Z tych wszystkich myszowatych wydanych ostatnio oprócz Kawy Zombo to chyba najlepsza pozycja.

Z tych wszystkich myszowatych wydanych ostatnio oprócz Kawy Zombo to chyba najlepsza pozycja.

Lekka, niewymagająca lekturka i miłe dla oka ilustracje. Można miło spędzić czas przy tym komiksie, ale raczej nie zostanie na długo w głowie ;)

Lekka, niewymagająca lekturka i miłe dla oka ilustracje. Można miło spędzić czas przy tym komiksie, ale raczej nie zostanie na długo w głowie ;)

Przyjemna, choć dość prosta lektura. Mickey podczas eksperymentu przenosi się w przeszłość do różnych epok i spotyka znane historyczne postaci. Humor bardzo typowy dla komiksów z Myszką Mickey, kreska bardzo przyjemna dla oka. Niezbyt wymagająca, ale wciągająca historia.

Przyjemna, choć dość prosta lektura. Mickey podczas eksperymentu przenosi się w przeszłość do różnych epok i spotyka znane historyczne postaci. Humor bardzo typowy dla komiksów z Myszką Mickey, kreska bardzo przyjemna dla oka. Niezbyt wymagająca, ale wciągająca historia.

Ach, podróże w czasie. Temat zawsze na... czasie, który nigdy się nie znudzi i można go wałkować na miliard sposobów. Tym razem dostajemy jego kolejną wariację w wydaniu Myszogrodzkim, a raczej Myszki Miki, skaczącej po różnych epokach. W każdej ląduje jednak tylko na chwilę i to do tego w sposób losowy, choć czasy dinozaurów odwiedza kilkukrotnie. Spójrzmy zatem z dystansu na tą dziwaczną przygodę, przesyconą absurdem oraz humorem.

Nasz bohater trafia do laboratorium zwariowanych braci naukowców. Jeden tworzy maszyny, a drugi jest chemikiem, przy czym obaj ostro ze sobą konkurują. Wspólnie jednak opracowali maszynę czasu, gdzie za pomocą specjalnej kapsułki chemicznej można przenieść się w dowolne miejsce. Jednak tylko aparatura pozwala sprecyzować lokalizację. Niestety w wyniku głupiego niedopatrzenia Miki zostaje pozbawiony aparatury i porusza się w tunelu czasoprzestrzennym zupełnie losowo. Szybko odkrywa, że cios w głowę aktywuje kapsułkę, ale im częściej to robi, tym mocniej musi się zdzielić.

Humoru jest tutaj sporo i widać, że seria jest skierowana głównie do młodszego odbiorcy. Z drugiej strony bawiłem się na niej wyśmienicie, mimo że bardziej wolę przygody Kaczora Donalda i Wujaszka Sknerusa. W czasie lektury odwiedziłem sporo ikonicznych miejsc, jak Paryż za czasów budowy ich słynnej wieży, Rzym z okresu Kommudusa czy oczywiście prehistorię. Jednak autorzy zabierają nas również do kilku mniej rozpoznawalnych miejsc. I to jest miłe, bowiem urozmaica oklepany standard podróży w czasie.

To co szczególnie przypadło mi do gustu to rysunek. Ciekawa kreska, mocno współczesna, ale z nutą nostalgii do pierwszych animacji z Myszką Miki w roli głównej. W moich oczach zabieg udał się ten wyśmienicie, szczególnie, że podrasowano go odrobiną groteski, co umiejętnie działa z humorem scenariusza. W efekcie tego zabiegu tytuł powinien trafić zarówno w gusta dzieci, jak i dorosłych oraz warto wrzucić go do swej kolekcji, jeśli jesteśmy fanami przygód postaci z Myszogrodu lub Kaczogrodu. Innymi słowy - warto udać się w tą krótką, acz dynamiczną, podróż.

Ach, podróże w czasie. Temat zawsze na... czasie, który nigdy się nie znudzi i można go wałkować na miliard sposobów. Tym razem dostajemy jego kolejną wariację w wydaniu Myszogrodzkim, a raczej Myszki Miki, skaczącej po różnych epokach. W każdej ląduje jednak tylko na chwilę i to do tego w sposób losowy, choć czasy dinozaurów odwiedza kilkukrotnie. Spójrzmy zatem z dystansu...

