Polska jest wolna od rasizmu, bo przecież nie była państwem kolonialnym. Gdy zapytałam bliskie mi osoby, czy w Polsce jest rasizm, wszystkie odpowiedziały, że nie ma. Nacjonalizm? Tak. Zwolennicy faszyzmu? Tak. Ale rasizm? Nie. Czy więc rasizm jest wpisany w polskość? Na to pytanie starają się odpowiedzieć Agnieszka Kościańska i Michał Petryk w swojej książce "Odejdź. Rzecz o polskim rasizmie". To swoisty reportaż i esej w jednym, opatrzony bogatą bibliografią, traktujący temat w naukowy, ale przystępny dla czytelnika sposób. Autorzy odwołują się do historycznych dokumentów, genetycznych badań i socjologicznych rozpraw.
Przypominają o przedwojennych zakusach Polski do posiadania zamorskich kolonii i dorównania tym samym kolonialnym potęgom zachodniej Europy. Polityka PRL, mimo otwarcia na studentów z zaprzyjaźnionych afrykańskich krajów, wbrew pozorom, nie zmieniła wiele w podejściu Polaków do obcego i niebiałego. Jesteśmy krajem dumnym z tego, że wycierpieliśmy wiele z rąk okupanta, a potrafimy być pomocni i dobrzy dla innych. Niestety, mamy bardzo wiele na sumieniu. Rasizm pozwala nam wynosić polski naród na piedestał, bo cierpiał pod zaborami i w czasie drugiej wojny światowej. Rasizm pozwala wymazać i usprawiedliwić niewygodne dla Polaków historie z czasów Holokaustu, a także atakować Romów tylko dlatego, że żyją inaczej niż my. Rasizm tłumaczy obecnie niechęć do imigrantów, bo zabierają nam pracę i żyją na nasz koszt. "Odejdź" zmusza do myślenia i prowokuje. Nie daje odpowiedzi, ale mam nadzieję - obnaża wiele stereotypów. Bo jak twierdzą cytowani w książce genetycy - "Czystość rasowa jest całkowitą fantazją. Wśród ludzi nie ma czystej krwi, jedynie mieszańcy".

Polska jest wolna od rasizmu, bo przecież nie była państwem kolonialnym. Gdy zapytałam bliskie mi osoby, czy w Polsce jest rasizm, wszystkie odpowiedziały, że nie ma. Nacjonalizm? Tak. Zwolennicy faszyzmu? Tak. Ale rasizm? Nie. Czy więc rasizm jest wpisany w polskość? Na to pytanie starają się odpowiedzieć Agnieszka Kościańska i Michał Petryk w swojej książce "Odejdź. Rzecz...

Za duża bibliografia, tezy i wywody bez uzasadnienia; mocno przypadkowe. Do tego błędy ortograficzne, skazy merytoryczne i momentami nieczytelne fragmenty, cytaty przytaczane z absurdalnych tekstów (np. bezkrytycznie o wydźwięku pedofilskim). Gorąco nie polecam, bo nawet teza i "materiał dowodowy" nie osładza złości, chaosu, poczucia żenady i rozczarowania.

Za duża bibliografia, tezy i wywody bez uzasadnienia; mocno przypadkowe. Do tego błędy ortograficzne, skazy merytoryczne i momentami nieczytelne fragmenty, cytaty przytaczane z absurdalnych tekstów (np. bezkrytycznie o wydźwięku pedofilskim). Gorąco nie polecam, bo nawet teza i "materiał dowodowy" nie osładza złości, chaosu, poczucia żenady i rozczarowania.

Chociaż wiem, że Polska ma długie tradycje związane z rasizmem i że w naszym kraju zdarzały się ataki na ludzi o innym wyglądzie i pochodzeniu to i tak lektura „Odejdź” mną wstrząsnęła.

Ta krótka książka daje wgląd w historię rasizmu w kraju, który lubi się szczycić tym, jaki to był dobry dla innych, a sam cierpiał z rąk okupantów. Niestety mamy jako Polacy na sumieniu bardzo wiele i należy się z tym zmierzyć. Dobrze więc, że pozycje takie jak „Odejdź” powstają.

Autorzy opatrzyli swą publikacje bogatą bibliografią, więc wszystko o czym piszą można sprawdzić. Ze względu na dość krótką treść i tak musieli dość pobieżnie podejść do tematu, ale wydaje się, że uchwycili kwintesencję problemu.

Jedynym moim zarzutem jest narracja, dość chaotyczna miejscami, w której trudniej się połapać. Książka nie jest wybitna, ale cenna ze względu na zawarte w niej informacje.

Chociaż wiem, że Polska ma długie tradycje związane z rasizmem i że w naszym kraju zdarzały się ataki na ludzi o innym wyglądzie i pochodzeniu to i tak lektura „Odejdź” mną wstrząsnęła.

Ta krótka książka daje wgląd w historię rasizmu w kraju, który lubi się szczycić tym, jaki to był dobry dla innych, a sam cierpiał z rąk okupantów. Niestety mamy jako Polacy na sumieniu...

