„Ion” to krótki (jeden z najkrótszych) dialog platoński należący do wczesnego okresu jego twórczości, czyli do tzw. pism wczesnych, które pisał będąc jeszcze młodym człowiekiem. Jest to, jak wiele innych, tzw. dialog sokratyczny, gdyż jego główną postacią oraz protagonistą jest Sokrates. Tym razem rozmówcą Sokratesa jest Ion, wędrowny artysta, który specjalizuje się w twórczości Homera i który akurat się filozofowi napatoczył.

Sokrates spotyka Iona, pochodzącego z Efezu wędrownego rapsoda (śpiewaka). Ion wraca właśnie z festiwalu Asklepiosa w mieście Epidauros, po zdobyciu pierwszej nagrody w konkursie śpiewaczym. Twierdzi, że rozumie Homera lepiej niż ktokolwiek na świecie. Zaintrygowany Sokrates zaczyna dopytywać Iona, co to właściwie znaczy rozumieć Homera. Uważa bowiem, że rozumienie poezji nie wynika z wiedzy czy umiejętności, lecz jest możliwe tylko za pomocą boskiego natchnienia.

Dialog, choć krótki i na pozór nieznaczący, porusza istotny wątek w kontekście całokształtu światopoglądu Platona. Tekst traktuje o relacjach pomiędzy poezją oraz wiedzą i jej przedmiotami. Ustami Sokratesa Platon wypowiada tezę, iż zarówno recytatorzy jak i twórcy poezji działają pod wpływem boskiego natchnienia, nie zaś wiedzy. To krytyczne czy też niechętne wobec poezji ujęcie zostanie później szerzej omówione przez Platona w „Państwie”. Tymczasem „Ion” jest prosty w odbiorze, ale nie należy raczej do szczególnie zachwycających dialogów, no chyba że czytający podziela poglądy Platona w poruszanej kwestii.

„Ion” to krótki (jeden z najkrótszych) dialog platoński należący do wczesnego okresu jego twórczości, czyli do tzw. pism wczesnych, które pisał będąc jeszcze młodym człowiekiem. Jest to, jak wiele innych, tzw. dialog sokratyczny, gdyż jego główną postacią oraz protagonistą jest Sokrates. Tym razem rozmówcą Sokratesa jest Ion, wędrowny artysta, który specjalizuje się w...

Krótki dialog Sokratesa z Ionem (artysta, znawca Homera). Sokrates wykazuje mu jego niewiedzę, czyli to co robi w niemal każdym dialogu Platońskim.

Chociaż ten wyjątkowo kończy się nieco inaczej niż zwykle, jest ucięty i nie mogę się oprzeć przekonaniu, że to ucięcie jest wybrane tak żeby pokazać wyższość Sokratesa nad artystą.

Krótki dialog Sokratesa z Ionem (artysta, znawca Homera). Sokrates wykazuje mu jego niewiedzę, czyli to co robi w niemal każdym dialogu Platońskim.

Chociaż ten wyjątkowo kończy się nieco inaczej niż zwykle, jest ucięty i nie mogę się oprzeć przekonaniu, że to ucięcie jest wybrane tak żeby pokazać wyższość Sokratesa nad artystą.

Króciutki dialog, przedstawiający rozmowę pewnego swoich możliwości Iona i jak zawsze dobrotliwie dociekliwego Sokratesa. Zgrabne, pisane żywym językiem, nieraz zabawne - szczególnie gdy Sokrates bierze rozmówcę "pod włos", a zarazem bardzo głębokie w swej wymowie dziełko.

Króciutki dialog, przedstawiający rozmowę pewnego swoich możliwości Iona i jak zawsze dobrotliwie dociekliwego Sokratesa. Zgrabne, pisane żywym językiem, nieraz zabawne - szczególnie gdy Sokrates bierze rozmówcę "pod włos", a zarazem bardzo głębokie w swej wymowie dziełko.