PopKulturowy Kociołek:

Jak sam tytuł wskazuje, przedstawiona w albumie historia skupia się na podróżach w czasie. Miki jako dziennikarz otrzymuje szansę przeprowadzenia wywiadu z wynalazcami wehikułu czasu. Nie wszystko jednak idzie tak, jak powinno i w wyniku pewnego wypadku bohater wyrusza w ekscytującą i momentami niebezpieczną podróż po epokach.

Podstawą całego scenariusza są piętrzące się tutaj gagi, które powinny rozbawić każdego (niezależnie od wieku). Dodatkowo należy docenić umiejętność scenarzysty połączenia „klasycznego klimatu”, gigantycznej dawki humoru i prostej, ale przyjemnej w odbiorze nutki edukacyjnej. Dab w zabawny i przemyślany sposób konfrontuje Mikiego nie tylko ze znanymi postaciami (naukowcami, artystami),ale również osadza go w realiach wielu znanych wydarzeń historycznych (np. misja Apollo). Pozwala to młodemu czytelnikowi poznać szczyptę historii, która może pobudzić jego ciekawość.

Najmniejszych powodów do marudzenia, nie ma również, jeśli chodzi o oprawę wizualną. Fabrizio Petrossi jak na doświadczonego artystę pracującego od bardzo dawna dla Disneya, genialnie wizualizuje historię Mikiego. Jego prace zachowują „klasyczną formę” dawnych dzieł WD, jednocześnie są one ciągle na tyle urokliwe i kolorowe, że trudno jest oderwać od nich wzrok.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-myszka-miki-miki-podrozuje-w-czasie/

PopKulturowy Kociołek:

Jak sam tytuł wskazuje, przedstawiona w albumie historia skupia się na podróżach w czasie. Miki jako dziennikarz otrzymuje szansę przeprowadzenia wywiadu z wynalazcami wehikułu czasu. Nie wszystko jednak idzie tak, jak powinno i w wyniku pewnego wypadku bohater wyrusza w ekscytującą i momentami niebezpieczną podróż po epokach.

Podstawą całego...

MYSZKA MIKI I WEHIKUŁ CZASU

Był niegdyś cykl „Kaczor Donald i wehikuł czasu”, legenda już, pamiętana pewnie właściwie tylko przez fanów. Ale pamiętanie warta. A to, co robią disnejowskie kaczki, disnejowskie myszy często też robią, więc na tej samej zasadzie tym razem to Miki wsiada w wehikuł i podróżuje przez ery i epoki. I robi to nieźle. Może „Donald” był pod tym względem lepszy, ale zabawa nadal jest na poziomie i ucieszy fanów Disneya w każdym wieku.

Myszka Miki jest dziennikarzem i jak to dziennikarz, zajmuje się różnymi ciekawymi sprawami. Tym razem jego zawodowym celem stał się wywiad z wynalazcami. I to nie byle jakimi, bo z ludźmi odpowiedzialnymi za stworzenie wehikułu czasu. Ale los zechce, że to on właśnie wypróbuje możliwości maszyny i odkryje, jakie przygody czekają na niego w… czasie!

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/10/miki-podrozuje-w-czasie-dabs-fabrizio.html

MYSZKA MIKI I WEHIKUŁ CZASU

Był niegdyś cykl „Kaczor Donald i wehikuł czasu”, legenda już, pamiętana pewnie właściwie tylko przez fanów. Ale pamiętanie warta. A to, co robią disnejowskie kaczki, disnejowskie myszy często też robią, więc na tej samej zasadzie tym razem to Miki wsiada w wehikuł i podróżuje przez ery i epoki. I robi to nieźle. Może „Donald” był pod tym...

Jest to część która najmniej do tej pory przypadła mi do gustu. Zamysł w sumie spoko ale czegoś mi brakowało.

Jest to część która najmniej do tej pory przypadła mi do gustu. Zamysł w sumie spoko ale czegoś mi brakowało.