Mimo, że z autorką już wcześniej się spotkaliśmy, ta książka dopiero teraz wpadła nam w ręce i to całkiem przypadkiem, bo na wyprzedaży w markecie.

Przeczytałyśmy z córką i muszę powiedzieć, że jestem miło zaskoczona. Historie są dość ciekawe i dobrze zbudowane tzn bogate w treść. Często zdarza się, że takie książki posiadają rozdziały wielkości kilku zdań i ledwo człowiek zacznie czytać, a już trzeba kończyć. Tu jednak ta treść jest, co dla mnie jest plusem.
Kolejna rzecz, że opowiadania są takie zwyczajne ale urocze, ciekawe, nie wiele nudą.
Nawet obrazki, które jak dla mnie dość karykaturalnie przedstawiają ludzi, dodają uroku całości.

Jedyny minus jaki daje to za ten rozdział o duchach. Nawet nie wiem dla jakiego wieku dedykowana jest ta książka, ale zakładam, że raczej pewnie w okolicach 5-8 lat. I to mnie zastanawia skąd u autorów potrzeba pisania o starsznych rzeczach w takich książkach, która na ogół jest miła i ciepła.

Moja córka ma niespełna pięć lat i jest na etapie, w którym bardzo boi się wszelkiej maści straszydeł, ten rozdział zaczęłyśmy czytać ale go odpuściłyśmy bo córka się bała. I dla mnie jako dla mamy, która dość uważnie dobiera jej literaturę, fakt istnienia takich wątków jest trochę męczący. Bo zakładam, że moja córka nie jest jedyną, która boi się duchów.

Wiem, ktoś może powiedzieć, że taki etap i skoro się boi to tak jakby ma świadomość ich "istnienia" (choć my dorośli już wiemy, że nie ma się czego bać) więc równie dobrze może poczytać o przygodach innych dzieci, ale ja się nie zgadzam. U nas to nie zdaje egzaminu i taka książka zawsze jest wertowana, żeby tylko minąć te strony.

Poza tym wszystko jest naprawdę okej.

Mimo, że z autorką już wcześniej się spotkaliśmy, ta książka dopiero teraz wpadła nam w ręce i to całkiem przypadkiem, bo na wyprzedaży w markecie.

Przeczytałyśmy z córką i muszę powiedzieć, że jestem miło zaskoczona. Historie są dość ciekawe i dobrze zbudowane tzn bogate w treść. Często zdarza się, że takie książki posiadają rozdziały wielkości kilku zdań i ledwo...

To było nasze pierwsze spotkanie z mieszkańcami ulicy Słonecznikowej, ale myślę, że nie ostatnie. Opowieści zawarte w książce są bardzo sympatyczne, miłe, wręcz sielankowe. Podobny klimat jak w serii o Toli, ale to mamy większą gromadkę dzieci. Lubię czytać z moim przedszkolakiem o rzeczach zwyczajnych, codziennych. O zwykłych dzieciach, które psocą; o zwykłych rodzicach, którym udaje się wymyślić ciekawe zajęcia dla swoich pociech i nie zwariować;)

Podoba mi się to, że książka może podpowiadać przedszkolakom pomysły na ciekawe zabawy, a rodzicom - jak miło spędzać czas z dziećmi.

To było nasze pierwsze spotkanie z mieszkańcami ulicy Słonecznikowej, ale myślę, że nie ostatnie. Opowieści zawarte w książce są bardzo sympatyczne, miłe, wręcz sielankowe. Podobny klimat jak w serii o Toli, ale to mamy większą gromadkę dzieci. Lubię czytać z moim przedszkolakiem o rzeczach zwyczajnych, codziennych. O zwykłych dzieciach, które psocą; o zwykłych rodzicach,...

