www.majuskula.wordpress.com

────────

Alan Wilson Watts był brytyjskim filozofem, mówcą i pisarzem, skoncentrowanym na popularyzowaniu azjatyckich nurtów filozoficznych, przedstawiając je w przystępny sposób. W kręgu jego zainteresowań było mnóstwo zagadnień. Zalicza się do nich właśnie tao, pojęcie kluczowe dla taoizmu, ale też konfucjanizmu, zasada leżąca u podstawy naszego świata — jedynego, jaki mamy, lecz mieniącego się różnymi historiami, wydarzeniami.

Po raz pierwszy spotkałam się z osobą Alana Wattsa kilka lat temu, przy okazji czytania jego „Drogi zen”, naprawdę dobrej książki, która wzbudziła we mnie ciekawość głębszego poznania buddyzmu. Od pierwszej strony wniknęłam w tę tematykę, przede wszystkim dzięki przyjemnemu stylowi samego autora. Owszem, troszkę moralizatorskiemu, jednak pełnemu szacunku do czytelnika, będącego na początku swojej „odkrywczej” drogi. Teraz, po długim czasie, nadarzyła się okazja, aby spróbować kolejnej publikacji.

Ta książka świetnie pokazuje wyraźny kontrast pomiędzy myśleniem wschodnim a zachodnim. Watts znakomicie potrafił przekształcić koncepcje filozoficzne w łatwiej zrozumiałe anegdoty, często okraszone subtelnym humorem, sprawiającym, że przyswajanie wiedzy staje się czystą przyjemnością z lektury. Stosunkowo krótkiej, ale wiele w sobie zawierającej. Czuć naleciałości psychologiczne, zgodne z kolejną pasją autora, który niegdyś poznał nawet słynnego Junga — tao jako forma terapii, elementy mogące posłużyć w trakcie pracy z pacjentem. Pozostajemy otoczeni pytaniami, na które Alan nie do końca udzielił odpowiedzi, zachęcając, abyśmy sami ich poszukiwali. Dużą rolę odgrywa indywidualne podejście do tematu, wszakże ile osób, tyle spojrzeń na świat.

To niezwykle interesujące, jak dobrze Watts rozumiał wschodni styl analizowania życia. Nie tworzył na siłę „zamienników” charakterystycznych dla naszego kręgu kulturowego, a raczej postanowił zabrać nas w podróż i pokazać źródło. Niektórzy twierdzą, że ta książka jest „przestarzała”, z czym absolutnie się nie zgadzam, ponieważ pewne wartości pozostają ponadczasowe. Nadal można z nich czerpać, wbrew upływowi lat, bo teraźniejszość bez przeszłości nie istnieje, mimo wszystko. Sądzę, iż sama będę wracała do „Tao filozofii”, spoglądała na treść pod różnymi kątami. Równocześnie już myśląc o innych publikacjach Alana Wattsa, jakie chciałabym w końcu przeczytać.

www.majuskula.wordpress.com

────────

Alan Wilson Watts był brytyjskim filozofem, mówcą i pisarzem, skoncentrowanym na popularyzowaniu azjatyckich nurtów filozoficznych, przedstawiając je w przystępny sposób. W kręgu jego zainteresowań było mnóstwo zagadnień. Zalicza się do nich właśnie tao, pojęcie kluczowe dla taoizmu, ale też konfucjanizmu, zasada leżąca u podstawy...

Początek bardzo lekki, całkiem przyjemnie się go czyta. Nie ma w nim mnóstwo merytorycznej treści z zakresu filozofii wschodnich, ale skłania do kilku przemyśleń. Później niestety jest coraz gorzej, wszystko traci spójność, nie jest wprowadzane nic nowego w zakresie wiedzy filozoficznej i książka staje się zwykłym średniakiem.

Początek bardzo lekki, całkiem przyjemnie się go czyta. Nie ma w nim mnóstwo merytorycznej treści z zakresu filozofii wschodnich, ale skłania do kilku przemyśleń. Później niestety jest coraz gorzej, wszystko traci spójność, nie jest wprowadzane nic nowego w zakresie wiedzy filozoficznej i książka staje się zwykłym średniakiem.

Zebrane wykłady, które wydają się na poziomie, który pasowałby raczej do uczniów szkoły średniej. Podejście autora do odbiorcy wydało mi się niemal kpiarskie. Jeśli ktoś chociaż odrobinę wie coś na temat kultury m.in. Chin, będzie rozczarowany, bo to zbiorek oczywistych oczywistości.

Zebrane wykłady, które wydają się na poziomie, który pasowałby raczej do uczniów szkoły średniej. Podejście autora do odbiorcy wydało mi się niemal kpiarskie. Jeśli ktoś chociaż odrobinę wie coś na temat kultury m.in. Chin, będzie rozczarowany, bo to zbiorek oczywistych oczywistości.