Moja Kambodżana to wspomnienia wydarzeń, które autor przeżył jako młody chłopak, służąc jako żołnierz ONZ na drugim końcu świata. Jak sam mówi: zwykłe wspomnienia zwykłego człowieka. Wspomnienia, które mają na celu pokazać ludzkie słabostki, strach, tęsknotę, ale także, mimo wszystko, odrobinę poczucia humoru w tak niesprzyjających okolicznościach.


Jedna z opinii recenzentów:
Refleksyjne i bardzo osobiste, ale też napisane z dystansem i pełne humoru wspomnienia z udziału polskich żołnierzy w Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kambodży (UNTAC) w latach 1992–1993. O bohaterstwie i strachu, życiu i śmierci, poczuciu misji i tęsknocie za rodziną, religii i sprawach doczesnych, zbrodniach Czerwonych Khmerów i niesieniu Kambodży międzynarodowej pomocy, wdzięczności Kambodżan i zapomnieniu w Polsce, współpracy z zachodnimi kontyngentami i socjalistycznej przeszłości, ciężkiej służbie i tropikalnych plażach, swojskiej kiełbasie z grilla i egzotycznym owocu duriana. Wciągająca i cenna lektura dla każdego zainteresowanego misjami pokojowymi, w tym wykładowców uniwersyteckich i studentów.
Dr hab. Marcin Kosienkowski, prof. KUL

Część dochodu ze sprzedaży tej książki zostanie przeznaczona na wsparcie szkoły w Kambodży - stąd także udział wydawnictwa dziecięcego w wydaniu tej pozycji.

Fragment książki:
(...) Jechałem z kolegą odebrać kogoś z odprawy w Kwaterze Głównej UNTAC. Droga przebiegała spokojnie do czasu, aż trafiliśmy w ciemną uliczkę, o jedną za daleko. Rozpalone ognisko na poboczu i kilkunastu pijanych żołnierzy, którzy zatrzymują nas do kontroli. Podchodzi do mnie mocno zataczający się Khmer, wymachując rewolwerem niczym kowboj z amerykańskich westernów podczas bijatyki w saloonie. Do okna pasażera podbiega kolejny z karabinem maszynowym i obaj wrzeszczą w niezrozumiałym dla nas języku, od czasu do czasu wplatając w potok słów pojedyncze angielskie zwroty: – Dwadzieścia dolarów! Teraz! Dwadzieścia dolarów! Tyle mogło kosztować życie dwóch żołnierzy Wojska Polskiego w Kambodży (…).