O polskim rasizmie czytałam stosunkowo sporo, bo będąc członkiem polskiego społeczeństwa nie sposób ominąć tego tematu. Nasz kraj tylko stwarza pozory bycia krainą gościnności i tolerancji, co idealnie pokazuje ten reportaż.

Wraz z autorami badamy historyczny rys: międzywojenne zakusy na kolonię, prześladowania Romów w czasach PRL, rasistowska polityka z 2015 roku, ale pojawiają się również nawiązania do antropologii, co niezwykle mi się spodobało, jako że jestem w trakcie odkrywania tej dyscypliny naukowej na moich studiach.

Jest to jedynie wierzchołek góry lodowej, pobieżne liźnięcie zagadnienia, bo chociażby zabrakło mi podjęcia kwestii prześladowania Czeczenów. Niemniej, jest to pozycja idealna na początek, idealne wprowadzenie i wytłumaczenie pewnych mechanizmów stojących za tym, co się dzieje obecnie. Jeśli reportaż rozpala we mnie chęć dalszego eksplorowania, jestem ukontentowana 🤝🏻

O polskim rasizmie czytałam stosunkowo sporo, bo będąc członkiem polskiego społeczeństwa nie sposób ominąć tego tematu. Nasz kraj tylko stwarza pozory bycia krainą gościnności i tolerancji, co idealnie pokazuje ten reportaż.

Wraz z autorami badamy historyczny rys: międzywojenne zakusy na kolonię, prześladowania Romów w czasach PRL, rasistowska polityka z 2015 roku, ale...

Wejście w tę książkę jest jak skok na głęboką wodę. W atmosferze demokratycznego kryzysu i narastających problemów społecznych rasizm nabiera szczególnego znaczenia, w związku z czym bieżący rok kalendarzowy uznać należy za idealny moment na publikację książki Agnieszki Kościańskiej oraz Michała Petryka. „Odejdź. Rzecz o polskim rasizmie” korzysta ze znanych dla reportażu obserwacji i interwencyjności, lecz niekoniecznie wpisuje się w ramy wspomnianego gatunku literackiego. Autorzy poszli o krok dalej. Postanowili zaprezentować obiecującą dysertację naukową, która z powodzeniem mogłaby zainspirować środowiska akademickie do żywej dyskusji na temat zjednoczenia w różnorodności, bo taka była, jest i będzie Rzeczpospolita Polska. Rasizm nadaje się do tego, aby wynosić na piedestał cierpienie Polaków żyjących pod rządami zaborców. Pozwala bagatelizować uciemiężenie ciemnoskórej ludności w dobie kolonializmu. Usprawiedliwia roszczenia terytorialne niepodległego kraju, który dąży do zrównania swej iluzorycznej mocarstwowości z innymi europejskimi potęgami. Rasizm wymazuje niewygodną przeszłość o Holocauście. Nadaje się do egzorcyzmowania kapitalistycznego zachodu, który w oczach obywatelek i obywateli zaprzyjaźnionych państw socjalistycznych jawnie piętnuje osoby o ciemniejszym kolorze skóry. W polskim wydaniu to także nieformalna legalizacja nienawiści wobec Romów, a tym samym obarczanie ich wyłączną odpowiedzialnością za doświadczane akty agresji, co w niedalekiej przeszłości przybrało postać straszliwego Porajmosu. Agnieszka Kościańska i Michał Petryk odczarowują przeszłość. Są zdyscyplinowani, zachowują tematyczny oraz chronologiczny porządek wypowiedzi. O ile „Odejdź” nie jest obszerną pozycją, o tyle nie pada w niej ani jedno zbędne słowo. Pomiędzy przejawami rasizmu z życia powszechnego a autorskimi refleksjami zachowano równowagę, dzięki czemu Agnieszce Kościańskiej oraz Michałowi Petrykowi udało się stworzyć przejrzystą pozycję, która nie pozostawia odbiorcy z głową zabałaganioną niewyjaśnionymi lub zbędnymi zagadnieniami. Koniecznie sięgnijcie i przeczytajcie.

Wejście w tę książkę jest jak skok na głęboką wodę. W atmosferze demokratycznego kryzysu i narastających problemów społecznych rasizm nabiera szczególnego znaczenia, w związku z czym bieżący rok kalendarzowy uznać należy za idealny moment na publikację książki Agnieszki Kościańskiej oraz Michała Petryka. „Odejdź. Rzecz o polskim rasizmie” korzysta ze znanych dla reportażu...

Brakuje mi jakiejś chronologii czy linii spinającej wszystkie rozdziały. Ale i tak polecam wszystkim którym się wydaje że skoro Polska nie miała kolonii to jest wolna od rasizmu

Brakuje mi jakiejś chronologii czy linii spinającej wszystkie rozdziały. Ale i tak polecam wszystkim którym się wydaje że skoro Polska nie miała kolonii to jest wolna od rasizmu