Milutka i rodzinna. Wspólne pieczenie pierniczków, robienie zdrowych ciasteczek dla ptaków z nasion, wspólne budowanie paśnika, zabawa w duchy - przebieranki wyciągnięte ze starej skrzyni, aj jak sielsko, przyjemnie i słodziutko ;)

Milutka i rodzinna. Wspólne pieczenie pierniczków, robienie zdrowych ciasteczek dla ptaków z nasion, wspólne budowanie paśnika, zabawa w duchy - przebieranki wyciągnięte ze starej skrzyni, aj jak sielsko, przyjemnie i słodziutko ;)

Bardzo polecam dzieciakom, rodzicom, opiekunom.

Bardzo polecam dzieciakom, rodzicom, opiekunom.

Rodzina Poziomków nawet zimą w akcji. Jest śnieżnie, choć papierowo, lodowo, choć poduszkowo i bardzo ,ale to bardzo pomysłowo. Zacna seria.

Rodzina Poziomków nawet zimą w akcji. Jest śnieżnie, choć papierowo, lodowo, choć poduszkowo i bardzo ,ale to bardzo pomysłowo. Zacna seria.

Zimowa pora to czas, kiedy można się doskonale bawić. Rodzina ze Słonecznikowej 5 doskonale to udowadnia, wcale nie zamierza się nudzić. Przed mamą, tatą, Adasiem, Lilką i Krzysiem wiele niesamowitych przygód. Tak jak w dwóch poprzednich tomach, tak i w tym mamy cztery rozdziały, a każdy to inna historia. Będzie poskramianie duchów, niebanalne przedstawienie dla rodziców, szalone sztuczki cyrkowa, a nawet szykowanie śniegu. Każda jest ciekawa, wciągająca, momentami zabawna, a także pokazująca jak fajnie można spędzić czas podczas zimowych dni.

Tekst jest ciekawy, a przy tym napisany „pod dziecko”. Nie ma w nim wielu trudnych słów, co zachęca malca do słuchania.

Wizualnie książka jest dość ładna. Znajdziemy w niej dość duże, kolorowe ilustracje adekwatne do treści. Zdecydowanie przyciągają wzrok i zachęcają do czytania.

W serii znajdziemy cztery tomu, po jednym na każdą porę roku. Tom o zimie jest ostatni.

„Słonecznikowa 5. Zimowa uczta. Tom 4” to świetna książka dla dzieci, w której znajdziemy ciekawe historie, a przy okazji dowiemy się, że zimowe dni wcale nie muszą być nudne. Z przyjemnością polecam.

Recenzja książki pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/02/slonecznikowa5ziomowaucztawydawnictwowilga.html

Zimowa pora to czas, kiedy można się doskonale bawić. Rodzina ze Słonecznikowej 5 doskonale to udowadnia, wcale nie zamierza się nudzić. Przed mamą, tatą, Adasiem, Lilką i Krzysiem wiele niesamowitych przygód. Tak jak w dwóch poprzednich tomach, tak i w tym mamy cztery rozdziały, a każdy to inna historia. Będzie poskramianie duchów, niebanalne przedstawienie dla rodziców,...

Zimowa część to nie tylko zabawy inspirowane tą porą roku, ale również kolejna porcja kreatywnych pomysłów, które będą atrakcją dla całej rodziny. Zima to także troska o zwierzęta, której chcą nauczyć swoich dzieci rodzice i z których warto czerpać przykład.

Inspirujące rozwiązania, proste i pomysłowe zabawy są domeną tej radosnej rodziny. Gromadka ze Słonecznikowej potrafi wyczarować coś z niego i w najzwyklejszą zabawę tchnąć życie! Ilustracje pięknie oddają ciepło relacji jakie panują wśród domowników, co dodaje uroku calej serii.

Zawsze świetnie się bawimy na Słonecznikowej 5 😊

Zimowa część to nie tylko zabawy inspirowane tą porą roku, ale również kolejna porcja kreatywnych pomysłów, które będą atrakcją dla całej rodziny. Zima to także troska o zwierzęta, której chcą nauczyć swoich dzieci rodzice i z których warto czerpać przykład.

