się kotem błąkającym po mieście i jest dobrym słuchaczem.

Mężczyzna w sposób analityczne i jednocześnie prosty sposób opisuje siebie i świat. To mnie w nim ujęło, podobnie jak miłość do książek oraz ogrodu. Zainteresował mnie jako wykreowana postać literacka. Chciałam poznać go lepiej i śledzić jego dalsze losy.

Autor po wstępnym "zaprezentowaniu" nam bohatera pierwszoplanowego dodał intrygę kryminalną - w pobliżu domu Jana pojawiają się niedopałki papierosów i martwe ptaki. W nocy ktoś "buszuje" po opuszczonym domu na sąsiedniej posesji. Pojawia się też staruszek. Wygląda podejrzanie... Okazuje się jednak schorowanym starszym panem z niebanalną historią z przeszłości.

Na tym etapie potrzebowałam czegoś konkretnego i mocniejszego - zbrodni, zwrotu akcji. Rzeczy, która wzbudzi we mnie takie zainteresowanie, żebym nie mogła oderwać się od książki. Pojawi się tu jednak dziwna rodzina, która zamiast mnie intrygować zaczyna mnie odstręczać. Historia, która zapowiadała się na świetnie spędzony wieczór z książką zaczyna się robić nudnawa i przerysowana.



Książką Jana Godlewskiego ma świetnie wykreowanego bohatera głównego, ciekawe filozoficzne przemyślenia wypowiadane przez Jana. Intryga kryminalna zapowiadała się ciekawie. Autor w doskonały sposób analizuje samotność zwykłego, przeciętnego człowieka. Pojawiają się też wątki... hmm... magiczne? odrealnione? Wszystkie te elementy powinny złożyć się na coś wciągającego, niestety w moim odczuciu coś nie zagrało. Publikacja mnie nie wciągnęła. Męczyłam się przy czytaniu.



Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Dostałam w ręce małą, a raczej cienką publikację i... czuje się przez nią pokonana. Dawno mnie tak żadna książka nie umęczyła.

Ale od początku...

Głównym bohaterem jest Jan, emerytowany nauczyciel języka angielskiego. Poznajemy go w momencie udzielania korepetycji. Pomiędzy nim a chłopcem istnieje pewna nić przywiązania i zaufania - obaj są osamotnieni w życiu. Jan nie...

Jesień zawsze umyka mi pod znakiem książek, które albo zalewają nas mocno krwią i flakami w swojej drastyczności, albo historiami, które mają drugie dno. Zatapiam swoje czytelnicze zębiska i oddaje się lekturze bez reszty. Niestety, tym razem trochę się rozczarowałam, opis okładki brzmiał rewelacyjnie, jednakże obawą i niesmakiem okrasiło mnie pierwsze zdanie, jakie przeczytałam „Każdy ma swoją datę ważności, przychodzenia i odchodzenia” – takie podejście i uprzedmiotowienie jest dla mnie trudne.

Poznajemy emerytowanego nauczyciela Jana, który ma zaburzenia nerwicowe. Raczej jest introwertykiem i dobrze mu w takim sposobie bycia i życia. Pomijając różne dziwne sytuacje, mężczyzna trafia do mieszkania, gdzie domownicy żyją w żałobie po dawno zaginionym ojcu i mężu… I tutaj jest pies pogrzebany. Główny bohater jest całkiem dobrze wykreowany. Typowy samotnik, który w pierwszym rzucie nie robi na nas wrażenia, że coś z nim nie tak. Jednakże… Strasznie męczyłam tę książkę. Aż mi żal serce ściska, bo ja ogólnie lubię takie psychodeliczne klimaciki. Większość powieści kręci się wokoło przemijania i śmierci. To mocno mroczna fabuła, która miała mnie porwać, a w efekcie była dla mnie nijaka.

Oczywiście biorę pod uwagę, że zwyczajnie w świecie mogłam tej książki nie zrozumieć. Powieść jest trochę filozoficzna, trochę magiczna, a trochę o niczym. Liczyłam, że zrobi na mnie spore wrażenie, ale nie wpisała się w moje upodobania. Chyba bardziej to kwestia tego, że powieść jest dla mnie za smutna, za ciężka, jakaś taka nie do zrozumienia… Prawdą jest, że Autor wychodzi poza skalę zwykłości swoją książką. Nie wpisuje się w schematy, które były przewałkowane miliony razy, na setki różnych sposobów. Poczułam się zaintrygowana jego znajomą, z którą miał rzadkie spotkania i rozmowy, trochę żałuję, że ten wątek nie był rozpisany dosadniej i dłużej.

Całokształtem to nie tytuł dla mnie, jednak nie uważam, że komuś innemu ma się nie spodobać. Wręcz przeciwnie będę namawiać Was, byście sami spróbowali zapoznać się z historią i będzie ciekawie, móc podyskutować o tym, jakie mieliśmy oczekiwania co do powieści lub o wrażeniach po niej.

Jesień zawsze umyka mi pod znakiem książek, które albo zalewają nas mocno krwią i flakami w swojej drastyczności, albo historiami, które mają drugie dno. Zatapiam swoje czytelnicze zębiska i oddaje się lekturze bez reszty. Niestety, tym razem trochę się rozczarowałam, opis okładki brzmiał rewelacyjnie, jednakże obawą i niesmakiem okrasiło mnie pierwsze zdanie, jakie...