Inspirujące rozwiązania, proste i pomysłowe zabawy są domeną tej radosnej rodziny. Gromadka ze Słonecznikowej...

Wielkimi krokami zbliżają się święta i zaczynamy pomału czuć klimat bożonarodzeniowy❄️
Do naszej biblioteczki pomału dołączają świąteczne książeczki, a wśród nich najnowsza już czwarta część zabawnej rodzinki Pana Łukasza i Pani Natalii „Ulica Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” Anieli Cholewińskiej-Szkolik.🎄

Tym razem wraz z bohaterami książki wejdziemy w klimat zimowy oraz świąteczny.
Dzieci z mamą będą piekły pierniczki, oraz przygotują przysmaki dla ptaszków. Staś z tatą wpadną na pomysł jak można jeszcze pomóc zwierzętom i zbudują paśnik dla reniferów 🦌
Dzieciaki przygotują przedstawienie, w którym to jak się okaże główną rolę odegra pies Zadzior. Bak śniegu na dworze ? dla dzieci to nie problem i stworzą swój własny w kuchni.
Gdy już spadnie śnieg rodzina będzie się świetnie bawić na zewnątrz, a po powrocie do domu urządzą przedstawienie cyrkowe.

Rodzinka z ul. Słonecznikowej na nudę nigdy nie może narzeka. Kiedy ich planów nie można zrealizować zawsze znajdą rozwiązanie by mimo wszystko miło spędzić czas razem 😊
To sympatyczna rodzinka, która pokazuje codzienne i normalne życie.
Polecam 😊

Wielkimi krokami zbliżają się święta i zaczynamy pomału czuć klimat bożonarodzeniowy❄️
Do naszej biblioteczki pomału dołączają świąteczne książeczki, a wśród nich najnowsza już czwarta część zabawnej rodzinki Pana Łukasza i Pani Natalii „Ulica Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” Anieli Cholewińskiej-Szkolik.🎄

Tym razem wraz z bohaterami książki wejdziemy w klimat zimowy oraz...

Aniela Cholewińska- Szkolik - „Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” – Wydawnictwo Wilga.
Na Słonecznikowej 5 nadeszła zima. Tylko, że jakaś taka hmmm… mokra, szara, deszczowa. Zupełnie jak u nas za oknem. Bliźniaki Lilka i Krzyś, oraz ich młodszy brat Adaś wiedzą jak „wyczarować” śnieg. Wystarczy trochę wyobraźni i można się poczuć jak zwierzątka w szklanej śnieżnej kuli -pozytywce. Ta kula to prezent, który przysłał im wujek Julek …
„W środku stał maleńki domek otoczony choinkami, a wokół niego biegały sympatyczne zwierzątka: sarenka, lisek, mały niedźwiadek. Na dachu przycupnęła uśmiechnięta wiewiórka, a spod gałęzi choiny nieśmiało wychylał pyszczek jeż. I co najważniejsze, wszędzie wirował srebrzysty śnieg.”
W domu na Słonecznikowej też wszystko obsypane jest śniegiem: rodzice, dzieci, Zadzior i Tuptuś. Trochę takim nierzeczywistym śniegiem, ale skoro zima się ociąga …
Wypatrując prawdziwego śniegu bliźniaki i Adaś rysują zimowe obrazki, bawią się w duchy, cyrk, organizują dla rodziców „upiorne” przedstawienie, pieką pierniki i przygotowują przysmaki dla skrzydlatych gości zza okna. A Krzyś z tatą zbijają z desek stołówkę. Domyślacie się dla kogo? Zadziorowi bardzo podoba się to miejsce.
W końcu nadchodzi prawdziwa zima, dzieci wraz rodzicami inaugurują ją długim spacerem. Organizują bitwę na śnieżki, lepią bałwana i udają zwierzęta polarne.
Jakie zwierzęta żyją w Arktyce i na Antarktydzie?
Jakie zwierzęta polarne podczas zabawy będą naśladować Krzyś i Lilka?
Kto zna mieszkańców ulicy Słonecznikowej na pewno domyśla się kim będzie Adaś.
Tylko czy to zwierzątko żyje na biegunie? To już musicie sprawdzić sami.
Czekacie na zimę i na śnieżne ferie? Odpoczywajcie, spacerujcie, a jeśli pogoda będzie sprzyjać uprawiajcie sporty zimowe. Zachęcam, koniecznie przeczytajcie tę i poprzednie części Słonecznikowej 5. Książeczka odrobinę świąteczna, prawie zimowa, w pewnym stopniu ekologiczna, bardzo rodzinna i nieskończenie pomysłowa. Dla przedszkolaków w sam raz. Czytajcie, słuchajcie, dobrze się bawcie. Polecam.

Aniela Cholewińska- Szkolik - „Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” – Wydawnictwo Wilga.
Na Słonecznikowej 5 nadeszła zima. Tylko, że jakaś taka hmmm… mokra, szara, deszczowa. Zupełnie jak u nas za oknem. Bliźniaki Lilka i Krzyś, oraz ich młodszy brat Adaś wiedzą jak „wyczarować” śnieg. Wystarczy trochę wyobraźni i można się poczuć jak zwierzątka w szklanej śnieżnej kuli...

Chyba nie ma lepszej pory na ćwiczenie uważności niż zima. Właśnie wtedy czas wolniej płynie. Ty siedzisz w fotelu, popijasz herbatkę i patrzysz, jak dzieci się bawią. Ewentualnie ciągną za włosy/zrzucają wazon z regału/ciągną kota za ogon. Zatrzymajmy się jednak przy wyobrażeniu spokojnych i łagodnych chwil 😉 Przecież to one są takie kojące. To one nas relaksują. I właśnie o tych momentach, wesołych i otulonych warstewką białego puchu, jest "Słonecznikowa 5. Zimowa uczta".

Myślałam, że ta część będzie zdominowana świąteczną aurą, jednak wcale tak nie jest. Jedynie pierwsze opowiadanie skupia się na przedświątecznych przygotowaniach, a dokładnie na wspólnym pieczeniu pierników. I to bardzo dobry pomysł, bo zapach cynamonu i goździków będzie w dalszej części tylko gdzieniegdzie wyczuwalny, ale nie przyćmi całej zimowej opowieści. Bo przecież zima to nie tylko Święta.

W "Zimowej uczucie" będzie też czas na dokarmianie ptaków, zabawę w teatrzyk z duchami, robienie domowego śniegu, a nawet na cyrkowe sztuczki. Będą spacery, drzemki w ciągu dnia, rozgrzewająca herbata i lody na deser. A wszystko w atmosferze bliskości, czułości i miłości.

Aniela Cholewińska-Szkolik już w poprzednich częściach "Słonecznikowej 5" przyzwyczaiła nas do historii, z których bije ciepło, spokój i radość. I w "Zimowej uczcie" również poczujesz się jak pod ciepłą kołderką z bliskimi u boku. Bo ta książka zaprasza do celebrowania właśnie takich zwyczajnych chwil. A jeśli nauczysz swoje dziecko dostrzegać radość i piękno na co dzień, to wszelkie stresy i wyzwania nie będą mu już takie straszne.

"Zimowa uczta" to książka wprost stworzona do głośnego i bliskiego czytania. Zwłaszcza wtedy, gdy potrzebujesz wyciszenia i poczucia beztroski. Sięgaj po nią śmiało!

Chyba nie ma lepszej pory na ćwiczenie uważności niż zima. Właśnie wtedy czas wolniej płynie. Ty siedzisz w fotelu, popijasz herbatkę i patrzysz, jak dzieci się bawią. Ewentualnie ciągną za włosy/zrzucają wazon z regału/ciągną kota za ogon. Zatrzymajmy się jednak przy wyobrażeniu spokojnych i łagodnych chwil 😉 Przecież to one są takie kojące. To one nas relaksują. I właśnie...